บทที่1362 เพาะเลี้ยงความรู้สึก
ตัวเธอเองไม่รู้อะไรเลย ก็ต้องกลายมาเป็นชู้อย่างแปลกประหลาด ตอนนี้เธออยากจะเลิก ยุติชะตากรรมที่เลวร้ายนี้ แต่ผลก็คือเขากลับมาก่อกวนไม่หยุด
เธอไม่มีโอกาสที่จะได้เลือกอะไรเลย
ทำไมเมื่อก่อนถึงไม่เคยรู้เลยว่าหานชิงจะมีช่วงเวลาแบบนี้ด้วย ในสายตาของเสี่ยวเหยียนแล้วนั้น หลังจากที่เธอบอกว่าจะเลิกกัน เขาน่าจะขมวดคิ้ว ถึงแม้ว่าจะไม่สบายใจ แต่ว่าเขาก็จะตั้งใจทำงานต่อไป แล้วก็ไม่สนใจอะไรเธออีกสิถึงจะถูก
เพราะว่าจะไปไหนก็ไปไม่ได้ แถมประตูก็ยังถูกหานชิงควบคุมไว้อีก
ต่อให้ออกไปเธอก็ไม่มีเงินที่จะไปเปิดห้อง ดังนั้นเสี่ยวเหยียนก็เลยนั่งลงข้างเตียง โมโหจนไม่อยากจะพูดอะไร
หานชิงเกลี้ยกล่อมให้เธอไปอาบน้ำ เสี่ยวเหยียนนั่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ ให้เธอนอนหลับ เธอก็นั่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเหมือนกัน
“ถ้ายังงั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ เธอก็อย่าไปไหนมั่วซั่ว”
ปัง!
หลังจากที่หานชิงเข้าไปในห้องน้ำนั้น ก็มีเสียงน้ำกระเซ็นดังขึ้น
พอเสี่ยวเหยียนได้ยินเสียงน้ำกระเซ็นนั้น ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง?
ตอนนี้เขาอยู่ในห้องอาบน้ำ ถ้ายังงั้นตอนนี้เธอก็สามารถแอบหาบัตรประชาชนกับกระเป๋าตังค์ของตัวเอง หลังจากนั้นก็แอบออกไปจากที่นี่ได้ใช่ไหม?
พอความคิดนี้เกิดขึ้น เสี่ยวเหยียนก็รีบลุกขึ้นจากเตียงทันที หลังจากนั้นก็เริ่มค้นหาของของหานชิง
เธอทำตัวลับๆ ล่อๆ เหมือนกับขโมยยังไงยังงั้น และหัวใจของเธอก็เต้นแรกขึ้นเยอะมาก เธอหาไปด้วยแล้วก็ภาวนาในใจไปด้วย ว่าอย่าให้หานชิงออกมาในเวลานี้เด็ดขาด
หวังว่าเขาจะอาบน้ำนาน นานกว่านี้หน่อย
หาอยู่เกือบสิบนาที สุดท้ายเสี่ยวเหยียนก็หาสิ่งที่ตัวเองต้องการไม่เจอ เธอโกรธมาก เธอเหมือนกับลูกบอลยางที่เหี่ยวฟีบแล้วยืนด่าอยู่ตรงนั้น
“คนเลว เอาของฉันไปซ่อนไว้ที่ไหน ทำไมหาไม่เจอ? ”
“เธอหาสิ่งนี้อยู่เหรอ? ”
ทันใดนั้นเสียงที่หานชิงก็ดังขึ้นจากทางด้านหลังของเธอ ทำให้เสี่ยวเหยียนตกใจอย่างมาก เขาออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
เสี่ยวเหยียนหันหน้าไป
หานชิงห่อผ้าเช็ดตัวอยู่ผืนหนึ่งหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ผมสีดำสนิทยังคงมีหยดน้ำเกาะอยู่ หยดหล่นลงบนผิวสีข้าวสาลีของเขา แล้วก็ไหลลงมาที่หน้าอก ผ่านกล้ามท้อง สุดท้าย……
ไม่ได้ ห้ามมองต่อ
เสี่ยวเหยียนพบว่าตัวเองเกือบจะน้ำลายไหลแล้ว
เธอโกรธอย่างมาก เธอจะมาถูกล่อลวงด้วยความงามตอนนี้ได้ยังไง? เธอต้องการหาบัตรประชาชนของตัวเอง!
