บทที่ 1250 คุณเป็นผู้หญิงหรือเปล่า!
ความยินยอมของเขาเป็นอย่างนี้
แต่ว่าที่เสี่ยวเหยียนได้ยิน ที่คิดเอาไว้ไม่เหมือนกันกับเขา
จากมุมของเธอก็รู้ ก็คือหานชิงปฏิเสธว่านี่ไม่ใช่การขอแต่งงาน ถึงแม้ว่านี่จะเป็นการเตะบอลเข้าโกลของตัวเองก็เถอะ ทั้งสองคนเพิ่งจะคบกันได้ไม่นาน ยังไงก็ไม่สามารถที่จะไปถึงจุดที่ขอแต่งงานกันได้ แต่ว่าภายในใจของเสี่ยวเหยียนก็ยังมีความเสียใจอยู่น้อยๆ
“ค..คุณคุณวางใจได้ ฉันไม่ได้คิดมาก เมื่อกี้ฉันก็แค่พูดอะไรเพ้อเจ้อ ฉัน…….” เสี่ยวเหยียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก้มหัวลงอย่างเศร้าสร้อย ว่าขึ้นเสียงต่ำ “อย่างนั้น คุณไม่ต้องการให้ฉันช่วยจริงๆเหรอ?”
“ที่จริง…….” เธอเงยใบหน้าขาวซีดขึ้นมา แก้มของเธอแดงระเรื่อ “ต่อให้ต่อไปพวกเราไม่ได้แต่งงานกัน แต่ว่าในตอนนี้เวลานี้ ฉันเต็มใจนะ”
ในตอนที่เธอบอกคำนี้คำเขา ดวงตาคู่นั้นกำลังชื้นๆ มองแล้วหัวใจคนมองลิงโลด ต่อให้ไม่มีฤทธิ์ของยา ก็ต้องเกิดความคิดกับเธอ
นับประสาอะไรกับหานชิงที่โดนวางยา?
ถ้าเกิดว่าได้ล่ะก็ เขาเองก็ไม่อยากจะอดทน
แต่ว่า เขายังไม่ได้เสียสติไป จะลงมือกับผู้หญิงที่ตัวเองรักในเวลาแบบนี้ได้ยังไง?
คิดถึงจุดนี้ หานชิงก็ยื่นมือออกไปขยี้หัวเธออีกครั้ง “ยินยอมก็ดี เรื่องพวกนี้คนที่เสียประโยชน์ก็คือผู้หญิง ต่อไปไม่ว่าจะตอนไหนหรือที่ไหน เธอห้ามทำแบบตอนนี้อีก เข้าใจไหม?”
เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากของตัว ท่าทางน่าสงสาร
“อย่างนั้นคุณจะทำยังไง? คืนหนึ่งมันยาวนะ คุณทนได้เหรอ?” เธอมองด้านหลังของเขา “อีกอย่าง แช่น้ำเย็นๆทั้งคืน มันไม่ดีต่อสุขภาพของคุณด้วย”
“อย่างนั้นก็ไม่แช่แล้ว คืนนี้ฉันไม่นอน เธอไปอาบน้ำเถอะ แล้วก็รีบๆพักผ่อน”
เสี่ยวเหยียนยังนึกอยากจะปฏิเสธ แต่กลับโดนหานชิงดันตัวไปห้องน้ำเสีย เธอน้อยใจจะแย่ ยันตัวอยู่ตรงอ่างน้ำแล้วถอนหายใจออกมา จะคำพูดอะไรเธอก็พูดไปหมดแล้ว เสี่ยวเหยียนรู้ว่าคืนนี้ต่อให้เธอจะพูดอะไรไปหานชิงก็ไม่ได้เกิดความคิดอะไรขึ้น ทำได้ถอนหายใจอีกครั้ง ไปอาบน้ำอย่างจำใจ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เสี่ยวเหยียนก็พบว่าไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาด้วย เลยทำได้แค่ใช้ผ้าขนหนูนุ่งกระโจมอกออกไป ภายในห้องเงียบสงัด ไม่เห็นเงาของหานชิง
เสี่ยวเหยียนหาอยู่รอบหนึ่ง ถึงได้พบว่าหานชิงนั้นกำลังตากลมอยู่ที่ระเบียง
ก็ได้ ยอมที่จะตากลมแต่ไม่ยอมจะแตะต้องเธอ เป็นเจ้าก้อนน้ำแข็งที่ไร้ความรู้สึกจริงๆเลย
เสี่ยวเหยียนกลับมาห้องด้วยความหงุดหงิด จนแล้วจดรอดหัวใจก็ยังไม่สงบลง สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะหยิบโทรศัพท์ออกมาเสิร์ชอินเทอร์เน็ต
เธอสมัครบัญชีผู้ใช้ส่วนตัว จากนั้นก็ไปโพสต์ลงบนบอร์ดของความสัมพันธ์ เล่าเรื่องคืนนี้เสียยกใหญ่ และกลุ่มคนที่ยังไม่นอนในตอนกลางดึกกลางดื่นก็เข้ามาร่วมอภิปรายกัน
เพื่อนที่ 2L: พระเจ้า ในตอนนี้ยังมีผู้ชายที่โดนวางยาแล้วไม่มายุ่งกับผู้หญิงด้วยเหรอ? ฉันก็นึกว่าพวกประเภทนี้จะสูญพันธุ์ไปแล้วเสียอีก อ๋อไม่……ดูเหมือนว่าจะไม่เคยมีอยู่เลยต่างหาก ยังไงเสียผู้ชายจำนวนมากไม่จำเป็นต้องใช้ยาก็สามารถที่จะเกิดอารมณ์ได้แล้ว แค่คุณลองลูบๆนิ้วคนเขาก็แทบจะทนไม่ไหวกันแล้ว ตอนนี้โดนวางยาแต่กลับไม่แตะต้องคุณ…….เพื่อนสาวดูเหมือนว่าแฟนคนนี้ของคุณจะดูไม่ค่อยโอเคนะ……..
