ตอนนี้สีหน้าของเด็กหนุ่มด้านหลังนั้นเปลี่ยนไปแล้ว ท่าทางเหมือนโดนตบหน้า แต่ว่า ยังไม่อยากจะเชื่อ ยังอยากก่อกวนเขาอีก
บอกกับแฟนสาวด้านข้าง “บังเอิญ บังเอิญอ่ะ เข้าใจไหม”
แฟนของเขาก็ไม่เชื่อ จะมีคนคีบได้ทุกครั้งขนาดนั้นจริงๆ เหรอ
กู้จิ้งเจ๋อไม่พูดอะไร เพียงหันไปถามหลินเช่อ “ครั้งนี้เอาตัวไหน”
“เอ่อ…ฉันเอาตัวนี้ เอาหมีน้อยตัวนี้” ใบหน้าประหลาดใจของหลินเช่อจ้องมองเขา แต่ก็เชื่อมั่นในตัวเขา รู้ว่ากู้จิ้งเจ๋อไม่ทำอะไรแน่นอนหากไม่มีความมั่นใจ อีกด้านก็คิดว่าเขาจะคีบได้จริงๆ เหรอ
เขาพยักหน้า ศึกษาเล็กน้อย จากนั้นจึงขยับ
มองตุ๊กตาหมีน้อยที่ค่อยๆ ขยับเข้ามา ไม่นานก็หล่นลงมา หลินเช่อร้องดีใจ “โอ้โห สุดยอดไปเลย เยี่ยมมาก”
เด็กหนุ่มด้านหลังนั้นพูดไม่ออกแล้ว
แฟนสาวของเขาเกาะแขนเขาแน่น รู้สึกอิจฉาเมื่อมองใบหน้าตื่นเต้นดีใจของหลินเช่อ
และกู้จิ้งเจ๋อยังคงถามต่อ “ต่อไปเอาตัวไหน”
“อ่า สีขาวตัวนั้น”
“แล้วตัวไหนต่อ”
“แกะสีฟ้าตัวนี้”
“แล้วตัวไหนต่อ…”
เวลาผ่านไปไม่นาน มือของหลินเช่อก็เต็มไปด้วยตุ๊กตาจนถือไม่ไหวแล้ว
และรอบข้าง ผู้คนต่างสังเกตเห็นปรมาจารย์คีบตุ๊กตาคนนี้ ยืนเฝ้ามองพลางชี้ไปมาอยู่ด้านหลัง
“สวรรค์ คนคนนี้คีบตุ๊กตาเก่งมาก”
“ใช่ๆ แป๊บเดียว พลาดแค่ไม่กี่ครั้งเอง เขาคีบได้หมดเลย เก่งมาก”
“แถมยังหล่อมากด้วย…แฟนอเนกประสงค์นี่นา…”
“ใช่ น่าอิจฉา ดูแฟนเขาสิ…”
ทุกคนต่างพากันหลงใหลกู้จิ้งเจ๋อ
กู้จิ้งเจ๋อไม่ได้สนใจคนพวกนั้น เขายังคงตั้งใจคีบตุ๊กตา
คู่รักวัยรุ่นที่ยืนอยู่ตรงนั้นก่อนหน้านี้ ตอนนี้ถูกเบียดไปอยู่อีกฝั่งแล้ว
ตอนนี้เด็กสาวคนนั้นยังคงยืนมองด้วยความอิจฉา ไม่มองแฟนตัวเองเลยสักนิด ทำเพียงมุ้ยปากมองกู้จิ้งเจ๋อไม่วางตา
หล่อมาก โรแมนติกที่สุด บอกให้คีบตัวไหนก็คีบ แถมยังเพอร์เฟคขนาดนั้น
นิสัยเย็นชา ไม่พูดอะไรแม้ประโยคเดียว
หันมามองแฟนตัวเอง…
“เอาล่ะ ไม่ต้องดูแล้ว ไปเถอะ แค่ดูก็รู้แล้วว่าคนจน อาศัยวิธีแบบนี้ถึงเอาชนะใจสาวได้” ชายหนุ่มจูงมือแฟนสาวออกไปด้วยท่าทีหงุดหงิด
