เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 404 ดีกับภรรยาตัวเองมันเป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว

จริงๆ เลย…น่าอายที่สุด ทำไมกู้จิ้งเจ๋อต้องมาทำอะไรแบบนี้กับเธอตรงนี้ด้วย  
 
 
หลินเช่อรีบผลักกู้จิ้งเจ๋อออก พูดกับหยางหลิงซิน “เสี่ยวซิน มีอะไรหรือเปล่า”  
 
 
หยางหลิงซินถึงได้สติกลับมา ตอบเธอออกไปว่า “ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่อยากบอกประเภทของข้อมูลเหล่านั้น แต่ว่า…”  
 
 
ตอนนั้นเอง เฉินโยวหรานพึ่งรู้ว่าหยางหลิงซินออกไปอยู่ด้านนอก ก็รีบออกมาลากเธอกลับไป  
 
 
เมื่อสักครู่เธอแค่เก็บถ้วยชามเอง หยางหลิงซินวิ่งออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้  
 
 
ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้กาลเทศะบ้างเลย ใครไม่ตาบอดก็ดูออกทั้งนั้นว่า เฉินโยวหรานกำลังอยากให้สองคนนั้นมีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพัง ไม่คิดว่าหยางหลิงซินจะเข้าไปแทรก  
 
 
เธอลากหยางหลิงซินเข้ามา “พวกคุณต่อเถอะ ต่อเถอะค่ะ เราจะไปเก็บถ้วยเก็บจาน”  
 
 
หยางหลิงซินเข้ามาถึงด้านในก็ดึงมือเฉินโยวหรานออก “อะไรของคุณเนี่ย”  
 
 
เฉินโยวหรานยกมือเท้าเอวมองเธอ “พวกเขากำลังพลอดรักกันอยู่ เธอไปยืนดูอะไรอยู่ตรงนั้น”  
 
 
หยางหลิงซินนึกถึงฉากร้อนแรงเมื่อสักครู่แล้วก็กระอักกระอ่วน ใบหน้าเขินอาย  
 
 
นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่พวกเขาพลอดรักกันต่อหน้าเธอ  
 
 
เมื่อก่อนกู้จิ้งเจ๋อไม่สนคนรอบข้างแล้วจูบหลินเช่อ ภาพหอมหวานนั้นทำให้คนประหลาดใจ ทั้งสองยังมาแสดงความรักต่อหน้าเธออีกครั้ง  
 
 
ภาพที่กู้จิ้งเจ๋อกักหลินเช่อชิดผนังนั้นทำให้เขาดูเท่มาก  
 
 
หยางหลิงซินขยับปากถาม “แล้วทำไมประธานกู้มาอยู่ที่นี่คะ”  
 
 
เฉินโยวหรานบอก “แน่นอนว่าต้องมาหาหลินเช่อน่ะสิ ไม่งั้นจะมาทำไม”  
 
 
หยางหลิงซินบอก “มาง้อพี่เช่อกลับไปเหรอคะ”  
 
 
“เปล่า เธอก็รู้ว่าเขาโรแมนติกขนาดไหน เขาย้ายมาอยู่ข้างๆ เลยต่างหาก ซื้อห้องข้างๆ เฮ้อ มาง้อภรรยาแบบนี้ ฉันก็พึ่งเคยเห็นครั้งแรกนี่แหละ เท่มากเลย”  
 
 
“ห้ะ ถึงขั้นซื้อห้องข้างๆ เลยเหรอคะ แล้วทำไมพี่เช่อถึงยังไม่ยอมกลับไปอีกล่ะ ประธานกู้ตามมาง้อไกลถึงที่นี่ แถมยังมาอยู่ที่นี่อีก”  
 
 
เฉินโยวหรานรู้สึกว่าหยางหลิงซินยุ่งเรื่องนี้มากเกินไปแล้ว จ้องหยางหลิงซินแล้วบอก “เรื่องโรแมนติกของพวกเขาสองคน พวกเขาเป็นสามีภรรยากัน แน่นอนว่ามันก็ต้องมีคลื่นซัดเข้ามาบ้าง เมื่อมีคลื่นก็จะเกิดความโรแมนติกตามมา อีกทั้ง ที่นี่ก็ใช่ว่าจะไม่ดีตรงไหน ที่นี่ก็แค่อพาร์ตเมนต์ กู้จิ้งเจ๋อเองก็ไม่ได้ดูรังเกียจเท่าไหร่”  
 
