หยางหลิงซินล้มลงไปกองอยู่กับพื้น สายตาอาฆาตมองไปยังหลินเช่อ จ้องหลินเช่อเขม็ง ราวกับจะใช้สายตาฆ่าหลินเช่อให้ได้
เธอทนไม่ไหวแล้ว
หลังจากที่เธอโดนไล่ออกจากโรงแรม อยากกลับเข้าไปอีก ทว่าโดนไล่ออกมา
เธอคิด พวกเขาคงไม่ยอมให้เธอเจอกับหลินเช่ออีกแล้ว และเธอก็จะไม่ได้เจอกับ…กู้จิ้งเจ๋อแล้ว
แน่นอนว่าเธอรู้ถึงความเก่งกาจของบอดี้การ์ดพวกนี้ แต่ว่า เมื่อคิดว่าจะไม่ได้เจอกู้จิ้งเจ๋ออีก ในใจเธอก็…
หยางหลิงซินคิดเพียงว่า วันนี้ขอแค่เธอได้ขึ้นเตียงกับกู้จิ้งเจ๋อ แบบนั้นเธอจะได้กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมอีกครั้ง แต่ว่าเธอไม่คิดว่าจะเจอกับหลินเช่อ
เพียงเธอทำผิด เธอก็รู้แล้วว่าตัวเองจะไม่ได้รับการให้อภัยจากหลินเช่อ
แต่ว่า เธอรับไม่ได้ ไม่สู้…ตายไปพร้อมๆ กับหลินเช่อเลยแล้วกัน
ดังนั้นเธอจึงขับรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้ามา คิดว่าจะชนหลินเช่อให้ตาย แต่คาดไม่ถึง ว่ามันทำไม่ได้
ถ้าเธอมีสติกว่านี้ ลองคิดดูก็รู้แล้วว่ามันทำไม่ได้ ก็แค่รถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า จะไปชนหลินเช่อถึงตายได้อย่างไรกัน แต่ว่าเธอไม่มีสติแล้ว
เธอมองหลินเช่อ “ช่วยฉัน สนับสนุนฉันงั้นเหรอ”
เธอยิ้มเย็น “ตั้งแต่ที่เธอเจอฉันบนสะพานลอย ช่วยฉัน แต่เธอก็ทำลายฉันเช่นกัน เดิมฉันเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง อาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ รอบข้างเต็มไปด้วยคนธรรมดา แต่ว่าเธอทำให้ฉันได้เห็นชีวิตที่สุขสบายของเธอ…เธอเองก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ตอนแรกเธอก็เหมือนกัน ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง สิ่งที่ต้องเจอน่ะเหรอ”
เธอจ้องหน้าหลินเช่อ ดวงตาวาวกล้า “เธอแย่กว่าฉันด้วยซ้ำ เธอก็แค่ลูกเมียน้อย เป็นลูกนอกสมรส เรียนก็แย่ ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เป็นผู้หญิงที่ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่ว่าตอนนี้เธอกลับได้ทุกอย่างมาง่ายๆ เพียงเพราะเธอเจอคนแค่คนเดียว”
“แล้วฉันล่ะ ฉันกลับไม่มีอะไรเลยสักอย่าง”
“เธอไม่ได้เห็นใจฉัน และเธอก็ไม่ได้ช่วยฉัน เธอก็แค่ต้องการคนคอยติดตามรับใช้ เธออยากแสดงให้เห็นว่าเธอจิตใจดี มองมาที่ฉันแล้วเธอก็จะรู้สึกเหนือกว่า เธอสัมผัสได้ถึงความอิจฉาของฉัน ความริษยาของฉัน เธอสัมผัสได้ว่าฉันสู้เธอไม่ได้ เธอแค่ต้องการเอาฉันมาเปรียบเทียบ”