แฟนสาวกลับบอกว่า “พอแล้ว พูดอย่างกับเธอรวยขนาดนั้น บ้านเธอก็แค่เปิดคาร์แคร์ไม่ใช่เหรอ ฉันจะบอกอะไรให้ เธอดูเขาสิ ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น ดูรองเท้าคู่นั้น นั่นมันแบรนด์เนมรู้ไหม อย่างน้อยก็หลายหมื่น แถมเสื้อผ้าของแฟนสาวเขา มีแต่ของแบรนด์ดังทั้งนั้น เหอะ”
เธอคิด จากนั้นย้ำเท้าเดินออกไป
เด็กหนุ่มหันกลับไปมองกู้จิ้งเจ๋อด้วยความโกรธ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ รีบตามออกไป
หลินเช่อถือไม่ไหวแล้ว
เจ้าของร้านเองก็มองเห็น
พนักงานถือตุ๊กตาตัวใหญ่เข้ามา มองกู้จิ้งเจ๋อ “คุณชายท่านนี้ คุณคีบตุ๊กตานับว่าเป็นอันดับหนึ่งของปีนี้ ตั้งแต่เปิดร้านมา ยังไม่เคยมีใครเก่งเท่าคุณเลย เราขอมอบตุ๊กตาตัวนี้เป็นของรางวัลแก่คุณค่ะ”
หลินเช่อมองตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ ดีใจเป็นอย่างมาก “ว้าว เยี่ยมไปเลย”
กู้จิ้งเจ๋อเห็นว่าหลินเช่อถือไม่ไหวแล้ว จึงรับตุ๊กตามา “ขอบคุณครับ”
หลินเช่อมองกู้จิ้งเจ๋อ “เอาล่ะ ถือไม่ไหวแล้ว เราเอาไปไว้ที่โรงแรมก่อนดีกว่า”
“โอเค”
กู้จิ้งเจ๋อเลิกเล่น ผู้คนโดยรอบต่างส่งเสียงชื่นชม
“เก่งมากเลย”
“สู้ๆ สุดยอดมาก”
“หล่อเป็นบ้า”
“อิจฉาแฟนคุณจังเลย”
หลินเช่อเม้มริมฝีปากตามเขาออกไป หันกลับไปมองกู้จิ้งเจ๋อที่ยังคงนิ่งเฉย หัวเราะ เดินออกไปพร้อมกับเขา
เมื่อมาถึงหน้าประตูจึงเรียกรถกลับโรงแรม
หลินเช่อมองตุ๊กตาพวกนั้น เธอหุบยิ้มไม่ได้
“ไม่คิดเลยว่าคุณจะเก่งขนาดนี้ หึหึ ผู้ชายคนด้านหลังนั่นอ้าปากค้างไปเลยล่ะ เขาน่ารำคาญแถมยังพูดไม่น่าฟังอีกด้วย”
กู้จิ้งเจ๋อหัวเราะ “ความจริง แค่คำนวณส่วนโค้ง ลองขยับมือดู ทุกครั้งก็แค่รักษาระยะให้คงที่ แค่นั้นก็คีบได้แล้ว หนึ่งครั้งคีบไม่ได้ หยิบตุ๊กตาออกมานิดหน่อย ครั้งที่สองคีบอีก ปกติก็ต้องได้อยู่แล้ว”
“คุณบอกฉันก็ไม่มีประโยชน์หรอก ทุกครั้งฉันก็ทำตามวิธีที่เขาบอกกัน แต่ก็ยังไม่ได้”
“โอเค มันก็เหมือนการยิงปืน ทุกครั้งก็ต้องดูความรู้สึกของตัวเอง ถ้าเธอสามารถควบคุมความรู้สึกแบบนั้นได้ ก็จะยิงร้อยนัดเข้าเป้าร้อยนัด”
“โอ้…แต่ฉันก็ยิงปืนไม่เป็น”
“ช่างเถอะ พูดกับเธอมันไม่มีประโยชน์จริงๆ ยังไงซะเธอก็ไม่จำเป็นต้องเรียน”
“ใช่ ฉันอยากได้ตอนไหน แค่เรียกคุณไปคีบให้ก็พอแล้ว” เพราะหลินเช่อดีใจจึงเกาะหนึบอยู่ข้างๆ กู้จิ้งเจ๋อ
