บทที่1451 คนที่ฉันชอบ
เขากลั้นมานานแล้ว ตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ เขาไม่รู้ว่าตัวเองทนไปกี่ครั้งแล้ว เมล็ดพันธุ์ปีศาจร้ายที่อยู่ลึกๆ ในใจของเขานั้นก็พุ่งขึ้นมา เริ่มแตกหน่อ
เป็นหน่ออ่อนโผล่ออกมาจากดิน เหมือนถูกเร่งอัตราการเติบโตยังไงยังงั้น เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
หลังจากผู้หญิงคนนั้นตกลงไป ก็หมดสติลงไปอย่างรวดเร็ว และเห้อเหลียนจิ่งก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรกับเรื่องนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว ยืนอยู่ตรงนั้นและเอามือกุมท้องตัวเองที่เจ็บเพราะการถูกเตะ หลังจากนั้นก็เดินกลับมาที่ห้องของตัวเองด้วยสีหน้าเรียบเฉย
หลังจากนั้นก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ผู้หญิงคนนั้นก็ถูกพบตัว จากนั้นโลกภายนอกก็ตกอยู่ในความวุ่นวายทันที เห้อเหลียนจิ่งฝังตัวเองอยู่ใต้ผ้าห่ม ไม่คิดอะไรทั้งนั้น
เขาทำเรื่องนี้ลงไป พอผู้หญิงคนนั้นฟื้นขึ้นมา ต้องฟ้องไอ้เลวคนนั้นอย่างแน่นอน
แต่ว่าเขาไม่กลัวเลยแม้แต่นิดเดียว เขากำลังคิดว่า ถ้าเกิดว่าไอ้เลวคนนั้นกล้าตีเขากล้าด่าเขาอีกล่ะก็ เขาก็จะต่อสู้กับมันอย่างสุดชีวิต
ผู้หญิงคนนั้นอยู่โรงพยาบาลอยู่หลายวัน และแน่นอนว่าไม่มีเด็กอยู่ในท้องเธออีกแล้ว
สิ่งที่น่าเศร้ามากที่สุดก็คือ หมอบอกว่าเธอไม่สามารถมีลูกได้อีกแล้ว เพราะว่าการบาดเจ็บครั้งนี้ร้ายแรงเกินไป พอเธอได้ยินแล้วก็ร้องไห้โวยวายออกมาทันที หลังจากร้องเสร็จก็ดึงมือ คุณพ่อเห้อ แล้วก็พูดอย่างดุร้ายว่า “สามี เหลียนจิ่งทำร้ายฉัน เขาผลักฉันลงมา เขาอยากฆ่าลูกของพวกเรา! ”
พอได้ยินว่าเธอไม่สามารถมีลูกได้อีก คุณพ่อเห้อก็รู้ไม่พอใจขึ้นมา เดิมทีเขาก็ไม่ชอบเห้อเหลียนจิ่งอยู่แล้ว เขารู้สึกว่าสายตาที่เด็กคนนั้นมองเขามันมืดมนและร้ายเกินไป เลี้ยงเสียข้าวสุก ดังนั้นเขาก็เลยอยากจะมีลูกชายกับผู้หญิงคนนี้ ใครจะไปคิดว่าเธอจะกลายเป็นไม่สามารถมีลูกได้อีกแล้ว
เขาหงุดหงิดขึ้นมา หลังจากที่ได้ยินผู้หญิงคนนี้ฟ้อง เขาก็ใจร้อนขึ้นมาในทันที
“อะไรนะ? เหลียนจิ่งเป็นคนผลักเธอยังงั้นเหรอ? ”
“อืม สามี เขาฆ่าลูกชายที่ยังไม่ได้ลืมตาดูโลกของเรา คุณต้องล้างแค้นให้ฉันนะ! ”
หลังจากนั้นตอนเย็นเห้อเหลียนจิ่งก็ได้ยินพวกคนใช้คุยกันเรื่องนี้ บอกว่าผู้หญิงคนนั้นแท้ง เรื่องนี้เห้อเหลียนจิ่งไม่ได้แปลกใจเลยแม้แต่นิดเดียว เขาแค่อยากให้เธอแท้งลูก แท้งก็ดีแล้ว!
