“ไม่ใช่นะคะ ลุงลู่ เป็นหนูเองค่ะที่ไม่อยากยอมแพ้ ฝึกมาตั้งนานขนาดนั้น ฟันดาบก็เรียนแล้ว บัลเล่ต์ก็เรียนแล้ว ตอนนี้จะยอมแพ้เพราะเรื่องเล็กๆ แค่นี้ไม่ได้หรอกค่ะ งั้นสิ่งที่หนูทนลำบากมามันไม่เสียเปล่าหรอกหรือคะ ไม่ได้เรียนมาง่ายๆ เลยนะคะ หนูแค่อยากให้ทุกคนได้เห็น”
ลู่ฉินอวี่ได้ยินดังนั้น ทำเพียงมองหน้าหลินเช่อ
เหมือนมากจริงๆ เหมือนมาก
“เธอเหมือนแม่มากเลยนะ มีความเพียรพยายามมาก” เขาถอนหายใจ บอก “เอาล่ะ ฉันจะให้คนไปทำซุปมาให้ ถ้าต้องการอะไรก็บอกลุงนะ ลุงสนับสนุนเธอเต็มที่”
หลินเช่อยิ้มตอบ “ขอบคุณคุณลุงนะคะ แต่ว่าหนูไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ นะคะ”
ตอนนั้นเอง หลินเช่อก็มองเห็นกู้จิ้งเจ๋อมายืนอยู่ที่ประตูแล้ว
ไม่รู้ว่าเขามายืนฟังอยู่ตรงด้านนอกนานแค่ไหนแล้ว
ลู่ฉินอวี่เห็นว่ากู้จิ้งเจ๋อมาแล้ว ย้ำกับเขาว่า ถ้ามีปัญหาอะไร ตระกูลลู่จะช่วยเหลือเต็มที่ อย่าคิดว่าเป็นคนอื่นคนไกล จากนั้นก็เดินออกไป
กู้จิ้งเจ๋อเดินเข้ามา จัดผ้าห่มให้หลินเช่อ
จ้องมองเธอ คล้ายกลับได้ยินสิ่งที่เธอพูดตั้งแต่อยู่ข้างนอกแล้ว เลยไม่ได้พูดอะไร เพียงบอก “ดื่มน้ำขิงแล้วก็พักผ่อนเถอะ นอนลงไปไม่ต้องขยับแล้ว”
หลินเช่อรู้ดีว่า เธอเดินมาถึงจุดนี้แล้ว ถ้ายอมแพ้ไปแบบนี้ก็คงทำให้ลู่ชูเซี่ยดีใจ
แต่ เธอประเมินร่างกายตัวเองสูงเกินไป
ไม่คิดว่า โชคร้ายมักมาไม่หยุดไม่หย่อน วันต่อมา เธอก็เป็นไข้จริงๆ
ตอนตื่นขึ้นมา หลินเช่อรู้สึกว่าลำคอของเธอแห้งผาก
ดูเหมือนเป็นเพราะเมื่อวานหลังจากแช่อยู่ในน้ำ ก็กลับมาเลย ตากลมกลับมาแบบนั้น
หลินเช่อเช็กดู การแข่งขันวันนี้คือการฟันดาบ
ไม่ได้บอกเรื่องกำลังเจ็บคอกับกู้จิ้งเจ๋อ เธอกังวลว่า เมื่อบอกแล้วเขาจะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่แล้วไม่ยอมให้เธอลงแข่ง แบบนั้นคงไม่ดีแน่
เพียงแต่ หลังจากเกิดเรื่องเมื่อวานแล้ว เธอเดินออกจากห้อง สายตาทุกคนที่มองมานั้นต่างออกไป
คนที่ริษยาก็ยิ่งริษยาขึ้นไปอีก คนที่ประหลาดใจก็ยิ่งประหลาดใจยิ่งขึ้น
แน่นอน เมื่อกู้จิ้งเจ๋อออกมา คนเหล่านั้นต่างแยกย้ายกันไป
กู้จิ้งเจ๋อเห็นว่าหลินเช่อสวมชุดบางมาก จึงสั่งให้คนเอาชุดคลุมมาให้ จากนั้นรับมาคลุมให้เธอด้วยตนเอง แล้วพูดกับเธอ “ทำไมออกมาแบบนี้ ที่นี่เป็นเกาะนะ มีความชื้นมาก”
หลินเช่อหัวเราะ “ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นซะหน่อย ไปเถอะค่ะ”
