“พอแล้ว ออกมาพักผ่อน ไม่ต้องไปดูอะไรพวกนี้แล้ว”
หลินเช่อยู่ปากมองกู้จิ้งเจ๋อ “ไม่เอา ไม่เอา ขอฉันดูหน่อยนะ ดูว่ามันหนักขึ้นหรือเปล่า…”
“เรื่องนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของสตูดิโอเธอก็พอแล้ว ถ้าเรื่องแค่นี้สดูดิโอเธอยังจัดการไม่ได้ งั้นก็ควรล้มเลิกได้แล้ว”
“คุณ…”
สำหรับเขามันเป็นเรื่องเล็ก เพราะบริษัทภาพยนตร์หลิงต้ง นับว่าเป็นแค่หมากตัวเล็กๆ ในเครือของบริษัทเฉิงกวงกรุ๊ป ไม่สำคัญอะไร
เดิมบริษัทเฉิงกวงกรุ๊ปเป็นเพียงบริษัทเกม ต่อมาขยายออกไปทำธุรกิจมากมาย บริษัทภาพยนตร์หลิงต้งเองก็เป็นหนึ่งในนั้น
บริษัทนั้นถือว่าเป็นบริษัทชั้นนำในอุตสาหกรรมเกม บริษัทภาพยนตร์โทรทัศน์ที่ก่อตั้งขึ้นก็เป็นชั้นนำเช่นกัน อย่างไรซะ เงินทุนและความสามารถก็อยู่ที่นั่น
และสตูดิโอของหลินเช่อก็มีอายุปีสองปีก็เท่านั้น ถ้าจะสู้กับบริษัทใหญ่ แน่นอนว่ามันยากมาก
แน่นอนว่าเฉิงกวงกรุ๊ปไม่ได้อยู่ในสายตาของกู้จิ้งเจ๋อ อย่างไรซะกู้ซื่อของเขาก็เป็นบริษัทใหญ่ ที่แทบจะฮุบเอาบริษัทเล็กๆ ได้อย่างง่ายดาย ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นธุรกิจครอบครัวที่มีมายาวนานอีกด้วย
โทรศัพท์หลินเช่อถูกแย่งไป กำลังจะพูด ทว่าริมฝีปากของเขาก็ปิดลงมาก่อนแล้ว
ปิดปากของเธอเอาไว้ และยังปิดกั้นสติของเธอทั้งหมดด้วย
อาจเป็นเพราะท่าทางหล่อเหลาของเขา ทำให้เธอร้อนรุ่มขึ้นมา ลืมความสับสนวุ่นวายทั้งหมดจนสิ้น
เขาปล่อยเธอ ลูบผมเธอเบาๆ “แบบนี้ ช่วยให้เธอไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องวุ่นวายพวกนั้นอีกใช่ไหม”
ใช่…
หลินเช่อโดนจูบจนไม่เหลือสติ จะไปคิดถึงเรื่องอื่นได้อย่างไรกันล่ะ
และในตอนนั้นเอง…
“โอ๊ย จูบกันบนรถ…ร้อนแรงกันจริงๆ เลย…”
ทั้งสองชะงัก
หลินเช่อรีบมองออกไป เธอเห็นว่า รถหยุดลงที่หน้าโรงแรมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และคนที่ยืนอยู่หน้าโรงแรม ก็คือลู่เป่ยเฉิน
ด้านหลังคือกู้จิ้งเหยียน
คนพี่พูดคือลู่เป่ยเฉิน เข้าก้มลงมา เอียงศีรษะท่าทางล้อเลียน น่าอายชะมัด
สวรรค์ ทำไมพวกเขามาอยู่ที่นี่…
หลินเช่อรีบผลักกู้จิ้งเจ๋อออก
กู้จิ้งเจ๋อกลับดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว ช่วยหลินเช่อจัดทรงผมท่าทางเรียบนิ่ง จากนั้นเปิดประตูรถออกไป
หลินเช่อหน้าแดงอยู่ด้านหลัง คิดในใจ พวกเขาสองคนคงไม่ได้มาพักผ่อนหรอกใช่ไหม พวกเขาสองคนมาทำอะไรที่นี่ล่ะ
