เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 500 ฟ้องร้องบริษัท

เฉินจิ้งเต๋อมองหลินเช่อ ส่ายหน้า “แม้ว่ามันจะดีมาก แต่ว่า ออกไปจากบริษัทแล้วก็คือศัตรูของพวกเรา เราไม่ปล่อยให้คุณไปได้ดีแน่”  

เขานับถือแผนการนี้ของฉินหวานหว่านมาก ทำให้หลินเช่อติดเทรนการค้นหา ตัวเองกลายเป็นคนถูกกระทำ มีชื่อเสียงขึ้นมาพร้อมกัน ถือว่าเป็นการเหยียบหลินเช่อลง และตัวเองกลับดีดตัวขึ้นมา  

วันต่อมาหลินเช่อได้รับโทรศัพท์จากอวี๋หมินหมิ่น  

“ฉินหวานหว่านเริ่มเคลื่อนไหวแล้วนะ เธอเกิดเรื่องแล้ว”  

“อะไรนะ”  

หลินเช่อเปิดเข้าไปดูข่าวในอินเทอร์เน็ต วิดีโอสั้นคลิปหนึ่งถูกเผยแพร่  

ในคลิปมีหยางหลิงซินและฉินหวานหว่าน  

ฉินหวานหว่านเหยียบเท้าหยางหลิงซินหนึ่งครั้ง แต่ถูกด่ากลับไปราวกับหมาบ้า ที่สำคัญคือ คำพูดพวกนั้นของหยางหลิงซิน มันแย่มากจริงๆ จนทำให้เธอแทบอยากตายซะให้ได้  

ไม่ทันไรก็เป็นกระแสโด่งดังไปทั่วโลกอินเทอร์เน็ต หลินเช่อโดนด่าขึ้นเทรนการค้นหา สังคมและแฟนคลับบางส่วนเริ่มไม่เข้าใจ  

เพราะคำพูดของหยางหลิงซิน มันไม่ใช่คำพูดที่น่าฟังเท่าที่ควร อย่างเช่น อะไรคือเบื้องหลังเธอมีใครอยู่ เธออยากดังเท่าไหร่ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องอาศัยบริษัทด้วยซ้ำ  

เบื้องหลังเธอมีใครงั้นเหรอ หลินเช่อมีคนเลี้ยงเหรอ  

ดังนั้นตอนนี้ผู้คนไม่ว่าจะเปิดดูคอมเมนต์ไหนก็คือสงสัย “ฉันอยากรู้ว่า หลินเช่อถูกใครเลี้ยงดูอยู่ ถึงกล้าพูดขนาดนี้”  

“ฉันอยากรู้ ว่าทำไมลูกน้องคนนั้นของหลินเช่อถึงได้ยโสขนาดนี้”  

“อยากบอกว่า หลินเช่อนี่สุดยอดไปเลย แค่พนักงานคนเดียวยังด่าฉินหวานหว่านได้ขนาดนี้ โอหังซะจริง หลินเช่อดูแลคนของตัวเองยังไงกัน”  

หลินเช่อมึนงง แต่เมื่อดูวิดีโอนั่น…  

เป็นหยางหลิงซินจริงๆ  

เสี่ยวซินเป็นคนพูดจาไม่คิดมาแต่ไหนแต่ไร หลินเช่อคิดเพียงว่าเธอไม่ได้ก่อเรื่องอะไร เพราะอวี๋หมินหมิ่นเข้มงวด ดังนั้นจึงไม่ได้จัดการ ยิ่งไปกว่านั้นอายุเธอยังน้อย จึงไม่ได้ถือสาเธอ  

ไม่คิดว่า…  

ยังไม่ทันได้นั่ง หยางหลิงซินก็วิ่งเข้ามาในห้องเธอด้วยน้ำตาที่นองหน้า  

“พี่เช่อ…ขอโทษนะคะ ฉัน…ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่โกรธที่เธอชอบรังแกคนอื่น แถมยังตั้งใจมาแกล้งฉัน จึงได้ด่าเธอไปแบบนั้น ไม่คิดว่า…ฉันไม่คิดว่า…”  

หลินเช่อรู้สึกว่ามันไม่ปกติ จึงสอบถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้น  

หยางหลิงซินเล่าโดยละเอียดอีกครั้ง รู้ว่าตัวเองพลาดไปแล้ว ตอนนี้ยืนสำนึกผิดอยู่ตรงนี้ มองหลินเช่อด้วยสีหน้ากังวล เธอกลัวว่าหลินเช่อจะโกรธแล้วไล่เธอออกไป  

