บทที่ 1303 บังเอิญเจอเข้า
เธอซื้อแท่งตรวจครรภ์มาหลายอัน อยากจะเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อของตัวเอง เมื่อเคลื่อนตัวไปได้ครึ่งหนึ่ง ก็รู้สึกว่าแบบนี้ไม่ได้ จะถูกมองว่าเป็นขโมย
ดังนั้นเสี่ยวเหยียนจึงต้องถือไว้ในมือ จากนั้นก็ค่อยๆเดินอย่างระมัดระวัง ไปเช็คบิลที่เคาน์เตอร์
ระหว่างทางเธอมองซ้ายมองขวาตลอด ดังนั้นเมื่อเดินเข้าไปใกล้แคชเชียร์ เลยไม่เห็นว่ามีคนเดินมาทางนี้ด้วย จึงชนเข้าอย่างจังแบบนี้เลย
ตึกตัก——
กองสิ่งของในมือเสี่ยวเหยียน ก็ตกลงไปที่พื้นด้วย
เธอตกใจมากจนมึนงงโดยตรง เพราะประหม่ามากเกินไป ดังนั้นทันทีที่ชนกัน เธอก็ตกใจปล่อยมือออกเลย แล้วของก็ร่วงหล่น
แต่แรงปะทะระหว่างทั้งสองฝ่ายไม่แรงมาก ตัวเธอจึงไม่เป็นไร
เธอเห็นสิ่งที่ตกลงบนพื้น รีบนั่งลงไปเก็บทันที แต่มีน้ำเสียงที่คุ้นเคย ดังมาจากเหนือหัว
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“เสียงนี้……
มือที่ของเสี่ยวเหยียน กำลังอยากจะเก็บของ หยุดชะงักไว้โดยตรง
เพราะเสียงนี้เหมือนจะเป็น……คนที่เธอรู้จัก
เสี่ยวเหยียนค่อยๆเงยหน้าขึ้น และได้เห็นหลินสวี่เจิ้ง ตามที่คาดไว้ แต่เขากำลังก้มหน้าช่วยเธอเก็บของเลยไม่ได้สบตากับเธอ
เก็บของ……
และเมื่อมองสิ่งของที่เขาเก็บขึ้นมาอีกครั้ง ใบหน้าของเสี่ยวเหยียน สีเลือดจางหายไปทั้งหน้า ยังไม่รอให้เธอตั้งสติได้ เธอก็ได้ทิ้งของในมือ ลุกขึ้นและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว
หลินสวี่เจิ้งมาเพื่อซื้อผลิตภัณฑ์ดูแลสุขภาพ คิดไม่ถึงว่า จะมีหญิงสาวที่ซุ่มซ่ามชนเข้ามา แล้วสิ่งของก็ตกกระจัดกระจายไปทั่วพื้น ตอนแรกคือเสียงของสิ่งของที่ตกลงบนพื้น ดึงดูดความสนใจของเขา
จากนั้นเขาก็เห็นหญิงสาวที่ซุ่มซ่ามคนนั้น นั่งลงไปเก็บของ ราวกับว่าของนั้นสำคัญสำหรับเธอมาก แต่ตอนนี้ของโดนเขาชนเสียหายแล้ว หลินสวี่เจิ้งเลยต้องนั่งลงไปช่วยเธอเก็บ และใช้โอกาสทักทายไปด้วย
หลังจากที่เขาเก็บสิ่งของที่พื้นขึ้นมา ถึงเห็นสิ่งที่เขียนอยู่บนนั้นได้อย่างชัดเจน สีหน้าของหลินสวี่เจิ้ง
ชะงักชั่วคราว จากนั้นก็กลายเป็นแข็งทื่อเล็กน้อย
มิน่าล่ะ ที่หญิงสาวคนนี้ซุ่มซ่ามขนาดนี้ ที่แท้ของที่เอาไว้คือ……
แต่แล้วยังไม่รอให้เขาตั้งตัวได้ หญิงสาวที่ซุ่มซ่ามคนนั้น ก็ทิ้งสิ่งของในมือกะทันหัน เดินออกไปข้างนอกอย่างเร่งรีบ
“นี่……” หลินสวี่เจิ้งกำลังจะหยุดเธอไว้ แต่พบว่าเธอวิ่งได้เร็วยิ่งนัก เหมือนมีจรวดติดอยู่ที่ขา สักครู่เดียว ก็วิ่งไปอย่างไร้ร่องรอย
จำเป็นต้องขนาดนี้เลยหรือ? เขาน่ากลัวมากขนาดนี้เลยเหรอ? หลินสวี่เจิ้งขมวดคิ้วเล็กน้อย ก้มลงไปเก็บของทั้งหมดอีกครั้ง ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงอะไรบางอย่าง หรี่ตามองไปทางที่หญิงสาวซุ่มซ่ามในเมื่อกี้จากไป
ทำไมรู้สึก……ภาพด้านหลังในเมื่อกี้ ดูคุ้นๆเล็กน้อย? เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน?
