บทที่ 1223 หรือไม่คุณก็ลองไปขอร้องทุกคนดูดีไหมล่ะ
ถึงแม้ว่าหลินชิ่นเอ๋ออยากจะเปิดเผยอะไรออกมาอีก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะชอบเอาเรื่องแบบนี้ขึ้นมาพูดไปเรื่อย เธอมองคนกลุ่มนั้นด้วยความโกรธ ก่อนจะตะโกนขึ้นมาว่า： “มันเกี่ยวอะไรกับพวกคุณเหรอ？ซุบซิบกันเก่งเหลือเกิน ก่อนที่สามีจะมาแต่งงานกับพวกคุณเขารู้นิสัยนี้ของพวกคุณไหมเนี่ย？สารเลว！”
ไม่พูดขึ้นมาก็ยังดี ทุกคนยังแค่ซุบซิบ
หลังจากที่หลินชิ่นเอ๋อพูดคำเหล่านี้จบ ก็ทำให้คนที่เอาแต่ดูละครฉากนี้ และซุบซิบบ้างประปราย ถึงกับด่าออกมาอย่างเต็มเสียง
“ให้ตายเถอะ คนที่พยายามจะแย่งสามีตนอื่นอย่างคุณมีสิทธิ์อะไรมาด่าพวกเราว่าสารเลวแบบนี้เหรอ？พวกเราก็แค่อยากจะยุ่งนิดหน่อยก็เท่านั้นเอง ไม่ได้จะแย่งสามีใครแบบไร้ยางอายเหมือนคุณสักหน่อย？ก็รู้อยู่ว่าเป็นสามีของคนอื่นแต่กลับจะแย่งมาอย่างหน้าไม่อาย บอกว่าคุณมาผิดที่แล้วยังหน้าด้านอยู่อีก พอโกรธก็แช่งคนอื่นให้หย่ากันงั้นเหรอ？ใครกันแน่ที่สารเลว？”
ในที่นี้มีคู่สามีภรรยาอยู่มาก มีคู่หนึ่งที่อยู่ในโรงแรมเมื่อวานเหมือนกัน พวกเธอเห็นกับตาว่ามันเป็นความอันตรายของหลินชิ่นเอ๋อ
ดังนั้นเลยรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
ในครั้งนี้เองผู้หญิงคนนั้นมองเสี่ยวเหยียนเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ก่อนจะพูดเสียงเบาว่า： “เด็กน้อย ครั้งหน้าจะช่วยใครก็ดูให้ดีก่อนนะ อย่าเอาตัวเองเข้าไปหาอันตรายแบบนี้นะ”
เมื่อได้ฟังดังนั้น เสี่ยวเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะมองคนคนนั้นอีก
สายตาที่เธอมองตัวเองนั้นไม่เหมือนกับคนอื่น อีกอย่างคำพูดนั้นมันมีอะไรมากกว่านั้น แต่มองก็รู้แล้วว่าเป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์เมื่อวาน
หลินชิ่นเอ๋อเริ่มรู้สึกร้อนรนใจ ก่อนจะเดินเข้าไปจับมือของเสี่ยวเหยียน
“น้องเสี่ยวเหยียน พี่หลินแช่งคุณที่ไหนกันล่ะ คุณช่วยฉัน ฉันก็รู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก แต่เมื่อวานคุณยังบอกฉันอยู่เลยว่าไม่ได้แต่งงาน นี่คุณบอกฉันด้วยตัวเองเลยนะ เมื่อครู่ฉันก็อยากจะนั่งกับคุณ แต่พนักงานคนนี้ไม่รู้เรื่อง เลยบอกว่าไม่สามารถไปนั่งแถวของพวกคุณได้ ตอนนั้นฉันเลยรีบพูดเรื่องของคุณออกไป คุณอย่าไปโทษพี่หลินเลยนะ”
เมื่อเห็นท่าทีของหลินชิ่นเอ๋อแบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่อยู่ในใจ คนนี้พลิกลิ้นเก่งจริงๆ พูดแค่นิดหน่อยก็พูดจนชัดเจนแล้ว
น่าเสียดายที่……