แล้วเขาก็ได้ยินพวกคนใช้พูดกันว่า ผู้หญิงคนนั้นยังสูญเสียความสามารถที่จะมีลูกได้อีก
จุดนี้ทำให้เห้อเหลียนจิ่งแปลกใจเป็นอย่างมาก แต่ว่าไม่นานเขาก็รู้สึกว่า นี่น่าจะเป็นเวรกรรมใช่ไหม แย่งสามีของคนอื่น เดินเชิดหน้าชูตา จะไม่สามารถมีลูกได้อีก ก็ถือว่าเป็นกรรมตามสนองแล้ว
แต่ว่าไม่นาน คุณพ่อเห้อก็มาหาเขา พอเห็นหน้าก็ตบหน้าเขาทันที
เห้อเหลียนจิ่งโดนตบจนหูอื้อ มุมปากก็มีเลือดไหลออก
“ไอ้ลูกเนรคุณ นี่แกผลักน้าฮุ่ยตกลงมาจริงๆ เหรอ แกรู้ไหมว่าเธอท้องอยู่? ตอนนี้เธอแท้งแล้ว แกดีใจไหม? ”
เห้อเหลียนจิ่งลุกขึ้นนั่ง แล้วก็มีรอยยิ้มที่ร้ายกาจปรากฏขึ้น “ผมรู้ แล้วผมก็ยังรู้อีกว่าเธอจะมีลูกไม่ได้อีก ถ้าเกิดว่ายังตะคอกใส่ผมอยู่อีกล่ะก็ ผมจะทำให้พ่อไม่มีทายาทได้อีก! ”
หลังจากได้ยินคำว่าไม่มีทายาทนั้น คุณพ่อเห้อก็ตกใจอย่างมาก มองหน้าเด็กลูกชายวัย12ขวบที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เด็กเล็กอายุ12ขวบสามารถพูดอะไรแบบนี้ได้ด้วยเหรอ?
ให้ตัวเองไม่มีทายาทอีก?
“ถ้าเกิดว่าหลังจากนี้พ่อยังพาผู้หญิงเข้าบ้านอีกล่ะก็ ผมเจอใครก็จะผลักคนนั้นแหละ”
“แก! ”
ในตอนนี้เอง แม่ของเห้อเหลียนจิ่งได้ยินเสียง ก็รีบวิ่งเข้ามาปกป้องเห้อเหลียนจิ่ง “มีอะไรกัน? สามี เสี่ยวจิ่งทำอะไรผิด? ”
เดิมทีคุณพ่อเห้อโกรธอยู่ แต่เพราะว่าสายตาที่มืดมนและดุร้ายของเห้อเหลียนจิ่ง เขาก็ไม่กล้าลงมือกับเขาเป็นครั้งที่สอง ตอนนี้พอเห็นคุณแม่เห้อมา ก็เลยเอาความโมโหไปลงที่เธอแทน
คุณแม่เห้อวิ่งเข้ามาก็ถูกจบเลย เธอก้มลงแล้วก็หดคอ ไม่กล้าขัดขืนเลย
เห็นแม่ของตัวเองที่อ่อนแอแบบนี้ เมล็ดพันธุ์ปีศาจในใจของเห้อเหลียนจิ่งก็เติบโตเป็นต้นไม้สูงตระหง่านในแทบจะทันที!
เขาพุ่งเข้าไปข้างหน้า แล้วก็กัดที่มือของคุณพ่อเห้ออย่างแรง ไม่ว่าคุณพ่อเห้อจะสะบัดยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อย สุดท้ายก็กัดจนเนื้อเขาหลุดออกมา!
“โอ๊ย!! ” คุณพ่อเห้อเจ็บจนร้องออกมา คุณแม่เห้อเห็นภาพเหตุการณ์นี้ ก็ตกใจจนยืนอึ้งอยู่กับที่ ไม่กล้าขยับตัว
เห้อเหลียนจิ่งวัย12ขวบดุร้ายเหมือนกับสัตว์ร้าย เขาคายเนื้อในปากออกมา แล้วก็จ้องหน้าพ่อของตัวเอง
“ต่อไป ถ้าเกิดว่าพ่อกล้าตีแม่อีก ผมจะฆ่าพ่อซะ! ”
คุณพ่อเห้อถูกกัดจนเนื้อหลุด แล้วก็มองหน้าลูกที่ป่าเถื่อนคนนี้ ไม่ว่ายังไงก็ไม่อยากจะเชื่อ ว่าลูกชายที่น่ารักน่าเอ็นดูเมื่อก่อน ทั้งๆ ที่……ตอนเด็กๆ นอนบนตักของเขาอย่างว่านอนสอนง่ายมากๆ ทำไมอยู่ดีๆ ถึงได้มีเขี้ยวงอกออกมาแบบนี้
แต่ว่าสิ่งที่คุณพ่อเห้อไม่รู้ก็คือ เขี้ยวที่งอกขึ้นมานั้นก็เขาเป็นคนทำให้มันออกมาเอง
เขากำแผลไว้และหนีออกไป ไปรักษาที่โรงพยาบาล
คนใช้ในบ้านได้เห็นเหตุการณ์นี้ ก็หวาดกลัวจนอกสั่นขวัญหาย ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจดังด้วยซ้ำ
คุณแม่เห้อเองก็ตกใจเหมือนกัน ยืนมองเห้อเหลียนจิ่งแบบอึ้งๆ ไม่กล้าพูดอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว กลัวว่าจู่ๆ เขาจะพุ่งเข้ามากัดตัวเองเหมือนกัน
จนถึงตอนที่เห้อเหลียนจิ่งเดินเข้ามาตรงหน้าเธอ อยากจะพยุงเธอให้ลุกขึ้นมา แต่ว่าจู่ๆ คุณแม่เห้อก็หดตัวลงด้วยความกลัว หลังจากนั้นก็ถอยเข้ามุมไป มองเขาด้วยสายตาเหมือนมองสัตว์ประหลาด
“อย่า อย่าเข้ามา”
ถึงแม้ว่าเห้อเหลียนจิ่งจะเกลียดท่าทางที่อ่อนแอของคุณแม่เห้อเป็นที่สุด โดนตีก็ไม่ขัดขืน แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยสู้กลับเอง แต่ว่าจุดเริ่มต้นของสิ่งนี้ก็คือหวังดีต่อเธอ เพราะว่าเขาไม่อยากจะเห็นแม่ของตัวเองต้องเจอกับความรุนแรงภายในครอบครัว เขาอยากให้แม่ของตัวเองขัดขืนบ้าง แค่นิดเดียวก็ยังดี แต่ว่าแต่ไหนแต่ไรมาเธอก็ไม่เคยเลย
ไม่เคยขัดขืนก็ช่างเถอะ แต่ว่าเธอยังคุกเข่าขอร้องผู้ชายคนนั้นอีก!
