ยังจะมาข่มขู่อีก
หลินเช่อจึงบอก “โอเคๆ เดี๋ยวกลับไปฉันจะเพิ่มเธอเป็นเพื่อน ฉันจะขโมยโทรศัพท์กู้จิ้งเจ๋อไปเพิ่มให้ โอเคหรือยัง”
“ยังไม่เท่าไหร่”
หลินเช่อกลับถึงบ้านพร้อมกับกู้จิ้งเจ๋อ เธอนอนลงแล้วบอก “เปิดบัญชีวีแชทให้คุณ มีแต่คนตกใจ เกิดคุณเปิดบัญชีเวยป๋อขึ้นมา ประเทศซีทั้งประเทศจะไม่สั่นสะเทือนไปหมดเลยเหรอ”
กู้จิ้งเจ๋อถาม “ทำไม”
หลินเช่อบอก “คุณลองคิดดูสิ แฟนคลับคุณตั้งเยอะ คงมีคนติดตามคุณมากมาย ส่งรูปให้คุณ อยากเป็นคนรักของคุณ เหอะ เปิดให้คุณไม่ได้หรอก”
กู้จิ้งเจ๋อบอก “แค่ส่งรูปให้ฉันก็จะได้เป็นคนรักของฉัน รสนิยมฉันคงไม่ได้ต่ำขนาดนั้นหรอกมั้ง”
“จะว่าแบบนั้นก็ถูก…” ขนาดไม่ได้เปิดบัญชีเวยป๋อให้ ก็เห็นแฟนคลับของเขาอยู่บ้าง
กู้จิ้งเจ๋อขยับเข้ามาใกล้ เห็นยอดคนติดตามในเวยป๋อของหลินเช่อเป็นจำนวนมาก
“ตอนนี้แฟนคลับไม่น้อยแล้ว” กู้จิ้งเจ๋อบอก
หลินเช่อบอกอย่างภาคภูมิใจ “ใช่ค่ะ มีผู้ติดตามสิบล้านคนแล้ว แต่ว่ายังน้อยกว่ากู้จิ้งอวี่ตั้งครึ่งหนึ่งเลย เฮ้อ ผู้หญิงไม่ได้มีแฟนคลับเยอะเท่าผู้ชาย เพราะคนส่วนใหญ่ที่ติดตามดารานั้นมีแต่ผู้หญิงนี่นา ผู้หญิงยังไงก็ชอบผู้ชาย ดึงดูดเพศตรงข้าม…แต่ว่าฉันก็พอใจแล้ว ตอนแรกฉันมียอดคนติดตามแค่ไม่กี่ร้อยคนเท่านั้นเอง”
ตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของกู้จิ้งเจ๋อก็ดังขึ้น เป็นหลี่หมิงอวี่นั่นเอง
กู้จิ้งเจ๋อรู้ว่าเขาคือคนใกล้ชิดของโม่ฮุ่ยหลิง ดวงตาหรี่แคบลง ไม่อยากรับ
แต่หลินเช่อที่อยู่ด้านข้างนั้นมองเห็น จึงถามเขา “ทำไมคะ…ใช่…โม่ฮุ่ยหลิงหรือเปล่า”
กู้จิ้งเจ๋อดวงตาไหววูบ สูดหายใจเข้าลึกบอก “อาจจะใช่”
หลินเช่อบอก “คุณรับสิ ถ้าไม่รับจะรู้ได้ยังไงว่าเธอจะทำอะไร”
ใช่ ถ้าไม่รู้ว่าเธอจะทำอะไร เขาก็จะไม่มีทางรู้ว่าก้าวต่อไปต้องทำอย่างไร
ต้องถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
เมื่อก่อนบล็อกเบอร์โทรศัพท์ของโม่ฮุ่ยหลิงไปแล้ว โทรศัพท์ของเขา ปกติคนนอกจะไม่สามารถติดต่อเข้ามาได้ ถ้าเป็นเบอร์แปลกก็จะถูกสกัดกั้นไปเองโดยอัตโนมัติ บางทีโม่ฮุ่ยหลิงอาจจะไร้ซึ่งหนทาง จึงใช้โทรศัพท์ของหลี่หมิงอวี่โทรมา