เสี่ยวเหยียนส่ายหัว ก่อนจะดึงมือของตัวเองออกมาจากหลินชิ่นเอ๋อ จากนั้นจึงพูดว่า： “พี่หลิน ฉันไม่ได้โทษคุณ ฉันเพียงแต่ผิดหวังในตัวคุณ จู่ๆ คุณก็อยากจะพูดเรื่องของฉันขึ้นมาฉันยังพอเข้าใจได้นะ แต่ฉันไม่เคยพูดเรื่องแต่งงานกับคุณจริงๆ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทำไมคุณต้องโกหกด้วย แต่ว่า……ฉันไม่ชอบคำพูดของคุณจริงๆ เพราะมันคือการแช่งพวกเรา”
เมื่อพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็ถอยออกไป ใบหน้าขาวนวลนั้นเต็มไปด้วยความผิดหวัง
เหมือนกับว่ามันเป็นความจริง
แต่หลินชิ่นเอ๋อเป็นคนน่ารังเกียจ
“ชิ นี่คือความน่ารังเกียจที่สดของผู้หญิงใช่ไหม？อยากจะแย่งสามีของคนอื่น เลยแช่งให้คนอื่นเลิกกัน สาวน้อย เธอทำแบบนี้กับคุณ ถ้าจะให้ดีคุณออกห่างจากเธอหน่อยเถอะ”
“ทำไมพนักงานถึงให้ผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาบนเรือได้นะ？เธอจะมาชอบสามีของฉันไหม แล้วจะมาแย่งสามีของพวกเราไหมนะ？”
“พนักงาน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย？นี่มันทริปฮันนีมูนไม่ใช่เหรอ？เธอคนเดียวจะเที่ยวอะไรกัน？ให้เธอลงจากเรือไปเถอะ！”
“นั่นสิ รีบให้เธอลงจากเรือไป”
ในตอนนั้นเอง ทุกคนกำลังประณามหลินชิ่นเอ๋อ หวังว่าเธอจะสามารถลงจากเรือไป และไม่อยู่บนเรือนี้อีก
สุดท้ายหลินชิ่นเอ๋อก็ต้องงงเป็นไก่ตาแตก เพราะตอนแรกเธอจะหาที่นั่งเฉยๆ แต่เรื่องมันกลับถูกตัวเธอเองทำจนเป็นเรื่องใหญ่
เธอไม่ได้เป็นคนโง่ขนาดนั้น ท่าทีของหานชิงนั้นโกรธเธอเป็นอย่างมาก ดังนั้นเธอเลยพูดอะไรไม่ออก
เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลินชิ่นเอ๋อก็รู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก
น่าเสียดายที่ไม่มีใครให้โอกาสเธอเลย เอาแต่บอกให้เธอลงจากเรืออย่างเดียว
พนักงานเองก็ลำบากใจ เพราะตอนแรกเธอสัญญาแล้ว แต่ตอนนี้คนในเรือทั้งหมดกลับอยากให้หลินชิ่นเอ๋อลงไป นี่มันเกี่ยวกับเงินทองของเขาเองเลยนะ……
เมื่อคิดถึงตรงนี้ พนักงานเลยทำได้แค่เดินไปหาหลินชิ่นเอ๋อ
“คุณหลิน กฎของพวกเราเป็นแบบนี้จริงๆ หรือถ้าไม่อย่างนั้น……คุณลงจากเรือไปดีกว่าไหม？”
เมื่อหลินชิ่นเอ๋อได้ฟังดังนั้นก็จ้องพนักงานเขม็ง ก่อนจะหันไปทางเสี่ยวเหยียน
“น้องเสี่ยวเหยียน ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้วจริงๆ ฉันไม่ได้จะแช่งอะไรคุณกับนายหานนะ ฉันแค่ถูกสามีของฉันโกรธหนักมาก คุณเองก็รู้……สามีของฉันมักจะทำร้ายร่างกายฉัน ฉันน้อยใจเป็นอย่างมาก ดังนั้นตอนนั้นเลยพูดอะไรแบบนั้นออกไป คุณให้อภัยฉันได้ไหม？”
ถึงแม้ว่าจะน้อยใจมาก แต่ในตอนนั้นเองหลินชิ่นเอ๋อต้องสารภาพความผิดที่มี ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ความจริง แต่ในตอนนี้เองเธอทำได้แค่ขอร้องเสี่ยวเหยียนแล้วล่ะ