 
หยางหลิงซินคล้ายกับรู้ตัวแล้วว่าตัวเองยุ่งมากไป จึงรีบบอก “ฉันแค่กังวลว่าพี่เช่อไม่ค่อยรู้ความ จะทำให้ประธานกู้ไม่พอใจ”  
 
 
เฉินโยวหรานได้ยินแบบนั้นยิ่งเท้าเอวแล้วจ้องมองหยางหลิงซิน พูดอย่างไม่เกรงใจ “ถึงหลินเช่อจะไม่รู้ความขนาดไหน กู้จิ้งเจ๋อก็จะไม่มีวันไม่พอใจ เธอรู้ไหมว่าทำไม”  
 
 
“ทะ…ทำไมคะ” หยางหลิงซินอยากรู้จริงๆ  
 
 
เฉินโยวหรานบอก “เพราะว่า หลินเช่อเป็นเมียของกู้จิ้งเจ๋อ เมียน่ะ เข้าใจไหม กู้จิ้งเจ๋อรักหลินเช่อขนาดนั้น ทำไมถึงจะไม่พอใจเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ เธอคิดว่าเป็นคนอื่นหรือไง”  
 
 
คำพูดไม่เกรงใจของเฉินโยวหราน ทำให้หยางหลิงซินตกใจ  
 
 
ใช่ กู้จิ้งเจ๋อเข้าอกเข้าใจหลินเช่อเป็นที่สุด หยางหลิงซินเม้มปากไม่เอ่ยอะไรอีก  
 
 
เฉินโยวหรานเริ่มไม่ชอบหยางหลิงซินแล้ว หรี่ตาแคบลงมองเธอ ผ่านไปชั่วครู่จึงบอก “ถ้าเธอไม่มีอะไรแล้วก็กลับไปก่อนเถอะ เอกสารวางไว้ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวฉันจะเตือนหลินเช่อเอง เพราะยังไง หลินเช่อก็คงไม่กลับมาเร็วๆ นี้หรอก”  
 
 
เธอตั้งใจพูดให้คลุมเครือ หยางหลิงซินทำได้เพียงพยักหน้า เม้มปาก แล้วเดินออกไป  
 
 
เฉินโยวหรานมองเธอเดินออกไป ค่อยพึมพำกับตัวเอง “อันตราย อันตราย หยางหลิงซินคนนี้ แปลกๆ”  
 
 
หยางหลิงซินด่าเฉินโยวหรานอยู่ในใจ  
 
 
เฉินโยวหรานคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถ้าไม่ใช่เพราะหลินเช่อ เธอก็คงไม่ได้รู้จักกับเฉินอวี่เฉิง และคงไม่ได้เป็นผู้ช่วยของเฉินอวี่เฉิงแน่ และก็คงไม่รู้จักกู้จิ้งเจ๋อ ไม่มีโอกาสขนาดนี้หรอก  
 
 
แต่ว่า ในใจนั้นยังมีภาพกู้จิ้งเจ๋อที่กักขังหลินเช่อชิดกำแพงเอาไว้…  
 
 
ทุกการเคลื่อนไหวของกู้จิ้งเจ๋อ มีเสน่ห์ขนาดนั้น สมแล้ว ที่เธอมีเขาเป็นไอดอลตั้งแต่เด็ก…  
 
 
หลินเช่อไปส่งกู้จิ้งเจ๋อเข้าห้องไป จากนั้นหมุนตัวกลับ  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อคว้าแขนหลินเช่อเอาไว้ พูดกับเธอ “ฉันไม่รู้ว่าห้องอาบน้ำมันใช้ยังไง เธอไม่ไปช่วยฉันดูเหรอ”  
 
 
“ฉัน ฉันก็ใช้ไม่เป็นเหมือนกัน”  
 
 
“มาสิ ช่วยฉันดูหน่อย ไม่งั้นฉันจะอาบน้ำยังไง” กู้จิ้งเจ๋อกระซิบอยู่ข้างหูเธอ  
 
 
หลินเช่อรับกู้จิ้งเจ๋อที่มาไม้นี้ไม่ไหว เขาขี้อ้อนเกินไป ทำให้หลินเช่อไม่สามารถต้านทานได้  
 