ลู่เป่ยเฉินไม่คิดว่า ผู้ชายที่ดูเงียบขรึมคนนี้ จะลุ่มหลงผู้หญิงขนาดนี้
กู้จิ้งเหยียนยืนอยู่ด้านหลัง มองเห็นทั้งสองคนจึงเอ่ย “ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมายุ่งเรื่องของพวกคุณ แต่เขายืนยันจะมาให้ได้”
กู้จิ้งเจ๋อถามพวกเขาเสียงเรียบ “พวกคุณมาทำอะไรที่ปารีส”
“มาทำงาน ไม่เหมือนพวกนายหรอก พวกนายมาฮันนีมูนเหรอ พวกเราอยู่ที่เซนต์ ปีเตอร์สเบิร์ก ได้ข่าวว่าพวกนายจะมา เลยมารอต้อนรับน่ะ”
ดูเหมือนว่า ตระกูลกู้ส่งข่าวมาก่อนแล้ว แจ้งว่าพวกเขาจะมาที่นี่
พนักงานโรงแรมมาหยิบกระเป๋าไปแล้ว
หลินเช่อมองลู่เป่ยเฉิน นึกถึงลู่ชูเซี่ยขึ้นมา เธอรู้สึกไม่สบายใจ
นั่นน้องสาวของเขา ตอนนี้เขาไม่เป็นไรเหรอ
เมื่อทุกคนเดินเข้าไป ลู่เป่ยเฉินยังคงพูดคุยกับกู้จิ้งเจ๋อ บอกว่ามาที่นี่เพื่ออะไร ทำอะไร จะอยู่ที่เซนต์ ปีเตอร์สเบิร์กกี่วัน
จนมาถึงด้านใน ลู่เป่ยเฉินให้ทั้งสองเข้าไปพักผ่อนก่อน ห้องอาหารเตรียมของไว้เรียบร้อยแล้ว พวกเขาพักผ่อนสักพักแล้วไปทานได้เลย
เมื่อเข้ามาในห้อง เป็นห้องชุด ด้านในตกแต่งอย่างมีรสนิยม ดูไม่เหมือนโรงแรม เหมือนราชวังหรูหรามากกว่า
หลินเช่อวางของเอาไว้ มองออกไปด้านนอก
คล้ายกับว่าดูออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ กู้จิ้งเจ๋อพูดขึ้นมาข้างๆ “วางใจเถอะ เป่ยเฉินไม่ใช่คนเสแสร้ง ลู่ชูเซี่ยทำความผิด เห็นแก่หน้าตระกูลลู่ ลู่ชูเซี่ยก็ไม่ได้เป็นอะไร แค่ไม่ได้พากลับไปเท่านั้นเอง เขาไม่คิดมากหรอก”
หลินเช่อได้ยินกู้จิ้งเจ๋อพูดแบบนั้น เธอจึงวางใจ แค่ทุกครั้งที่มองลู่เป่ยเฉิน เธอจะรู้สึกอึดอัดบ้าง
กู้จิ้งเจ๋อและหลินเช่อเก็บของเสร็จแล้วจึงลงไปทานอาหารด้านล่าง
ในห้องอาหาร คนไม่เยอะ มีบางคนมองมาที่ชายหญิงที่กำลังเดินลงมาทานข้าว อดคาดเดาไม่ได้ว่าพวกเขามาจากที่ไหน ดูไม่เหมือนนักท่องเที่ยวทั่วไป ดังนั้นพวกเขาจึงแสดงท่าทีนอบน้อมมากขึ้น
ที่นี่มีนักท่องเที่ยวผิวเหลืองผมดำมากมาย ทำให้คิดว่า ประเทศซีมีประชากรเยอะมาก ไปที่ไหนก็เจอคนลักษณะคล้ายกันเต็มไปหมด ด้านนอก เหมือนมีบางคนที่จำหลินเช่อได้ ได้แต่เฝ้าสังเกต ทว่าไม่กล้าเข้ามาทัก
โรงแรมมีข้อกำหนดสูงมาก ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามา
เมื่อเห็นว่าด้านนอกมีคนเยอะมากขึ้นเรื่อยๆ หลินเช่อจึงรีบก้มหน้าทานต่อ นานๆ ทีจะได้ทานของอร่อย เธอรีบขึ้นไป
มาไกลถึงต่างประเทศก็ยังไม่ได้พัก…