ต่อมาเสี่ยวเหยียนถึงได้รู้ว่าบัตรประชาชนกับกระเป๋าตังค์ของตัวเองอยู่ในมือของเขา
หานชิงเบะปากให้เธอ “เธออยากจะหนีขนาดนั้น แล้วเธอคิดว่าฉันจะวางไว้ในสถานที่ที่เธอสามารถเข้าถึงได้ยังงั้นเหรอ? ”
เสี่ยวเหยียน：“……ดังนั้นเมื่อกี้คุณก็เลยเอาของพวกนี้เข้าไปในห้องน้ำด้วยยังงั้นเหรอ? ”
เขาไม่ได้ตอบ แต่ว่ามันก็เห็นได้ชัดว่าเป็นการยอมรับ เสี่ยวเหยียนพูดอะไรไม่ออกในทันที
“หน้าด้าน! ”เสี่ยวเหยียนด่าเขาออกมาประโยคหนึ่ง ก้าวไปด้านหน้าเพราะว่าอยากจะแย่งกระเป๋าตังค์ของตัวเองคืน หานชิงยกมือขึ้นสูงๆ เสี่ยวเหยียนก็เขย่งตาม “คืนฉันมานะ นี่คือของของ ฉัน คุณมีสิทธิอะไร มาควบคุมเสรีภาพของฉัน”
พอเห็นว่าเธอโมโหจนหน้าบิดเบี้ยว หานชิงก็ปวดใจอย่างมาก เอามือดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมอก
เขาพึ่งจะอาบน้ำเสร็จ อุณหภูมิร่างกายสูงมาก แถมยังมีหยดน้ำอยู่ เมื่อถูกเขากอดเสี่ยวเหยียนก็รู้สึกได้ถึงหยดน้ำพวกนั้นที่ซึมเข้าไปในเสื้อผ้าของเธอทันที
“หน้าด้านงั้นเหรอ? ”หานชิงเบะปาก แววตาของเขามีประกายการเหน็บแนมอย่างไม่มีทางเลือก “หน้าด้านก็ยังดี อะไรก็ดีทั้งนั้น ขอแค่เธอไม่ไปก็พอแล้ว”
ในใจของหานชิงมีเพียงแค่ความคิดเดียวเท่านั้น ก็คือไม่ว่าจะยังไงก็ปล่อยให้เสี่ยวเหยียนไปไม่ได้
ถ้าเกิดว่าปล่อยให้เธอหนีไปได้จริงล่ะก็ เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก สรุปก็คือ ต้องให้เธออยู่ข้างตัวเขาไว้
“ถ้าเกิดว่าไม่ต้องอาบน้ำล่ะก็ ก็รับพักผ่อนเถอะ”
เธอดื้อดึงจะไม่ทำตามเขา เธอกัดฟันแน่นแล้วพูดว่า “ฉันไม่พักผ่อน เมื่อกี้ตอนอยู่บนรถไฟฉันนอนหลับมาเพียงพอแล้ว ตอนนี้ฉันไม่ง่วงเลยแม้แต่นิดเดียว”
เขาอยากให้เธอนอน แต่ว่าเธอดึงดันไม่ยอมนอน
เขาอยากให้เธออาบน้ำ เธอก็จะไม่ทำแบบนั้นเหมือนกัน
เขาไม่ปล่อยให้เธอมีความสุข เธอก็จะไม่ปล่อยให้เขามีความสุขเหมือนกัน
“ไม่อาบน้ำแล้วก็ไม่นอนด้วยเหรอ? ถ้ายังงั้นเธออยากทำอะไร? ”
“ฉันอยากทำอะไรคุณก็มายุ่งไม่ได้หรอก ยังไงฉันก็จะไม่อาบน้ำแล้วก็จะไม่นอนด้วย! ” เสี่ยวเหยียนพูดอย่างโมโห นั่งอยู่ตรงนั้นแล้วก็ไม่เชื่อฟังในสิ่งที่เขาพูด
หานชิงจ้องมองเธอด้วยแววตาที่เคร่งขรึม ทันใดนั้นก็พูดว่า “ไม่อยากอาบน้ำแล้วก็ไม่อยากนอน ถ้ายังงั้นก็ทำอย่างอื่นหน่อยดีไหม? ”
อย่างอื่นเหรอ?