“พี่หลิน ตัวคุณเองโกรธแล้วต้องมาลงที่คนอื่น ใครจะไปรู้ว่าถ้าทำตามแผนแล้ว คุณยังจะทำอะไรอีกบ้าง？หรือไม่อย่างนั้น……คุณก็ลงจากเรือไปเถอะ”
“จริงด้วยสาวน้อย คุณอย่าไปใจอ่อน ให้เธอลงจากเรือไป คนแบบนี้ไม่มีค่าพอให้คุณช่วยหรอก”
“เธอเอาแต่พูดว่าสามีเอาแต่ทำร้ายเธองั้นเหรอ？เพราะว่าเธอบ้าผู้ชายมากไปหรือเปล่า ชอบแย่งสามีชาวบ้าน ดังนั้นเลยถูกตบตีบ่อยๆ น่ะ？”
ติ๊งต่อง——
มีคนพูดความจริงออกมา
“โถ่ จะว่าไปก็ไม่แน่นะ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเราก็ไม่เห็นด้วย ที่จะให้เธออยู่บนเรือ ให้เธอลงไปซะเถอะ”
“รีบไสหัวไปเถอะ！”
หลินชิ่นเอ๋อจับมือของเสี่ยวเหยียน ใบหน้าเริ่มรู้สึกร้อนรนมากยิ่งขึ้น มันไม่ง่ายเลยที่จะหาโอกาสในการเข้าใกล้หานชิง เธอจะไปได้อย่างไรกัน？ถ้าไปก็ไม่มีโอกาสแล้วล่ะ ใครจะไปรู้ว่าพวกเขาจะกลับมาเมื่อไหร่？
เสี่ยวเหยียนมีใบหน้าที่ไร้ทางเลือก： “พี่หลินปล่อยมือเถอะ ตอนนี้ทุกคนหวังให้คุณลงจากเรือไป มีฉันแค่คนเดียว ผู้คนก็ซุบซิบกัน เกินกว่าจะนับไหวเลยล่ะ”
หลินชิ่นเอ๋อ： “……น้องเสี่ยวเหยียน ไม่ให้อภัยฉันจริงๆ เหรอ？”
เสี่ยวเหยียน： “คุณเองก็เห็น……ฉันตัดสินใจเองคนเดียวไม่ได้ ถ้างั้น……คุณก็ลองขอร้องทุกคนสิ？”
เมื่อได้ฟังดังนั้น หลินชิ่นเอ๋อก็รู้สึกหน้ามืดตามัว
ให้เธอไปขอคนที่เพิ่งด่าเธอจนเสียหายแบบนั้น เธอบ้าไปแล้วเหรอ？เธอไม่มีทางทำหรอก！
สุดท้ายหลินชิ่นเอ๋อก็ถูกเชิญลงจากเรือไป หลังจากที่เธอลงจากเรือไป เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่าก่อนที่เธอจะเดินจากไปนั้นกลับส่งสายตาที่ดุร้ายให้กับตัวเองด้วย มันเต็มไปด้วยความอาฆาตต่อศัตรู
แววตาแบบนี้ทำให้เสี่ยวเหยียนรู้สึกไม่สบายใจ เธอเลยเลิกคิ้วขึ้น เพราะมีลางสังหรณ์แปลกๆ
แต่บนเรือนั้นมีบรรยากาศที่ดีขึ้นหลังจากที่หลินชิ่นเอ๋อออกไปแล้ว
ในตอนแรกทุกคนก็นั่งแยกๆ กันไม่ได้สนใจใคร แต่เพราะเรื่องที่เกิดขึ้น ทุกคนเลยดูสนิทสนมกับเสี่ยวเหยียนมากขึ้น
หลังจากที่ทำให้ยัยหน้าด้านหลินชิ่นเอ๋อลงไปจากเรือได้ ทุกคนก็เริ่มคุยกับเสี่ยวเหยียน
“ให้ตายเถอะ คุณนี่เป็นสาวน้อยวัยใสจริงๆ เลยนะ ฉันได้ยินมาว่าตอนที่เธอถูกทำร้ายคุณเป็นคนช่วยแจ้งความให้ แล้วยังช่วยเธออีกใช่ไหม？”
เสี่ยวเหยียนพยักหน้าอย่างไม่สบายใจ： “เรื่องมันเป็นแบบนั้นแหละ……”
“คุณนี่มันเด็กน้อยไร้เดียงสาจริง ผู้หญิงคนนั้นทำถึงขนาดนั้นแล้ว แถมยังทำตัวติดกับสามีคุณอีก อยากจะทำอะไรฉันก็ดูออกหมด คุณเองก็ปล่อยให้เขามากลั่นแกล้ง ถ้าเกิดเป็นฉัน ฉันคงจะผลักเธอลงทะเลไปแล้ว”
