บทที่1347 ไม่มีความอ่อนโยน
ทำอะไร? เสี่ยวเหยียนกะพริบตา เธอไม่อยากบอกเขานี่!
เห็นเธอไม่ตอบ สายตาของหานชิงก็มองสำรวจเข้ามา กุมข้อมือเธอเอาไว้ “หืม?”
แต่เสี่ยวเหยียนกลับเอ่ยออกมาด้วยท่าทางที่ชวนน่าสงสัย “ตอนนี้ฉันไม่บอกคุณหรอก”
“ยังถึงตอนนั้นคุณก็รู้แล้ว!”
ท่าทางชวนน่าสงสัยของหญิงสาว หานชิงเองก็ไม่ได้ถามออกมาอีก บวกกับอารมณ์ของเขาในวันนี้ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก ภายในรถก็เลยตกอยู่ในความเงียบขึ้นมาอีกครั้ง
พอเขาไม่พูด เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่าความกดดันจากร่างของเขาต่ำลงอีกครั้ง เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่ามันผิดปกติ วันนี้ท่าทางหานชิงดูอารมณ์ไม่ดีเลย
เพราะว่าตนต้องการเตรียมเซอร์ไพรซ์ให้เขา จนถึงตอนนี้ก็เลยไม่บอกสุขสันต์วันเกิดให้เขาไปเลย และก็ไม่ได้ให้ของขวัญเขาด้วยเหมือนกัน
เสี่ยวเหยียนก็เริ่มคาดเดาขึ้นมา ว่าเขาจะโกรธเพราะเรื่องนี้หรือเปล่า
ก็เลยทำได้เพียงคิดอยู่ในใจ อดทนอีกนิด รอให้ถึงร้านอาหารก่อน หลังจากที่เห็นเซอร์ไพรซ์ที่เธอเตรียมให้เขาแล้ว เขาคงไม่แผ่ความกดดันต่ำเหมือนอย่างตอนนี้แน่
เพียงแต่ ถ้าเสี่ยวเหยียนรู้เรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ เธอคงไม่คิดจะเตรียมเซอร์ไพรซ์ให้เขาในวันนี้แน่ และไม่มีทางฉลองวันเกิดให้เขาเหมือนกัน
*
ภายในร้านอาหาร
ในตอนที่พนักงานเห็นเสี่ยวเหยียนพาหานชิงเข้ามา ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานกัน จากนั้นก็กระซิบกระซาบกันขึ้นมา
“พระเจ้า แฟนของคุณจางหล่อมากเลย มิน่าเธอถึงยอมเตรียมเซอร์ไพรซ์ให้แฟน ถ้าฉันมีแฟนหล่อขนาดนี้นะ ให้ฉันเซอร์ไพรซ์เขาทุกวัน ฉันก็ยอม!”
“ฉันเห็นด้วย+10086ไปเลย！”
“แฟนของเธอเป็นสไตล์เทพบุตรเลยนะเนี่ย แต่คุณจางดูเหมือนจะธรรมดามากเลย สองคนนี้คบกัน ก็ยังเป็นคุณจางที่เป็นคนเตรียมเซอร์ไพรซ์ให้แฟนอย่างเขาอีก รู้สึกว่ามัน…อืมมมม”
คำพูดตรงท่อนหลังถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดออกมา แต่คนที่อยู่ในที่นั้นได้ยินก็รู้ว่าตรงท่อนหลังของคำพูดประโยคนี้ของเธอมันหมายความว่าอะไร
คนที่เป็นหัวหน้าคนกลุ่มนั้นขัดเธอออกมา
“พอแล้ว อย่ามาต่างคนต่างความคิดกันไปหน่อยเลย ถึงยังไงคนจ่ายเงินก็เป็นลูกค้า จะไปยุ่งเรื่องคนอื่นมากมายไปทำไมกัน? สิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือบริการลูกค้าให้ดี ไม่อนุญาตให้แสดงความคิดใดๆ รู้หรือเปล่า?”
