“…”
คนในบริษัทเขาคงไม่คิดว่า เจ้านายของพวกเขาไม่ปกติหรอกใช่ไหม
แต่ว่า ดูท่าทางของเขาแล้วคงจะเป็นคุณชายตระกูลไหนแน่นอน
หลินเช่อเองก็คาดไม่ถึง ว่าคนพวกนี้ยังหลงใหลกับสตรีหมายเลขหนึ่งอยู่
“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของคุณนะคะ”
“จริงสิ หลายวันก่อนมีคนให้ร้ายคุณ ผมยังให้คนซื้อสื่อพวกนั้นด้วย ต่อไปให้พวกเขาเขียนแต่เรื่องดีๆ ของคุณ ถ้ากล้าเขียนไม่ดีถึงคุณ ผมจะปิดทันที”
ไม่ใช่มั้ง ถ้าเปลืองก็ไม่จำเป็นต้องเปลืองขนาดนี้ไหม
สิ้นเปลืองเกินไปหรือเปล่า
“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร ขอบคุณคุณมากจริงๆ เลยค่ะ”
ตอนนั้นเอง กู้จิ้งเจ๋อก็คว้าแขนของหลินเช่อเอาไว้
จากนั้นหันกลับไปมองชายหนุ่มด้านหลังด้วยสายตาเย็นเยือก
ชายหนุ่มรีบถอนสายตากลับคืน มองตรงไปยังเวที
กู้จิ้งเจ๋อหน้าตึง ดึงหลินเช่อเข้าไปนั่งในโซนวีไอพีด้านใน
กู้จิ้งเหยียนหัวเราะอยู่ด้านหลัง “พี่สะใภ้มีคนคอยสนับสนุนเยอะจริงๆ แต่พี่สะใภ้ก็สวยมากจริงๆ แถมยังมีความสามารถด้วย รูปร่างก็ดี เฮ้อ ถูกพี่รองครอบครองแล้ว น่าอิจฉาจริงๆ ”
กู้จิ้งเจ๋อหันกลับมา สายตาคมราวกับมีดมองไปยังกู้จิ้งเหยียน
กู้จิ้งเหยียนรีบบอก “อะไรคะ อะไร พี่สะใภ้ พี่ต้องปกป้องฉันนะ…”
หลินเช่อรีบบอก “เอาล่ะ เอาล่ะ จิ้งเหยียนพูดความจริงนี่คะ”
“…” กู้จิ้งเจ๋อออกแรงโอบไหล่หลินเช่อ
ผู้หญิงคนนี้ ทำไมพูดไปเรื่อย อยากตายหรืออย่างไร
หลินเช่อมองกู้จิ้งเจ๋อ “อะไรคะ คุณคิดว่าฉันไม่ดี ยังไม่ยอมให้คนอื่นคิดว่าฉันดีเลยหรือยังไง”
“ฉันคิดว่าเธอไม่ดีตั้งแต่เมื่อไหร่”
“คุณว่าฉันทุกวัน”
“นั่นเพราะคนอื่นเขาไม่เห็นเวลาเธอทำอะไรโง่ๆ”
“ดูสิ ยังมาว่าฉันอีก”
“โอเค ฉันรับปาก ต่อไปจะไม่ว่าเธออีก”
“จริงนะ” หลินเช่อไม่วางใจ
กู้จิ้งเจ๋อตอบ “แต่ว่า เธอก็ต้องรับปากฉันหนึ่งเรื่อง”
“เรื่องอะไรคะ”
“ต่อไปอยู่กับกู้จิ้งเหยียนให้น้อยลงหน่อย”
“…”
“พี่รอง ทำไม” กู้จิ้งเหยียนพูดอยู่ด้านหลัง “พี่สะใภ้มาอยู่กับฉันมากไปแล้วจะรู้เรื่องแย่ๆ ของพี่สินะ”
หลินเช่อได้ยินจึงถามด้วยท่าทางสนใจ “เรื่องอะไรคะ”
“เมื่อก่อนน่ะ…”
“หุบปาก…”
หลินเช่ออยากฟัง กู้จิ้งเหยียนเองก็อยากเล่า ทว่ากู้จิ้งเจ๋อกำลังยืนทำหน้านิ่งยืนห้ามอยู่ตรงนั้น
ทั้งสี่คนวุ่นวายอยู่ตรงนั้น พลันดึงดูดสายตาของคนรอบข้าง
