ลู่ชูเซี่ยเข้ามาก็พุ่งมากระชากผมหลินเช่อทันที
“นังแพศยา ฉันยังอยากจะเล่นกับเธอ แต่ไม่คิดว่า กู้จิ้งเจ๋อจะตามมาเร็วขนาดนี้”
ได้ยินชื่อกู้จิ้งเจ๋อ หลินเช่อและหยางหลิงซินก็มีพลังขึ้นมา
กู้จิ้งเจ๋อตามมาแล้วจริงๆ เหรอ
จากนั้นลู่ชูเซี่ยก็เอ่ยต่อ “น่าเสียดาย เขายังหาไม่เจอ เรายังมีเวลาเล่นกับพวกเธออีก”
หลินเช่อมองลู่ชูเซี่ย “เธอจะทำยังไงกับฉันก็เชิญ แต่ปล่อยเสี่ยวซินไป เธอไม่เกี่ยวอะไรด้วย”
หยางหลิงซินเงยหน้ามองหลินเช่อ “พี่เช่อ…พี่ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันไม่เป็นไรค่ะ”
หลินเช่อกลับลุกขึ้น ยืนบังอยู่ตรงหน้าหยางหลิงซิน มองลู่ชูเซี่ยแล้วบอก “มีอะไรเรามาคุยกันเอง คุณอยากทำอะไร คุณก็ทำ ฉันไม่กลัวคุณหรอก”
ลู่ชูเซี่ยเย้ยหยัน พูดกับคนข้างๆ “ไปเอามีดมา ฉันจะกรีดใบหน้าของเธอ”
ชายเหล่านั้นมองหน้ากัน หันไปมองใบหน้าดื้อดึงของหลินเช่อ ตอนนี้ยังยืนขวางอยู่ตรงหน้าหยางหลิงซิน ไม่ขยับออกห่างเลยแม้แต่น้อย
ทนไม่ได้หันไปพูดกับลู่ชูเซี่ย “คุณลู่ กรีดใบหน้า…โหดร้ายเกินไปหรือเปล่า หรือ…”
ใบหน้าสวยขนาดนี้ กรีดแล้วคงน่าเสียดาย
ลู่ชูเซี่ยหันกลับมามองด้วยความตกใจ มองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง “พวกแกทำอะไรอยู่ พวกแกกำลังช่วยเธองั้นเหรอ”
“คุณลู่ พวกเรา…”
ลู่ชูเซี่ยคาดไม่ถึงจริงๆ
ใบหน้าเธอมีรอยยิ้มประหม่าอยู่บนใบหน้า หันกลับไปมองหลินเช่อ “ดี ดีเลย หลินเช่อ ฉันดูถูกเธอเกินไปแล้ว เธอร้ายไม่เบาเลยนี่ ร้ายกาจมาก นี่พึ่งไม่นาน เธอก็ทำให้คนพวกนี้กลับใจได้แล้ว ความสามารถล่อลวงผู้ชายของเธอ เยี่ยมจริงๆ พวกเขาทนไม่ได้ที่จะเห็นใบหน้าของเธอโดนกรีด”
ลู่ชูเซี่ยขยับเข้าใกล้หลินเช่อ หลินเช่อบอก “เพราะคนส่วนใหญ่จิตใจดีกว่าคุณยังไงล่ะคะ”
“ฮ่าๆ จิตใจดี ไม่ พวกเขาแค่เสียดายใบหน้าที่งดงามของเธอก็เท่านั้น ดี งั้นก็ไม่ต้องกรีดแล้ว เรามาเปลี่ยนวิธีเล่นกันดีกว่า”
เธอหันกลับไปบอก “พวกนายชอบเธอไม่ใช่เหรอ ได้สิ ในเมื่อชอบ งั้นฉันก็จะยกเธอให้พวกนายเลยแล้วกัน พวกนายจะทำอะไรก็เชิญ”
ผู้ชายพวกนั้นมองหน้ากัน จากนั้นหันไปมองหลินเช่อ
