เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 405 คนชั้นต่ำกับคนชั้นต่ำอยู่ด้วยกัน

“…”   
 
 
กู้จิ้งเจ๋อมองเธอนิ่งๆ ผู้หญิงคนนี้ ต้องทรมานเขาให้ตายไปเลยหรือยังไงนะถึงจะพอใจ  
 
 
แต่ว่า…  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อจำต้องค่อยๆ วางหลินเช่อลง ทำเพียงจูบแก้มเธอเบาๆ  
 
 
เมื่อหลินเช่อถูกวางลง เธอมองเขา จ้องเขาแล้วบอก “แต่เครื่องทำน้ำร้อนที่นี่ใช้ไม่ได้ คุณกลับบ้านไปเถอะค่ะ”  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อยื่นมือออกไป เมื่อยื่นไปถึงเครื่องทำน้ำอุ่น เขาก็กดอะไรบางอย่าง  
 
 
จากนั้นน้ำก็ไหลออกมา  
 
 
หลินเช่อเบิกตากว้าง “เฮ้ย คุณทำเป็นเหรอ”  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อบอก “ใช่ มันมีคู่มือบอก เธอไม่ได้อ่านเหรอ”  
 
 
“ฉัน…อ่านแล้วนะ แค่ไม่เข้าใจเครื่องหมายบนนั้นแค่นั้นเอง ก่อนหน้านี้คุณเคยกดมันแล้วเหรอ” หลินเช่อแปลกใจ เขาเป็นกระทั่งประธานใหญ่ ทำอะไรพวกนี้เป็นด้วยเหรอ  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อบอก “เธอคิดว่าคนอื่นจะโง่เหมือนเธอเหรอ นี่น่าจะเป็นเครื่องหมายทางกายภาพ สมัยเรียนก็เคยเรียนแล้ว กดไปตามนี้ก็ได้แล้ว”  
 
 
หลินเช่อจ้องเขาเขม็ง ฮึมฮัมอยู่ในใจ ที่แท้ก็ทำเป็น ยังจะเรียกเธอมาทำให้ จริงๆ เลยนะ  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อยอมปล่อยหลินเช่อกลับไป แม้จะไม่เต็มใจ แต่ก็ยังยืนมองเธอเดินเข้าห้องเฉินโยวหรานไป  
 
 
ให้ตายสิ บนโลกนี้จะมีใครปฏิเสธเขาแบบนี้ไหมนะ คงจะมีแต่เธอนี่แหละ  
 
 
สามารถทดสอบเขาได้ขนาดนี้ ก็คงจะมีเพียงเธอเท่านั้น  
 
 
เด็กคนนี้ เก่งกล้าขึ้นทุกวัน แต่ว่า เมื่อคิดดูแล้ว ไม่ใช่เพราะเขาตามใจเธอเหรอ เธอถึงได้มีความกล้าขึ้นทุกวันแบบนี้ กล้ายื่นข้อเสนอกับเขาแล้ว  
 
 
น่าเสียดายก็คือ เขารับมือเธอได้ยากแล้ว…  
 
 
ตอนนั้นเอง ลู่ชูเซี่ยก็โทรเข้ามา  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อกดรับสาย “มีอะไร”  
 
 
ลู่ชูเซี่ยบอก “พี่จิ้งเจ๋อ ครั้งที่แล้วที่พี่มาก็รีบร้อนออกไป ครั้งนี้ที่บ้านฉันมีการประชุม พี่จะมาเป็นแขกหน่อยไหมคะ เรามาคุยเรื่องที่เราคุยค้างเอาไว้ต่อให้จบดีไหมคะ”  
 
 
“ชูเซี่ย หมอของเธอช่วยอะไรฉันไม่ได้หรอก ฉันมีหมอประจำตัว ฉันเคยบอกเธอไปแล้ว”  
 
 
“หรือคะ งั้นเรามาคุยกันต่อหน้าหน่อยไหม ดีไหมคะพี่จิ้งเจ๋อ ฉันอยากคุยรายละเอียดกับพี่จริงๆ เรื่องนี้มันเป็นความลับ ฉันก็ไม่กล้าคุยกับคนอื่น เพราะงั้นคำถามเหล่านี้ ก็คงต้องถามพี่ ไม่งั้นถ้าฉันไปถามคนอื่น เกิดเขารู้ขึ้นมา มันจะแย่เอานะคะ”  
 
 
กู้จิ้งเจ๋อกำโทรศัพท์แน่น มองไปข้างหน้านิ่ง ใบหน้าไม่มีอารมณ์ใดๆ ปรากฏออกมาให้เห็น เพียงแต่ ดวงตาคมคู่นั้น กลับดูลึกลับขึ้น…  
 
