กู้จิ้งเจ๋อจัดเตรียมเครื่องบิน เพื่อเดินทางไปท่องเที่ยวกับหลินเช่อเรียบร้อยแล้ว ไม่ได้เอาอะไรไปมากมาย คิดว่าเมื่อไปถึงแล้วค่อยให้คนจัดเตรียมให้
เครื่องบินส่วนตัวจอดเตรียมพร้อมรอที่สนามบินแล้ว ฝรั่งเศสฝั่งนั้นก็เตรียมสถานที่ลงจอดเรียบร้อยแล้วเช่นกัน หลินเช่อขึ้นเครื่องไปพร้อมกับกู้จิ้งเจ๋อ
ด้านนอกมีคนมากมาย หลินเช่อคิดว่า ถ้าหากเธอปรากฏตัวที่สนามบินตอนนี้ ต้องโดนนักข่าวถ่ายรูปได้แน่ ดีที่กู้จิ้งเจ๋อมีใช้เครื่องบินส่วนตัว หลีกเลี่ยงการพบปะกับผู้คนเหล่านั้นได้
ด้านนอก
ก่อนหน้านี้มีข่าวว่า นานแล้วที่หลินเช่อไม่ออกนอกบ้าน ดูเหมือนว่าเธอจะไปต่างประเทศเพื่อหนีข่าว ดังนั้นจึงพากันไปเฝ้ารอเธอที่สนามบิน
ทว่า รอมาทั้งวันแล้ว กลับไม่เจอแม้แต่เงาของเธอด้วยซ้ำ
หรือว่าหลินเช่อไม่ได้นั่งเครื่องบินไปต่างประเทศกันนะ
——
ฝั่งฉินหวานหว่าน
เธอรู้ว่าหลินเช่อไปต่างประเทศแล้ว จึงเอ่ยหยัน “ความสามารถในการยอมรับน้อยเกินไปหรือเปล่า แค่นี้ก็หนีไปแล้ว”
“เราพึ่งเริ่มสาดข่าวชุดแรกเอง เดี๋ยวก็ต้องมีข่าวอื่นออกมาอีก ตอนนี้เธอไปแล้ว มองไม่เห็นความสนุกแล้วสิ”
วันต่อมา
หลังจากเรื่องนี้ ฉินหวานหว่านก็ไปปรากฏตัวที่สนามบิน เพื่อออกเดินทางไปทำกิจกรรม ความจริงเธอแจ้งข่าวไปยังนักข่าวล่วงหน้าไว้ก่อนแล้วเพื่อให้มีนักข่าวมารุมล้อม
ฉินหวานหว่านบอก “พวกคุณไม่ต้องถ่ายแล้วค่ะ”
นักข่าวสังเกตเห็นใบหน้าฉินหวานหว่านมีรอยแดง
ทันใดนั้น การคาดเดาเกี่ยวกับฉินหวานหว่านก็ถูกเผยแพร่ขึ้นบนโลกอินเทอร์เน็ต
ทุกคนถามฉินหวานหว่าน เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหลินเช่อหรือไม่ ตอนนี้หลินเช่อมีปัญหากับบริษัทใช่ไหม และตอนนี้บริษัทจะทำอย่างไรต่อ
หัวข้อเกี่ยวกับคนที่อยู่เบื้องหลังของหลินเช่อ ถูกหยิบยกขึ้นมาอีกครั้ง
ฉินหวานหว่านไม่ได้ตอบอะไรทั้งนั้น ได้แต่เงียบ สีหน้าโศกเศร้าเดินทางออกจากสนามบิน ยิ่งทำให้แฟนคลับรู้สึกสงสาร
บางคนบอก “คนที่เบื้องหลังของหลินเช่อเป็นใครกันแน่ กระทั่งฉินหวานหว่านก็ยังกล้าทำร้าย”
“ตอนนั้นหลินเช่อดังขึ้นมาได้ก็น่าแปลก ตอนนี้พึ่งเข้าใจ ที่แท้ก็มีคนหนุนหลัง”
“เราต้องคว่ำบาตรหลินเช่อ ไม่ดูละครทุกเรื่องที่หลินเช่อแสดง”
“ไม่ดูทุกอย่างที่หลินเช่อเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์”
“เราจะไม่ซื้อสินค้าที่หลินเช่อเป็นพรีเซนเตอร์”
“ใช่ เอาเงินของเราไปใช้ชีวิตสุขสบาย ใครทำให้เธอมีหน้ามีตากัน”