เพื่อนที่ 3L: คนโง่ พวกคนที่ผ่านมาแล้วไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ แต่ว่าไม่ทันจะได้รู้เรื่องจริงๆก็มาคอมเม้นต์แล้ว บางทีคอมเม้นต์ที่สองอาจจะทายถูกแล้วก็ได้นะ??
เพื่อนที่ 4L: +10086 คอมเม้นต์บน
เพื่อนที่ 5L: จะพูดมากเกินไปไม่ได้ โอเคหรือไม่โอเคไม่ได้อยู่ด้วยกันจริงๆจังๆก่อนใครจะไปรู้ล่ะ? แต่ว่าจากการอธิบายของเจ้าของกระทู้ ฉันกลับคิดว่าผู้ชายคนนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ไม่ต้องพูดปัญหาที่ว่าเขาโอเคหรือไม่โอเค สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้ในสถานการณ์แบบนี้ สามารถรู้ได้เลยว่าสติและจิตวิญญาณของผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งขนาดไหน คนประเภทนี้เข้มงวดกับตัวเองมาก ในชีวิตจริงๆจะต้องเป็นคนที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง
เพื่อนที่ 6L: ฉันคิดว่าคอมเม้นต์ที่5มีเหตุผลอยู่พอสมควรเหมือนกันนะ บนโลกใบนี้ยังมีคนที่โดดเด่นยอดเยี่ยมอีกมาก เพียงแต่ว่าพวกเรานั้นไม่เคยพบเจอ แต่ว่าไม่สามารถที่จะปฏิเสธการมีอยู่ของเขาได้ด้วยเพราะว่าเราไม่เคยเจอนี่ เจ้าของกระทู้ ฉันอยากจะเสนอความคิดให้คุณ เขานั้นไม่อยากให้คุณน้อยใจในเวลาแบบนี้ อย่างนั้นคุณก็สามารถที่จะเริ่มได้นี่ อย่างเช่น…..ยั่วเขาสักหน่อย อะไรประมาณนี้ โอกาสสำคัญแบบนี้น่าเป็นช่วงที่ผู้ชายคนนี้เขามีเกราะปกกันต่ำที่สุด ถ้าเกิดว่าคุณชอบเขา ถ้าไม่จัดการเขาตอนนี้ จะรอเวลาไหนกันล่ะ? ?
เพื่อนที่ 7L: อย่าถาม ถ้าถามแล้วไม่โอเคแน่
เพื่อนที่ 8L: เพื่อนสาวแฟนของเธอนั้นหาจากไหนกันนะ ความสามารถในการควบคุมตัวเองแข็งแกร่งขนาดนี้ เขาเรียนภาควิชาอะไรกัน? มีพี่น้องไหม? แนะนำหน่อยสิ
ดูการตอบกลับพวกนี้ เสี่ยวเหยียนก็ขยุ้มหัวตัวเอง
นี่มันอะไรวุ่นวายไปหมด? รู้สึกว่าสู้ไม่ถามพวกเขายังดีกว่า
แต่ว่า เสี่ยวเหยียนกลับมองเห็นหนึ่งในคอมเม้นต์เหล่านั้น ก็คือคอมเม้นต์นั้นที่บอกให้เธอเป็นคนเริ่มยั่วหานชิง
โอกาสสำคัญแบบนี้หานชิงมีเกราะปกกันต่ำที่สุด ถ้าไม่จัดการเขาตอนนี้ จะรอเวลาไหนกันล่ะ?
