เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 128 อาการป่วยของฉันมีเพียงเธอเท่านั้นที่รักษาได้

กู้จิ้งเจ๋อตกตะลึง
 
 
เขารู้อยู่แล้วว่ารูปร่างของเธอต้องดูดีในชุดบิกินี่ชุดนี้
 
 
ไม่ต้องแปลกใจเลยที่เธอจะดูสวยง่ทราวกับนางเงือก รูปร่างไร้ที่ตินั้นทำให้ใครต่อใครพากันมองไม่วางตา
 
 
เสียงร้องอุทานดังขึ้นจากนักท่องเที่ยวคนอื่นที่พากันโฉบเข้ามาดู
 
 
“ว้าว ใครน่ะ หุ่นเด็ดดวงเป็นบ้า”
 
 
“ไม่ต้องมองให้เสียเวลาหรอก หล่อนต้องมากับใครสักคนอยู่แล้วล่ะ มองไปก็ไม่มีทางได้แอ้มแน่”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อมองตาม สีหน้าเริ่มบึ้งตึง เขาเดินเข้าไปยืนข้างหลินเช่อ
 
 
ในคราวแรกหลินเช่อก็ไม่ค่อยอยากจะสวมชุดนี้เท่าไหร่นัก แต่เมื่อได้เห็นสาวสวยหลายคนบนชายหาด และเมื่อนึกถึงสายตาของกู้จิ้งเจ๋อเข้าแล้ว หญิงสาวจึงตัดสินใจใส่ชุดที่เขาลงความเห็นว่าสวย
 
 
ทันทีที่ก้าวออกจากที่พัก เธอก็ได้เห็นกู้จิ้งเจ๋อที่สวมเพียงกางเกงเล่นน้ำ
 
 
มัดกล้ามแข็งแรงของเขาสะท้อนแสงแดด แลดูสุขภาพดีและเซ็กซี่ยิ่งนัก รูปร่างเขาดีเยี่ยมชนิดที่ทำให้ใครต่อใครต้องเหลียวหลังเมื่อเดินผ่าน
 
 
ทว่ากู้จิ้งเจ๋อที่เดินตรงเข้ามาหากลับคว้าตัวเธอไว้แล้วผลักไสให้เดินกลับเข้าวิลล่าไป
 
 
หลินเช่องงหนักและร้องถามว่า “คุณลากฉันเข้ามาทำไมคะ ฉันอยากออกไปเล่นน้ำ”
 
 
เขาหันมาหาเธอ ไม่นึกเลยว่าหลินเช่อในชุดว่ายน้ำจะดูมีเสน่ห์เชิญชวนขนาดนี้ ถ้าเขารู้ เขาจะให้เธอสวมชุดอื่นที่มิดชิดและไม่อวดเรือนร่างมากขนาดนี้
 
 
เขาอดก้มลงมองไม่ได้ หุ่นของหลินเช่อเพอร์เฟกต์ทีเดียว หน้าอกกลมกลึงเต่งตึง เมื่อมีเพียงผ้าชิ้นบางที่เกาะอยู่บนส่วนเว้าส่วนโค้งแบบนี้ เธอยิ่งดูดีเสียกว่าตอนที่สวมเสื้อผ้าปกติด้วยซ้ำ
 
 
กู้จิ้งเจ๋อเหลียวมองไปรอบๆ และบอกว่า “ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปที่พิเศษ”
 
 
เขาพาเธอไปอีกทางหนึ่งโดยไม่ยอมให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้า และในไม่ช้าทั้งคู่ก็มาถึงบริเวณชายหาดที่ปราศจากผู้คน
 
 
เขาหันมองรอบตัว ที่นี่เงียบสงัด น่าพึงใจ เขาปล่อยมือหลินเช่อและได้ยินเธอถามขึ้นด้วยความงุนงงว่า “เรามาที่นี่ทำไมคะ ฉันยังไม่ได้ทักทายแม่คุณเลย”
 
 
ชายหนุ่มชี้ออกไป “ที่นี่ไม่สวยเหรอ ข้างนอกโน่นคนพลุกพล่านเกินไป ทำลายทัศนียภาพหมด ว่าไหม”
 
 
หลินเช่อคิดว่าที่เขาพูดมาก็เข้าทีอยู่ หญิงสาวจึงเดินลงไปที่ทะเล “ทะเลจ๋า ฉันมาแล้ว!”
 
