“ฟันดาบเหรอ นี่เป็นข้อมูลของคนคนหนึ่ง เขาเป็นอาจารย์สอนฟันดาบมือหนึ่ง ถ้าเธอทำให้เขายอมฝึกฝนให้เธอได้ เอาชนะคนอื่นมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก”
หลินลี่ได้ยินดังนั้น ก็รีบหยิบเอกสารขึ้นมาดู ด้านบนมีชื่อซือถูฉยงเขียนเอาไว้
ชื่อนี้เหมือนเคยได้ยินที่ไหนนะ…
____
หลินเช่อเดินทางไปยังเซียงซานในวันเดียวกัน
นั่งเครื่องบิน ไม่นานก็ไปถึงเมืองเอสที่เซียงซานตั้งอยู่
บนรถ เธอกำลังอ่านข้อมูล หยางหลิงซินที่อยู่ด้านข้างถามขึ้น “พี่เช่อ คนๆ นี้สำคัญมากเลยเหรอคะ”
หลินเช่อบอก “แน่นอนสิ การที่ฉันจะขายหน้าหรือไม่ มันก็ขึ้นอยู่กับคนคนนี้แหละ”
“งั้นทำไมไม่ใช้ประธานกู้ไปเชิญเขาให้ล่ะคะ”
“กู้จิ้งเจ๋อเองก็ไม่เคยรู้จักกับเขา” หลินเช่อบอก อีกอย่างเธอก็ไม่อยากให้กู้จิ้งเจ๋อต้องไปขอร้องใครเพื่อเธอ
ให้กู้จิ้งเจ๋อไป มันคงเป็นได้แค่สองอย่าง คือหนึ่ง เขาจะยอมขอร้องคน สองคือไปลักพาตัวมาเลย
ลักพาตัวมามันไม่ดี ส่วนขอร้อง เธอเองก็ไม่อยากเห็นกู้จิ้งเจ๋อต้องไปขอร้องใคร
แถมยังทำเพื่อเธออีก
เธอจะไปขอร้องใครมันก็ไม่เป็นอะไร เพราะถึงอย่างไรเธอก็ไม่ได้มีตำแหน่งฐานะอะไรทั้งนั้น และก็ไม่มีอะไรที่ต้องวางลง เธอหน้าไม่อายจนชินไปแล้ว
หยางหลิงซินมีหน้าที่ช่วยเธอจัดการเรื่องทั่วไป เมื่อเห็นว่าถึงโรงแรมแล้ว ทั้งสองจึงเอาของเข้าไปเก็บในโรงแรมก่อน
ที่นี่ห่างจากเซียงซานไม่ไกลมาก ยืนอยู่บนตึก ยังเห็นหมู่บ้านเล็กที่ยังคงความโบราณเอาไว้ ทว่ากลับสวยงามและกว้างขวาง แค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นสถานที่ที่คนมีเงินทำนุบำรุงเอาไว้
ซือถูฉยงคนนี้ก็ช่างมีความสุขจริงๆ
หลังจากจัดของเรียบร้อย เธอก็มุ่งหน้าไปที่เซียงซาน
ใครจะรู้ว่าเมื่อไปถึงประตูทางเข้ากลับถูกขวางเอาไว้
หลินเช่อบอก “ที่นี่ไม่ใช่รีสอร์ทเหรอคะ”
พนักงานบอกที่อยู่หน้าประตู “ขอโทษครับ วันนี้ที่นี่ไม่เปิดให้คนนอกเข้า”
“ไม่เปิดให้คนนอกเข้าเหรอ” หลินเช่อถามต่อ “ฉันขอสอบถามหน่อยได้ไหมคะ คุณซือถูอยู่ที่นี่ไหมคะ”
พนักงานมองหลินเช่ออยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็ไม่สนใจเธอ
หลินเช่อเอ่ยถาม “ฉันแค่อยากมาเยี่ยมคุณซือถู ไม่ได้เหรอคะ”
“คุณซือถูไม่รับแขก คุณกลับไปเถอะครับ”
“ฉันขอร้องคุณช่วยแจ้งคุณซือถูให้หน่อยได้ไหมคะ ไม่ว่ายังไง เจอหน้าแล้วค่อยปฏิเสธนะคะ”
