เมื่อเห็นหลินเช่อมองไปที่เขา ชายหนุ่มก็โบกมือให้
หลินเช่อพลันนึกขึ้นมาได้ นั้นคือคนที่เจอตอนไปดูโอเปร่าที่ฝรั่งเศสไม่ใช่เหรอ
ไม่คิดว่าจะมาเจอเขาที่นี่อีก
ศิลปินข้างๆ เอ่ยขึ้น “นี่ นั่นไม่ใช่คุณชายสวีเหรอ”
“เหมือนจะใช่นะ…โอ้ เขายังให้คนเตรียมเก้าอี้มาให้หลินเช่อเป็นพิเศษด้วย ใส่ใจขนาดนี้…หึหึ คงไม่ได้ชอบหลินเช่อหรอกใช่ไหม”
หลินเช่อยิ้มแห้งๆ เอ่ยขอบคุณคนส่งเก้าอี้
แต่ยังไม่ทันได้อยู่เฉยๆ ก็มีคนเอาของมามอบให้
“คุณหลินครับ คุณหลิน นี่เป็นน้ำที่คุณเฉินของเราให้เอามามอบให้ครับ เห็นว่าคุณเหนื่อยแล้ว ดื่มน้ำสักหน่อยนะครับ นี่มีหลอดด้วย ยังมีผลไม้ด้วย คุณนั่งลงทานสักหน่อยไหมครับ”
“…”
คุณเฉินนี่เป็นใครกันล่ะ
เมื่อหันไปมอง คนนั้นต่างจากคนเมื่อสักครู่คนละแบบเลย เป็นผู้ชายวัยสามสิบกว่า มีเครา กำลังส่งยิ้มและโบกมือให้เธอ
หลินเช่อทำได้เพียงยิ้มกระอักกระอ่วนกลับไป
“เอ่อ คุณหลินครับ นี่เป็นเครื่องหอมที่คุณจางมอบให้คุณครับ ที่นี่คนเยอะกลิ่นแรง คุณเอาวางไว้ข้างๆ เวลาพักผ่อนคงจะสบายไม่น้อยเลยครับ…”
คุณชายพวกนี้…
หลินเช่อราวกับเข้าใจแล้ว ว่าทำไมตอนแรกลู่ชูเซี่ยถึงได้ให้ความสำคัญกับงานเลี้ยงอะไรนั่นนัก ดูเหมือน การเป็นสตรีหมายเลขหนึ่ง แฟนคลับ…เยอะพอสมควร
อีกทั้งเวลาที่คุณชายเหล่านี้ติดตามดารานั้น พวกเขาติดตามอย่างบ้าคลั่งกันเลยทีเดียว
ดูเหมือนจะมีการแข่งขันกันอยู่เนืองๆ ดูคนนี้มอบให้แล้ว คนนั้นก็รีบเอาของมามอบให้เช่นกัน
ลู่ชูเซี่ยได้รับความสนใจจากผู้ชายเหล่านี้ ดังนั้นจึงได้หยิ่งผยองขนาดนั้นสินะ
แต่หลินเช่อไม่ได้อยากเป็นสิ่งของให้คนพวกนี้ต้องมาแย่งชิง เธอรู้สึกอึดอัด ไม่รู้ต้องตอบกลับพวกเขาอย่างไรดี
เหล่าดาราสาวคนอื่นๆ ที่ไม่รู้เบื้องลึก ต่างพากันอิจฉาหลินเช่อ
“ดูสิ นั่นคือคุณชายแห่งห้างหย่งอาน”
“นั่นคือทายาทแห่งต้าหมิงอินเตอร์เนชันแนล”
“โห ทำไมพวกเขาถึงได้สนใจหลินเช่อขนาดนั้น”
“นั่นสิ หลินเช่อมีเสน่ห์อะไรเหรอ ถึงได้ทำให้ผู้ชายพวกนี้หลงใหลได้ขนาดนั้น”
“ใครจะไปรู้ล่ะ ถึงยังไงก็น่าอิจฉาจะตายอยู่แล้ว”
ทุกคนต่างมองไปยังหลินเช่อ และเธอยังได้รับการต้อนรับราวกับเจ้าหญิง
ไม่มีใครสนใจ ดวงตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาของฉินหวานหว่าน มองหลินเช่ออย่างขุ่นเคือง