บนโลกอินเทอร์เน็ตด่ากันสนุกสนาน สตูดิโอของหลินเช่อไม่มีความเคลื่อนไหว
บนโลกอินเทอร์เน็ตลากหลินเช่อไปเกี่ยวข้องกับประธานาธิบดี มีคนบอกว่า ผู้จัดการของหลินเช่อ ก็คือภริยาประธานาธิบดี
แม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้มีชื่อเป็นผู้จัดการของหลินเช่อแล้ว ถือว่าเป็นอดีตผู้จัดการ แต่ว่า บางทีหลินเช่ออาจถูกอดีตผู้จัดการควบคุม บริษัทนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นผลกลุ่มผลประโยชน์ สร้างข่าวฉาวในวงการบันเทิงเป็นช่วงๆ
จนกระทั่งมีคนโยงไปถึงว่า วงการบันเทิงเป็นเครื่องมือของการเมือง
ไม่นาน ก็เกิดเป็นการพูดคุยต่อยอด เชื่อมโยงเรื่องราวต่างๆ
——
ฉินหวานหว่านเห็นข่าวพวกนี้ขณะที่อยู่บนเครื่องบิน เม้มปากกลั้นรอยิ้มเอาไว้ไม่อยู่
ตอนนี้หากอวี๋หมินหมิ่นต้องการใช้อำนาจของตนเองก็คงทำไม่ได้แล้ว เพราะถ้าเธอทำแบบนั้น ก็จะกลายเป็นว่าเธอมีส่วนสมรู้ร่วมคิดเรื่องพวกนี้จริงๆ ดูสิว่าหลินเช่อจะดิ้นหนีได้อย่างไร
สิ่งที่ฉินหวานหว่านถนัดคือแสร้งทำตัวน่าสงสาร การเสแสร้งครั้งนี้ เพื่อเหยียบย่ำหลินเช่อ แถมยังยกตัวเองให้สูงขึ้นด้วย ทุกคนต่างบอกว่าเธอเป็นผู้ถูกกระทำ เทรนทวงคืนความยุติธรรมให้ฉินหวานหว่าน ขยับขึ้นอันดับหนึ่งของการค้นหา
ที่บ้าน หยางหลิงซินต้องทนเบื่อหน่ายอยู่ที่บ้านทุกวัน
เธอยังอยู่ที่บ้านตระกูลกู้ ทว่าไม่กล้าออกไปไหน หลินเช่อทิ้งเธอไว้คนเดียว ทว่าตัวเองกลับหนีไปเที่ยวกับกู้จิ้งเจ๋อ
หยางหลิงซินอยู่ในห้อง เธอรู้สึกว่าสาวใช้คอยจับตาดูเธอ มองเธอแปลกๆ ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าออกจากห้อง
เธอบ่นอยู่ในใจ ทำไมหลินเช่อทำแบบนี้ ทิ้งเธอไว้ในเวลาแบบนี้
กำลังโทษเธออยู่งั้นเหรอ
หรือว่าอยากไล่เธอออกไป
หลินเช่อคงคิดอยากไล่เธอแน่ๆ ถึงได้ทิ้งเธอเอาไว้คนเดียวแบบนี้
แน่นอนว่าหยางหลิงซินไม่อยากไป ในตอนนั้นเอง มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น หยางหลิงซินรับรู้ได้ถึงลางสังหรณ์ไม่ดี
พอเปิดประตู หยางหลิงซินก็มองเห็นบอดี้การ์ดตระกูลกู้ ยืนอยู่ด้านนอก มองมาที่เธอ
“พวกคุณ…พวกคุณจะทำอะไรคะ”
“ประธานกู้บอกว่า คุณสุขภาพร่างกายยังไม่ดี ที่นี่วุ่นวายเกินไปไม่เหมาะแก่การรักษาตัว ดังนั้นส่งคุณไปอยู่ที่อื่นที่มีทีมแพทย์ผู้เชี่ยวชาญคอยดูแล จะได้ช่วยดูแลได้ถูกวิธี”
“คุณ…ไปที่ไหนคะ ฉันอยู่ที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องไปที่อื่น…”