 
——  
 
 
ลู่ชูเซี่ยกำโทรศัพท์ ขบคิด กู้จิ้งเจ๋อนับวันก็ยิ่งเย็นชา หรือว่ากำลังคิดได้แล้วว่าจะจัดการกับเธออย่างไร  
 
 
แต่ว่าข้อต่อรองนี้ คงจะยากที่จะหาทางออกไป  
 
 
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ตระกูลลู่เกี่ยวดองกับตระกูลกู้แล้ว ในฐานะน้องสาว คงไม่กล้าหาเรื่องหรอกใช่ไหม  
 
 
เธอได้แต่คิดแล้วคิดอีก ถ้าฝั่งกู้จิ้งเจ๋อไม่ไหวจริงๆ เธอยังต้องหาทางออกใหม่ ไม่งั้นข้อต่อรองที่อยู่ในมือนี้ มันจะน่าเสียดายเกินไปไหม  
 
 
ชั่วพริบตา เธอก็มีแผนขึ้นมาในใจ…  
 
 
——  
 
 
วันต่อมา อยู่กับกู้จิ้งอวี่ที่กองถ่าย สถานที่ถ่ายทำที่เลือกในวันนี้คือเมืองใหญ่ที่ใช้ถ่ายทำโดยเฉพาะ นอกจากพวกเขาแล้วก็ยังมีอีกหลายกองที่มาถ่ายที่นี่เหมือนกัน  
 
 
ด้านนอกยังมีนักท่องเที่ยวไม่น้อยเลย เดินไปมาในเขตของนักท่องเที่ยว  
 
 
กู้จิ้งอวี่รออยู่ด้วยกันกับหลินเช่อ ไม่นานก็มีคนมาตามกู้จิ้งอวี่ออกไป หลังจากกู้จิ้งอวี่ไปแล้วก็เหลือหลินเช่อเพียงคนเดียว ไม่มีอวี๋หมินหมิ่นคอยอยู่เป็นเพื่อนแล้ว เธอจึงทำได้เพียงพูดคุยเรื่อยเปื่อยกับหยางหลิงซิน  
 
 
ตอนนั้นเอง มีเสียงหนึ่งดังขึ้นอยู่ไม่ไกล  
 
 
“หลบไปให้หมด ไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร ฉันคือหลินลี่นะ”  
 
 
หลินลี่เหรอ  
 
 
หลินเช่อหันกลับไปมอง ก็มองเห็นหลินลี่จริงๆ  
 
 
สต๊าฟไม่ยอมให้เธอเข้ามา บอกว่าเธอไม่ใช่คนของกองนี้  
 
 
กองถ่ายนี้มีกู้จิ้งอวี่อยู่ด้วย ดังนั้นจึงจำเป็นต้องเข้มงวดกว่ากองอื่น คนทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นดาราก็ไม่สามารถเข้ามาได้เองตามใจชอบ  
 
 
หลินลี่พูดอยู่ตรงนั้น “ฉันมาสังเกตการณ์ไม่ได้เหรอ ฉันเป็นพี่สาวของหลินเช่อนะ พวกคุณน่าจะรู้สิ”  
 
 
หลินเช่อขมวดคิ้ว หยางหลิงซินเอ่ยขึ้น “ทำไมเธอมาอีกแล้วล่ะ”  
 
 
หลินเช่อเองก็อยากรู้  
 
 
เธอลุกขึ้นมา มองไปยังหลินลี่ “เธอมานี่ทำไม”  
 
 
หลินลี่เห็นว่าหลินเช่อตอบเธอแล้ว จึงผลักสต๊าฟออกไป เดินเฉิดฉายเข้ามา  
 
 
สต๊าฟไม่พอใจ มองหลินลี่อย่างดูถูก  
 
 
หลินลี่เดินเข้ามาแล้วบอก “ละครเรื่องใหม่ของฉันเปิดกล้องอยู่ที่นี่ วันนี้มีพิธีเปิดกล้อง ฉันเห็นตารางงานแล้ว วันนี้พวกเธอก็มาถ่ายที่นี่ ทำไม ไม่มีหน้าจะมาเจอฉันเหรอ หลินเช่อ เธอลองพูดมาสิ เธอล่อลวงฉินชิงยังไง เขาถึงได้ช่วยเธอพูดขนาดนั้น ฉันได้เปิดมุมมองใหม่ในตัวเธอจริงๆ”  
 
 
หยางหลิงซินได้ยินแบบนั้นจึงเอ่ย “นี่ พูดให้มันดีๆ หน่อย”  
 