ไม่นาน ฉินหวานหว่านก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คิดไม่ถึงเลย หลินเช่อ ที่แท้เธอก็รู้จักกับคุณชายพวกนี้ ดูเหมือนรางวัลในคืนนี้คงจะเป็นของเธอผู้เดียวแล้วล่ะ”
หลินเช่อมองฉินหวานหว่าน “ได้ยังไงกันล่ะ เมื่อก่อนฉันก็ไม่เคยรู้จักพวกเขาสักหน่อย แต่คงเพราะเรื่องยกเลิกสัญญา ถึงได้มีชื่อเสียง เป็นที่รู้จักขึ้นมา จะว่าไปฉันก็ต้องขอบคุณเธอนะ นี่เป็นฝีมือของเธอทั้งนั้นเลยนี่นา”
สีหน้าฉินหวานหว่านเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ชั่วครู่ถึงได้ยิ้มออกมา “เหรอ เดี๋ยวคืนนี้เธอได้เป็นนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมแล้ว กลายเป็นราชินีแล้ว ไม่มีใครกล้าเทียบกับเธอแล้วล่ะ ความจริงฉันก็สู้เธอไม่ได้ ฉันไม่มีทางรู้จักกับคุณชายพวกนี้ได้แบบเธอ หลินเช่อนี่เก่งจริงๆ ฉันคงเลียนแบบไม่ได้”
ทุกคนเองก็คิดเหมือนกัน ดูเหมือนคืนนี้ รางวัลคงเป็นของหลินเช่อเป็นแน่
มิน่าถึงได้เข้ารอบ ที่แท้ก็มีคุณชายพวกนี้คอยสนับสนุน
เดิมคิดว่ารางวัลนี้จะยุติธรรม ดูเหมือนจะไม่ใช่
หลินเช่อเองก็ไม่ได้สนใจอย่างอื่น เธอนั่งลง พลันมองเห็นกู้จิ้งอวี่มาถึงพอดี
เขาเดินเข้ามา เดินยิ้มเข้ามาหาหลินเช่อ
“นี่ คุณทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ”
“ไม่อยู่ที่นี่ ให้ไปอยู่ที่ไหนล่ะ”
“คุณเข้ารอบ คุณไม่ได้อยู่ที่นี่ มายืนทำอะไรอยู่ที่นี่”
“อ้าว…ฉันไม่รู้นี่นา” ที่แท้หลินเช่อก็นั่งผิดที่
กู้จิ้งอวี่บอก “ดูความโง่ของคุณสิ มีคนที่ได้เข้ารอบอยู่แถวนี้ไหม สามารถเดินขึ้นเวทีได้สะดวก คุณมาอยู่ด้านหลังทำไม ตรงนี้ไม่มีคนเข้ารอบ มีแต่คนมารอขึ้นแสดงต่างหาก”
“อ้อ เหรอ ก็ฉันมาร่วมงานครั้งแรก ยังไม่รู้นี่นา”
“ไปเถอะ ไปกับผม” กู้จิ้งอวี่บอกพร้อมลากหลินเช่อออกไป
อีกด้าน แน่นอนว่าฉินหวานหว่านได้ยินสิ่งที่กู้จิ้งอวี่บอก
ไม่รู้ทำไม ฉินหวานหว่านถึงรู้สึกว่ากู้จิ้งอวี่ตั้งใจพูดให้เธอได้ยิน
หลินเช่อเข้าไปนั่งตรงนั้น ที่มีแต่กลุ่มนักแสดงมีความสามารถ เปล่งแสงระยิบระยับ รอบข้างเต็มไปด้วยนักแสดงมีชื่อเสียงทั้งนั้น แถมยังโด่งดังมากๆ ในช่วงนี้
ฉินหวานหว่านทำได้เพียงยืนมองอยู่ตรงนี้ ไม่ง่ายเลยที่เธอจะหาทางมาร่วมงานครั้งนี้ได้ และเป็นการร่วมงานที่น่าเบื่อที่สุด
——
หลินเช่ออยู่ด้านใน หันกลับมามองฉินหวานหว่าน แอบยิ้มกับกู้จิ้งอวี่ “คุณก็จริงๆ เลย พูดชัดเจนขนาดนั้น คงโกรธแทบบ้าแล้ว”
