บทที่ 1308 ดวงตก
“ยัยตัวดี แม่ถามเธอมากขนาดนี้ ก็เพราะเป็นห่วงเธอไงล่ะ? เธอดูสิว่าเธอพูดอะไรกัน?”
เสี่ยวเหยียนแลบลิ้นเล็กน้อย ดูจำนวนลูกค้าในวันนี้ พูดเสนอว่า “ค้าขายในวันนี้ ดูเหมือนจะค่อนข้างธรรมดา งั้นฉันกลับไปก่อนนะ?”
“อืม กลับกันเถอะ”
หลังจากได้รับคำยินยอมจากหลัวหุ้ยเหม่ยแล้ว เสี่ยวเหยียนก็รีบเก็บข้าวของกลับบ้านทันที
และในขณะเดียวกัน ในห้องทำงานของท่านประธานบริษัทตระกูลหาน หลินสวี่เจิ้งกำลังนั่งอยู่บนโซฟา คุยกับหานชิงเรื่อยเปื่อย
แต่พูดไปพูดมา ก็มีคำพูดที่จริงๆจังๆเพียงไม่กี่คำ หานชิงต้องจัดการกับงาน แต่หานชิงก็พูดอยู่ที่นั่นตลอด ขัดจังหวะความคิดของเขาเป็นครั้งคราว
หลังจากครั้งที่สอง หานชิงเงยหน้าขึ้น มองเขาด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร
หลินสวี่เจิ้งรีบพูดยิ้มทันที “นายทำต่อ ฉันพูดของฉัน นายยุ่งของนาย”
หานชิง “……”
เขาพูดอยู่ที่นี่ รบกวนสมาธิของเขา เขายังจะทำงานได้อย่างไร?
หลินสวี่เจิ้งแทบจะไม่วิ่งมาหาเขาเลย เว้นแต่ว่ามีเรื่องสำคัญอยากจะบอกเขา เมื่อนึกถึงอย่างนี้ หานชิงก็วางปากกาในมือลง เอนหลังแล้วพิงไว้ที่เบาะ จ้องไปที่ หลินสวี่เจิ้งด้วยสายตาเรียบเฉย
“มาหาฉันที่บริษัทกะทันหัน มีเรื่อง?”
ปลายนิ้วของเขา เคาะพื้นโต๊ะไปด้วย ดูแล้วไม่ใส่ใจเป็นพิเศษ
แต่เมื่อหลินสวี่เจิ้งเห็นเช่นนี้ ก็เลิกคิ้วขึ้น “ทำไม เราเป็นเพื่อนรักกันมาหลายปี ฉันจะมาที่บริษัทของนายหน่อยไม่ได้เหรอ? อนุญาตให้สาวน้อยของนายมาหาได้เท่านั้น?”
หานชิง “……”
เขายื่นมือออกมาบิดหว่างคิ้วของตัวเอง หมดความอดทนเล็กน้อย “ตกลงนายมีเรื่องอะไรกันแน่? พูดออกมาโดยตรง คุยกันจบแล้วฉันยังจะต้องทำงานต่อ”
“เฮ้ย นายคนนี้……เมื่อก่อนตอนที่ไม่มีแฟนรู้จักแค่ทำแต่งานก็ช่างเถอะ ทำไมตอนนี้มีแฟนแล้ว ยังจะเป็นพวกบ้างานอีก ใส่ใจแฟนของนายให้มากหน่อยไม่ได้หรือไง?”
ถ้าเขาใส่ใจมากกว่านี้หน่อย ไม่แน่อาจสามารถสังเกตเห็นเบาะแสได้นิดหน่อย และเสี่ยวเหยียนก็ไม่ต้องแอบลับๆล่อๆ ไปที่ซื้อแท่งตรวจครรภ์ที่ร้านขายยาคนเดียวแล้ว
เขาจึงรับเธอเป็นน้องสาวแล้ว และน้องสาวของเขา ได้ขอข้อเรียกร้องกับเขาที่เป็นพี่ใหญ่ ไม่สามารถพูดเรื่องนี้ได้
หลินสวี่เจิ้งสามารถสัญญาว่าจะเก็บเป็นความลับให้กับเธอไว้ ก็แค่คันปากเล็กน้อย
มักจะรู้สึกว่า ตัวเองได้รู้เรื่องอะไรบางอย่างที่สุดยอดมาก ถ้าไม่พูดออกมา จะเสียเปรียบมากจริงๆ ดังนั้น หลินสวี่เจิ้งกำลังรู้สึกว่า ตัวเองจำเป็นต้องพูดอะไรเสียหน่อย แต่สัญญากับคนอื่นไว้แล้ว ว่าจะเก็บความลับไว้ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถพูดตรงๆได้ เขาจึงทำได้เพียงชี้แนะให้เขาเท่านั้น
ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องนี้เป็นของทั้งสองฝ่าย หากสาวน้อยนั่นไม่กล้าที่จะพูดตลอดไป หานชิงก็จะไม่รู้ตลอดเลย ถ้าอย่างนั้น ก็หมายความว่าจะต้องให้สาวน้อยได้รับความไม่เป็นธรรม?