ตอนนี้ที่เขาเปลี่ยนไปจนกลายเป็นแบบนี้ ก็แค่เพราะว่าอยากจะปกป้องเธอเท่านั้นเอง แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะมองเขาด้วยสายตาเหมือนมองปีศาจ
ความโหดเหี้ยมในดวงตาของเห้อเหลียนจิ่งหายไป เขาเดินเข้าไปใกล้ขึ้น
“แม่ครับ? ”
“อย่าเข้ามา! แกมันปีศาจ! ” คุณแม่เห้อกรีดร้องแล้ววิ่งหนีไป ทิ้งร่างเล็กๆ ไว้ยืนอยู่ที่เดิม
ไม่มีใครเห็น ว่ามือที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อของเขานั้นสั่นอย่างแรง
หลังจากนั้นเห้อเหลียนจิ่งก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปกลายเป็นรักสันโดษและเอาแต่ใจตัวเอง ในบ้านไม่มีใครกล้าไปยั่วเขา พอเห็นเขาก็รีบหลบเขาเหมือนกับหลบผี จนสุดท้ายเขาก็แข็งเหมือนเหล็กอย่างช่วยไม่ได้
ถึงพ่อชั่วๆ คนนี้จะนิสัยไม่ดี แต่ว่าทำธุรกิจใหญ่โตมาก แน่นอนว่าเพราะว่าความร้ายกาจของเขา เขาถึงได้เป็นลูกคนเดียวของบริษัทตระกูลเห้อมาโดยตลอด
เพราะว่าบริษัทตระกูลเห้อจะเป็นของเขาในอนาคต ดังนั้นข้างกายเขาก็เลยมีผู้หญิงปรากฏตัวขึ้นเยอะมาก
ส่วนใหญ่เป็นเพราะว่าเห็นว่าเขามีเงิน กลัวเขา แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเข้าหาเขาเพราะว่าเงิน แล้วก็พูดคุยกับเขาอย่างสั่นๆ
จนหลังจากนั้นเขาก็ได้เจอกับสวี่เย็นหวั่นที่งานเลี้ยง ผู้หญิงคนนั้นสวมใส่ชุดเดรส ขาวสวยราวกับนางฟ้า
ตอนนั้นเห้อเหลียนจิ่งไม่เห็นผู้หญิงคนไหนอยู่ในสายตา ในโลกของเขานั้น ผู้หญิงมีแค่สามประเภทเท่านั้น
ประเภทที่หนึ่งคือ ผู้หญิงที่เหมือนกับแม่ของเขา ขี้ขลาด ประเภทที่สองก็คือชู้ที่ทำลายครอบครัวของคนอื่น แล้วก็ประเภทที่สามก็คือ ในสายตามีแค่เงินเท่านั้น
สถานะของเขาก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้หญิงหลายคนกลายเป็นผู้หญิงประเภทที่สาม
แน่นอนว่าประเภทที่หนึ่ง เขาไม่มีวันสนใจอยู่แล้ว
เขาเข้าไปแหย่สวี่เย็นหวั่นในทันที ตอนแรกสวี่เย็นหวั่นไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ก็ยังคงรักษามารยาทกับเขาไว้ หลังจากนั้นพอได้ยินเขาแนะนำตัวเอง ถึงได้รู้ว่าเขาก็คือเห้อเหลียนจิ่งที่เจ้าชู้คนนั้น ดังนั้นสวี่เย็นหวั่นก็เลยไม่อยากจะสนใจเขา
ตอนแรกเห้อเหลียนจิ่งนึกว่าเธอเสแสร้งทำเป็นสูงส่งและมีคุณธรรม หรือไม่ก็แสร้งปล่อยเพื่อจับ ดังนั้นเขาก็เลยมอบของขวัญเพชรพลอยทุกชนิด แต่ว่าเธอไม่แม้แต่มองมันด้วยซ้ำ
หลังจากนั้นก็มีครั้งหนึ่ง ที่เห้อเหลียนจิ่งได้ยินเธอพูดกับเพื่อนว่า
“ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”