เมื่อมองไปที่แท่งตรวจครรภ์ในมืออีกครั้ง คิดโยงถึงเรื่องที่เธอวิ่งไปอย่างบุ่มบ่ามในเมื่อกี้ ริมฝีปากบางก็ยกขึ้นกะทันหัน
ตัวเอง เหมือนจะค้นพบความลับอะไรแล้วนะ?
“คุณผู้ชาย ของพวกนี้ ……” พนักงานแคชเชียร์ถามด้วยความลำบากใจเล็กน้อย เพราะที่นี่อยู่ใกล้กับเคาน์เตอร์แคชเชียร์มาก ดังนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเมื่อกี้ เธอจึงเห็นหมดเลย เห็นหญิงสาวคนหนึ่ง ตกใจกลัวผู้ชายที่สูงใหญ่หล่อเหลาคนนี้จนวิ่งหนี จากนั้นชายหนุ่ม ยังถือแท่งตรวจครรภ์กองนั้น ยืนหัวเราะอยู่ที่นั่น ดูยังไงก็รู้สึกแปลกประหลาดอยู่ดีใช่ไหม?
หลินสวี่เจิ้งได้ยินเสียง กลับมามีสติอีกครั้ง วางแท่งตรวจครรภ์ในมือกองนั้น ไว้บนเคาน์เตอร์แคชเชียร์ทั้งหมด พนักงานแคชเชียร์คิดว่า เขาต้องการจะคืนให้กับตัวเอง จึงยื่นมือออกไปจะเก็บของ แต่ได้ยิน หลินสวี่เจิ้งพูดขึ้นกะทันหัน
“เอามาเพิ่มอีกหน่อย แล้วจัดใส่ถุงให้ฉัน”
พนักงานแคชเชียร์ “???”
เธอได้ยินผิดหรือเปล่า? ทำไมผู้ชายตรงหน้า ถึงได้พูดว่า เอาของจัดใส่ถุง? อะไรกัน?
“คือว่า หูของฉันดูเหมือนไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ คุณผู้ชายท่านนี้ เมื่อกี้คุณพูดว่า ……”
หลินสวี่เจิ้งเน้นย้ำอีกครั้ง “จัดใส่ถุงทั้งหมด”
“แต่ของพวกนี้……”
“ ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนของฉัน ฉันช่วยซื้อให้เธอ”
ที่แท้แล้วก็เป็นเช่นนี้ พนักงานแคชเชียร์ถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็ห่อจองให้กับหลินสวี่เจิ้ง
ไม่กี่นาทีต่อมา หลินสวี่เจิ้งก็ได้เดินออกจากร้านขายยาพร้อมถุงและกุญแจรถ ค่อยๆก้าวเข้าไปในรถอย่างสง่า เขาขับรถไปดูสิ่งก่อสร้างในบริเวณใกล้เคียง
ถนนนี้สายนี้ เป็นถนนสายเดียวกับร้านราเม็งใช่ไหมหรือ?
ดูเหมือนว่า เขาสามารถเข้าไปที่ร้านราเม็งได้แล้ว
หลังจากที่เสี่ยวเหยียนวิ่งหนีไป เธอก็รีบกลับมาที่ร้านราเม็งอย่างรวดเร็ว ในตอนที่กลับไป หลัวหุ้ยเหม่ยกำลังยกของออกมาข้างนอกพอดี เมื่อเห็นเสี่ยวเหยียน ยังรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็น
“เหยียนเหยียน ทำไมเธอกลับมาแล้ว? บอกว่าจะไปตรวจที่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ? ทำไมเร็วขนาดนี้ก็ ……”
“แม่ ฉันจะไปชั้นบนหน่อยนะ!” เสี่ยวเหยียนทิ้งไว้คำหนึ่ง ก็วิ่งขึ้นไปชั้นบนโดยตรงเลย รวดเร็วจนหลัวหุ้ยเหม่ยไม่ทันได้ตั้งตัว “ยัยเด็กนี่ช่าง ……”
แต่เมื่อเห็นท่าทางเธอเต็มไปด้วยพลัง วิ่งเร็วขนาดนี้ น่าจะไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ดังนั้นหลัวหุ้ยเหม่ยจึงไม่ไล่ถามอะไรอีก
หลังจากที่เสี่ยวเหยียนวิ่งขึ้นไปชั้นบน ก็ขังตัวเองอยู่ในห้อง ในที่สุดก็สามารถนั่งลง พักหายใจได้แล้ว หัวใจของเธอเต้นแรงมาก ไม่คาดคิดว่า เธอแค่ไปที่ร้านขายยาซื้อของนิดหน่อย ยังจะได้พบกับหลินสวี่เจิ้งด้วย
ถ้าเป็นคนอื่นก็ช่างเถอะ แต่นั่นเป็นหลินสวี่เจิ้งนะ!