พวกเขามีอะไรดี มีโอกาสได้คนสวยอย่างหลินเช่อมาครอบครองจริงๆ เหรอ แต่ว่า ถ้าได้มาจริงๆ คงเป็นบุญของพวกเขาไม่น้อย
ลู่ชูเซี่ยบอก “นี่เป็นผู้หญิงของกู้จิ้งเจ๋อเลยนะ พวกนายไม่อยากลองชิมหน่อยเหรอ ว่าผู้หญิงของกู้จิ้งเจ๋อจะมีรสชาติเป็นยังไง”
หยางหลิงซินยิ่งตกใจหดตัวลงกว่าเดิม
ลู่ชูเซี่ยกลอกตา “พาผู้หญิงคนนั้นออกไป จะเอาไปทำอะไรก็ตามใจ เสร็จแล้วค่อยมาเล่นกับหลินเช่อต่อ”
หยางหลิงซินได้ยินแบบนั้น เธอรีบร้องออกมาด้วยความกลัว “ไม่เอานะ ไม่เอา พวกคุณทำแบบนี้ไม่ได้ ทำไมพวกคุณทำแบบนี้…”
แต่พวกเขาก็ฟัง พาตัวหยางหลิงซินออกไป
หลินเช่อตะโกน “ไม่นะ อย่าทำกับเธอแบบนี้ เธอยังเด็ก พวกคุณ…อย่าทำแบบนี้”
“เด็กงั้นเหรอ คงไม่ใช่ทารกมั้ง” ลู่ชูเซี่ยพูดอย่างโหดเหี้ยม “ยัยเด็กนั่น หน้าตาไม่เลว พวกแกก็ขอให้มีความสุขแล้วกัน”
ผู้ชายพวกนั้นรู้สึกสนุกขึ้นมา มองหยางหลิงซิน ลากเธอออกไป
หลินเช่อรีบลุกขึ้น “คนที่พวกคุณจะแก้แค้นก็คือฉัน มาทำกับฉันนี่ ไปลงที่เด็กทำไม พวกคุณ…”
ลู่ชูเซี่ยเอ่ย “ว้าว ทำไม เห็นเด็กจะมีความสุข เธอร้อนใจเหรอ วางใจเถอะ ผู้ชายพวกนี้ เป็นของเธอทั้งนั้น เดี๋ยวอีกหน่อยพวกเขาจะมาปรนนิบัติเธอเอง”
เสียงกรีดร้องของหยางหลิงซินดังขึ้น ค่อยๆ ห่างออกไป
หลินเช่อกระวนกระวาย ทั้งเจ็บปวดทั้งหวาดกลัว
“ลู่ชูเซี่ย ผู้หญิงด้วยกัน ทำไมเธอโหดร้ายแบบนี้ ปล่อยเสี่ยวซินนะ เธอจะให้ฉันทำอะไรก็ได้”
ลู่ชูเซี่ยบอกกับผู้ชายด้านหลังเสียงเย้ยหยัน “พอดีเลย หลินเช่อก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกนายก็แล้วกัน ไม่ใช่ไม่อยากทำให้ใบหน้าเธอเสียโฉมไม่ใช่เหรอ งั้นพวกนายอยากทำอะไรก็เชิญ”
ลู่ชูเซี่ยมองหลินเช่อด้วยสายตาดูถูก “เล่นให้สนุกเถอะ เดี๋ยวฉันจะช่วยถ่ายเอาไว้ให้ ส่งให้กู้จิ้งเจ๋อได้ดู”
พูดจบ ลู่ชู่เซี่ยก็ยิ้มร้าย เดินออกไป
หลินเช่อกัดฟัน มองดูประตูที่ถูกปิดลง ผู้ชายที่อยู่ตรงนั้นหัวเราะและหันมามองหลินเช่อ “ว้าว ฉันยังไม่เคยได้สัมผัสผู้หญิงที่สวยแบบนี้มาก่อน…”
หลินเช่อเองก็กลัว