บอดี้การ์ดเดินเข้ามา ไม่สนว่าเธอจะพูดอย่างไร
เอ่ยบอก “แต่ว่าคุณผู้ชายสั่งมาแล้ว คุณไปกับพวกเราเถอะครับ”
หยางหลิงซินมองบอดี้การ์ดร่างใหญ่พวกนั้น
เดิมเธอติดตามหลินเช่อ ก็พอรู้แล้วว่าพวกเขาทำตามคำสั่งมากแค่ไหน พวกเขาฆ่าคนโดยไม่กะพริบตา เพียงเบื้องบนสั่งลงมา ก็น้อมรับและทำตามคำสั่งสุดชีวิต
เธอไม่สามารถยั่วยุบอดี้การ์ดฝีมือดีเหล่านี้ได้
จำเป็นต้องเดินออกไป ด้านนอกมีสาวใช้คอยมองเธออยู่ ไม่มีใครชอบเธอสักคน ตอนนี้คุณผู้ชายไล่เธอออกไปแล้ว พวกเขาดีใจไม่น้อย
คุณผู้หญิงให้เธอเข้ามาอยู่ด้วย เพราะเธอบาดเจ็บโดยมีคุณผู้หญิงเป็นสาเหตุ ไม่กล้าไล่เธอออกไป แต่ว่า คนอื่นไม่ได้ติดหนี้อะไรเธอสักหน่อย
สุดท้ายเธอมาอยู่ที่นี่ จนจะทำให้ที่นี่กลายเป็นบ้านของเธออยู่แล้ว
หยางหลิงซินออกไปแล้ว เธอขึ้นรถแล้วค่อยถาม บอดี้การ์ด “คุณผู้ชายของพวกคุณ จะให้ฉันไปอยู่ที่ไหน”
“ศูนย์พักฟื้นครับ”
“ศูนย์พักฟื้นเหรอ”
“รักษาจิตวิทยาโดยเฉพาะ”
นั่นมันไม่ใช่…โรงพยาบาลบ้าเหรอ
“ไม่…ไม่ ฉันไม่ไปที่นั่น ฉัน ฉันหายดีแล้ว ฉันจะกลับบ้าน ฉันจะกลับบ้านตอนนี้เลย”
บอดี้การ์ดยิ้มเย็น “ครับ งั้นคุณต้องบอกคุณผู้หญิงเอง ว่าคุณไม่อยากรักษาต่อแล้ว จึงเลือกที่จะกลับบ้าน”
“ค่ะ ค่ะ…ฉันจะกลับบ้านตอนนี้”
จากนั้น หยางหลิงซินก็ถูกส่งกลับบ้าน
เมื่อกลับถึงบ้าน แม่ถามไม่หยุด ว่าช่วงก่อนหน้านี้ไปอยู่ที่ไหนมา
หยางหลิงซินทำเพียงมองบ้านที่รกรุงรังของตนเอง คิดอย่างโมโห เธอต้องกลับมาที่นี่อีกแล้วเหรอ
ทำไมหลินเช่อถึงได้โชคดีขนาดนั้น แต่เธอ ต้องมาโชคร้ายแบบนี้ตลอด
ทำไมหลินเช่อถึงสามารถเปลี่ยนชะตาชีวิตตัวเองได้ แต่เธอมักถูกรังเกียจอยู่เสมอ
เธออิจฉาหลินเช่อจริงๆ ที่ได้เจอผู้ชายอย่างกู้จิ้งเจ๋อ
ตอนนี้ หันกลับมามองดูครอบครัวตัวเอง ทำไมเธอถึงรู้สึกเบื่อแบบนี้ เริ่มสงสัย ทำไมเธอต้องมาเกิดกับพ่อแม่ของเธอ ทำไมไม่ไปเกิดที่ครอบครัวรวยๆ ทำไมพ่อแม่ของเธอถึงเป็นคนธรรมดา…
——
หลินเช่อและกู้จิ้งเจ๋อลงจากเครื่องมาพร้อมกัน พึ่งลงเครื่อง ยังไม่ถึงโรงแรม หลินเช่ออดไม่ได้เปิดโทรศัพท์ขึ้นมาดูขณะที่อยู่บนรถ
อยากรู้ว่าตอนนี้ข่าวในประเทศเป็นอย่างไรบ้างแล้ว
แม้ว่าตัวเองจะชินแล้ว ฝึกฝนมานักต่อนักจึงไม่ได้เสียใจเท่าแรกเริ่ม เแต่เธอก็ยังใส่ใจและสะดุ้งทุกครั้งที่มีคนด่าเธอ
ทว่ายังไม่ทันได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ชายหนุ่มด้านข้างก็คว้ามันไปก่อน