หลินเช่อเคยคิดแบบนั้นเมื่อไหร่กัน
เธอคิดไม่ถึง เธอแค่อยากช่วย แค่คิดว่าตัวเองช่วยได้ เธอก็อยากช่วย จึงให้หยางหลิงซินมาทำงานด้วย เพราะหยางหลิงซินเองเป็นคนขยัน เธอจึงอยากสนับสนุน
ใช่ เพียงเล็กน้อยก็สามารถเปลี่ยนชะตาชีวิตคนได้ เธอถูกคนคนหนึ่งเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตเธอ เธอเองก็อยากจะเปลี่ยนชีวิตที่ย่ำแย่เช่นกัน ทำไมการที่เธออยากช่วยคนคนหนึ่ง ถึงต้องถูกเข้าใจไปแบบนั้นล่ะ
หลินเช่อมองหน้าหยางหลิงซิน เธอพูดไม่ออก “ฉันไม่เคยต้องการคำขอบคุณจากเธอ ฉันแค่อยากให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น เปลี่ยนชะตาชีวิตตัวเองได้ ฉันเปลี่ยนชีวิตเธอไม่ได้ เพราะว่าชะตาชีวิตมันต้องเปลี่ยนด้วยตัวของเธอเอง ฉันได้พบกับกู้จิ้งเจ๋อ แต่ว่าฉันก็ยังตั้งใจเรียนรู้เองทั้งหมด ฉันไม่ได้รอให้ใครมาเลี้ยงดูฉันไปตลอดชีวิต ดังนั้นฉันจึงพยายาม ไม่ได้หยุดพักเลยแม้เพียงวินาทีเดียว”
หลินเช่อมองหยางหลิงซินด้วยท่าทางเย้ยหยัน “เธอเห็นแค่เพียงความโชคดีของฉัน แต่เธอกลับไม่เคยเห็นความพยายามของฉันเลย”
หลินเช่อส่ายหน้า “ช่างเถอะ ตอนนี้แล้ว ฉันไม่ต้องการให้เธอมาเห็นอะไรฉันหรอก ในเมื่อเธอคิดแบบนั้นไปแล้ว งั้นก็คิดต่อไปเถอะ ฉันไปห้ามความคิดเธอไม่ได้หรอก ตอนนี้เธอเป็นแค่คนที่หักหลังฉัน ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะคิดอะไร”
หยางหลิงซินไม่ยอม คิดว่าไม่ยุติธรรมเลย เธอยิ้มเย็น รู้ตัวว่าวันนี้ตัวเองคงไม่มีทางรอดแล้ว
หลินเช่อมองหยางหลิงซินด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “เห็นใจคนคนหนึ่งมันผิด ช่วยเหลือคนคนหนึ่งมันก็ผิด เธอทำให้ฉันเข้าใจเหตุผลในข้อนี้ แต่ฉันไม่ได้อยากขอบคุณเธอสักนิดหรอกนะ”
เธอโบกมือ ไม่อยากสนใจหยางหลิงซินอีก แล้วแต่กู้จิ้งเจ๋อจะจัดการอย่างไร
ยังไงซะ สิ่งที่เธอเคยติดค้างหญิงสาวเอาไว้ เธอถือว่าเธอได้ชดใช้มันไปแล้วตอนที่อยู่บนโรงแรม ตอนนี้เธอเข้ามารนหาที่ตายเอง โทษใครไม่ได้
กู้จิ้งเจ๋อมองหยางหลิงซิน โบกมือส่งสัญญาณสั่งลูกน้องจัดการ จากนั้นจึงลากหลินเช่อขึ้นรถ
รถเคลื่อนตัวออกไปไกลแล้ว กู้จิ้งเจ๋อจึงถามหลินเช่อ “ตอนนี้จะไปไหน”
หลินเช่อหันกลับมา สูดลมหายใจ “ไปกินกุ้งมังกรผัดหมาล่าสิ”
“ยังไปอยู่เหรอ”
“แน่นอนสิคะ ฉันไม่ยอมให้คนแบบนี้มาทำลายความสนใจของฉันหรอกนะ”
แต่ว่า ความสนใจของเขา มันแตกสลายแล้ว
ช่างเถอะ
เขาพยักหน้า บอกคนขับให้ตรงไปที่ร้าน
