บทที่ 1168 มีแฟนแล้วยุ่งยาก
สุดท้าย เสี่ยวเหยียนก็รีบเข้าไปในห้องทันที
หลัวหุ้ยเหม่ยเดินมาเคาะประตูห้องหล่อน เสี่ยวเหยียนแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน เมื่อหลัวหุ้ยเหม่ยเคาะแรงขึ้น เสี่ยวเหยียนจึงพูดตอบกลับไปอย่างเด็ดขาด: “แม่ ไม่ต้องเคาะแล้ว หนูจะไปอาบน้ำแล้ว”
เมื่อพูดจบหล่อนก็หยิบเสื้อที่ต้องเปลี่ยนเข้าไปในห้องน้ำ จากนั้นก็เปิดก๊อกน้ำ หวังที่จะให้หลัวหุ้ยเหม่ยได้ยินเสียงน้ำแล้วออกไป
เสี่ยวเหยียนคิดอะไรได้บางอย่าง จึงรีบออกมาจากห้องน้ำ หยิบมือถือที่ลืมไว้ด้านนอกเข้ามาในห้องน้ำ จากนั้นปิดประตู
ภายในห้องน้ำมีเพียงแค่เสียงน้ำไหล ส่วนเสียงอย่างอื่นถูกกั้นเอาไว้ด้านนอก
เมื่อเสียงน้ำดังขึ้น เสี่ยวเหยียนจึงเปิดมือถือออกมา ส่งข้อความหาหานชิง
แต่เมื่อครุ่นคิดไปมา หล่อนเพิ่งขึ้นมาด้านบนได้ไม่นาน ตอนนี้หานชิงคงกำลังขับรถอยู่ ถ้าหล่อนส่งข้อความหรือโทรหาเขาตอนนี้ คงรบกวนสมาธิการขับรถของเขา
ช่างเถอะ ความปลอดภัยสำคัญที่สุด
จากนั้นเสี่ยวเหยียนจึงวางมือถือไว้บนชั้นว่างที่อ่างล้างมือ จากนั้นก็เริ่มอาบน้ำ ไม่รู้ว่าหานชิงกลับบ้านตระกูลหานหรือกลับไปที่บ้านพักส่วนตัวเหมือนตอนนั้น?
ถ้ากลับบ้านตระกูลหาน ขับจากที่นี่ไปก็ไม่ถือว่าไกลมาก รอให้หล่อนอาบน้ำเสร็จ หานชิงก็คงถึงบ้านพอดี
แต่ถ้าเป็นบ้านพักส่วนตัว หล่อนก็ไม่สามารถคาดเดาเวลาได้เลย เพราะคืนที่หล่อนไปที่นั่นกำลังมึนๆงงๆอยู่ ตอนขากลับก็ทำตัวหลบๆซ่อนๆ จึงทำให้หล่อนไม่ทันสังเกตเห็นว่าที่นั่นคือที่ไหน อยู่แถวไหน
เฮ้อ อีกอย่าง ถึงแม้ว่าเขาจะถึงบ้านแล้ว เขาก็ต้องใช้เวลาอาบน้ำล้างตัว ไม่รู้ว่าระหว่างนั้นจะต้องใช้เวลาอีกสักเท่าไหร่
หล่อนไม่ต้องรีบร้อนดีกว่า ค่อยเป็นค่อยไป
ส่งข้อความให้เขาช้าหน่อยแล้วกัน
เดิมทีเสี่ยวเหยียนแค่คิดจะอาบน้ำเฉยๆ เพราะเมื่อวานเพิ่งสระผม หล่อนไม่ได้มีนิสัยต้องสระผมทุกวัน อีกทั้งพักหลังงานที่ร้านยุ่งมาก ถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยง
แต่ตอนนี้กลับไม่เหมือนกันแล้ว หล่อนกับหานชิงเป็นแฟนกันแล้ว ต่อไปคงต้องเจอกันทุกวัน อื้ม จากนิสัยของหานชิง ถ้าจะเจอกันทุกวันก็คงยากไปหน่อย แต่…ถ้าเป็นจริงขึ้นมาล่ะ?
ถ้าเจอกันแล้ว ผมของหล่อนทั้งมันและสกปรกขึ้นมาคงไม่ดีแน่
โอ๊ย มีความรักช่างยุ่งยากเหลือเกิน เมื่อก่อนทำไมไม่รู้จักดูแลตัวเองบ้าง? เมื่อคิดถึงตอนนี้ เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่าตัวเองสกปรกขึ้นมาทันที จึงหยิบฟองน้ำขัดตัวและสบู่ออกแรงขัดไปทั่วทั้งตัว สุดท้ายหล่อนยังสังเกตเห็นว่าสบู่ที่ใช้ก็คือสบู่ธรรมดาทั่วไป ทั้งยังเป็นสบู่แบบที่เด็กทารกใช้ด้วยซ้ำ
เสี่ยวเหยียนตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะเปลี่ยนสบู่ขวดนี้ใหม่!