 
เธอทำได้เพียงพยักหน้า เดินเข้าไป “เอาล่ะๆ คุณหลบหน่อย เดี๋ยวฉันดูก่อน”  
 
 
หลินเช่อเดินเข้าไปดู แต่ว่า เธอลองจัดการอยู่สักพัก พบว่ามันยุ่งยาก ระบบเครื่องทำน้ำร้อนเครื่องนี้ไม่เหมือนที่เธอเคยใช้มาก่อนจึงมึนงง ทำอยู่นานแต่ก็ไม่มีน้ำไหลออกมาอยู่ดี  
 
 
ทว่ารู้สึกถึงคนด้านหลัง ที่ขยับเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ขยับมาชิดจนเธอไม่มีที่ให้ถอย  
 
 
หลินเช่อหันกลับไป มือของเขากำลังยกขึ้นมา ที่นี่ไม่ใช่บ้านตระกูลกู้ที่ห้องน้ำจะใหญ่ขนาดนั้น ที่นี่เล็กมาก มีคนตัวโตแบบเขาอยู่ก็รู้สึกอึดอัดมากแล้ว  
 
 
“คุณทำอะไร…”  
 
 
“หลินเช่อ ฉันรู้ ว่าเธอกำลังโกรธอยู่ แต่ว่า ฉันบอกเธอก็ได้ เรื่องของลู่ชูเซี่ย ฉันกำลังจัดการ”  
 
 
หลินเช่อตกใจ  
 
 
นี่เขากำลังอธิบายให้เธอฟังอยู่ใช่ไหม  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อบอก “ในมือเธอมีสิ่งที่ข่มขู่ฉันได้ ดังนั้น ฉันเลยต้องไปพบเธอ แต่ว่า ต่อไปไม่ทำแล้ว ฉันจะรีบจัดการเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด”  
 
 
หลินเช่อยิ่งตกใจเข้าไปอีก จ้องมองเขา “มีสิ่งที่ข่มขู่คุณได้…รุนแรงหรือเปล่า”  
 
 
“ไม่รุนแรง วางใจเถอะ” กู้จิ้งเจ๋อบอก  
 
 
หลินเช่อคิดว่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร หลินเช่อก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย  
 
 
เธอเป็นภรรยาที่ไม่ได้เรื่อง  
 
 
หลินเช่อบอก “งั้นต่อไปก็ห้ามโกหกฉันนะ”  
 
 
“ได้ ฉันจะไม่โกหกเธอ”  
 
 
ตอนนั้นเองกู้จิ้งเจ๋อก็อุ้มเธอขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน คิดถึงเธอ ต้องการเธอ  
 
 
แต่ว่า…  
 
 
หลินเช่อยังคงผลักเขา “คุณ…คุณบอกว่าคุณมาที่นี่ ไม่ใช่เพราะแบบนี้”  
 
 
“ไม่ ฉันแค่อยากมาอธิบายกับเธอ…แน่นอน ถ้าเป็นไปได้…”  
 
 
“ไม่ๆๆๆ ไม่เอา” หลินเช่อหน้าแดงระเรื่อผลักเขา ถ้าอีกสักพักยังไม่กลับไป เฉินโยวหรานต้องรู้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ เธอคงได้หัวเราะน่ะสิ  
 
 
“คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันยังต้องกลับไปฝั่งนั้น ห้องน้ำถ้ามันยังใช้ไม่ได้คุณก็กลับไปก็พอแล้ว จริงๆ เลย…”  
 
 
“หลินเช่อ เธอจะปฏิเสธแบบนี้จริงๆ เหรอ ไม่ให้ฉันแตะต้องหน่อยเหรอ”  
 
 
“คุณ…ถ้าคุณคิดจะมาขอโทษจริงๆ วันนี้ก็ห้ามแตะต้องฉัน ฉันถึงจะเชื่อคำขอโทษของคุณ” ทำไงได้ หลินเช่อทำได้เพียงหาข้ออ้างมาหยุดเขาเอาไว้  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อจ้องมองเธออย่างจนปัญญา “เธอไม่ให้ฉันแตะต้องจริงๆ เหรอ”  
 
 
“ไม่เอา โอกาสที่คุณจะแสดงความจริงใจมาถึงแล้วนะ”