เสี่ยวเหยียนเห็นข้อความแบบนี้ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองนั้นได้รับกำลังใจมหาศาล
ความคิดของหานชิงคือ คิดว่าตัวเธอจะเสียเปรียบ เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิง แถมทั้งสองคนก็ไม่ได้จดทะเบียนกัน เพราะฉะนั้นไม่สามารถที่อยู่กับเธอได้ตามใจ คงจะเพราะกลัวว่ารับผิดชอบไหมไหวล่ะสิ? แต่ว่าสำหรับเสี่ยวเหยียนนั้น นั่นต่างกันโดยลิบลับ
ตอนนี้เธอสามารถมั่นใจได้แบบไม่มีอะไรเทียบว่าชีวิตนี้ต้องเป็นเขาเท่านั้น
ต่อให้ในตอนสุดท้ายหานชิงไม่เลือกจะแต่งงานกับเธอ เธอเองก็ไม่มีทางที่จะไปแต่งกับคนอื่น อย่างนั้นก็ใช้โอกาสนี้ นอนเขากับเสีย อย่างนั้นเธอก็ได้กำไรแล้วนี่
ในตอนที่กำลังคิด ก็มีคนคอมเมนต์ตอบกลับมาอีก
เพื่อนที่ 9L: เจ้าของกะทู้อยากจะถามคุณสักคำ อยากหรือไม่อยากนอนกับเขา! เป็นผู้หญิงหรือเปล่า! ถ้าเป็นผู้หญิงก็จัดการเขาไปเลย!! ไม่ต้องกลัว อารมณ์มากมายขนาดนี้นี่มัน……ทำให้มือที่ถือโทรศัพท์เอาไว้ของเสี่ยวเหยียนสั่นตามไปด้วย กะทู้นี้นี่มันช่างเปิดกว้างจริงๆ แต่ว่า……เธอกลับคิดว่าความคิดเห็นของกะทู้ค่อนข้างจะ…..เข้ากับความคิดที่อยู่ในใจของเธอพอดี
จัดการเขาเลย!
สนใจทำไมว่าเขาจะโดนหรือไม่โดนวางยา โดนวางยาแล้วไม่ดีหรือยังไง? ไม่สามารถที่จะต่อต้านได้ สามารถที่จะจุดติดได้ง่ายๆ!
คิดถึงตรงนี้ ริมฝีปากของเสี่ยวเหยียนก็ค่อยๆยกยิ้มขึ้นมา
ไม่อย่างนั้น….เธอก็ลองดู?
ยังไงเสียตอนนี้ก็อาบน้ำเสร็จแล้ว ตัวเธอเองก็ไม่ได้สกปรก
หลังจากที่ตัดสินใจแล้ว เสี่ยวเหยียนก็วางโทรศัพท์เอาไว้บนเตียง จากนั้นก็เขย่งเท้าเดินไปทางระเบียง
เพื่อนที่ 10L: ทำไมเจ้าของกะทู้มาโพสต์กะทู้แต่ว่าไม่มีอะไรตอบกลับมาเลย? ในสถานการณ์แบบนี้ไม่ใช่ควรจะกำลังออนไลน์รอตอบอยู่ แบบว่ากำลังรีบร้อนแบบนั้นเหรอ? กลายเป็นว่าไม่มีอะไรตอบกลับเลยสักนิด? หรือว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว?
เพื่อนที่ 11L: คอมเม้นต์บนนี่เลอะเทอะจัง โดนระบุตัวตนได้แล้ว
เพื่อนที่ 12L: บางทีเพื่อนที่ 10Lอาจจะพูดได้ตรงกับความเป็นจริงแล้วก็ได้ ตั้งแต่ที่เริ่มโพสต์เมื่อกี้จนถึงตอนนี้ก็สิบนาทีแล้ว เจ้าของกะทู้ไม่มีปฏิกิริยาอะไร และไม่มีการตอบกลับอะไรเลย ฉันว่า…..จุ๊ๆๆๆ
คอมเม้นต์ล่างๆเริ่มที่จะทำเสียงจุ๊ๆประหลาดๆขึ้นพร้อมกัน
เสี่ยวเหยียนไม่รู้ว่ากะทู้ที่โพสต์ไปเปลี่ยนไปเป็นแบบไหนแล้วบ้าง เพราะว่าเธอตัดสินใจแล้วว่าจะยั่วหานชิง
ที่ระเบียงมีเก้าอี้วางอยู่ ลมทะเลพัดมาเป็นระลอกๆ บนตัวของเสี่ยวเหยียนมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว ตอนที่ออกไปก็รู้สึกว่าลมแบบนี้มันเย็นอยู่เหมือนกัน ไหล่ขาวนวลก็หดลงโดยไม่รู้ตัว แป๊บเดียวก็รีบก้าวเดินไปหาหานชิง
ชายที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้นั้นหน้าตาหล่อเหลา ในตอนนี้กำลังหลับตาแน่น ที่หน้าผากกับลำคอมีเหงื่อไหลหยดลงมาเป็นเม็ดๆ
ในวินาทีถัดมา จมูกก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆลอยมา หานชิงสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง เพิ่งจะลืมตา เงาร่างของคนๆหนึ่งก็พุ่งตัวเข้ามาในอ้อมกอดของเขา นั่งอยู่บนหน้าขาของเขาเอง