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เสี่ยวเหยียนก็สวมชุดนอนลายการ์ตูน ยืนอยู่หน้ากระจก เตรียมจะแปรงฟันต่อ แต่เมื่อเห็นตัวการ์ตูนโดนัลด์ดั๊กที่ยิ้มอย่าแปลกประหลาดบนชุดนอนในกระจก ทำให้หล่อนเห็นแล้วถึงกับรู้สึก….
เสี่ยวเหยียน: “!!!”
หานชิงจะชอบผู้หญิงที่มีความคิดปัญญาอ่อนแบบนี้ไหม? ทำไมหล่อนไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลยว่าตัวเองเป็นเด็กน้อยปัญญาอ่อนได้มากขนาดนี้ และยังตั้งใจเลือกชุดนอนลายการ์ตูนแบบนี้อีกด้วย เพราะรู้สึกว่ามันน่ารักมาก!
แต่ตอนนี้ล่ะ? ทำไมเสี่ยวเหยียนถึงรู้สึกขัดหูขัดตาขึ้นมา
จากนั้นเสี่ยวเหยียนจึงคิดตัดสินใจว่าหล่อนต้องเปลี่ยนชุดนอน!
อาบน้ำเสร็จก็เป่าผมให้แห้ง เสี่ยวเหยียนนอนกอดมือถือเข้าแอปช็อปปิ้งอยู่บนหมอน เริ่มทำการเลือกซื้อสบู่และชุดนอนให้ตัวเอง
มีสบู่ให้เลือกหลายแบบมาก มีทั้งแบบกลิ่นดอกไม้ ที่ถูกบรรจุในขวดแก้วใส ภายในยังมีกลีบดอกไม้มากมาย ดูแล้วสีสันละลานตา สวยงามมาก
เมื่อก่อนเสี่ยวเหยียนซื้อเพราะเหตุผลพวกนี้ เมื่อได้รับสินค้าก็รู้สึกดูดีมีระดับ แต่กลับคงความหอมไว้ไม่ได้นาน โดยทั่วไปแล้ว อาบน้ำเสร็จไม่นานกลิ่นก็จางหายไปแล้ว
ดังนั้นเมื่อดูไปดูมา เสี่ยวเหยียนจึงไม่ได้ซื้ออะไรเลย สุดท้ายเปลี่ยนไปดูน้ำหอมแทน และเห็นน้ำหอมชนิดหนึ่งที่เรียกว่ากลิ่นหลังเสร็จกิจ หล่อนเบิกตากว้างขึ้นมาทันที
มีน้ำหอมกลิ่นแบบนี้ด้วยเหรอ????
ช่างเปิดโลกให้หล่อนเสียเหลือเกิน!
เลือกไปเลือกมา เสี่ยวเหยียนก็ยังเลือกไม่ได้ หล่อนจึงวางมือถือลง จากนั้นนอนลงบนเตียง
ช่างเถอะ พรุ่งนี้ค่อยไปดูที่เคาน์เตอร์ห้างดีกว่า ไปดูที่จริงจะได้ลองดมกลิ่นด้วย
เวลาค่อยๆเดินผ่านไป เมื่อหันไปดูเวลาอีกครั้ง เสี่ยวเหยียนก็ไม่แน่ใจว่าสรุปแล้วหานชิงถึงบ้านแล้วหรือยัง ขณะที่หล่อนกำลังคิดว่าจะส่งข้อความไปหาเขาดีหรือไม่ ทันใดนั้นมือถือก็สั่นขึ้น
เป็นข้อความที่หานชิงส่งมาให้หล่อน มีเพียงแค่สองพยางค์
“ถึงแล้ว”
นิสัยที่เป็นปกติของเขา เมื่อเสี่ยวเหยียนมองดูเวลา ตอนนี้เพิ่งจะถึง? เห็นทีเขาคงกลับไปที่บ้านพักส่วนตัวรึเปล่านะ? คิดไปคิดมา เพราะถ้าขับรถจากที่นี่ไปถึงบ้านตระกูลหานคงไม่ต้องใช้เวลานานขนาดนี้นี่นา
เมื่อคิดถึงตอนนี้ เสี่ยวเหยียนจึงรีบตอบข้อความกลับหาเขา
“คุณถึงแล้วเหรอ? กลับไปที่บ้านพักส่วนตัวเหรอคะ?” เมื่อพิมพ์เสร็จ เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่าตัวเองถามตรงเกินไป แสดงให้เห็นว่าหล่อนท่าทางใจร้อนมาก ดังนั้น หล่อนจึงลบข้อความที่พิมพ์ไว้ทั้งหมด และพิมพ์ใหม่อีกครั้ง
“คุณเพิ่งถึงเหรอคะ? ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วเนี่ย”
ไม่ได้ๆ ดูเหมือนว่าอาบน้ำเป็นการสื่อเป็นนัยกับเรื่องบางอย่าง เสี่ยวเหยียนจึงลบตัวอักษรพวกนั้นอีกครั้ง และเริ่มพิมพ์ใหม่
“คุณถึงแล้วเหรอคะ? โคงโคงอยู่รึเปล่า?”