 
หลินลี่พูดกับหยางหลิงซิน “เธอเป็นอะไร ฉันคุยกับหลินเช่ออยู่ เกี่ยวอะไรกับสุนัขรับใช้อย่างเธอ”  
 
 
หยางหลิงซินใบหน้าแดงก่ำ เม้มปากแน่น รู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม  
 
 
หลินเช่อคว้าหยางหลิงซินเอาไว้ มองหลินลี่ “มีอะไรก็คุยกับฉัน จะยุ่งกับคนของฉันทำไม ใช่ ฉินชิงกำลังช่วยฉัน นั่นเพราะว่าเขาไม่อยากเละเทะแบบเธอ เลยมาช่วยฉัน”  
 
 
หลินลี่ตอบกลับไปด้วยความโกรธ “เพราะเธอล่อลวงฉินชิงก่อน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ เธอสนใจเขาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว ตอนนี้อาศัยว่าตัวเองมีชื่อเสียงก็เลยกิ๊กกั๊กกับเขา ครั้งนี้ไปใช้วิธีไหนล่ะเขาถึงได้ช่วยเธอ นอนกับเขาเหรอ”  
 
 
หลินเช่อได้ยินคำพูดไม่ไว้หน้าของเธอ อดไม่ได้ยกมือขึ้นมา ตบแรงๆ ลงไปบนใบหน้าของเธอ  
 
 
เสียงดังเพี๊ยะ หลินลี่ตะลึงงัน   
 
 
“แก…แกตบฉันเหรอ” หลินลี่มองหลินเช่ออย่างยากที่จะเชื่อ  
 
 
เมื่อไหร่กัน ที่ผู้หญิงคนนี้กล้าลงมือกับเธอ เธอก็เป็นแค่ลูกนอกสมรสของตระกูลหลิน เป็นผู้หญิงที่ถูกเธอรังแกมาตั้งแต่เด็ก  
 
 
ใบหน้าของหลินเช่อแดงก่ำด้วยความโกรธ “เธอดูถูกคนอื่นแบบนี้ มันก็สมควรแล้ว”  
 
 
หลินลี่พุ่งเข้ามาด้วยความโกรธ “แกทำให้ฉันต้องเลิกกับฉินชิง ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับแกเลยนะ แกยังกล้าตบฉันอีก ดูซิว่าฉันจะตบแกยังไงนังแพศยา แกอยากให้ตระกูลหลินของฉันถูกแกเอาคืนจนย่อยยับเหรอ เป็นไปไม่ได้ซะหรอก สวรรค์เข้าข้างฉัน แกอย่าคิดว่าจะล้มฉันได้”  
 
 
หลินลี่และหลินเช่อตบกันวุ่นวาย  
 
 
สต๊าฟตกใจทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าสองพี่น้องจะใจร้อนกันขนาดนี้  
 
 
ที่ด้านนอกยังมีสื่อและแฟนคลับมากมาย พวกเขาไม่รู้จะทำอย่างไรอยู่ชั่วขณะ  
 
 
มีคนเข้าไปดึงหลินลี่เอาไว้  
 
 
หลินลี่ถูกดึงออกไป ความจริงทั้งสองก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก บนร่างกายของหลินเช่อถูกฝ่ามือไปไม่กี่ที่ ผมถูกดึงจนยุ่งเหยิง หลินลี่เองก็เช่นกัน นอกจากรอยฝ่ามือที่ประทับบนใบหน้าก็ไม่มีอะไรแล้ว  
 
 
ทว่า ทั้งสองยังคงหอบหายใจ  
 
 
หยางหลิงซินบอกอย่างโมโห “คนแบบนี้ ยังไม่พาออกไปอีก ถ้าใบหน้าพี่เช่อเสียโฉม พวกคุณรับผิดชอบไหวไหม”  
 
 
หลินเช่อรีบยั้งหยางหลิงซินเอาไว้ เด็กคนนี้พูดไม่เป็น รู้สึกกลัวว่าเธอจะพูดจาไม่ดีออกไป  
 
 
แต่ยามที่ดูแลความปลอดภัยก็เข้ามาลากหลินลี่ออกไป  
 
 
แม้ตอนนี้หลินลี่จะมีคนคอยช่วย แต่ว่าก็ยังไม่อยู่ในตำแหน่งที่สูงเท่าหลินเช่อ และไม่ได้มีชื่อเสียงเท้าหลินเช่อ  
 
 
หลินลี่ในตอนนี้ ไม่ใช่หลินลี่คนเดิมแล้ว  
 
 
และในตอนนั้นเอง  
 
 
“นี่มันอะไรกัน”  
 
 
ผู้หญิงคนหนึ่งพุ่งเข้ามา ทุกคนหันกลับไป  
 
 
ลู่ชูเซี่ยทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