บทที่ 1259 นิสัยของฉันไม่ค่อยดี
“คนสวย เรามาพนันกันเป็นไงบ้าง?”
หลังจากที่ผู้ชายโอบกอดมา เจียงเสี่ยวไป๋ก็เหมือนแมวที่โมโหจนขนตั้ง ใช้แรงขัดขืนขึ้นมา แต่ผู้ชายกลับเหมือนภูเขาลูกใหญ่ กดทับที่ไหล่ของเธอย่างแน่น
นาทีนี้ ในที่สุดเจียงเสี่ยวไป๋ก็รู้ว่ากำลังของผู้ชายกับผู้หญิงแตกต่างกันมากแค่ไหน!
“ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม คุณปล่อยมือเดี๋ยวนี้”
ถึงแม้เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ค่อยออกจากบ้าน แต่ก็ไม่ใช่คนที่กลัวมีเรื่อง คืนนี้ถ้าผู้ชายคนนี้อยากทำอะไรเธอล่ะก็ เธอยอมที่จะสู้ให้ตายกันไปข้าง ก็จะไม่ให้ตัวกล้ำกลืนฝืนทนแม้แต่น้อย
ความร้ายกาจที่แว๊บผ่านใบหน้าเธอทำให้ผู้ชายอึ้งไปครู่นึง ไม่นานก็ดึงสติกลับมาได้
ก็แค่ผู้หญิงคนเดียว ถึงโกรธแต่จะทำอะไรเขาได้ มากสุดก็แค่ตบหน้าเขาหลายที ไม่เจ็บไม่คันแม้แต่น้อย ดังนั้นผู้ชายไม่ได้เอาอารมณ์ของเจียงเสี่ยวไป๋อยู่ในสายตา รอยยิ้มบนใบหน้ากลับยิ่งโอหังขึ้นมา
“คนสวยอย่าโกรธสิครับ คุณบอกว่านั่นเป็นแฟนของคุณไม่ใช่เหรอ? คุณทะเลาะกับแฟนของคุณ เขาไม่สนใจผม ตอนนี้ผมโอบกอดคุณคือช่วยคุณทั้งนั้นเลยนะ เดี๋ยวถ้าเขาเห็นคุณอยู่กับผู้ชายคนอื่นเขาก็จะทนไม่ไหว จะรีบมาพาคุณกลับทันที ดูจากแบบนี้แล้ว ผมเป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่เชียวนะ”
เจียงเสี่ยวไป๋หัวเราะเยาะทีนึง “วีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่เตี่ยคุณสิ ฉันจะเริ่มนับแล้วนะ”
“หนึ่ง!”
รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้ชายไม่ลดลง ไม่คิดจะปล่อยเจียงเสี่ยวไป๋เลย
“สอง!”
ผู้ชายถึงขั้นเชิดคาง แววตาแฝงด้วยการดูหมิ่น สีหน้าเหมือนเขียนคำว่า“คุณจะทำอะไรผมได้”
“สาม”
ฟึบ！
เจียงเสี่ยวไป๋ยกน้ำผลไม้ที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมาอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด และสาดไปที่ใบหน้าของผู้ชาย
ผู้ชายถูกน้ำสาดหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว คนทั้งคนยืนอึ้งอยู่ที่เดิมครึ่งค่อนวันถึงดึงสติกลับมาได้ ต่อมาเขาได้โกรธกริ้วอย่างมาก ใช้แรงจับคอของเจียงเสี่ยวไป๋ไว้
“นี่คุณกล้าสาดผมงั้นเหรอ?”
เจียงเสี่ยวไป๋ยกมุมปากอย่างหมดคำพูด มองเขาอย่างเยาะเย้ย
“สมองไม่ได้มีปัญหามั้ง?สาดก็สาดเสร็จแล้ว คุณยังมาถามฉันว่ากล้าสาดคุณหรือเปล่า? ยังอยากโดนอีกครั้งเหรอ?”
“นี่คุณ!”ผู้ชายโมโหจะแย่ แต่ว่าตอนที่เจียงเสี่ยวไป๋ทำเรื่องพวกนี้ยโสโอหัง ใบหน้าที่สะสวยมีควันคลุ้งโขมงอยู่รอบกาย ออร่าและความงดงามที่ไม่เข้ากัน เหมือนมีมาตั้งแต่เกิดยังไงอย่างงั้น
สาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ก็ควรจะใช้ชีวิตอย่างกำเริบเสิบสาน
ส่วนเขา ก็ควรจะคืบคลานอยู่ที่ข้างๆเธอ
แววตาของผู้ชายมีความตื่นตะลึงและความลุ่มหลงแว๊บผ่าน เขายิ่งโอบกอดเจียงเสี่ยวไป๋แน่นขึ้น“ไม่เป็นไร ผมไม่โกรธ คุณสาดเต็มที่เลย อยากสาดอีกหลายครั้งก็ยังได้ สาดจนคุณอารมณ์ดี สาดจนคุณพอใจ รอให้คุณเล่นจนเต็มที่แล้ว ให้ผมเพิ่มวีแชทได้มั้ย? เรามาเป็นเพื่อนกัน!”