รอบข้าง หญิงสาวมากมายต่างมองไปยังกู้จิ้งเจ๋อ ใบหน้าแดงระเรื่อ จากนั้นก็เดินหนีไปด้วยท่าทีเขินอาย
กู้จิ้งเจ๋อทำเป็นมองไม่เห็น ทว่าเบ้ปากอยู่ในใจ
หลังจากเรื่องเมื่อวาน สาวน้อยพวกนี้ก็กรูเข้าหาเขาอย่างต่อเนื่อง
จริงๆ เลย…
——
สนามกีฬาฟันดาบ
หลินเช่อเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว มองดาบฟอยล์ของตัวเอง
ลู่ชูเซี่ยมองเห็นหลินเช่อ เธอจึงเดินเบียดเข้ามา จนหลินเช่อถูกเบียดไปอีกฝั่ง
ด้านข้าง มีคนมองเห็นลู่ชูเซี่ยเดินเข้ามา จึงรีบหลีกทางให้ และถือโอกาสพูดประจบลู่ชูเซี่ย “ชูเซี่ย เมื่อวานเธอขี่ม้าสุดยอดไปเลย”
“ผู้หญิงที่เก่งรอบด้านแบบเธอ หาได้ยากจริงๆ ไม่ใช่สิ ถือว่าเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศซีเราเลย ชูเซี่ย การแข่งขันฟันดาบวันนี้ เธอต้องทำได้เยี่ยมยอดที่สุดแน่ๆ”
“ใช่ ประเทศซี ไม่มีใครเหมาะที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเธอแล้ว”
แน่นอน ในประเทศซี นอกจากตระกูลกู้ ก็คงต้องเป็นตระกูลลู่แล้ว และยิ่งคุณหนูเล็กของตระกูลกู้ไม่ชอบออกงานสังคม ดังนั้นตำแหน่งในประเทศซีนั้นก็ไม่มีใครเทียบลู่ชูเซี่ยได้อีกแล้ว
ลู่ชูเซี่ยหัวเราะ เธอเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วจากนั้นหันกลับมามองหลินเช่อ “วันนี้ ฉันจะทำให้เธอต้องถอนตัวออกจากงานเลี้ยงดับเบิ้ลยูดับเบิ้ลยูให้ได้ เตรียมคำแก้ตัวของเธอเอาไว้เลย ฉันรอเธอมาบอกว่า เธอสู้ฉันไม่ได้อยู่นะ”
เอ่ยจบ เธอก็เดินจากไป
เมื่อการแข่งขันฟันดาบเริ่มต้นขึ้น
กู้จิ้งเจ๋ออยู่บนอัฒจันทร์มองลงมาด้านล่าง
คนรอบข้างอยากเข้าใกล้กู้จิ้งเจ๋อ ทว่าต้องหวาดกลัวกับสายตาเยือกเย็นของเขา ไม่กล้าเข้าใกล้ ทำได้เพียงมองอยู่ไกลๆ
หลินเช่ออยู่ด้านล่าง ตอนที่จับฉลาก เธอได้แต่ก่นด่าอยู่ในใจ
ลู่ชูเซี่ยกำหนดไว้แล้วหรือเปล่า คู่ต่อสู้ก็คือเธอนี่เอง
แต่ว่า ถ้าเอาชนะเธอได้ คะแนนที่ได้ก็จะสูงขึ้นไปด้วย
เพียงแต่เมื่อหยิบดาบขึ้นมาแล้ว เธอพลันเวียนหัว ดูเหมือน…อาการหวัดของเธอจะแสดงอาการขึ้นมาบ้างแล้ว
ตอนนั้นเอง เธอได้ยินเสียงสัญญาณ แจ้งว่าการแข่งขันได้เริ่มขึ้นแล้ว
หลินเช่อเดินออกไป ได้ยินเสียงเชียร์จากด้านบน เหล่าคุณชายที่เคยเป็นแฟนคลับของลู่ชูเซี่ย ตอนนี้กลายมาเป็นแฟนคลับของหลินเช่อแล้ว
เพราะว่า ท่าขี่ม้าของหลินเช่อนั้นสวยมากจริงๆ
พวกเขามองหน้าตาเป็นหลัก