เขาคาดเดาเอาไว้แบบนั้น เมื่อกดรับแล้ว เป็นโม่ฮุ่ยหลิงจริงๆ ด้วย
“จิ้งเจ๋อ…” เสียงของเธอทำให้กู้จิ้งเจ๋อนึกถึงเรื่องราวแย่ๆ มากมาย เสียงของเขาเย็นยะเยือกมากขึ้น “คุณมีอะไร”
“จิ้งเจ๋อ หลินเช่อบอกกับคุณแล้วใช่ไหม” โม่ฮุ่ยหลิงไม่เกรงใจ เอ่ยถามตรงๆ
“อย่าเสียเวลาให้มาก บอกมาตามตรงว่าคุณต้องการอะไร” กู้จิ้งเจ๋อถาม
โม่ฮุ่ยหลิงบอก “จิ้งเจ๋อ ทำไมคุณถึงใจร้ายกับฉันแบบนี้”
“นี่ไม่เรียกว่าใจร้าย ผมกับคุณเราไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ ต่อกันแล้ว ตอนนี้ที่รับโทรศัพท์เพราะอยากถามให้ชัดเจน”
“ก็ได้ คุณอยากถามให้ชัดเจน เรามาเจอกันหน่อย”
“คุยในโทรศัพท์ก็พอแล้ว”
“ไม่ได้ ฉันต้องได้เจอคุณถึงจะบอก ไม่งั้นฉันก็จะคลอดลูกของคุณออกมา แล้วส่งไปให้หลินเช่อ ฉันจะคอยดูว่าพวกคุณจะอยู่ด้วยกันต่อไปได้ยังไง”
กู้จิ้งเจ๋อสูดหายใจเข้าลึก หลินเช่อที่อยู่ด้านข้างรีบบอก “กู้จิ้งเจ๋อ มีสติ มีสติหน่อย”
กู้จิ้งเจ๋อมองหลินเช่อ ในที่สุดก็พยักหน้าตอบรับ “ได้ เรามาเจอกัน”
หลินเช่อมองกู้จิ้งเจ๋อ “ไม่ว่ายังไงก็ต้องคุยให้รู้เรื่องถึงจะดีที่สุด ยังไงซะ เราก็ไม่ได้เสียหาย ไม่ต้องกลัวว่าเธอจะทำยังไง”
กู้จิ้งเจ๋อบอก “เธอไม่สนใจจริงๆ เหรอ”
หลินเช่อยู่ปาก “ช่างเถอะ ใครไม่เคยมีอดีตกัน ยิ่งไปกว่านั้น คุณรักเธอมานานหลายปีขนาดนั้น…”
วินาทีต่อมา กู้จิ้งเจ๋อผลักเธอชิดผนัง “ใช่ จากนั้นเธอก็ปรากฏตัว”
หลินเช่อมองใบหน้าของเขาที่เข้ามาใกล้ “ฉัน…ฉันทำไม ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”
ดวงตาคมของกู้จิ้งเจ๋อจ้องมายังใบหน้าเล็ก “เธอ…ฉัน ยังไม่ได้ทำอะไรอีกเหรอ”
“…” หลินเช่อคิด นั่นใช่เธอ…เหรอ
โอเค ก็ได้ เธอวางยาเขา วางยาผิดคน แต่ว่า คนที่เสียหายก็คือเธอนะ
เดี๋ยวก่อน แต่ว่า กู้จิ้งเจ๋อหมายความว่าอย่างไร
“งั้น…คุณถูกล่อลวงเหรอ” หลินเช่อหน้าแดง
“ใช่…” กู้จิ้งเจ๋อก้มลงสูดดมเส้มผมของเธอ “ถูกล่อลวง ตอนนี้อยากกินเธอทุกวินาที”
“โอ้ย ไม่เอาหรอก คุณ…”
กู้จิ้งเจ๋อผลักเธอลงไป ขบเบาๆ ที่ปลายคางของเธอ ปลดเสื้อผ้าของเธอออกช้าๆ “ถ้าอิจฉาจริงๆ…เธอควรมีลูกให้ฉันสักคน…”
อะไรนะ…