“นี่เป็นแผนการที่ฉินหวานหว่านวางเอาไว้อยู่ก่อนแล้ว เรียกฉันไปที่บริษัท ที่แท้ก็เพื่อแบบนี้นี่เอง”  

บ่ายวันนั้นอวี๋หมินหมิ่นไม่ได้เข้าไปที่สตูดิโอ แต่ตรงมาที่บ้านหลินเช่อ  

หยางหลิงซินยังคงร้องไห้ อวี๋หมินหมิ่นทำเป็นมองไม่เห็นเธอ ครั้งนี้เป็นคนก่อเรื่อง แม้จะโทษเธอทั้งหมดไม่ได้ แต่ว่า ต้องให้บทเรียนกับเธอบ้าง  

อวี๋หมินหมิ่นบอก “ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะโดนด่าจนไม่มีชิ้นดีแล้ว”  

“ใช่…แต่ฉันก็ชินแล้ว ด่าก็ด่าไปเถอะ คนที่ไม่เข้าใจมาเห็นแบบนี้ คงคิดว่าฉันยิ่งยโส”  

“ยังบอกว่าเธอตีสองหน้าด้วย”  

“เกลียดจริงๆ”  

“ยังด่าว่าเธอแสดงเก่งด้วย”  

“แสดงเก่งไม่ใช่คำชมเหรอ”  

“บอกว่าในรายการเธอทำเป็นใสซื่อ ความจริงเป็นผู้หญิงแพศยา”  

“…”  

ทนไม่ไหวแล้วนะ…  

“อวี๋หมินหมิ่นเธอตั้งใจว่าฉันเหรอ ทำไมต้องมาพูดอะไรแบบนี้กับฉันด้วย”  

“เอาล่ะๆ สงบหน่อย โดนด่ามันแน่นอนอยู่แล้ว แต่ก็ยังมีคนกลุ่มหนึ่งที่สนับสนุนเธอ บอกว่าพนักงานเธอด่าคน ไม่ใช่เธอสักหน่อย เกี่ยวกับเธอที่ไหน แต่ถ้าพูดถึงคนที่อยู่เบื้องหลังเธอนี่ก็เป็นปัญหานิดหน่อย”  

“งั้นตอนนี้เราควรทำยังไง”  

“ค่อยๆ แก้ไปทีละอย่างเถอะ ฉินหวานหว่านเองก็ไม่ได้สะอาดไปทั้งหมดหรอก ใครอยู่ในวงการนี้แล้วไม่มีจุดอ่อนกัน”  

“ก็ได้”  

“ช่วงนี้เธอก็ไม่ต้องไปอ่านคอมเมนต์พวกนั้นหรอก อยู่บ้านเล่นเป็นเพื่อนประธานกู้ไป”  

“อืม วางใจเถอะ ถึงอ่านก็ไม่ได้อ่านคำพูดพวกนั้นหรอก”  

หยางหลิงซินไม่กล้าเอ่ยปากแม้แต่คำเดียว รออวี๋หมินหมิ่นเดินออกมา เธอไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง  

ช่วงนี้ หลินเช่อตัดสินใจ พักผ่อนอยู่ที่บ้าน  

ทว่ากู้จิ้งเจ๋อ กลับมาเห็นหลินเช่อ จึงเดินเข้าไปถาม “ทำอะไรอยู่”  

“เพราะกลัวว่าถ้าเดินออกไปแล้วจะมีคบตบกลางถนนไง ดังนั้นเลยไม่ออกไปไหน เตรียมพักผ่อนอยู่ที่บ้านค่ะ”  

กู้จิ้งเจ๋อกลับบอก “ในเมื่อนานๆ ที กว่าจะได้พักผ่อน งั้นเราไปพักผ่อนต่างประเทศกันเถอะ”  

“ห๊า ตอนนี้เหรอคะ”  

“ก็ใช่น่ะสิ ก่อนหน้านี้ชวนเธอไปพักผ่อน แต่เธอก็ไม่มีเวลาตลอด”  

หลินเช่อกระโดดขึ้นมา “เยี่ยมเลย ไปไหนคะ ไปไหน”  

“เธอลองดูสิ อยากไปไหนตามใจเธอเลย”  

“โอ้ ฉันมีตั้งหลายที่ที่ยังไม่เคยไป ฉันไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยว หรือจะไปเกรท แบริเออร์ รีฟ ไปประเทศไทย ไปยุโรป ไป…”  