“คุณซือถูไม่พบใครทั้งนั้นครับ คุณกลับไปเถอะ” เขาส่งเสียงหึในลำคอ จากนั้นบอก “ถ้าคุณยังไม่ไป ผมจะไม่เกรงใจแล้วนะครับ”
เขากำลังจะไล่เธอ ตอนนั้นเอง พลันมีเสียงดังมาจากด้านหลัง
“หลินเช่อ เธอเองก็มาหาคุณซือถูสินะ”
เป็นหลินลี่นั่นเอง
เธอมาถึงที่นี่ในวันเดียวกัน และมาเยี่ยมเยียนที่นี่ในทันที
หลินเช่อมองเห็นหลินลี่ เธอรู้สึกแปลกใจ
หลินลี่เอ่ยขึ้นมา “ทำไม เธอคิดว่ามีเพียงเธอเหรอที่มีสิทธิ์เข้าร่วมงานเลี้ยงดับเบิ้ลยูดับเบิ้ลยู”
หลินเช่อยิ่งแปลกใจขึ้นไปอีก “เธอก็จะเข้าร่วมงานเลี้ยงดับเบิ้ลยูดับเบิ้ลยู งั้นเหรอ”
“ใช่ ฉันมีสิทธิ์ ทำไม แปลกใจมากเลยเหรอ” หลินลี่บอกด้วยท่าทางอวดดี “ลูกนอกสมรสอย่างเธอยังเข้าร่วมได้เลย ฉันยิ่งมีคุณสมบัติมากกว่าเธอด้วยซ้ำ และเธอก็ไม่ต้องมาดูถูกสถานะฉันในตอนนี้หรอกนะ”
หลินเช่อไม่เชื่อ ว่าคุณหนูตระกูลหลินจะมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้
คิดอยู่ชั่วครู่ เธอก็เข้าใจ คงจะเป็นเพราะลู่ชูเซี่ยอีกแล้วสินะ
หลินลี่ส่งเสียงเย้ยหยัน เดินชนหลินเช่อเข้าไป เอ่ยประจบ “พี่คนหล่อคะ ฉันคือหลินลี่ ไม่รู้ว่าพี่เคยดูละครที่ฉันแสดงหรือเปล่า ฉันอยากขอเข้าพบคุณซือถูหน่อยจะได้ไหมคะ”
คนตรงหน้าประตูกวาดตามองหลินลี่ “คุณซือถูไม่รับแขกครับ”
รอยยิ้มบนใบหน้าหลินลี่หายไปทันใด ส่งเสียงหยัน “นายคิดว่านายเป็นใคร กล้ามาห้ามฉัน นายมันก็แค่หมาเฝ้าประตู ฉันมีป้ายผ่านทางของคุณลู่ นายเอาไปให้คุณซือถูของนายดู เดี๋ยวเขาก็จะเจอฉันเองนั่นแหละ”
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูบอก “คุณซือถูสั่งเอาไว้แล้ว เขาไม่พบใครทั้งนั้น ถ้าพวกคุณยังมาวุ่นวายอยู่ที่นี่อีก ผมจะสั่งคนไล่พวกคุณออกไป”
หลินลี่พุ่งไปข้างหน้า “ฉันจะดูว่าพวกนายจะขวางฉันยังไง ถ้าพวกนายกล้าแตะต้องฉันแม้เพียงปลายนิ้ว…”
หลินเช่อยืนดูอยู่ห่างๆ ไม่ใกล้ไม่ไกล
แค่คนตรงหน้าประตูทำมือส่งสัญญาณ ผู้คนด้านหลังก็วิ่งเข้ามา
แต่เมื่อมาถึงหลินเช่อ คนด้านหลังก็รีบเอ่ยขึ้นมาเสียงต่ำ “ผู้หญิงคนนี้มีคนของตระกูลกู้ติดตามมาด้วย ดูสิ ห้ามแตะต้อง”
คนตรงหน้าประตูมอง ด้านหลังเต็มไปด้วยเหล่าชายหนุ่มแววตาน่าเกรงขาม บนร่างมีสัญลักษณ์ของตระกูลกู้ คนพวกนี้เป็นคนของกู้จิ้งเจ๋อ
คนตรงหน้าประตูเงียบไปชั่วครู่ จากนั้นบอก “คุณผู้หญิง ในเมื่อคุณเป็นคนของคุณกู้ เราก็จะไม่ทำให้คุณต้องลำบากใจ เพียงแต่ เป็นคำสั่งของคุณซือถู ไม่พบใครทั้งนั้น คุณไปเถอะครับ”
