บทที่1458 ไม่ใช่ว่าอยากหรอกเหรอ
พอเซียวซู่ได้ยินดังนี้ ก็ฟังออกว่าเธอกำลังเป็นห่วงเขาอยู่ ริมฝีปากเขาก็โค้งเล็กน้อย และพูดเบาๆ ว่า “เรื่องที่บริษัทค่อนข้างเยอะ ตอนนี้คุณชายเย่ก็กำลังสนใจครอบครัวไม่มีเวลา ฉันก็เลยต้องยุ่งขึ้นกว่าเดิมหน่อย”
“เชอะ”
เจียงเสี่ยวไป๋ทำเสียงไม่พอใจ “ไม่ว่าจะสนใจครอบครัวขนาดไหนก็ไม่ควรจะทิ้งบริษัทรึเปล่า? ทาสเมีย ถ้าเกิดว่าไม่ดูแลบริษัทให้ดี ถ้าเกิดวันไหนบริษัทไม่มีแล้ว เขาจะเอาอะไรไปเลี้ยงเมียกันล่ะ? ”
พอได้ยินดังนั้น สีหน้าของเซียวซู่ก็ดูจริงจังขึ้นเล็กน้อย น่าจะเพราะว่าเชื่อใจในศักยภาพของคุณชายเย่มาก ก็เลยพูดแทนเขาในตอนนี้
“ด้วยความสามารถของคุณชายเย่ของพวกเราไม่มีทางปล่อยให้บริษัทหายไปได้หรอก แม้ว่าทุกคนบนโลกจะไม่สามารถบริหารบริษัทได้ดี แต่ว่าคุณชายเย่ก็ไม่มีทางเป็นแบบนั้น”
“พอฟังน้ำเสียงนี้ของนาย แสดงว่านายเลื่อมใสในคุณชายเย่ของพวกนายมากเลยสินะ? ”
“คุณชายเย่จริงมากจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉันเลื่อมใสในตัวเขาอะไรหรอก”
ก็ได้ เจียงเสี่ยวไป๋ฟังเขาชมคนอื่น ถ้าเกิดว่ารู้สึกหึงขึ้นมาจะทำยังไง? แต่ว่าโชคดีว่าคนที่เขาชมยังเป็นผู้ชาย ถ้าเกิดว่าเขาชมผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเธอล่ะก็ เธอจะสะกิดบาดแผลของเขาให้รู้แล้วรู้รอด
พอทายาที่หลังของเขาเสร็จ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ยื่นมือไปตีแขนเซียวซู่ “ด้านหลังทาเสร็จแล้ว หันกลับมา”
พอได้ยินคำนี้ การเคลื่อนไหวที่มือของเซียวซู่ก็หยุดลง มุมปากกระตุกเล็กน้อย
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ประโยคนี้ฟังดูแล้วเขาเหมือนสเต็กในกระทะ ย่างเกือบสุดแล้วก็กลับด้าน
เขามีความคิดแบบนี้ ค่อยๆ ยกแขนขึ้นแล้วก็ลุกขึ้นนั่ง
เพราะว่าทายาทีหลัง ก็เลยไม่สะดวกที่จะนอนหงาย ตอนที่เซียวซู่ลุกขึ้นมานั้น ไม่ทันระวังว่าเสี่ยวไป๋อยู่ใกล้ขนาดนี้ ก็เลยชนกับเธอ
ผลัวะ!
