เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 530 การเอาอกเอาใจ แสดงความรักในเมืองเล็ก

ยามเช้า พวกเขาตื่นขึ้นมาอีกทีในเวลาเที่ยง

แสงแดดในเมืองเล็กๆ นั้นดีมาก ไม่มีเสียงดัง ไม่เหมือนเมืองบี ที่ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนก็เต็มไปด้วยเสียงดังวุ่นวาย

กู้จิ้งเจ๋อตื่นขึ้นมา จูบหลินเช่อเบาๆ ปลุกให้เธอตื่น

หลินเช่อลืมตาสะลึมสะลือ กู้จิ้งเจ๋อบอก “ตื่นมาอาบน้ำ เดี๋ยวกินข้าวกัน”

“กินอะไรคะ…”

หลินเช่อขยี้ดวงตาถาม

“ฉันสั่งอาหารขึ้นมา” กู้จิ้งเจ๋อบอก

“อ้อ…” หลินเช่อยังคงงัวเงีย ลุกขึ้นนั่ง มองกู้จิ้งเจ๋อ

กู้จิ้งเจ๋อเดินออกไป เปิดประตูออก เรียกพนักงาน

พนักงานได้ยินมาว่ามีผู้ชายหน้าตาดีมาพักที่โรงแรม ข่าวแพร่สะพัดไปทั่วโรงแรมในตอนเช้า ตอนนี้ได้ยินเสียงเขาเรียก จึงรีบมาบริการ เมื่อเห็นกู้จิ้งเจ๋อ ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ เขาเดินเข้ามาถาม “คุณผู้ชายมีอะไรให้รับใช้คะ”

“สั่งอาหารได้ไหมครับ”

“เอ่อ โรงแรมของเราไม่มีบริการสั่งอาหารค่ะ”

“ไม่มีเหรอ…”

เพราะกู้จิ้งเจ๋อไม่เคยเข้าพักโรงแรมที่อื่น แน่นอนว่าเขาไม่รู้

“เวลาอาหารเช้าหมดไปตั้งแต่เก้าโมงเช้าแล้ว หลังจากนั้นไม่มีบริการสั่งอาหารแล้วค่ะ”

กู้จิ้งเจ๋อจึงเอ่ยเพียง “งั้นช่างเถอะ มีวิธีการสั่งอาหารมาไหมครับ”

“สามารถสั่งจากข้างนอกได้ค่ะ ที่นี่มีเมนูเดลิเวอรี่ค่ะ”

“โอเค ขอบคุณครับ”

กู้จิ้งเจ๋อปิดประตู พนักงานด้านนอกปิดปากกระโดดโลดเต้น เดินออกไปป่าวประกาศ หล่อจริงๆ หล่อมาก พนักงานที่เคาน์เตอร์ไม่ได้โกหก

กู้จิ้งเจ๋อถือเมนูอาหารเข้าไป มองดูเมนู รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

หลินเช่อนั่งอยู่บนเตียง “อะไรเหรอคะ”

“โรงแรมไม่มีบริการสั่งอาหาร”

หลินเช่อบอก “คุณคิดว่าโรงแรมอื่นๆ จะเหมือนโรงแรมเจ็ดดาวของคุณหรือยังไงคะ เพราะโรงแรมมีภัตตาคารของตัวเอง ดังนั้นจะสั่งอาหารอร่อยห้าดาวตอนไหนก็ได้ อยากทานอาหารตะวันออก ตะวันตกได้หมด มีครบทุกอย่าง โรงแรมเล็กๆ แบบนี้ไม่มีหรอกค่ะ”

เมื่อสักครู่เขาไปถามสั่งอาหาร พนักงานคงรู้สึกแปลกใจ ยังจะสั่งอาหารอีกด้วย ทำไมถึงได้สั่งอาหาร

กู้จิ้งเจ๋อบอก “แต่พวกเขาเอาอันนี้ให้ฉันมา เธอลองดูสิ อยากกินอะไรหรือเปล่า”