คิดไปคิดมา หล่อนรู้สึกว่าส่งแบบนี้คงเหมาะสมกว่า จากนั้นหล่อนก็ส่งข้อความออกไป
และรอด้วยความกระวนกระวาย
ระหว่างนั้นหล่อนไม่ได้ทำอะไรเลย ได้แต่รอให้หานชิงตอบกลับมาเท่านั้น
ครืด——
มือถือสั่นขึ้น เสี่ยวเหยียนรีบอ่านข้อความ
“เพิ่มเพื่อนในวีแชท”
เพิ่มเพื่อนในวีแชท? เสี่ยวเหยียนตกตะลึงไปสักพักจากนั้นก็กดเข้าไปในหน้าวีแชท ขณะที่กำลังหาเบอร์มือถือของหานชิงเพื่อมาเพิ่มเพื่อน ข้อความขอเป็นเพื่อนก็เด้งขึ้นมาในกล่องข้อความ เป็นของหานชิง
หล่อนรีบกดยอมรับทันที
คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีวันนี้ วันที่หานชิงขอหล่อนเป็นเพื่อนในวีแชท แต่พวกเขาก็แค่ส่งข้อความให้กันไม่ใช่เหรอ? ทำไมจู่ๆถึงแอดวีแชทล่ะ?
ขณะที่เสี่ยวเหยียนกำลังคิดว่าคุยเรื่องอะไรดี สายเรียกวิดีโอคอลก็เด้งขึ้นมา เสี่ยวเหยียนตกใจจนแทบขว้างมือถือทิ้ง แต่เมื่อตั้งใจดูดีๆ ก็พบว่าหานชิงโทรวิดีโอคอลมาหล่อน
???
ตอนนี้หล่อนนอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทางแบบนี้จะคุยวิดีโอคอลได้ยังไงล่ะ? เสี่ยวเหยียนรีบกดปุ่มปฏิเสธรับสายทันที
ฮื่อๆๆ หล่อนไม่ได้ตั้งใจจะวางสายเขา แต่ชุดนอนลายการ์ตูนที่ใส่อยู่ตอนนี้ ผมก็ยุ่งเหยิง คงไม่เหมาะกับการวิดีโอคอลในตอนนี้
เมื่อคิดถึงตอนนี้ เสี่ยวเหยียนจึงรีบพิมพ์ตอบ
“ตอนนี้ฉันไม่สะดวก พวกเราพิมพ์คุยกันได้ไหม?”
“ได้”
หานชิงตอบกลับอย่างรวดเร็ว และเริ่มพิมพ์ต่ออีกครั้ง
“ตอนแรกอยากให้คุณได้เห็นโคงโคงสักหน่อย”
ดูโคงโคง? นี่คือเหตุผลที่เขาโทรวิดีโอมาหา? ก็จริง ก่อนหน้านี้หล่อนส่งข้อความถามเขาไปว่าโคงโคงอยู่รึเปล่า? คิดไม่ถึงว่าเขาจะโทรวิดีโอคอลมาแบบนี้ แท้จริงแล้วหล่อนอยากดูแมวที่ไหนกันล่ะ หล่อนแค่อยากเห็นหานชิงต่างหาก แม้ว่าหล่อนก็ชอบแมวมาก แต่นั่นเป็นถึงแมวของชายเทพบุตรสุดหล่อเลยนะ
อันที่จริง…ดูสักหน่อยก็ดีนะ?
แต่หล่อนกดตัดสายไปแล้ว ดังนั้นเสี่ยวเหยียนจึงจำต้องกลับไป
“คุณไม่ได้กลับบ้านตระกูลหานเหรอ? เพิ่งถึง?”
“อื้ม เพิ่งถึง”
จากนั้นเขาก็ส่งคลิปเสียงมา เสี่ยวเหยียนกดเปิดฟังก็ได้ยินเสียงร้องเรียกของแมว “เมี๊ยว”
