บทที่1424 น่าจะดีกับฉันมากกว่า
เจียงเสี่ยวไป๋นึกว่าเซียวซู่จะเปิดประตูเข้ามาเอง ยังไงเขาก็มีกุญแจไม่ใช่เหรอ? ใครจะไปรู้ว่าหลังจากที่เธอไล่เขาออกไปแล้ว ข้างนอกกลับเงียบลงอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเธอก็รออยู่สิบกว่านาทีก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรแล้ว
พอคิดได้แบบนี้ เธอก็รู้สึกว่ามันแปลกนิดหน่อย ไอ้คนนี้สรุปจะเชื่อฟังแล้วก็ไปนอนที่พื้นจริงๆ ยังงั้นเหรอ?
หลังจากผ่านไปสองนาที เจียงเสี่ยวไป๋ก็เดินย่องไปเปิดประตูห้อง ค่อยๆ ชะโงกหน้าออกไปมองข้างนอก ตรงหน้าประตูไม่มีร่างของเซียวซู่อยู่ เธอก็เลยเดินย่องไปข้างนอกเบาๆ หลังจากนั้นก็เห็นเซียวซู่ที่นอนหลับอยู่บนโซฟา
เขาเหมือนกับว่าง่วงมาก นอนลงไปแล้วก็หลับเลย เอามือกอดกันไว้ ผ้าห่มก็ห่มไปแค่ครึ่งเดียว
พอเห็นท่าทางแบบนี้ของเขา จู่ๆ หัวใจของเจียงเสี่ยวไป๋ก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา เมื่อกี้ที่เธอให้เขา คือผ้าห่มสำหรับฤดูใบไม้ผลิกับใบไม้ร่วง แต่ว่าตอนนี้มันเป็นหน้าหนาว เธอนึกว่าเขาจะคัดค้าน ใครจะไปรู้ว่าเขานอนลงไปแล้วก็หลับเลยล่ะ
เจียงเสี่ยวไป๋นั่งยองๆ ลงข้างๆ เซียวซู่ แล้วก็มองไปที่ใบหน้าของเขาเงียบๆ
ช่วงนี้เขาทำงานล่วงเวลาเหนื่อยเกินไปใช่ไหม? ก็เลยง่วงขนาดนี้ ง่วงจนไม่ได้ไปคิดถึงเรื่องอะไรทั้งนั้น หรือเพราะว่าใกล้ถึงวันแต่งงานของผู้หญิงคนนั้น เขาก็เลยใช้ความยุ่งวุ่นวายนี้มาเพื่อสะกดจิตตัวเอง แบบนี้ตอนกลางคืนจะได้เหนื่อยจนหลับไป และไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องอื่นๆ อีก
พอคิดได้แบบนี้ หัวใจของเจียงเสี่ยวไป๋ก็รู้สึกเจ็บ รู้สึกสงสารเขา และก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก
เธอยื่นมือออกไปช้าๆ อยากจะจับคิ้วของเซียวซู่ ปรากฏว่านิ้วของเธอพึ่งจะสัมผัสโดนเขา เซียวซู่ก็ลืมตาขึ้นมาทันที
“จะทำอะไรอีกล่ะ? ”
การที่เขาลืมตาอย่างกะทันหันนี้ทำให้เจียงเสี่ยวไป๋ตกใจ ดังนั้นการกระทำของเธอก็เลยค้างอยู่กับที่ “เอ่อ นายหลับอยู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมตื่นขึ้นมาอีกล่ะ? ”
ดวงตาของเซียวซู่ดูแจ่มใสมาก เหมือนกับว่าที่แกล้งกลับเมื่อกี้นั้นไม่จริง
“ถ้าเกิดว่าเธอยังอะไรวนไปวนมาอยู่แบบนี้ เกรงว่าคืนนี้พวกเราอย่าได้คิดจะนอนเลย”
พอได้ยินดังนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ก็เบะปาก “นี่นายกำลังโทษฉันอยู่ใช่ไหม? ฉันก็อธิบายนายไปแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเตะนาย ฉันแค่ฝันอยู่แล้วก็เผลอไปแค่นั้นเอง”
“แล้วตอนนี้ล่ะ? ” เซียวซู่ถามกลับ แล้วก็ค่อยๆ ยื่นมือไปคว้านิ้วของเธอไว้ “เธอคิดจะทำอะไรอีก? ”
ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะถูกคลุมไว้แค่ผ้าห่มบางๆ แต่ว่าอุณหภูมิร่างกายของเขาสูงมาก เจียงเสี่ยวไป๋ต่างหากที่เอาแต่ทำนู่นทำนี่ แต่มือของเธอกลับเย็นเล็กน้อย
เจียงเสี่ยวไป๋มองนิ้วของตัวเองที่ถูกเขาจับไว้ เม้มปากหลังจากนั้นก็พูดว่า “พอไล่นายออกไปแล้วก็สงสารไง ฉันยังจะคิดอะไรได้อีกล่ะ? หรือว่าฉันจะทำร้ายนายอีกรึไงล่ะ? ”
เรื่องทำร้ายเขาน่ะเซียวซู่ไม่ได้นึกถึง แต่ว่าเสี่ยวไป๋เป็นคนแปลกประหลาดมาโดยตลอด ความคิดแย่ๆ ก็เยอะแยะ ใครรู้บ้างว่าวินาทีต่อมาเธอจะทำอะไรบ้าง?