ตอนที่เขาพูดจาสีหน้าคึกคะนองมาก เพราะเขารู้สึกตัวเองวนเวียนอยู่ที่หอนางโลมมานานขนาดนี้?ในที่สุดวันนี้ก็เจอรักแท้ของตัวเองแล้ว
“……”
เจียงเสี่ยวไป๋คิดในใจ ไอ้คนๆนี้คงไม่ใช่ปัญญาอ่อนมั้ง?
เธอใช้แรงขัดขืน แต่มือของผู้ชายโอบเธอไว้แน่นตลอด ไม่หละหลวมเลยสักนิด เจียงเสี่ยวไป๋เหยียบเท้าของฝ่ายตรงข้ามโดยตรง ใช้รองเท้าของตัวเองขยี้อย่างหนัก ผู้ชายเจ็บจนหน้าซีด แต่กลับกัดฟันทนเอาไว้
“ไม่เป็นไร คุณสาดให้เต็มที่เลย ผมจะตามใจคุณทุกอย่าง”
สีหน้าที่เจียงเสี่ยวไป๋มองเขายิ่งไม่สามารถพูดให้เข้าใจได้ในประโยคเดียว ก่อนหน้านี้รู้สึกเขาแค่เหมือนปัญญาอ่อนคนนึง แต่ตอนนี้รู้สึกเขามันปัญญาอ่อนชัดๆ
“สาดเสร็จแล้ว ดื่มเหล้าที่ผมเลี้ยงคุณเถอะ?”ผู้ชายยิ้มแก้มปริ เอาแก้วเหล้ายกไปที่ตรงหน้าเธออีกครั้ง
เจียงเสี่ยวไป๋หัวเราะเหอะๆ รับแก้วเหล้ามาแล้วเทใส่ศีรษะของผู้ชายโดยตรง
เหล้าไหลลงมาจากศีรษะของผู้ชายอย่างไม่ใยดีอีกครั้ง แต่ว่าแบบนี้เจียงเสี่ยวไป๋ยังไม่พอใจ ถือแก้วฟาดหัวเขา ใช้แรงหนักมาก ผู้ชายเจ็บจนขมวดคิ้วขึ้นมา
“ไหนบอกว่าให้ฉันสาดเต็มที่ไม่ใช่เหรอคะ? ฉันจะดูซิว่าคุณจะอดทนได้ถึงขั้นไหนเชียว?”
พูดคำนี้จบ เจียงเสี่ยวไป๋เขวี้ยงแก้วเหล้าจนเสีย จากนั้นก็หยิบเศษแก้วขึ้นมาชิ้นนึง ใกล้เข้าไปที่ขมับของผู้ชาย รอยยิ้มอันตรายมาก แต่ก็สวยมากเป็นพิเศษ
ผู้ชายถูกหน้าตาแบบนี้ของเธอทำเอาหลงจนหัวปักหัวปำ แต่ตอนที่เห็นเศษแก้ววิ้งๆชิ้นนั้น ความคิดที่หวงแหนชีวิตก็ยังทำให้เขาเกิดความกลัวอยู่ดี เขาหัวเราะแห้งๆและกุมมือของเจียงเสี่ยวไป๋ไว้ “คนสวย แค่เลี้ยงเหล้าคุณเฉยๆ ไม่ถึงขั้นต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้มั้งครับ? ครั้งนี้ต้องนองเลือดให้ได้เลยเหรอ เรื่องนองเลือดว่าจะใหญ่ก็ไม่ใหญ่จะว่าเล็กก็ไม่เล็ก คุณแน่ใจว่าจะมาไม้นี้กับผม?”
มือของเจียงเสี่ยวไป๋ถูกเขาจับเอาไว้ ตอนนี้เดินไปข้างหน้าไม่ได้ แต่ใบหน้าเธอกลับไม่ตื่นตกใจจนทำอะไรไม่ถูกอีกเช่นเคย “ทำไม คุณผู้ชายที่แปลกประหลาดท่านนี้เมื่อกี๊ไม่ใช่เคยบอกว่าให้ฉันสาดได้เต็มที่ เขาก็จะตามใจเหรอ? ตอนนี้แค่ให้คุณเห็นเลือดหน่อยเอง ก็กลัวแล้ว? คำพูดที่คุณพูดออกมา ไม่นับเหมือนผายลมเลยใช่มั้ย?”