และอีกอย่าง…… ถ้าเรื่องราวง่ายแค่นี้ ก็จัดการได้อย่างสบาย ประเด็นสำคัญคือ วันนี้เขายังเห็น สวี่เย็นหวั่นอยู่ในบริษัทด้วย
สวี่เย็นหวั่น ……
นั่นคือหวานใจในวัยเด็กของหานชิงนะ น้ำหนักนั้น ยิ่งไม่จำเป็นต้องพูดถึง ถ้าเธอไม่ทำอะไรเลย ก็ยังจะดีหน่อย ถ้า……
ถ้า……
เรื่องภายหลัง หลินสวี่เจิ้งไม่กล้าที่จะจินตนาการถึง และเขาก็ไม่อยากคิดเพื่อนรักเก่าของเขา กลายเป็นคนที่เลวทรามต่ำช้าแบบนั้น
“ในบริษัทมีเรื่องมากมาย และฉันก็ไม่ได้ไม่ใส่ใจเธอ แต่กลับเป็นนาย…… ทำไมนายถึงยุ่งเรื่องนี้กะทันหัน?”
หานชิงมองที่เขา สายตาสงสัยเล็กน้อย
หลินสวี่เจิ้งยิ้มเล็กน้อย “วันนี้ว่างไม่มีอะไรทำ ดังนั้นจึงไปเดินเล่นที่ร้านราเม็ง ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า สาวน้อยของบ้านนาย วิ่งขึ้นวิ่งลงงานยุ่งจนหัวหมุน ฉันเห็นเธอวิ่งอย่างนี้คงจะเหนื่อยแย่เลยสินะ? และนายดูตัวเองในฐานะแฟนสิ ก็ไม่รู้จักเข้าไปช่วยทำงานหน่อย ฉันว่าหานชิง ถ้าไม่ใช่เพราะสาวน้อยชอบนาย นายทำตัวเป็นแฟนแบบนี้ จะถูกคนเตะออกจริงๆด้วย”
หลังจากได้ฟังคำพูดของหลินสวี่เจิ้ง หานชิงชะงักเล็กน้อย ในหัวสมองกำลังนึกภาพท่าทางที่สาวน้อยวิ่งขึ้นวิ่งลงในร้าน ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังจะมาที่ บริษัท ส่งซุปส่งอาหารให้เขาอยู่เสมอ และเขาเพราะงานยุ่งมากเกินไป ไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งนี้เลย
ตอนนี้ถูกหลินสวี่เจิ้งชี้แนะอย่างนี้ หานชิงก็รู้สึกว่า ตัวเองในฐานะแฟนหนุ่ม ดูเหมือนจะทำได้ไม่ดีนัก
แม้ว่าเขาจะพยายามทำหลายสิ่งที่แฟนควรจะทำแล้ว แต่เขาที่ไม่เคยมีความรักมาก่อน บ่อยครั้งที่ไม่รู้จริงๆว่า ควรจะทำไปอะไร?
“ทำไม ฉันพูดถูกแล้วใช่ไหม? ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว?”
หานชิงดึงสติกลับมา เม้มริมฝีปากบางเล็กน้อย แล้วค่อยพูดว่า “เมื่อก่อนไม่เคยทำเรื่องพวกนี้ ไม่ค่อยเข้าใจ”
หลังจากพูดจบ เขาคิดอยู่สักพัก ก็ยกมือขึ้นปิดโน้ตบุ๊คลง
หลินสวี่เจิ้งเฝ้าดูการกระทำของเขา เลิกคิ้วเล็กน้อย “เป็นอะไร?”
หานชิงได้ลุกขึ้นแล้วหยิบเสื้อโค้ทมาสวมไว้บนตัวแล้ว และเอากุญแจรถไปด้วย “นายว่าล่ะ?”