สามารถซื้อตั๋ววีไอพีที่นี่ได้ คงจะเป็นคนใหญ่คนโต คนทั่วไปคิดว่าพวกเขาเสียงดัง แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร
หลินเช่อรู้ตัวว่าคนพวกนี้กำลังจับจ้องมาที่พวกเธอ
เธอจึงรีบบอก “เอาล่ะ เอาล่ะ ไม่ต้องโวยวายแล้ว ละครใกล้จะเริ่มแล้วหรือเปล่า”
เป็นจริงดังนั้น ตอนนี้การแสดงโอเปร่ากำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ทั้งหมดจึงเงียบลง มองดูการแสดงที่กำลังจะเริ่มขึ้น
แน่นอนว่าการแสดงนั้นสนุกอยู่แล้ว เมื่อมาดูสดๆ ยิ่งสนุกขึ้นไปอีก ส่งผลให้คนดูรู้สึกทึ่งยิ่งขึ้น
โดยเฉพาะเรื่องนี้ที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก อุปกรณ์และเครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆ ก็ดูมีระดับ มิน่าชนชั้นสูงถึงชอบมาดู
ระหว่างนั้น ในที่สุดหลินเช่อก็มองเห็นนักแสดงชาวจีนแล้ว
เธอยังเด็ก สวย นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว อีกทั้งการแสดงของเธอยังดูแข็งแรง มิน่าผู้คนมากมายถึงได้ชื่นชอบเธอ
และยังมีโอกาสมาแสดงที่นี่อีก ต้องมีความสามารถไม่ธรรมดาแน่นอน นับว่าเป็นคนฝีมือดีของประเทศซีเลยทีเดียว ประเทศซีไม่ง่ายเลยที่จะมีสักคนสามารถมาทำงานแสดงแบบนี้ได้ ดังนั้นจึงมีคนมากมายมาคอยสนับสนุน
เมื่อการแสดงถึงช่วงขอบคุณ มีคนจำนวนมากมามอบของขวัญเพื่อให้กำลังใจแก่นักแสดง ของจำนวนมากถูกส่งไปด้านหลังเวที นักแสดงเองก็รีบออกมาขอบคุณผู้ชมที่เดินทางมาไกลเพื่อสนับสนุนพวกเขา
ตอนที่เธอล้างเครื่องสำอางและปรากฏตัว ทุกคนต่างชื่นชม เธอหันมาโค้งขอบคุณเหล่าคนรวยใจกว้างพวกนั้น
“เป็นดาวของประเทศซีจริงๆ”
“นั่นสิ คุณซูหลินสวยมากเลย”
“พวกเราจะสนับสนุนคุณตลอดไป”
นักแสดงสาวคนสวย ได้ยินคำชมเหล่านี้ก็หน้าแดงขึ้น กล่าวขอบคุณพวกเขา
แต่สายตาของเธอมองมาทางนี้เป็นระยะ
คนรวยเหล่านี้แน่นอนว่านั่งอยู่ด้านหน้าของโซนวีไอพี
พวกหลินเช่อเองจึงโชคดีได้ยินเสียงใสกล่าวขอบคุณด้วย
“ผมได้ยินเสียงก้องกังวานของคุณซูหลินแล้ว มันสุดยอดไปเลย คุณซูหลินช่วยเซ็นชื่อบนเสื้อให้ผมได้ไหมครับ”
“มอบซีดีให้ผมได้ไหมครับ”
“แน่นอน ถ้าคุณซูหลินยอมมอบผ้าพันคอที่ใช้ในการแสดงเรื่องนี้ให้ คงจะดีไม่น้อยเลย”
ทุกคนต่างขอสิ่งของจากเธอ ทว่ากลับเป็นว่านักแสดงสาวเม้มริมฝีปากยิ้ม จนกระทั่งหันมาเห็นกู้จิ้งเจ๋อ ไม่รอให้ทุกคนได้ทันตั้งตัว เธอก็เดินตรงมาทางนี้
เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้ากู้จิ้งเจ๋อ แกะผ้าพันคอของเธอออก “ผ้าพันคอผืนนี้ฉันมอบให้คุณค่ะ หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจนะคะ”
“ไม่สิ เอาให้เขาแล้ว ต้องรอรอบต่อไปอีกเหรอเนี่ย”
ผ้าพันคอจากการแสดงคงจะหมายถึงคำขอบคุณที่สำคัญของเธอสำหรับการแสดงครั้งนี้ ดังนั้นทุกคนต่างก็อยากได้
แต่ว่า เธอกลับเอามันมามอบให้กู้จิ้งเจ๋อ
ในขณะที่ทุกคนกำลังเสียดาย ก็แอบมองกู้จิ้งเจ๋อไปด้วย
ในเมื่อเป็นกู้จิ้งเจ๋อ งั้นพวกเขาก็จำต้องยอมแล้วล่ะ
ซูหลินเช่นกัน เธออยู่บนเวที ก็มองเห็นกู้จิ้งเจ๋ออยู่ก่อนแล้ว
หน้าตาที่น่าประทับใจของเขา ยากที่จะทำให้คนเมินเฉย ดังนั้นตลอดการแสดงเธอจึงมองมาทางเขาตลอด เมื่อเข้าไปหลังเวทีลองสอบถามดู จึงได้รู้ว่าที่แท้ตั๋ววีไอพีสี่ใบในวันนี้มีสี่คนที่มาจากตระกูลกู้
แม้ชนชั้นสูงจะชอบมาดูการแสดงศิลปะแบบนี้ แต่น้อยมากที่จะมีคนมาจากตระกูลกู้ วันนี้ไม่รู้โชคดีอะไรที่พาพวกเขามาชมการแสดงของเธอ
ดังนั้นตอนที่เธอลงมา จึงอดไม่ได้ที่จะเดินมาทางนี้
มองเห็นผู้ชายที่น่าประทับใจอยู่ไกลๆ เมื่อเข้ามาใกล้ยิ่งน่าหลงใหล ไม่เคยเห็นผู้ชายที่ดูดีขนาดนี้มาก่อน เธอใจสั่น คิดในใจ ในเมื่อเขามาดูการแสดง บางทีอาจจะชอบมากก็ได้
เธอถึงได้กล้าเดินเข้าไปมอบผ้าพันคอให้เขา
ทว่า…
กู้จิ้งเจ๋อมองไปที่เธอแล้วบอก “ขอโทษด้วย แพ้ผ้าพันคอ”
“…”
ฟังไม่ผิดหรอก
เมื่อสักครู่หลินเช่อยังเบ้ปากอยู่เลย เมื่อได้ยินดังนั้นจึงยิ้มแล้วมองไปยังผู้หญิงตรงหน้า
มองใบหน้ากระอักกระอ่วนของหญิงสาว พลันรู้สึกสงสารเธอขึ้นมา
แต่ไม่รอให้เธอได้ตั้งตัว กู้จิ้งเจ๋อก็จูงมือเธอเดินออกไปทันที
กู้จิ้งเหยียนเองก็มองหญิงสาวด้วยความเห็นใจ แต่ก็ชินมากกว่าหลินเช่อ ยิ้มออกมาเดินตามหลังไป
กล้าไม่รับของจากซูหลิน…
ซูหลินกระอักกระอ่วน กระทืบเท้าเร่า ไม่ให้ใครทั้งนั้น เธอหมุนตัวออกไปทันที
“ไม่ไว้หน้ากันเลยจริงๆ …”
“ไม่รู้เหรอนั่นใคร ไว้หน้าซูหลินเหรอ นั้นกู้จิ้งเจ๋อเลยนะ”
“ห๊ะ นั่นคือกู้จิ้งเจ๋องั้นเหรอ งั้น…ซูหลินก็กล้าเกินไปหรือเปล่า”
“คนรอบข้างเองก็คนตระกูลกู้ทั้งนั้น คนด้านข้างคนหนึ่งคงจะเป็นคุณนายกู้ที่เขาว่ากัน”
“ห๊ะ งั้นซูหลินก็ไม่เจียมตัวเกินไปหรือเปล่า”