“สงสารฉันเหรอ? ถ้ายังงั้นให้ฉันกลับไปนอนสิ? ”
“นายหลับลงจริงๆ เหรอ? ”
“ง่วงมาก”
“ง่วง? นี่คือท่าทางที่ง่วงของนายเหรอ? ทุกครั้งที่นายมองฉันสายตาแป๋วแหววจะตาย ฉันดูก็รู้ว่านายน่ะแกล้งหลับ แล้วในใจก็คิดถึงคนคนนั้น”
ความจริงแล้ว ถ้าเกิดว่าเจียงเสี่ยวไป๋ไม่พูดขึ้นมา เซียวซู่ก็ไม่ได้นึกถึงมันจริงๆ เธอจะแต่งงานอยู่แล้ว แล้วช่วงนี้งานของเขาก็ยุ่งมาก เขาเคยชอบเธอ แต่เรื่องราวๆ หลายๆ เรื่องความเศร้าก็ไม่สามารถเปลี่ยนผลลัพธ์ได้หรอก
แล้วอีกอย่างก็ชอบมาตั้งหลายปี ไม่ใช่ว่าบอกว่าจะลืมก็ลืมได้เลยหรอก
เขามองเธออย่างไม่มีทางเลี่ยง “ในเมื่อเธอรู้แล้ว แล้วทำไมต้องพูดออกมาด้วย? ”
ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ เจียงเสี่ยวไป๋มองเขาที่ยอมรับกับปากตัวเอง แล้วก็หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา
“เธอพูดออกมา เป็นการเตือนฉัน”
“อะไรที่เรียกว่าฉันเตือนนาย? ต่อให้ฉันเตือนนายจริง ก็คือเป็นการเตือนว่านายอย่าไปคิดถึงและห่วงใยเธอตลอดเวลา พรุ่งนี้เธอจะแต่งงานแล้ว จนถึงตอนนั้นเธอจะกลายเป็นภรรยาของคนอื่นไปแล้ว ฉันกำลังเตือนให้นายยอมแพ้สิถึงจะถูก ใครให้นายคิดถึงเธอกัน”
พูดไปพูดมา เจียงเสี่ยวไป๋ก็โกรธขึ้นมานิดหน่อย อารมณ์ของเธอฮึกเหิมเป็นอย่างมาก แล้วก็นั่งลงบนพื้น
“ช่างเถอะ ฉันว่าคืนนี้ฉันน่าจะนอนไม่หลับแล้ว”
พอเห็นว่าเธอนั่งลงที่พื้น เซียวซู่ก็นอนต่อไปไม่ได้แล้ว ก็เลยลุกขึ้นนั่ง “ลุกขึ้นมาเถอะ”
เจียงเสี่ยวไป๋นั่งอยู่ตรงนั้นไม่ยอมขยับ
“อากาศเย็นขนาดนี้ นั่งพื้นเดี๋ยวจะเป็นหวัดเอานะ”
“เป็นหวัดก็เป็นหวัดไปสิ ยังไงนายก็ไม่ได้เป็นห่วงฉันอยู่แล้ว”
“ใครบอกว่าฉันไม่เป็นห่วงเธอ?
“ฉันไม่สน ยังไงนายก็ไม่ได้เป็นห่วงฉัน เอ้ะ…”
เธอยังไม่ทันจะพูดจบ ก็ถูกเซียวซู่อุ้มขึ้นมาวางไว้บนโซฟา และผ้าห่มผืนบางก็คลุมมาบนร่างหายของเธอ หลังจากนั้นเซียวซู่ก็นั่งลงข้างๆ เธอ
“คุยกันหน่อยไหม? ”
“มีอะไรให้น่าคุยกัน? ” เจียงเสี่ยวไป๋ม้วนผ้าห่มขึ้น ถึงแม้ว่าน้ำเสียงจะดูเมินเฉยมาก แต่ว่าร่างกายกับเอนเอียงพิงเขาอย่างไม่รู้ตัว แล้วก็พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “นายไม่หนาวเหรอ? แบ่งผ้าห่มให้ครึ่งหนึ่งเอาไหม? ”
พอได้ยินดังนั้น เซียวซู่ก็มองเธออยู่พักหนึ่ง แล้วก็เปิดผ้านวมออกแล้วสอดตัวเองเข้าไป ทั้งสองคนก็ใช้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
อุณหภูมิร่างกายของเซียวซู่สูงมาก เบียดอยู่ด้วยกันไม่นานก็รู้สึกร้อนขึ้นมา เจียงเสี่ยวไป๋พิงบนไหล่ของเขา “ว่ามา อยากจะคุยอะไรกับฉัน จะคุยเกี่ยวกับเรื่องในใจของนายงั้นเหรอ? ”
“ตอนแรกฉันบอกกับเธอว่า ให้ลองคบกันดูใช่ไหม? ”
พอได้ยินเขาพูดแบบนี้ หัวใจของเจียงเสี่ยวไป๋ก็เต้นแรง แล้วก็มองไปที่เขาอย่างระมัดระวัง หรือว่าเขารู้สึกว่าเธอวุ่นวายจนน่ารำคาญใช่ไหม? จะเสนอความคิดเห็นกับเธอ หรือว่าจะบอกเลิกเธอกันแน่?