หลินเช่อกำลังคิดหาสถานที่ที่อยากไป กู้จิ้งเจ๋อคอยจ้องมองอยู่ด้านข้าง  

หยางหลิงซินยืนฟังอยู่ด้านหลัง มีเพียงประตูกั้น มองท่าทีของทั้งสองคน อดคิดในใจไม่ได้ว่า อวี๋หมินหมิ่นโทษเธอขนาดนั้น  

ทว่ามองท่าทางของหลินเช่อ เธอไม่ได้ใส่ใจสักนิดเลยเหรอ  

กู้จิ้งเจ๋อดีกับหลินเช่อมากจริงๆ คงจะกลัวว่าหลินเช่อจะเสียใจ จึงคิดอยากพาเธอไปเที่ยวต่างประเทศ  

วันนั้นอวี๋หมินหมิ่นกลับไป จึงเผยแพร่ประกาศในนามสตูดิโอ  

เนื่องจากปัญหาด้านการสื่อสารกับบริษัท ดังนั้นหลินเช่อจึงตัดสินใจแยกตัวออกจากบริษัทภาพยนตร์หลิงต้ง ส่วนปัญหาเรื่องสัญญาจะจัดการตามวิธีทางกฎหมายต่อไป  

หลิงต้งไม่คิดว่า อวี๋หมินหมิ่นจะชิงประกาศก่อนพวกเขาในเวลาแบบนี้  

ตอนนี้มีคนเริ่มเชื่อมโยง คาดเดาว่าหลินเช่อมีปัญหากับบริษัท ข่าวให้ร้ายหลินเช่อที่ออกมาติดต่อกันอาจจะเป็นแผนการของบริษัทหรือเปล่า  

แน่นอนว่าการคาดเดาที่สมเหตุสมผลนี้ เป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น ผู้คนส่วนใหญ่ก็ยังชอบการประนามอยู่ดี  

ห้องประชุมบริษัทภาพยนตร์หลิงต้ง  

เฉินจิ้งเต๋อมองฉินหวานหว่าน “ตอนนี้พวกเขาเริ่มคุมเกมแล้ว เราเองก็ต้องหาทนายได้แล้ว”  

ฉินหวานหว่านบอก “แยกตัวออกจากบริษัทแล้วมีประโยชน์อะไร เวลานี้ยังมีบริษัทไหนกล้ารับพวกเธออยู่อีกเหรอ นอกซะจากจะไปสร้างบริษัทของตัวเอง ถ้าไปสร้างเองจริงๆ เราก็มาเยาะเย้ยให้เธอตายไปเลย ว่าเธอไม่มีใครเอา หึ”  

หลังจากอวี๋หมินหมิ่นเผยแพร่ประกาศไปแล้ว จึงชิงยื่นฟ้องบริษัทภาพยนตร์หลิงต้ง  

แต่ว่า เวลานี้มีคนคาดเดา กรณีฟ้องร้องบริษัทแบบนี้ ต้องจ่ายเป็นจำนวนมาก เนื่องจากมีข้อผูกมัดที่ไม่สมเหตุสมผล บางทีหลินเช่ออาจจะไม่ได้แยกตัวออกจากบริษัทได้ง่ายขนาดนั้น ถ้าเอาจริงก็คงเหมือนเอาเงินที่ได้มาทั้งหมดคืนให้บริษัท ถือว่าเป็นการไถ่ตัวเอง มาเริ่มต้นใหม่ ไม่งั้นก็มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยไถ่ตัวแทนเธอ แต่ว่าตอนนี้เธอเป็นที่กล่าวถึงมากมาย บริษัทใหญ่ที่จะรับเธอไว้นั้นคงมีน้อย  

ดังนั้น ตอนนี้อนาคตของหลินเช่อ น่ากังวลจริงๆ  

วันนั้น หลินเช่อตัดสินในจะไปฝรั่งเศสพร้อมกับกู้จิ้งเจ๋อ  

เพราะประเทศเหล่านั้นอยู่กันเป็นกลุ่ม นั่งรถไฟก็สามารถข้ามไปยังอีกประเทศได้ เธอคิดว่าสามารถไปเที่ยวได้หลายประเทศ ค่อนข้างคุ้มค่ากว่า  

แน่นอนว่ากู้จิ้งเจ๋อตามใจเธอ ไม่ได้สนใจอะไรมาก