กู้จิ้งเจ๋อก้มลงไปจูบรีบฝีปากของเธอ
คืนนั้นทั้งสองออกไปทานข้าว และไม่ค้างต่อแล้ว ทริปการเที่ยวครั้งนี้จบลง พากับขับรถกลับในคืนนั้น
——
หลังจากกลับไปแล้ว หลินเช่ออ่านข้อความที่ทุกคนพูดถึงหลินเช่อในโลกออนไลน์ หลินเช่อเข้าร่วมงานรับรางวัล ความคิดของดารากับการเดินพรมแดง
อวี๋หมินหมิ่นบอกว่า บนอินเทอร์เน็ตมีคนโพสต์รูปการเดินทางของเธอ
เป็นภาพการเดินทางเข้าออกสนามบิน แฟชั่นสนามบินของเธอ
บอกว่า การแต่งตัวในเวลาส่วนตัวของนักแสดงนั้น ถึงจะสามารถบอกความเป็นตัวตนที่แท้จริงของนักแสดงได้
ดังนั้น ดารานักแสดงมากมายจึงแต่งตัวดูดีแม้กระทั่งอยู่ในเวลาส่วนตัว เวลาออกจากบ้านก็ต้องคิดว่าต้องแต่งตัวแบบไหน ดาราหลายคนถึงขั้นมีสไตลิสต์ส่วนตัว เผื่อเวลาโดนถ่ายรูป ก็ต้องสวยหล่อไว้ก่อน
เพราะชีวิตส่วนตัวของหลินเช่อนั้นถูกถ่ายได้น้อยมาก อาจมีออกมาจากทางกองถ่ายบ้าง สนามบินบ้าง
แต่ว่าเสื้อผ้าพวกนั้น เห็นได้ว่าล้วนเป็นแบรนด์เนมทั้งนั้น ทำให้ทุกคนอิจฉา
ทุกคนเปรียบเทียบภาพถ่ายในช่วงเวลาส่วนตัวของหลินเช่อและฉินหวานหว่าน พบว่า ฉินหวานหว่านเองก็มีแต่แบรนด์เนม แต่ว่าล้วนเป็นแบรนด์ที่เห็นได้บ่อยๆ แต่เสื้อผ้าของหลินเช่อ ทุกครั้งที่ปรากฏให้เห็น ล้วนไม่ซ้ำเดิมเลยสักครั้ง บางยี่ห้อที่ไม่ได้โชว์แบรนด์ ราคากลับแพงยิ่งกว่า
บวกกับการแต่งตัวที่เรียบง่ายของหลินเช่อ ดูสบายๆ เหมือนคุณหนูร่ำรวย ไม่มีร่องรอยของความจงใจ ราวกับชีวิตทั่วไปของเธอก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว
ไม่เหมือนฉินหวานหว่าน ทุกครั้งที่ปรากฏตัว ล้วนแต่งจัดเต็ม เสื้อผ้าก็เลือกที่มาแรงในแต่ละฤดูกาล แทบจะเอาทุกแบรนด์มากองรวมกันไว้ที่ตัวเธอ
แน่นอนว่าพวกเขาไม่รู้ว่าชีวิตปกติของหลินเช่อก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว
เพราะเสื้อผ้าของเธอ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นแบรนด์อะไร แค่เลือกๆ จากที่บ้านมาใส่ และเป็นคุณพ่อบ้านซื้อมาทั้งนั้น น้อยมากที่เธอจะใส่ใจ
หลินเช่อไม่ได้สนใจ เธอพักผ่อนทั้งวัน วันต่อมา ขณะเตรียมตัวออกไปสตูดิโอ ก็เจอรถยนต์หรูหราคันหนึ่งจอดอยู่หน้าสตูดิโอ
และคนที่เดินลงมา….
ก็คือโม่ฮุ่ยหลิง…