หลินเช่อพยักหน้า เดลิเวอรี่เหรอ เธอสั่งอยู่บ่อยๆ

เธอบอก “อันนี้น้อยไป ในโทรศัพท์ก็มี”

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา หาแอปพลิเคชันเดลิเวอรี่ ที่นี่มีเดลิเวอรี่ไม่น้อยเลยจริงๆ ราคาถูกด้วย

หลินเช่อหัวเราะ หันไปถามกู้จิ้งเจ๋ออยากกินอะไร

กู้จิ้งเจ๋อบอก “อะไรก็ได้…”

“โอเค ในนี้คงไม่มีอะไรที่คุณกินได้เท่าไหร่ งั้นก็สั่งเล็กๆ น้อยๆ แล้วกัน”

หลินเช่อสั่งอาหารสองอย่าง น้ำซุปแล้วข้าวสวย

หลังจากนั้น ก็นอนลงไปกับเตียงอย่างขี้เกียจ

“เฮ้อ วันที่ไม่ต้องรีบตื่นแต่เช้ามันช่างดีจริงๆ”

กู้จิ้งเจ๋อบอก “ถ้าเธอไม่ชอบ จะอยู่บ้านทุกวันเลยก็ได้”

“ช่างเถอะ ถ้าอยู่แบบนี้ทุกวันก็คงไม่สบาย ความรู้สึกแบบนี้น่ะ ต้องยุ่งมากๆ และนานๆ ครั้งถึงจะมีแบบนี้ แบบนั้นต่างหากถึงจะรู้สึกสบาย ก็เหมือนกับเราทานข้าว ทานแต่ของอร่อยทุกวัน แบบนั้นก็คงเบื่อแย่ นานๆ กินทีถึงจะรู้สึกประทับใจ”

กู้จิ้งเจ๋อส่ายหน้ามองเธอ “โอเค งั้นเธอก็รีบลุกขึ้นมา”

เขายื่นมือไปดึงเธอขึ้น “อย่าขี้เกียจ ลุกไปล้างหน้าล้างตา”

หลินเช่อเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาด้วยความขี้เกียจ

ตอนนั้นเองเดลิเวอรี่เหมือนจะมาแล้ว

หลินเช่อได้ยินเสียงอยู่ด้านใน จึงรีบตะโกนบอก “กู้จิ้งเจ๋อ คุณไปรับเดลิเวอรี่หน่อย”

กู้จิ้งเจ๋อเปิดประตู ก็มองเห็นพนักงานส่งของ ยืนอยู่หน้าประตู

หลินเช่อบอกอยู่ด้านใน “เดลิเวอรี่มาถึงหรือยัง ฉันจะเสร็จแล้ว”

กู้จิ้งเจ๋อบอก “โอเค”

เขาให้พนักงานเอาของเขามาวางก่อน แต่เป็นพนักงานอีกคนเดินเอาของเข้ามาไว้ด้านใน พนักงานมองเห็นกู้จิ้งเจ๋อแล้วตาลุกวาว จากนั้นวางของเอาไว้ บอกกับเขายิ้มๆ “ทานให้อร่อยค่ะ”

กู้จิ้งเจ๋อพยักหน้า การสั่งอาหารแบบนี้ จำเป็นต้องมาส่งสองคนด้วยเหรอ

เขาปิดประตู ยังคงแปลกใจอยู่

พนักงานเมื่อปิดประตูแล้วก็กระโดดโลดเต้น

เมื่อเห็นพนักงานมาส่งอาหาร เธอจึงใช้โอกาสนี้ขอมาด้วย และเธอก็ได้เห็นจริงๆ

พนักงานจากชั้นอื่นๆ ต่างก็มาสอบถาม “หล่อขนาดนั้นเลยเหรอ”

“หล่อมาก หล่อมากเลย น่าเสียดายมีแฟนแล้ว อยู่กับผู้หญิงน่ะ แต่ว่า คนหล่อก็คือคนหล่อ อ่อนโยนกับแฟนอีกต่างหาก เชื่อฟังแฟน หาข้าวให้แฟน สวรรค์ เอาใจใส่เป็นบ้า”