พวกเขาเดินเข้าไปในร้านกุ้งมังกรผัดหมาล่าเล็กๆ ร้านหนึ่ง เจ้าของร้านตกใจจนแข้งขาแทบอ่อนแรง
เพราะหลินเช่ออารมณ์ไม่ดี จึงไม่ได้สนใจอะไรมาก เลือกที่นั่งแล้วนั่งลง
เจ้าของร้านเดินตัวสั่นมารับออเดอร์
หลินเช่อสั่งกุ้งมังกรผัดหมาล่าไปจำนวนมาก เอาแบบที่ชาที่สุด เผ็ดที่สุด
เจ้าของร้านรีบไปทำและนำมาเสิร์ฟให้ทันที
มองดูกุ้งมังกรที่แดงแจ๋ ความยากอาหารของหลินเช่อมีมากยิ่งขึ้น หยิบขึ้นมาทานอย่างไม่เกรงใจ
ทว่ากู้จิ้งเจ๋อทานไปได้เพียงคำเดียว…
ก็ยอมแพ้แล้ว
หลินเช่อเอ่ยขึ้น “ฉันไม่คิดเลยจริงๆ ว่า แค่ช่วยคนคนเดียวจะเป็นการทำผิดพลาดได้ขนาดนี้ บางทีเธออาจจะหวังสูงเกินไป ฉันไม่ทันได้สังเกต ชั่วพริบตาก็ก้าวกระโดดไปมาก ความจริงสำหรับคนคนหนึ่ง มันก็อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดี ใช่ไหม”
กู้จิ้งเจ๋อมองหลินเช่อ “ใจคนนั้นซับซ้อน เธอช่วยเขา แต่คนนั้นอาจจะไม่ได้เห็นคุณค่า ซ้ำยังรู้สึกอิจฉาที่เธอสามารถช่วยเหลือคนอื่นได้ และอาจคิดว่าตัวเขาเองนั้นต่ำต้อยกว่าเธอ ยืมจมูกเธอหายใจ แต่ว่าการช่วยเหลือใครสักคนมันเป็นเรื่องที่ดี”
“ใช่ไหม มันเป็นเรื่องที่ดีใช่ไหม”
“แน่นอนสิ เพียงแต่เมื่อช่วยใครสักคนแล้ว อย่าไปคิดว่า ผลมันจะออกมาเป็นยังไง”
“นั่นนะสิ…” หลินเช่อถอนหายใจ “ยังไงก็ตาม ฉันได้ช่วยใครสักคนก็พอแล้ว ช่วยใครก็ไม่ได้ต้องการให้เขามาขอบคุณสักหน่อย เธอไม่อยากขอบคุณก็ช่างเธอเถอะ ครั้งต่อไปไม่ช่วยก็พอแล้ว ฉันไม่รู้สึกละอายใจก็พอแล้ว เพราะฉันช่วย ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน”
กู้จิ้งเจ๋อยิ้มน้อยๆ ลูบศีรษะเธอเบาๆ
ใครบอกหลินเช่อไม่มีอะไรดี
เธอเป็นผู้หญิงมีชีวิตชีวา มองโลกในแง่ดี จิตใจดี ไม่มีอะไรมาทำร้ายเธอได้
เพราะแบบนี้ เธอจึงได้มีโชคดีอยู่เสมอ เพราะความโชคดี เป็นผลมาจากความพยายามของคนคนนั้น และเป็นจุดเริ่มต้นของความพยายามอีกด้วย
เธอโชคดี เพราะเธอมีความพร้อมที่จะรับความโชคดีพวกนั้น เตรียมตัวให้พร้อม เมื่อความโชคดีเข้ามา เธอจึงคว้ามันเอาไว้ได้
เขาหัวเราะ “เธอไม่เผ็ดเหรอ”
เมื่อสักครู่หลินเช่อไม่รู้สึกจริงๆ ทว่าตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าปากนั้นได้ชาไปหมดแล้ว
“โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหว เถ้าแก่ เอาน้ำมาให้ฉันหนึ่งขวดเร็วๆ ค่ะ ปากฉันไม่ไหวแล้ว”
เจ้าของร้านที่คอยยืนเฝ้าอยู่ด้านข้าง รีบส่งเครื่องดื่มให้หลินเช่อ ไม่กล้าสบตากับกู้จิ้งเจ๋อ วางมันลง แอบมองเล็กน้อย จากนั้นรีบถอยกลับไป