“นายคงจะไม่ใช่ว่าจะไปหาเธอตอนนี้เลยนะ?” หลินสวี่เจิ้งถามด้วยความประหลาดใจ เขาก็ไม่ได้คิดว่า ตัวเองพูดพลั้งปากไปคำหนึ่ง หานชิงก็ได้เอาจริงเอาจังจริงๆ แต่เขารู้สึกว่า ในเมื่อตัวเองรับเสี่ยวเหยียนเป็นน้องสาวแล้ว ก็จะต้องช่วยเธอพูดอะไรหน่อยจริงๆ
หานชิงอยู่ในความรัก ให้ความใส่ใจกับน้องเสี่ยวเหยียนไม่เพียงพอจริงๆ
ถ้าเขาใส่ใจมากพอ ด้วยความเฉลียวฉลาดของเขา จะต้องสังเกตถึงความแปลกประหลาดของเสี่ยวเหยียนในขณะนี้ได้แน่นอน
แต่เขาคิดไม่ถึงว่า ตัวเองพูดเพียงประโยคหนึ่ง หานชิงก็จะไปหาเธอในเวลานี้เลย ตัวเองเพิ่งจะกลับมา หานชิงก็ตามไปหาเสี่ยวเหยียนทันที
ก็ไม่รู้ว่าเสี่ยวเหยียนจะตื่นตระหนก จนกระโดดขึ้นมาหรือเปล่า? แล้วสารภาพออกมาเอง?
ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็น่าสนใจแล้ว……
“เอาล่ะ นายจะไปหาเธอก็ไป ยังไงนายก็เป็นแฟนของเธอ อยากจะไปหาเธอเมื่อไหร่ ก็เป็นอิสระของนาย”
หานชิงก็ไม่ได้พูดมากกับเขา ออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะออกไป หลินสวี่เจิ้งดูด้านหลังของเขา ลังเลที่จะพูด ตอนที่กำลังครุ่นคิดอยู่ ว่าจะบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องที่สวี่เย็นหวั่น ทำงานในบริษัทไหม ร่างของหานมู่จื่อก็หายไปแล้ว
ดังนั้นคำพูดที่มาถึงริมฝีปาก ก็ได้เก็บกลับคืนไปแบบนี้
ช่างเถอะ ในเมื่อ สวี่เย็นหวั่นไม่อยากให้หานชิงรู้ แล้วเขาจะต้องทำเรื่องที่เกินความจำเป็นทำไม? และสำหรับหานชิงนายตอนนี้แล้ว หากไม่ให้เขารู้ อาจจะเป็นเรื่องที่ดีกว่า?
==
ทันทีที่เสี่ยวเหยียนกลับมาถึงบ้าน ตอนที่จะแอบเอาแท่งตรวจครรภ์เข้าไปในห้องน้ำอย่างลับๆล่อๆ ก็ได้รับโทรศัพท์จากหลัวหุ้ยเหม่ย
“เหยียนเหยียน เธอกลับถึงบ้านแล้วเหรอ?”
“……ใช่ค่ะแม่ มีอะไรเหรอ?”
วันนี้เป็นวันอะไร? ดวงตกเหรอ? เธอแค่อยากจะตรวจดูหน่อยเท่านั้น ทำไมถึงมีคนมาขัดขวางเธอทุกครั้งเลย?
“แฟนของเธอมาหาเธอที่ร้านอ่ะ”
เสี่ยวเหยียน “……ห๊ะ?”
เสี่ยวเหยียนคิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป ไม่เช่นนั้นทำไมหานชิงถึงได้ไปที่ร้านของเธอกะทันหัน? เขาไปที่ร้านของตัวเองทำอะไร?
“ฉันบอกว่าแฟนของเธอมาหาเธออ่ะ เธอยังได้ยินไม่ชัดเหรอ? ยัยเด็กนี่ ทำไมวันนี้จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวตลอดเลย? ไม่สบายจริงๆใช่หรือเปล่านะ? หรือฉันให้แฟนของเธอกลับบ้านไปหาเธอ พาเธอไปโรงพยาบาลตรวจดูหน่อยเถอะ”
เมื่อได้ยินว่าจะไปตรวจที่โรงพยาบาล เสี่ยวเหยียนเหมือนโดนเหยียบหาง ปฏิเสธทันที “ไม่ต้องแน่นอน แม่ แม่ให้เขารอฉันอยู่ในร้าน ฉัน ฉันเข้าไปแล้วกัน!”
หลังจากพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็วางสายโทรศัพท์ ยัดของกลับเข้าไปในกระเป๋าตัวเอง ออกจากบ้านอย่างเร่งรีบ