เธอมองผู้ชายที่เดินเข้าใกล้เรื่อยๆ ไม่กล้าจินตนาการว่าอีกหน่อยจะเกิดอะไรขึ้น ทำได้เพียงถอยหลังไปเรื่องๆ
“คุณ…คุณอย่าไปฟังคำพูดของลู่ชูเซี่ยได้ไหม เธอทำแบบนั้น ก็เพื่อทรมานฉัน แต่ว่าคุณกับฉันเราไม่ได้มีความแค้นอะไรกัน เราก็เป็นเหมือนพี่น้อง คุณลองคิดดูสิ ถ้าคนรักของคุณต้องมาเจอแบบฉัน คุณจะปวดใจแค่ไหน ฉันเองก็มีครอบครัว ถ้าครอบครัวฉันรู้ว่าฉันต้องมาทุกข์ทรมานอยู่ที่นี่ พวกเขาก็คงปวดใจเหมือนกัน ถูกไหม…”
ชายคนนั้นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ มองหลินเช่อ เขาส่ายหน้า “เธอวางใจเถอะ ฉันจะอ่อนโยนกับเธอ จริง ๆ นะฉันแค่ลองดู แค่ลอง”
“ไม่ๆ คุณยังให้ของกินฉันอยู่เลย เห็นได้ชัดว่าคุณเป็นคนดี คุณอย่าถูกลู่ชูเซี่ยหลอกสิ ได้ไหม”
เขาอดใจไม่ไหว มองใบหน้าสวยของหลินเช่อ มองท่าทางหวาดกลัวของเธอ เขาก็ใจอ่อนขึ้นมา กับคนอื่น พวกเขาทั้งปล้นทั้งชิงทรัพย์ ทำมาไม่น้อย แต่ว่า เมื่อเห็นผู้หญิงสวย มันก็ทำให้เขาจิตใจของเขาไม่มั่นคง ทนไม่ได้
“นี่ สาวน้อย ทำไมถึงไปอยู่กับพวกคนรวยซะแล้วนะ มาเป็นเมียฉันก็คงจะดี” เขาพูดพลางกระโจนเข้ามา
หลินเช่อล้มลงกับพื้น เธอทำอะไรไม่ถูก หันไปมองคนที่พุ่งเข้ามา เธอหวาดกลัว น้ำตาไหลทะลักออกมา น้ำตาเจิ่งนองมองไปที่เขา “คุณ คุณ คุณทำฉันเจ็บ ไม่นะ หัวฉันกระแทกพื้นแล้ว เลือดออกแล้วหรือเปล่า ฮือ….”
ชายคนนั้นเห็นน้ำตาที่ไหลพรากของเธอ ใจอ่อนขึ้นมา รีบบอก “เจ็บหัวเหรอ ให้ฉันดูหน่อย คงไม่มั้ง”
หลินเช่อได้โอกาส อาศัยจังหวะที่เขาเคลื่อนเข้ามาใกล้ ยกเข่ากระแทกเข้าที่ใบหน้าของเขา
ชายคนนั้นเจ็บปวด เขายกมือกุมหน้าและล้มลงกับพื้น
หลินเช่อรีบลุกขึ้นมา แต่พึ่งพบว่า เท้าทั้งสองข้างของตนยังคงถูกมัดเอาไว้
เธอกระโดดไปได้ไม่กี่ก้าว ผู้ชายด้านหลังก็ลุกขึ้นมาได้ กระโจนเข้าใส่หลินเช่ออีกครั้ง…
หลินเช่อก่นด่าอยู่ในใจ
เธอจะจบแบบนี้จริงๆ เหรอ
ถ้ากู้จิ้งเจ๋อรู้ว่าเธอโดนผู้ชายพวกนี้แตะต้อง…
เขาจะยังต้องการเธออยู่หรือเปล่า
ไม่ แม้แต่ตัวเธอเองยังรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะที่จะยืนเคียงข้างเขาได้อีก
และในตอนนั้นเอง…