ตั้งแต่กู้จิ้งเจ๋อไม่ใช้ถุงยางแล้ว เธอรู้สึกว่า แบบนั้นมันวิเศษมาก
ในเมื่อตอนนี้…ไม่อยากใช้แล้ว งั้นก็ไม่ต้องใช้
“แต่แค่ไม่กี่ครั้งก็ดี ฉันอยากลองสัมผัสสักหน่อย ความรู้สึกถึงการหลอมรวมที่แท้จริง” เขาจูบริมฝีปากของเธอ ใช้ความชำนาญที่มีอยู่ชักนำเธอ
“ฉัน…ฉัน…ใช้ถุงยางแล้วก็ไม่ใช่การหลอมรวมเหรอ”
“ไม่ เธอไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้ชาย ความรู้สึก…เมื่ออยู่ในร่างกายของเธอ ไม่มีอะไรมาเทียบได้”
“งั้นที่ผ่านมาของคุณ…ยังระมัดระวังขนาดนั้น”
“นั่นเพราะไม่อยากทำร้ายเธอ”
“ตอนนี้อยากทำร้ายแล้วเหรอ”
“ตอนนี้…อยากล่อลวงให้เธอมีลูกให้ฉัน ถือโอกาส…หลอมรวมกับเธออย่างจริงจัง” กู้จิ้งเจ๋อกัดเสื้อเธอและดึงมันออก ศีรษะจมอยู่กับหน้าอกเธอ
หลินเช่อขนลุกไปทั่วทั้งตัว หดตัวเข้า กอดเขาเอาไว้แน่น
——
วันต่อมา ณ ห้องทำงานของกู้จิ้งเจ๋อ
โม่ฮุ่ยหลิงผลักประตูเข้าไปด้วยความโกรธ
เธอมองเห็นกู้จิ้งเจ๋อที่นั่งอยู่ตรงกลางในทันที
ทันใดนั้น ดวงตาพลันรื้นขึ้นมา
นานแค่ไหนแล้ว ที่เธอไม่ได้เห็นใบหน้าที่อยู่ในความทรงจำของเธอเสมอมา เมื่อไปจากเขา เธอถึงได้รู้ว่า เธอได้สูญเสียทุกอย่างไปแล้ว เพราะเขานั้นสมบูรณ์แบบ หล่อเหลา ร่ำรวย มีอำนาจ ทุกสิ่งทุกอย่างของเขา ตอนที่อยู่กับเขา ใครๆ ต่างก็อิจฉาเธอ แต่ว่า เมื่อไปจากเขาแล้ว เธอก็ไม่เหลืออะไรแล้ว แม้จะยังเป็นคุณหนูตระกูลโม่ แต่ว่าเวลาที่ทุกคนมองเธอ มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
พูดถึงหลี่หมิงอวี่ แม้ว่าเธอจะดูออก เขาดีกับเธอจริงๆ แต่ว่าไม่ว่าเธอจะมองอย่างไร เขาก็สู้กู้จิ้งเจ๋อไม่ได้
เมื่อเคยอยู่กับกู้จิ้งเจ๋อ มันทำให้ชีวิตของเธอ ไม่สามารถยอมรับผู้ชายคนอื่นได้อีกแล้ว
เธอมองกู้จิ้งเจ๋อ เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงโศกเศร้า “จิ้งเจ๋อ ทำไมคุณต้องนัดเจอฉันที่บริษัท ไปบ้านฉันไม่ได้เหรอ คุณก็รู้ว่าบ้านฉันอยู่ที่ไหน”
“น่าเสียดาย ผมไปไม่ได้”
“ทำไม”
“เพราะผมไม่อยากไป คำตอบนี้ได้หรือเปล่า” สายตาก็จิ้งเจ๋อแหลมคม “ที่ผมมาเพราะแค่อยากรู้ เรื่องเด็ก มันเป็นยังไงกันแน่”
โม่ฮุ่ยหลิงได้ยินแบบนั้น ดวงตาก็อ่อนลง
ใช่ เธอยังมีลูก