กู้จิ้งอวี่บอก “คนแบบนี้ เกรงใจทำไม”
“เอาเถอะ”
กู้จิ้งอวี่เอ่ยขึ้น “แต่ว่า คุณนี่จริงๆ เลย…ทำไมถึงไปเป็นพวกเดียวกันกับคนอย่างซือถูฉยงได้ แถมยังกลายเป็นลูกศิษย์ของเขาอีก”
“ก็ไม่ใช่เพราะการแข่งฟันดาบเหรอ พอแล้วไม่ต้องพูดถึงมันเลย พูดแล้วก็หดหู่ เราเป็นแค่เพื่อนกัน เขาทำแบบนั้นเพื่อช่วยฉัน”
กู้จิ้งอวี่หัวเราะ มองตรงไปด้านหน้า
คนที่ได้รับรางวัลมากมายอย่างเขา ไม่สนใจกับรางวัลพวกนี้หรอก
เมื่องานประกาศรางวัลเริ่มขึ้น เวยป๋อและสื่ออื่นๆ ต่างก็เริ่มถ่ายทอดสด
รางวัลยังไม่ออก ภาพเดินพรมแดงเริ่มปล่อยออกมา
เป็นตามที่คาด ทุกคนต่างตกใจกับฉินหวานหว่าน คิดว่าปกติไม่ได้สังเกต ว่าขาของเธอยาวขนาดนี้
แต่พวกเขาคิดว่าหลินเช่อเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน ใจกว้าง และเหมาะสมมากๆ
และดูเหมือนจะอินเตอร์มากขึ้นทุกวัน
สุดท้าย งานรับรางวัลก็เริ่มขึ้น เทพธิดากรงทองได้รับรางวัลมากมาย
จากนั้นไม่นานก็มาถึงรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม
มีผู้ผ่านเข้ารอบสี่คน สองประเภท หนึ่งคือภาพยนตร์วรรณกรรม และอีกหนึ่งคือภาพยนตร์เชิงพาณิชย์
หลินเช่อหลับตา ได้ยินเสียงประกาศ
“ผู้ที่ได้รับรางวัลคือ ลู่เหยา”
เป็นนักแสดงรุ่นใหญ่คนหนึ่ง นักแสดงนำภาพยนตร์ประเภทสมจริงยอดเยี่ยม
หลินเช่อสูดหายใจเข้าลึก
แต่พบว่าตัวเองกลับไม่ได้รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้รับรางวัล
กลับยังคิดอยู่เงียบๆ ตัวเองไม่ได้รับรางวัล ความจริงเธอก็พอจะเดาได้อยู่แล้ว
กู้จิ้งอวี่เองก็พูดอยู่ข้างๆ “เดิมภาพยนตร์เชิงพาณิชย์ก็ไม่ค่อยได้รับรางวัลใหญ่ๆ หรอก ครั้งนี้ได้รับรางวัลก็มีแต่เหล่าผู้กำกับดนตรี การตัดต่อ อะไรพวกนั้น รางวัลดี เช่นรางวัลบทภาพยนตร์ ไม่ใช่ถูกคนอื่นคว้าไปหมดเหรอ”
หลินเช่อหันกลับมาหากู้จิ้งอวี่ “เอาล่ะ ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย ฉันว่าฉันเป็นผู้ใหญ่แล้ว ช่วงนี้ข่าวฉาวฉันมีเยอะ พวกเขาเองก็ต้องคำนึงถึงเรื่องนี้ด้วย ครั้งนี้ฉันไม่ได้รับรางวัล ดีที่วงการไม่ต้องมีข่าวเกี่ยวกับฉันมากเกินไป และคณะกรรมการก็เป็นผู้ให้คะแนนทำการคัดเลือก แต่ละคนก็มีปัจจัยส่วนตัวกันทั้งนั้น อย่างเช่นเสี่ยวหลี่ เขามีความสามารถพอที่จะได้รางวัล แต่ก็ไม่ให้เขาตลอด หนึ่งคือดวงเขาไม่ดี อีกอย่างคือทุกคนคาดหวังกับเขาสูงไปหน่อย ถูกไหม”