 
เมื่อเห็นเธอวิ่งลงน้ำอย่างอารามดีใจ กู้จิ้งเจ๋อก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
 
 
หลินเช่อยืนอยู่ในทะเล ปล่อยให้คลื่นน้ำเย็นซัดเข้ามากระทบขา ช่างสบายอะไรอย่างนี้ เธอเดินลึกลงไปทีละก้าว ทีละก้าว เมื่อเห็นว่าน้ำยังตื้นอยู่ เธอก็เดินต่อไปอีก
 
 
กู้จิ้งเจ๋อยืนมองหญิงสาวที่เล่นน้ำสนุกราวกับเด็กน้อย แม้ว่าการมาทะเลจะเป็นเรื่องปกติ แต่ดูเหมือนว่าหลินเช่อจะแทบไม่เคยไปเที่ยวที่ไหนเลย เธอได้เห็นโลกน้อยเหลือเกิน
 
 
เมื่อมาทะเล เธอจึงเป็นเหมือนเด็กๆ ที่เล่นสนุก และมีความสุขโดยง่าย
 
 
แต่แล้วคลื่นลูกใหญ่ก็โถมเข้ามากระแทกใส่ร่าง หลินเช่อไถลล้มลงในน้ำ
 
 
เธอตีแขนสะเปะสะปะ และร้องตะโกนออกมา
 
 
หญิงสาวผลุบโผล่อยู่ในน้ำ เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าการว่ายน้ำทะเลจะเป็นเรื่องยากแบบนี้
 
 
คลื่นลูกแล้วลูกเล่าซัดเข้าใส่ ดูดเอาเรี่ยวแรงไปจากร่าง จนกระทั่งหลินเช่อเริ่มใจคอไม่ดี
 
 
ด้านหลัง กู้จิ้งเจ๋อเข้ามาคว้าเอวเธอไว้ แต่มือเขาพลาดไปคว้าเอาหน้าอก…
 
 
หลินเช่อตัวแข็ง ก้มลงมอง เมื่อเห็นว่ามือของอีกฝ่ายเกาะกุมอยู่บนหน้าอกหน้าใจพอดี เธอก็เสียหลักละเกือบจะล้มลงอีกครั้ง คราวนี้กู้จิ้งเจ๋อต้องออกแรงมากขึ้นเพื่อพยุงร่างเธอเอาไว้ จนกระทั่งชุดว่ายน้ำอันบอบบางชิ้นบนของเธอพลัดหลุดออกมา
 
 
เนื้อหน้าอกนุ่มนิ่มถูกน้ำทะเลซัดจนเปียกฉ่ำเป็นประกายแวววาว กู้จิ้งเจ๋อรู้สึกถึงมันได้ในอุ้งมือของตัวเอง ลำคอของเขาเริ่มแห้งผาก ริมฝีปากเริ่มบิดเบี้ยว และในจังหวะนั้นเองที่เขาลืมที่จะขยับตัวไปเลย
 
 
หลินเช่อร้องด้วยความประหลาดใจเมื่อเธอรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างกำลังดุนอยู่ที่ข้างเอว
 
 
เนื่องจากกู้จิ้งเจ๋อโอบเธอไว้จากทางด้านหลัง ตำแหน่งของทั้งสองจึงอยู่ในลักษณะค่อนข้างประดักประเดิด
 
 
หลินเช่อตกใจมากเสียจนไม่กล้าที่จะขยับตัว
 
 
“กู้จิ้งเจ๋อ นี่คุณ…”
 
 
ชายหนุ่มกัดฟันแน่นก่อนจะคำรามออกมาว่า “หุบปาก!”
 
 
หลินเช่อเงียบกริบและปล่อยให้เขาประคองเธอแบบนั้นจนกระทั่งมาถึงฝั่ง
 
 
เมื่อเขาปล่อยมือ หญิงสาวก็รีบขยับชุดกลับขึ้นสวมดังเดิม เนื้อตัวเธอเปียกปอนไปหมด
 
 
เธอหันกลับมาและเห็นกู้จิ้งเจ๋อกำลังมองตรงมาด้วยสีหน้าอันชวนให้หวาดหวั่น เขายืนนิ่งอยู่เช่นนั้น ท่าทางไม่สบอารมณ์ยิ่ง
 
 
สายตาของหลินเช่ออดไม่ได้ที่จะเลื่อนลงมาดูตรงส่วนนั้นของร่างกายเขา
 
 
กู้จิ้งเจ๋อสวมเพียงกางเกงว่ายน้ำตัวเดียว มันดูโดดเด่นสะดุดตายิ่งนัก
 
 
หญิงสาวยกมือขึ้นปิดปากและพูดด้วยความตกใจว่า “คุณ…อันนั่นของคุณ…คุณกำลัง…”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อหันขวับมาและจ้องหน้าเธออย่างเอาเรื่อง “เป็นความผิดของเธอนั่นแหละ”
 