กู้จิ้งเจ๋อมองเธอนอนอยู่ตรงนั้น เดินเข้าไปหา “ถ้าเธอไม่ชอบถูกคนมอง พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันให้คนจัดการ…”
“เปล่าค่ะ เปล่า” หลินเช่อตอบ “นี่เป็นความวุ่นวายยามที่มีชื่อเสียง แม้ว่าจะวุ่นวาย แต่พอมาคิดดู คนไม่ว่าทำอะไรล้วนมีสิ่งที่ต้องแลก เมื่อก่อนฉันเป็นคนที่สามารถเดินบนถนนในประเทศได้โดยไม่ต้องกลัวว่ามีใครจะจำได้ ตอนนี้มาต่างประเทศแล้ว เจอแฟนคลับฉันบ้างคนสองคน แสดงว่าฉันดังแล้ว”
กู้จิ้งเจ๋อส่ายหน้า มองผู้หญิงโง่คนนี้
“คิดดูสิว่าเมื่อก่อน อย่าว่าแต่เดินบนถนนแล้วไม่มีใครรู้จักเลย ขนาดไปที่กองละครยังถูกผู้กำกับลืมเลย เพราะตอนนั้นฉันเด่นกว่าคนอื่นแค่นิดหน่อย ฉันเป็นนักแสดงตัวประกอบ แต่ว่าตอนนี้ฉันเป็นคนที่จะไม่โดนใครลืมอีกแล้ว”
ใช่ ตอนนี้ เมื่อไปถึงกองถ่ายเธอมีห้องพักผ่อนของตัวเอง มีผู้ช่วยในกองเป็นของตัวเอง มีทีมงานของตัวเอง เธอเพียงพอแล้ว
ดังนั้นความวุ่นวายพวกนี้มันคือสิ่งที่ต้องจ่ายก็เท่านั้นเอง คนเราจะคาดหวังให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบดั่งใจต้องการก็คงไม่ได้
กู้จิ้งเจ๋อก้มลงไป จูบเบาๆ ที่หน้าผากของเธอ
ผู้หญิงของกู้จิ้งเจ๋อ แน่นอนว่าไม่เหมือนใคร
——
ในขณะเดียวกัน ในประเทศ
หลังจากบริษัทภาพยนตร์หลิงต้งโดนฟ้อง พวกเขาก็เริ่มตอบโต้ทันที
บริษัทออกประกาศ บอกว่าเนื่องจากหลินเช่อทำผิดกฎของบริษัท จึงต้องตัดสินใจไม่ป้อนงานให้หลินเช่อ
แต่ว่าสัญญาของหลินเช่อ ยังคงเป็นของบริษัทภาพยนตร์หลิงต้ง ดังนั้นนอกจากว่าเธอจะจ่ายเงินเพื่อไถ่ถอนตัวเองออกไป ชำระค่าเสียหาย ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่มีสิทธิ์เซ็นสัญญากับบริษัทใดทั้งสิ้น
บริษัทยังประกาศอีกว่า บริษัทดีต่อหลินเช่อมาตลอด เพียงแต่เมื่อหลินเช่อโด่งดังมีชื่อเสียงแล้ว เธอกลับไม่พอใจเมื่อบริษัทป้อนงานให้แก่นักแสดงคนอื่นๆ เริ่มรับงานเซ็นสัญญาด้วยตนเอง จากนั้นค่อยมาแจ้งกับทางบริษัททีหลัง อย่างเช่นภาพยนตร์เรื่องเทพธิดากรงทอง ความจริงหลินเช่อเซ็นเอง ไม่ได้แจ้งมาทางบริษัท ทว่าบริษัทเห็นว่าทุกคนเห็นด้วยจึงจำต้องอดทนเอาไว้
ใครจะรู้ว่า ตอนนี้บริษัทเซ็นสัญญารับฉินหวานหว่านเข้ามา เป็นการเปลี่ยนแปลงโดยปกติอยู่แล้ว เธอกลับไม่พอใจที่มีฉินหวานหว่านเพิ่มเข้ามา ต้องการแยกตัวออกไป ดังนั้นบริษัทจึงจำเป็นต้องทำการตัดสินใจในครั้งนี้
ตอนก่อนหน้า