“รู้แล้วค่ะ”
ตอนที่เสี่ยวเหยียนเข้ามาก็พูดกับหานชิงว่า “ฉันจองที่เอาไว้แล้ว ร้านของพวกเขาขายดีมากเลย ถ้าไม่จองเอาไว้ก่อน ถึงตอนนั้นโดนแย่งหมดแน่”
หานชิงเองก็ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ส่งเสียงอืมออกมา ความคิดเหมือนจะล่องลอยไปไกล
เสี่ยวเหยียนจูงมือเขาขึ้นไปข้างบนด้วยกัน
ภายในห้องส่วนตัวมีเซอร์ไพรซ์ที่เธอได้เตรียมเอาไว้ ขอเพียงผลักประตูห้องเข้าไป ก็จะสามารถรู้สึกได้ถึงความแตกต่างกันด้านใน
ตอนที่ผลักประตูเข้าไป ภายในห้องก็เต็มไปด้วยบรรยากาศของความรู้สึกหวานแหววอย่างสาวน้อย การประดับตกแต่งที่เป็นรูปหัวใจหลากหลาย มองดูแล้วเหมือนอย่างกับความฝัน
ส่วนหานชิงนั้นเหมือนกับไม่ได้ตระหนักถึง ก็คงเห็นแล้ว แต่นึกว่ามันเป็นการตกแต่งของห้อง ก็เลยไม่ได้ไปสนใจมากมาย
เพียงไม่นานพนักงานก็ได้ยกอาหารที่เตรียมเอาไว้ให้วันนี้โดยเฉพาะขึ้นมาเสิร์ฟ ทั้งหมดล้วนเป็นของที่ขายทั่วไปของร้านทั้งนั้น ดูเหมือนจะไม่มีอะไรปกติเลย ดังนั้นแล้วหานชิงเองก็เลยไม่ได้ตระหนักถึงอะไรเลยเหมือนกัน
ถ้าความคิดของเขาวันนี้ไม่คิดวุ่นไปต่างๆนานาแล้วล่ะก็ ก็จะตระหนักได้ว่าของพวกนี้มันดูผิดปกติ แต่ความคิดของหานชิงก็ล่องลอยไปไกลเสียแล้ว
ดังนั้นแล้วในตอนที่พนักงานร่วมมือกับเสี่ยวเหยียนโดยการปิดไฟภายในห้อง ทั้งห้องตกอยู่ในความมืด คิ้วของหานชิงก็กระตุกออกมา ในที่สุดเขาก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ
ท่ามกลางความมืด มือบางวางลงมาบนหลังมือของเขา พลิกมือลงไปเบาๆ นิ้วมืออ่อนนุ่มสะกิดไปที่เขาเบาๆ หานชิงนึกว่าไฟดับ หญิงสาวนึกว่าเขาจะกลัว ก็เลยยื่นมือเข้ามาปลอบเขา
เด็กโง่คนนี้นี่
หานชิงคิดในใจ ในตอนที่กำลังคิดจะจับมือหญิงสาวกลับ บอกเธอว่าเขาไม่กลัว ไม่ต้องทำอย่างนี้ก็ได้
พรึบ!
ในตอนนั้นเอง ไฟในห้องกลับสว่างขึ้นมาอีกครั้ง แต่ไฟสว่างขึ้นมาครั้งนี้ไม่ได้เหมือนกับเมื่อก่อนหน้านี้
ไฟที่สว่างขึ้นมาครั้งนี้เป็นแสงไฟหรี่เบาๆ อีกทั้งบนโต๊ะไม่รู้ว่ามีเค้กเพิ่มขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ในมือของเสี่ยวเหยียนถือไฟแช็กลุกขึ้นไปจุดเทียนบนเค้ก
หลังจากที่จุดเทียน ใบหน้าสวยของหญิงสาวส่องสว่างจากไฟที่ส่องลงมา บนใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้มสดใสออกมา แล้วก็เริ่มร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดให้กับหานชิง
นาทีที่หานชิงเห็นเค้กนั้น ในความทรงจำก็เหมือนกับว่าจะมีอะไรถูกกระตุ้นมันขึ้นมา แทรกซึมเข้ามาในหัวของเขาชัดเจนเสียจนน่ากลัว ทำลายสติสัมปชัญญะของเขาไป
ตอนแสงไฟเริ่มสว่างไสวขึ้นมา ภาพที่ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าหานชิงกลับไม่ได้เป็นภาพนี้ แต่กลับเป็นแสงไฟอีกอย่างที่ลุกโชนขึ้นมา ประกายไฟที่แทบจะแดงเผือดไปทั่วทั้งขอบฟ้า ดวงตาทั้งคู่ของเขาปวดร้อนไปหมด
เพลงวันเกิดดังขึ้นข้างๆใบหู และก็ได้กลายเป็นเสียงตะโกนร้องออกมาเช่นกัน
แสงไฟทะยานขึ้นฟ้าไปพร้อมกับเสียงตะโกนร้องอย่างไร้ความช่วยเหลือ แทบจะฉีกแยกไปทั้งท้องฟ้า
หน้าผากของหานชิงเหงื่อแตกซกออกมา สีหน้าย่ำแย่ลงอย่างมาก แม้แต่ริมฝีปากบางก็ได้ถอดสีออกมา ใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่ภายใต้แสงไฟส่องไสวบิดเบี้ยวอยู่หลายครั้ง แต่ก็ได้กลับมาปกติอีกครั้ง หลังจากนั้นก็ได้กลับมาบิดเบี้ยวอีกครั้ง
เส้นเลือดของหานชิงผุดออกมา การหายใจเริ่มติดขัดขึ้นมา
“สุขสันต์วันเกิด!”