เธอไม่ได้พูดอะไร แล้วก็จ้องตรงไปที่เขา
“ในช่วงเวลานี้ ฉันก็พยายามเรียนรู้วิธีที่จะเป็นแฟน แต่เพราะว่าช่วงนี้เรื่องที่บริษัทค่อนข้างจะเยอะ ฉันก็เลยยุ่งจนละเลยเธอไปบ้าง สำหรับที่ฉันคิดอยู่ในใจ เธอก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้ว ฉันจะไม่โกหกหรือปิดบังอะไรเธอ ถ้าเธอยินยอมฉันก็สามารถรับผิดชอบต่อไปได้ แต่ว่าถ้าเกิดระหว่างนั้นเธอรู้สึกว่าคบกับฉันแล้วไม่ได้รับความเป็นธรรม ถ้ายังงั้น……”
“หมายความว่ายังไง! ” ประโยคหลังของเขายังพูดไม่ทันจบ เจียงเสี่ยวไป๋ก็อาการไม่ค่อยดีแล้ว “นี่พึ่งผ่านไปนานแค่ไหนกัน ฉันก็แค่เอะอะนิดหน่อย นายก็อยากจะเลิกกับฉันแล้วงั้นเหรอ? ”
พอได้ยินดังนั้น เซียวซู่ก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน “ฉันไม่ได้จะเลิกกับเธอ”
“ไม่ได้จะเลิกกับฉันงั้นเหรอ? แล้วสิ่งที่นายพูดเมื่อกี้มันหมายความว่ายังไงกัน? ทำไมฉันฟังแล้วรู้สึกว่านายหมายความว่าจะเลิกกับฉัน? ”
“ไม่ใช่จะเลิกกัน แต่ฉันรู้สึกว่าถ้าเกิดว่าเธอรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมล่ะก็ ถ้ายังงั้นฉันก็ไม่ได้อยากจะปฏิบัติกับเธออย่างไม่ยุติธรรม”
เจียงเสี่ยวไป๋โต้กลับเขาทันที “ถ้าฉันรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม นายก็ต้องรู้สึกละอายใจไม่ใช่เหรอ หลังจากนั้นก็ดีกับฉันให้มากขึ้นเป็นสองเท่า นี่ต่างหากคือทิศทางที่ถูกต้องไม่ใช่เหรอ? นายฟังดูเอาแล้วกันว่านายกำลังพูดบ้าอะไรอยู่? ”
พอโดนเธอพูดแบบนี้ใส่ จู่ๆ เซียวซู่ก็รู้สึกว่าเธอพูดถูกอย่างมาก
แน่นอนว่าถ้าทำตามสิ่งที่เธอพูดมันจะดีกว่า ดังนั้นเขาก็เลยพยักหน้าอย่างจริงจัง “ในเมื่อเธอพูดแบบนี้ ถ้ายังงั้นต่อไปฉันก็จะทำแบบนี้”
เจียงเสี่ยวไป๋เห็นท่าทางที่จริงจังของเขา ก็รู้สึกสบายใจขึ้น “ถือว่านายอ่านสถานการณ์ออกว่าควรทำตัวยังไง”
ผู้ชายคนนี้ที่แท้ก็ต้องการการอบรม ถ้าเกิดไม่สั่งสอนเขา เขาก็จะทำอะไรตามแบบที่ตัวเองคิด ช่วงนี้เธอก็ชี้แนะอะไรเซียวซู่หลายๆ อย่าง ผู้ชายที่ออกมาจากมือของเจียงเสี่ยวไป๋ไม่สามารถปล่อยไปได้ง่ายๆ แบบนี้หรอก ไม่ยังงั้นก็จะเป็นประโยชน์ต่อผู้หญิงคนอื่นๆ
เธอก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้น
“โอเคแล้วนะ? ถ้ายังงั้นตอนนี้นอนได้รึยัง? ”