หลินลี่ถูกไล่ให้ไปอยู่อีกฝั่ง หลินเช่อมองเธอเล็กน้อย จากนั้นจึงถอยกลับไป
หลินลี่จ้องหลินเช่อด้วยความโกรธ หึ “เธอเองก็ไม่ได้เจอเขาเหมือนกันนั่นแหละ หึ รอฉันได้ใบเบิกทางจากตระกูลลู่ก่อนเถอะ ไว้จะกลับมาใหม่ สุนัขพวกนี้ต้องหลีกทางให้ฉัน ฉันจะรอดูว่าเธอจะเข้าพบคุณซือถูยังไง เหอะ”
หลินเช่อทำไม่สำเร็จ ได้แต่กลับมานั่งกังวลอยู่ในโรงแรม
ไม่คิดว่า ซือถูฉยงจะไม่ยอมพบใครแบบนี้
เธอต่อสายหาอวี๋หมินหมิ่น เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง
อวี๋หมินหมิ่นบอก “คิดไว้แล้วว่าเขาไม่ใช่ง่ายๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันช่วยคิดหาวิธีพาเธอเข้าไป ถึงตอนนั้นเธอเจอคุณซือถูแล้ว ค่อยลงมืออีกที”
หลินเช่อจำต้องพยักหน้า ถามเธอ “เธอจะพาฉันเข้าไปได้ยังไง”
“คงต้องคิดหาวิธีใช้ประโยชน์จากคนประหลาดกู้ แล้วล่ะ”
“…”
ทำไมถึงเรียกท่านประธานาธิบดีว่าคนแปลกประหลาดล่ะ
แต่ว่า อวี๋หมินหมิ่นใช้ประโยชน์จากความสัมพันธ์นั้นจริงๆ
วันต่อมา เธอใช้ให้หลินต๋าไปจัดการ ให้หลินต๋าส่งคนไปตรวจสอบเซียงซาน โดยอาศัยชื่อของรัฐบาล บอกว่ามีความเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของประชาชน
หลังจากที่หลินต๋าส่งคนไปแล้ว เจอหลินเช่อ ก็ให้หลินเช่อสวมเครื่องแบบทหาร ปลอมตัวเป็นทหารหญิง เข้าไปด้านในพร้อมกัน
หยางหลิงซินเองก็เข้าไปพร้อมกัน เมื่อเข้าไปด้านในได้แล้วก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
“คนพวกเมื่อวาน วันนี้พูดไม่ออกเลยสักคำ”
หลินต๋าบอก “คนจากกระทรวงความมั่นคงแห่งชาติ พวกเขาไม่กล้ายุ่งด้วยอยู่แล้ว เอาล่ะ พวกคุณเข้าไปเถอะ เดี๋ยวอีกสักพักฉันจะมาพาพวกคุณออกไป”
หลินเช่อพยักหน้า กล่าวขอบคุณหลินต๋า
หยางหลิงซินบอก “ท่านประธานาธิบดีช่วยขนาดนี้ พี่เช่อ พี่ต้องทำสำเร็จแน่นอนค่ะ”
หลินเช่อบอก “ยังดีใจเร็วเกินไปไม่ได้ เราเข้ามาแบบนี้เดิมก็อันตรายอยู่แล้ว เกิดคุณซือถูไม่ยอมช่วย เห็นว่าเราเข้ามาแบบนี้ ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ แบบนั้นก็ซวยเลย”
หยางหลิงซินบอก “คงไม่มั้งคะ เรามาขอร้องเขาด้วยความจริงใจ ทำไมเขาจะไม่ช่วยล่ะคะ”
“เดิมนิสัยของคุณซือถูก็แปลกอยู่แล้ว และแม้ว่าจะเป็นคนธรรมดาทั่วไป จะช่วยใครก็ต้องมีเหตุผล ไม่ใช่ทุกคนที่จะชอบช่วยคนแปลกหน้าไปทั่ว
Related