ได้ยินเสียงร้องตะโกนชื่อของตัวเอง หลินเช่อรู้สึกเขินอาย เงยหน้าขึ้นไปมอง ชายหนุ่มเหล่านั้นสัมผัสได้ว่าเธอเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็รีบตะโกนเสียงดังขึ้น ตะโกนเรียกหลินเช่อ หลินเช่อ พี่เชียร์เธออยู่ ตั้งใจสู้นะ หลินเช่อถ้าต้องการอะไร พี่จะสนับสนุนเธอเต็มที่ อยากได้อะไรบอกพี่ได้เลย
หลินเช่อได้ยินพลันหน้าแดงขึ้น ลูกผู้ดีพวกนี้…
เพียงแต่ เมื่อกู้จิ้งเจ๋อหันไปมอง พวกเขาก็เงียบลงไปเยอะมาก มองตรงไปด้านหน้า ทำได้เพียงสนับสนุนอยู่เงียบๆ
ลู่ชูเซี่ยเห็นแบบนั้นยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้น ผู้ชายพวกนี้…ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ เจอใครก็ชอบไปหมด พึ่งรู้จักหลินเช่อเมื่อวานก็หันไปเข้าข้างเธอหมดแล้ว
ลู่ชูเซี่ยพลันคิดได้ว่าการที่ตัวเองไปพนันกับเธอ และพาเธอมางานเลี้ยงสูงส่งขนาดนี้ เธอคิดผิดไปหรือเปล่านะ
เพราะไม่เคยคิด ว่าคนพวกนี้จะชื่นชอบหลินเช่อ
เมื่อลู่ชูเซี่ยโกรธ เธอก็ชิงพุ่งโจมตีเข้าไปก่อน
หลินเช่อมีสติ รีบตั้งรับทันที
การโจมตีของลู่ชูเซี่ยนับว่าเป็นกระบวนท่าที่ธรรมดามาก เพียงแต่ เนื่องจากอาการหวัดของหลินเช่อ ทำให้เธอเวียนหัวขึ้นมา
รู้สึกเพียงว่า ตัวเองราวกับจะล้มลงไปกองบนพื้น
ไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ ทำได้แค่ฟังการตัดสิน ได้ยินเพียง ลู่ชูเซี่ยได้คะแนน ลู่ชูเซี่ยได้คะแนน
หลินเช่อเองคิดว่า ตัวเองจะแพ้แบบนี้เหรอ
จะแพ้แบบนี้จริงๆ เหรอ
งั้น แผนการของลู่ชูเซี่ย ก็จะสำเร็จจริงๆ น่ะสิ แม้ว่าเธอจะไม่ตาย ไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่กลับเป็นหวัด…
บนอัฒจันทร์เกิดความวุ่นวายขึ้น
ทุกคนเห็นหลินเช่อถอยอยู่เนืองๆ อดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกมา “ดูเหมือนว่าจะทำจนสุดความสามารถแล้ว ลู่ชูเซี่ยฝีมือดีกว่าหลินเช่อเยอะมาก”
“ใช่ หลินเช่อไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอเลยสักนิด”
“หลินเช่อแย่แล้ว”
“ลู่ชูเซี่ยเป็นสตรีหมายเลขหนึ่งนะ ดูเหมือนจะไม่มีใครมาโค่นล้มตำแหน่งของเธอได้หรอก งั้น ถ้าเกิดหลินเช่อแพ้ล่ะ ก็ต้องไปจากกู้จิ้งเจ๋อใช่ไหม”
ทุกคนต่างก็หันไปมองกู้จิ้งเจ๋อ พลันรู้สึกว่า แม้ว่าลู่ชูเซี่ยจะเหมาะสมกับกู้จิ้งเจ๋อ แต่ว่า ไม่ว่าผู้ชายอย่างกู้จิ้งเจ๋อจะอยู่กับใคร ความจริง ในใจของพวกเธอก็ไม่พอใจทั้งนั้นแหละ
ทว่าผู้ชายต่างก็ดีใจ “กู้จิ้งเจ๋อไม่เอา ฉันเอานะ ฉันว่าหลินเช่อก็ไม่เลว”
“ไสหัวไป หลินเช่อเป็นของฉัน”
เวลานี้ ในสนามยังน่ากังวล
ทว่าตอนนั้นเอง จู่ๆ ลู่ชูเซี่ยก็พุ่งตัวโจมตีเข้ามา