 
หลินเช่อจึงรีบถาม “เราจะทำยังไงกันดีล่ะคะทีนี้”
 
 
ชายหนุ่มนึกอายขึ้นมาเมื่อมองดูหลินเช่อ ให้ตายเถอะ ร่างกายของเขากำลังขยับโดยที่เขาไม่อาจควบคุมมันได้
 
 
ในขณะที่กำลังโกรธจัดนั้นเอง เขาก็หันไปมองทะเลก่อนที่จะพุ่งกลับลงไปในน้ำ
 
 
หลินเช่อตกใจเมื่อเห็นกู้จิ้งเจ๋อว่ายน้ำออกไปอย่างสวยงามและสุดแรง เขาว่ายน้ำได้ราวกับปลา แต่แล้วหลินเช่อก็นึกขึ้นได้ว่าทำไมเธอช่างโง่อย่างนี้ที่จะคิดว่าเขาว่ายน้ำไม่เป็น แน่ละว่าเขาต้องว่ายน้ำเป็น
 
 
ครู่หนึ่งผ่านไป กู้จิ้งเจ๋อก็เริ่มหมดแรงและกลับมาที่ฝั่ง
 
 
เนื้อตัวที่เปียกฉ่ำของเขาดูเซ็กซี่สุดใจ
 
 
เขายกมือขึ้นลูบหน้าและมองหลินเช่อที่กำลังยกมือปิดปากด้วยท่าทางตื่นเต้น
 
 
แววตาของเธอแฝงไปด้วยความชื่นชมพึงใจขณะกวาดมองไปทั่วร่างใหญ่ เหมือนเลนส์ที่ส่องทะลุร่างเขาเข้าไปได้ ราวกับว่าเธอต้องการจะสำรวจดูทุกตารางนิ้วของร่างกายเขา
 
 
โอย ไม่นะ…
 
 
ร่างกายที่เพิ่งจะสงบลงได้ไม่นานของเขา เริ่มจะตื่นตัวกลับขึ้นมาอีกครั้งแล้ว
 
 
ยัยผู้หญิงบ้านี่…
 
 
หลินเช่อเห็นสีหน้าชิงชังของเขาจึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “มีอะไรเหรอคะ”
 
 
ชายหนุ่มถอนหายใจแล้วพูดขึ้นห้วนๆ ว่า “ใครอนุญาตให้เธอมองฉันได้”
 
 
หลินเช่องงสนิท “แค่มองก็ไม่ได้เหรอคะ…”
 
 
เขาเหลือบมองเธออีกครั้ง ก่อนจะสลัดน้ำออกจากตัวและเดินตรงเข้ามาหา
 
 
ขณะที่ชายหนุ่มกำลังเคลื่อนตัวใกล้เข้ามา หลินเช่อก็สังเกตเห็นบางอย่างที่แตกต่างไปจากเดิม
 
 
ตรงนั้น…ตรงนั้นของเขา…
 
 
หลินเช่อรีบละล่ำละลักบอก “คุณ…อย่าบอกนะคะว่าคุณไม่สบายน่ะ แล้วทำไมตรงนั้นของคุณถึง…”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อหันมาหาเธอ “ใช่ ฉันป่วย”
 
 
“อา…งั้นเราจะทำยังไงดีละคะ”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อพยักหน้าให้ “มาเถอะ”
 
 
หลินเช่อรีบวิ่งตามไป
 
 
เมื่อเห็นท่าทางไร้เดียงสาของเธอแล้ว กู้จิ้งเจ๋อก็นึกอยากจะล้อเลียนเธอขึ้นมา แต่ทว่าร่างกายของเขาตอนนี้กำลังร้อนผ่าวอย่างหนัก ราวกับว่าความรู้สึกทั้งหมดกำลังพุ่งไปอยู่ที่จุดนั้นเพียงจุดเดียว และมันทำให้เขาอึดอัดเป็นที่สุด
 
 
“ฉันป่วย และมันเป็นอาการป่วยที่มีเพียงเธอเท่านั้นที่รักษาได้”
 
 
“อะไรนะคะ” หลินเช่อเดินเข้ามาใกล้ กู้จิ้งเจ๋อก็คว้ามือเธอไว้ทันที
 
 
หลินเช่อร้องขึ้น “นี่คุณกำลังพยายามจะทำอะไรกันแน่”
 
 
ชายหนุ่มบอก “ได้โปรดช่วยฉันทีเถอะ ถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว…วันนี้ฉันต้องตายเพราะเธอแน่ๆ”
 
 
“อะไรนะคะ…”