ในที่สุดหญิงสาวก็ร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดจบ จากนั้นก็พูดอวยพรเขาเสียงดัง ด้วยคำพูดนี้เองได้ทำให้เส้นเลือดที่บีบรัดแน่นขาดผึง
หลังจากที่เสี่ยวเหยียนพูดจบ ก็เร่งให้หานชิงรีบเป่าเทียน ทั้งยังเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าซื่อ “ก่อนเป่าเทียนต้องขอพรก่อนนะ คุณอยากขออะไร?”
แต่ผลก็คือไม่ได้รับปฏิกิริยาตอบกลับมา หานชิงที่นั่งตรงกันข้ามเหมือนจะนิ่งเงียบเกินไป อีกทั้งสีหน้าก็ยัง…ดูผิดแปลกไปเหมือนกัน
“หานชิง?” เสี่ยวเหยียนลองเรียกชื่อเขาออกไป
แต่จู่ๆหานชิงกลับเงยหน้าขึ้นมา สายตาจับจ้องมายังเธอ สายตาดูมืดครึ้ม คนที่เห็นก็หนาวสะท้านไปทั่วทั้งหลัง
“เป็น เป็นอะไรไป?” เธอถามเสียงสั่นออกมา ไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ริมฝีปากบางขยับออกมานึกอยากจะพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่จู่ๆหานชิงก็ลุกขึ้นมา ยังคงจ้องมองเธอไม่พูดอะไรเลยสักคำดังเดิม
เสี่ยวเหยียนเห็นภาพที่เกิดขึ้นแล้ว ก็ได้ลุกตามขึ้นมา
“เกิดเรื่องอะไรหรอ?”
ภาพในหัวของหานชิงหลงเหลืออยู่เพียงภาพน่ากลัวพวกนั้น ไม่มีอะไรอื่น ดังนั้นแล้วในตอนนี้ก็แทบจะไม่ได้ยินเสียงของเสี่ยวเหยียนเลยด้วยซ้ำ เสี่ยวเหยียนรู้จักเขามานาน ก็ไม่เคยเห็นท่าทางอย่างนี้ของเขามาก่อน สายตาดุดันเสียจนเหมือนกับคนที่ไม่มีความอ่อนโยนคนนึง
เป็นครั้งแรกที่เสี่ยวเหยียนเห็นกลิ่นอายที่ทำให้รู้สึกหวาดกลัวจากร่างของหานชิง
นี่ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกัน?
น่าเสียดายที่หานชิงไม่ได้ให้คำตอบเธอ เท้าของเขาเดินโซเซออกไป ออกไปนอกห้องนั้น
พนักงานที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้องในตอนที่เห็นเขาวิ่งออกมาด้วยสีหน้าซีดเผือด ไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเหมือนกัน ก็เลยรีบเดินเข้าไป
“คุณจาง เกิดอะไรขึ้นคะ? ทำไมแฟนของคุณถึงได้ออกไปแล้วล่ะคะ?”
เสี่ยวเหยียนที่ถูกถามยืนนิ่งอยู่กับที่ เธองุนงงทำอะไรไม่ถูกอยู่นาน นึกไม่ออกว่าตัวเองทำอะไรผิดไป แต่เหมือนกับว่าเมื่อกี้นี้เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เพียงแค่อวยพรวันเกิดเขาเท่านั้นเอง
หรือว่า…นี่ก็ทำผิดด้วยงั้นหรอ?
ยิ่งคิดยิ่งยุ่ง
จวบจนพนักงานเอ่ยกันขึ้นมา “สีหน้าแฟนคุณเหมือนจะไม่ค่อยดีเลยนะคะ พวกคุณทะเลาะกันหรอ? หรือว่าของที่พวกเราเตรียมกันมีปัญหาอะไร?”
พนักงานที่มีท่าทีไม่เห็นด้วยกับจางเสี่ยวเหยียนเมื่อก่อนหน้านี้ในตอนนี้เองก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกมา “ไม่แน่ว่าจะไม่ต้องการให้คุณฉลองวันเกิดให้เขาล่ะมั้งคะ”