เสี่ยวเหยียนหันหน้ามา“คุณจะทำอะไรอีก? เอ้ะ……”
เธอยังไม่ทันจะพูดจบ หานชิงก็โยนเธอลงบนเตียง แล้วก็คร่อมเธอไว้ การกระทำที่กะทันหันนี้ทำให้เสี่ยวเหยียนตื่นตระหนก เอามือค้ำเขาไว้โดยอัตโนมัติ
“คุณจะทำอะไร? ”
“ไม่อยากนอนไม่ใช่เหรอ? งั้นก็ทำอย่างอื่น” หานชิงพูด แล้วก็เริ่มยื่นมือไปปลดกระดุมของเธอแล้ว เสี่ยวเหยียนอึ้งนิ่งค้างอยู่กับที่ น่าจะคาดไม่ถึงว่าหานชิงจะมีด้านแบบนี้ด้วย
จนกระดุมถูกปลดไปสองเม็ด เธอถึงจะตั้งสติกลับมาได้ รีบกอดมือของหานชิงไว้อย่างวุ่นวาย
“อย่ามาซี้ซั้วนะ! ”
หลังจากกระดุมถูกปลดออกแล้ว ก็เผยให้เห็นผิวที่ขาวหมดจดของเธอ พอหานชิงเห็นแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธอ น้ำเสียงแหบพร่ามากยิ่งขึ้น
“นี่ไม่ได้เรียกว่าซี้ซั้ว”
เขาพึมพำใกล้ๆ กับเธอ จูบที่มุมปากของเธอ เสี่ยวเหยียนหายใจหอบถี่กำลังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ว่าเขากลับใช้โอกาสนี้ในการปิดผนึกลมหายใจของเธอ
“อุ๊บ……”เสี่ยวเหยียนคร่ำครวญ แล้วก็ออกแรงผลักหานชิงมากกว่าเดิม
หานชิงกลืนเสียงของเธอลงท้องไปทั้งหมด มือหนาของเขาประสานกับมือที่อยู่ไม่สุขของเธอแล้วก็ยกไปไว้ด้านล่างของศีรษะของเธอ พร้อมกับจูบเธอต่อ
“หาน….อื้อ….”เสี่ยวเหยียนพยายามจะพูด แต่ว่าจูบของหานชิงนั้นเหมือนกับคลื่นทะเลยังไงยังงั้น ดุเดือดพลุ่งพล่านหยุดไม่ได้ ไม่ให้โอกาสเธอได้หายใจเลย เธออยากจะพูดว่า เธออยากจะไปอาบน้ำแล้ว? เธอจะอาบน้ำไม่ได้เหรอ?
และก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผ่านไปนานแค่ไหน จู่ๆ หานชิงก็ถอยไป แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าตรงหน้าผากของเธอ “นี่เรียกว่าบ่มเพาะความรู้สึกเข้าใจไหม? ยัยบื้อ”
น่าเสียดายที่เสี่ยวเหยียนโดนจูบจนร่างกายอ่อนยวบไปทั้งตัว เธอนอนหน้าแดงอยู่ตรงนั้น ดวงตาเปียกปอน เหมือนกับว่าโดนรังแกยังไงยังงั้น
เหมือนกับว่าหานชิงจะควบคุมตัวเองไม่ได้เล็กน้อย แต่ว่าในสถานการณ์แบบนี้ เขาก็บีบแก้มที่ขาวเนียนนุ่มของเสี่ยวเหยียนเบาๆ แล้วพูดว่า “บอกมา เธอจะอาบน้ำหรือว่าจะนอน? ”
พอได้ยินเขาถามตัวเอง เสี่ยวเหยียนก็ตอบในทันที “อาบ อาบน้ำ ฉันอาบน้ำไม่ได้เหรอ? ”
เธอรู้สึกคับแค้นใจจะตายอยู่แล้ว หานชิงรังแกเธอแบบนี้ตลอดเลย
บนรถไฟก็เหมือนกัน จูบเธอโดยที่ไม่ได้พูดอะไรสักคำ เพื่อบังคับให้เธอยอมก้มหัว
“อืม แบบนี้ค่อยเชื่อฟังหน่อย” หานชิงจูบที่หน้าผากเธอเบาๆ หลังจากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้วก็เดินไปที่ห้องน้ำ
หลังจากนั้นก็หยิบเสื้อผ้าให้เสี่ยวเหยียน เตือนเธอว่าอย่าอาบนานเกินไป เปิดพัดลมดูดอากาศเสร็จก็เดินออกมา
ตอนที่เดินออกมานั้นก็ไม่ลืมที่จะปิดประตูให้เสี่ยวเหยียน
เสี่ยวเหยียนยืนนิ่งอยู่กับที่ เธอถอดเสื้อผ้าอย่างลวกๆ แล้วก็เปิดฝักบัว
อาบไปอาบมา สายตาของเธอก็เหลือบไปที่ชั้นวาง
ตรงนั้นมีเสื้อผ้าให้ตัวเองเปลี่ยน หานชิงเป็นคนเอามาให้เธอ แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นต้องมีชุดชั้นในของเธออยู่ด้วย
ชุดชั้นใน…..
พอคิดได้แบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็หน้าแดงขึ้นมาทันที
เธอรู้สึกว่าหานชิงนั้นเปลี่ยนไปมาก ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเขาไม่ได้เป็นแบบนี้เลย เพราะว่า…..เพราะว่าเธอจะไปจากเขายังงั้นเหรอ?