หลินสวี่เจิ้งเป็นเพื่อนของหานชิง และความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ดีมากด้วย!
ก็ไม่รู้ว่าเขาจำตัวเองได้หรือเปล่า เขาจะไปพูดเรื่อยเปื่อยต่อหน้าหานชิงไหมนะ? เสี่ยวเหยียนกำลังจะเป็นบ้าแล้ว!
เธอประมาทเกินไป ยิ่งตื่นเต้นมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำเรื่องผิดพลาด
เสี่ยวเหยียนคร่ำครวญ จากนั้นก็ฟุบลงบนโต๊ะ มองไปข้างหน้าด้วยสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก ทำยังไงดี ทำยังไงดี? สรุปเขาจำตัวเองได้หรือเปล่า? แต่ทำไมถึงได้บังเอิญขนาดนี้นะ? เธอไปที่ร้านขายยา หลินสวี่เจิ้งก็ไปที่ร้านขายยาด้วย จากนั้นทั้งสองก็ยังได้เจอกันด้วย
อีกอย่าง พวกของที่เธอจะซื้อ สุดท้ายก็ไม่ได้เอาออกมา จริงๆเลย……
ส่วนชั้นล่าง หลินสวี่เจิ้งได้มาถึงแล้ว เขาจอดรถไว้ แล้วเดินเข้าไปในร้านพร้อมกับถือของในมือไว้ ทันทีที่หลัวหุ้ยเหม่ยเห็นเขามา ก็ตื่นเต้นมาก
“เถ้าแก่หลินหรือ? ทำไมวันนี้คุณถึงมีเวลาว่างเข้ามา?”
คำว่าเถ้าแก่หลิน เรียกหลินสวี่เจิ้งจนรู้สึกเขินอายยิ่งนัก แตะจมูกของตัวเองอย่างเก้อเขิน แล้วพูดว่า “คุณป้า เรียกฉันว่าเสี่ยวสวี่ก็พอแล้ว”
หลินสวี่เจิ้งกับหานชิงเป็นเพื่อนรักกัน ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองนั้นแน่นแฟ้นมาก และถ้าหานชิงถึงเวลานั้นลงเอยกับเสี่ยวเหยียน งั้นลำดับรุ่นของเขา ก็จะไล่เลี่ยกับเสี่ยวเหยียน
แม้ว่าเขาจะอายุมากกว่าเสี่ยวเหยียนหลายปี
“เสี่ยวสวี่?” หลัวหุ้ยเหม่ยกลอกตาเล็กน้อย “แบบนี้จะได้ยังไง? คุณเป็นถึง ……”
“คุณป้า เรียกฉันว่าเสี่ยวสวี่เลยครับ คุณเป็นผู้ใหญ่ ถ้าเรียกฉันว่าเถ้าแก่หลิน ฉันมิกล้ารับจริงๆ”
“อย่างนี้หรือ งั้นก็ได้ วันนี้คุณมากินราเม็งใช่ไหม? เสี่ยวเหยียนยันเด็กนั่น เมื่อกี้วิ่งขึ้นไปชั้นบนอย่างรีบร้อน ฉันไปเรียกเธอลงมาให้คุณ”
หลังจากพูดจบ หลัวหุ้ยเหม่ยก็ส่งเสียงตะโกนขึ้นไปชั้นบน
“เสี่ยวเหยียน รีบลงมาทำงานได้แล้ว เถ้าแก่หลินมาแล้ว!”
เสี่ยวเหยียนที่ฟุบหลับแกล้งตายอยู่บนโต๊ะ เมื่อได้ยินคำนี้ ก็รีบลุกขึ้นนั่งทันที ซึ่งสามารถกล่าวได้ว่า สะดุ้งตกใจอย่างเฉียบพลัน
หลินสวี่เจิ้งมาแล้ว???
ทำไมเขาถึงมาได้? หรือว่าเป็นเพราะจำตัวเองได้ ดังนั้นเลยตั้งใจเข้ามา???
เสี่ยวเหยียนตื่นตระหนก ลุกขึ้นยืนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี แต่ก็ตั้งสติได้ในไม่ช้า ตอนที่เธอวิ่งหนี หลินสวี่เจิ้งไม่ได้เห็นใบหน้าตรงๆของเธอเลย จะจำได้ว่าเป็นเธอได้ยังไง?