ของอร่อยไม่อร่อยไม่รู้ รู้แต่ว่ากินๆ ไปก็พอแล้ว

ตอนบ่ายอากาศเย็นสบาย ในที่สุดหลินเช่อและกู้จิ้งเจ๋อก็ออกไปด้วยกัน

ด้านนอก คนไม่เยอะมาก หลินเช่อเห็นอากาศดี อดไม่ได้ที่จะสูดหายใจลึก “ว้าว ดีจังเลย ชีวิตในเมืองเล็กๆ สงบสุขจริงๆ ”

“นั่นสิ” กู้จิ้งเจ๋อมองไปรอบๆ รู้สึกว่าบรรยากาศและสภาพแวดล้อมที่นี่ไม่เลว คนก็ไม่เยอะ เขามองหลินเช่อ กุมมือหลินเช่อเอาไว้

“อย่าเดินไปทั่ว ยังไงก็ยังไม่คุ้นเคย ระวังมีคนจำได้”

“โอเค…”

ยังดีที่หลินเช่อมีซาแซงแฟนไม่เยอะ ดาราชายพวกนั้นบางทีมีซาแซงแฟนเยอะมาก

ซาแซงแฟนก็คือ แฟนคลับที่คอยติดตามดารา รุกรานชีวิตส่วนตัวของดารา สืบเรื่องราวชีวิตส่วนตัวของดารา

แบบนี้คงไม่ดี แม้จะเข้าใจในความชอบ แต่อย่างไรการรักใครสักคนก็ต้องหวังให้เขาได้ดี ไม่ใช่ไปทำลายเขา

ดีที่ชีวิตส่วนตัวของดารานักแสดงผู้หญิงนั้นมีค่อนข้างมาก

ดังนั้นหลินเช่อจึงยังไม่เคยเจอแฟนคลับแบบนั้น เวลาเดินตามท้องถนนก็ไม่ต้องกังวลอะไรมาก

หลินเช่อและกู้จิ้งเจ๋อเดินจับมือกันไปแบบนั้น เดินชมเมืองเล็กๆ แห่งนี้ไปด้วยกัน ไม่ได้กังวลว่าจะมีใครจำได้

ยามเย็น มองเห็นตลาดกลางคืนและตลาดอาหารเริ่มเปิดแล้ว

ไม่เหมือนกับตลาดที่แสนวุ่นวายในเมืองบี แม้ที่นี่เองก็วุ่นวาย แต่ของนั้นเรียบง่าย

หลินเช่อจูงมือกู้จิ้งเจ๋อเข้าไป “ไปซื้อเนื้อแกะย่าง”

กู้จิ้งเจ๋อบอก “ระวังหน่อย คนเต็มไปหมด”

“ค่ะ วางใจได้”

หลินเช่อเดินไปกินไปเรื่อยๆ ไม่นานก็มองเห็นว่าตรงนั้นมีโซนเกมมากมาย

หลินเช่อรีบลากกู้จิ้งเจ๋อเข้าไป

กู้จิ้งเจ๋อถาม “เธอเล่นเป็นเหรอ”

มองเข้าไปเห็นเครื่องเล่นเกมนานาชนิด กู้จิ้งเจ๋อแสดงความสงสัยออกมา

หลินเช่อบอก “ทำไมจะเล่นไม่เป็น ฉันเล่นเก่งมากเลยล่ะ มาเร็ว เดี๋ยวตกปลาให้คุณ”

เธอเดินเข้าไปแลกเหรียญ เมื่อหยอดเหรียญลงไป ก็เริ่มตกปลา คะแนนไม่เลวเลย

เธอพอใจมาก บอก “คุณเล่นไม่เป็นล่ะสิ”

กู้จิ้งเจ๋อเล่นไม่เป็น ดังนั้นจึงส่ายศีรษะ

หลินเช่อจึงบอก “งั้นดีเลย ในที่สุดคุณก็มีอะไรที่ทำไม่เป็น มา เดี๋ยวพี่สอนเอง”