ผู้ชายมองหน้าตาแบบนี้ของเธอ รู้สึกตัวเองต้องมาไม้แข็งสักหน่อย ไม่งั้นเขาก็จะเอาผู้หญิงคนนี้ไม่อยู่แล้ว
ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตามใจเธออีก บีบมือเธอไว้ด้วยความแข็งกร้าว เอามือสองข้างของเธอไขว้ไปที่ด้านหลัง “พอได้แล้วมั้งคนสวย ผมบอกให้คุณสาด ไม่ได้ให้คุณทำร้ายผม แต่ในเมื่อคุณอยากเล่นอะไรที่น่าสนใจหน่อย งั้นสู้เราเปลี่ยนสถานที่ดีกว่า ผมจะเล่นเต็มที่กับคุณเลย”พอพูดจบ ผู้ชายใช้แรงลากมือของเจียงเสี่ยวไป๋แล้วเดินออกไปด้านนอก
เจียงเสี่ยวไป๋สีหน้าแววตาเย็นชา ส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปให้บาร์เทนเดอร์ แต่ว่าเวลานี้บาร์เทนเดอร์กำลังดูแลลูกค้าท่านอื่นอยู่ ไม่ได้สังเกตเห็นทางนี้
อีกอย่างอยู่ในผับคงจะเจอเรื่องแบบนี้จนชินแล้ว ดังนั้นก็เลยไม่ได้เอามาใส่ใจ
เจียงเสี่ยวไป๋รู้ถ้าตัวเองไม่คิดหาวิธีอีก อาจจะถูกผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าพาไปจริงๆก็ได้ ถึงเธอโหด แต่ไม่ได้แสดงว่ากำลังของเธอจะเหมือนความสามารถในใจ กำลังของผู้ชายไม่ใช่สิ่งที่เธอต่อสู้ได้จริงๆ
คิดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไป๋พูดอย่างดุร้าย “คุณเชื่อมั้ยคืนนี้คุณกล้าพาฉันออกไปจากประตูบานนี้ พรุ่งนี้ฉันจะให้คุณขึ้นหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งแน่”
ผู้ชายยกมุมปากอย่างไม่แคร์ “อ๋อ คุณวางแผนจะให้ผมขึ้นหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งยังไง?”
เจียงเสี่ยวไป๋จ้องเขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ฆ่าคน”
ผู้ชายได้ยินแล้วสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย“หืม?”
“ตอนที่คุณตื่นมา จะพบว่าข้างกายคุณได้มีศพๆนึงนอนอยู่ จากนั้นสำนักข่าวจะเป็นคนให้คุณขึ้นหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่ง ตำรวจจะนำตัวคุณเข้าคุก บั้นปลายชีวิตของคุณอย่าคิดจะได้มาโผล่ที่สถานบันเทิงแบบนี้อีก ชีวิตที่เหลือได้แต่ใช้ชีวิตอยู่ในคุกที่ไม่เห็นฟ้าไม่เห็นตะวัน ถึงเวลาอย่าหาว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบนี้นะ ถึงเหล้าคุณก็จะไม่ได้ดื่มด้วย แน่นอน ความเสียหายที่หนักสุดก็คือคุณจะสูญเสียอิสระ”
พูดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไป๋มองสีหน้าของผู้ชาย หน้าซีดเป็นไก่เลยทีเดียว
เธอยกมุมปากขึ้นด้วยความพึงพอใจ “นิสัยของฉันไม่ค่อยดี ต้นตอมาจากแม่ของฉัน ถึงเวลาถ้าฉันตายไป ท่านต้องโกรธกริ้วสุดๆแน่นอน คุณก็มีคนในครอบครัวใช่มั้ย? ถึงเวลา ท่านอาจจะเอาความโกรธพวกนี้ระบายใส่ครอบครัวคุณได้นะ”
ผู้ชาย “…….”
เขาก็แค่เข้าออกสถานที่แบบนี้เป็นครั้งคราว แต่ไม่ใช่ผู้ชายลั้นลาแบบนั้น
เขาก็ยังคิดว่าถ้าเล่นจนเหนื่อยแล้ว ก็จะเก็บตัวเก็บใจ จากนั้นก็แต่งงานมีลูก ดังนั้นคำพูดที่เจียงเสี่ยวไป๋พูดเหล่านี้ ทำเอาเขาตกใจจริงๆ