ในมือของเจียงเสี่ยวไป๋ยังถือยาอยู่ กำลังเตรียมจะทายาให้เขาหลังจากที่เขาลุกขึ้นมาแล้ว ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆ เขาจะชนเธอ เธอไม่ทันคาดคิด เธอที่นั่งอยู่ขอบเตียงนั้นล้มลงที่พื้น เห็นว่าหัวตัวเองกำลัง
มีแขนคู่หนึ่งกอดเอวของเธอไว้ ดึงเธอกลับมา เจียงเสี่ยวไป๋ถือขวดยาแล้วก็ล้มลงในอ้อมแขนของเซียวซู่
หลังจากนั้นเจียงเสี่ยวไป๋ก็ได้ยินเสียงร้องของเขา น่าจะเพราะว่าเธอชนกับแผนของเขาเข้า ดังนั้นเธอก็เลยรีบถอยออกมาแล้วดูแผลให้เขา
“ไม่เป็นไรใช่ไหม? ฉันชนโดนแผลของนายรึเปล่า? ”
มือของเจียงเสี่ยวไป๋ลูบไปที่ร่างกายของเขาอย่างร้อนรน โดยที่ไม่คิดเลยว่าพฤติกรรมนี้จะอันตรายแค่ไหน ถึงแม้ว่าปกติเซียวซู่จะซื่อๆ แต่ว่าเขาก็เป็นผู้ชายทั่วไป แถมยังอยู่ในวัยที่เลือดร้อน
ตั้งแต่ครั้งนั้นที่ทั้งสองคนเมานั้น ก็ไม่เคยมีท่าทีที่ใกล้ชิดกันอีกเลย
สำหรับผู้ชายแล้วนั้น ไม่เริ่มก็ยังดี แต่ว่าถ้าเกิดว่ามีการเริ่มแล้ว ในบางช่วงเวลาไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้คิดไปทางนั้นได้
ตัวอย่างเช่นตอนตื่นเช้า ตัวอย่างเช่น……ตอนนี้
เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ได้ตระหนักถึงวิกฤตเลย มือยังคงกดอยู่บนร่างกายของเขา หลังจากนั้นก็ต้องไปที่บาดแผลของเขาอย่างจริงจัง “เจ็บมากเลยใช่ไหม? หรือว่าต้องประคบเย็นก่อน? แผลของนายก็ผ่านมานานแล้ว ทำไมยังไม่หายอีก? ”
เซียวซู่เห็นว่าสายตาของเธอเต็มไปด้วยความปวดใจ เหมือนกับว่าแผลนี้อยู่บนร่างกายเธอยังไงยังงั้น เรื่องนี้ทำให้เซียวซู่รู้สึกซาบซึ้งใจ
ลูกกระเดือกของเขากลิ้งขึ้นกลิ้งลง เสียงก็แหบลงมาก
“พึ่งจะไม่นานนี่เอง จะให้หายทั้งหมดเลยจะเป็นไปได้ยังไง? จะหายในคราวเดียวได้เหรอ? เธอเห็นฉันเป็นเทพเจ้าหรือยังไง? ”
พอได้ยินดังนั้น มือของเจียงเสี่ยวไป๋ก็หยุด หลังจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าเขา
“ตอนนี้จะมาแสดงความฉลาดอะไรกัน? เจ็บขนาดนี้ยังไม่หยุดพักผ่อนอยู่ที่นี่ วันๆ เอาแต่ออกไปทำงานบ้าบออะไรของนายก็ไม่รู้ นายเป็นคนที่มีแฟนเข้าใจไหม คุณชายเย่ของนายยังรู้จักอยู่บ้านเป็นเพื่อนเมีย ทำไมนายไม่รู้จักเอาตามอย่างเขาบ้าง อยู่บ้านเป็นเพื่อนแฟน? ”
ตอนที่เธอพูดนั้น ปากเล็กๆ ก็ขมุบขมิบ ใบหน้าอมชมพูและผิวขาวๆ เติมเต็มให้กันและกัน ทำให้เซียวซู่เหมือนกับว่าไม่สามารถละสายตาไปได้
ตอนนี้ เซียวซู่ถึงได้ละสายตาออก ดวงตาของเขาลึกขึ้นเล็กน้อย
“ฉันเลิกงานก็กลับมาแล้วไม่ใช่เหรอ? แถมยังซื้อของขวัญมาให้เธอด้วย”
พอได้ยินดังนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ก็เม้มปากและจ้องมองเขา “นายคงไม่ได้คิดว่า นายกำลังพูดถึงแฟนที่แค่ส่งของขวัญให้ก็แล้วกันใช่ไหม? การอยู่ด้วยกันต่างหากที่สำคัญมาก การอยู่ด้วยกันเป็นสิ่งที่สิ่งของอะไรก็ไม่สามารถทดแทนได้ เพราะว่าหลังจากที่วันนี้ผ่านไปแล้ว ต่อไปก็ไม่มีอีกแล้ว ต่อให้หลังจากนี้นายมีเวลาอยู่เป็นเพื่อนฉัน แต่ว่าวันนั้นมันก็ไม่ใช่วันนี้ ความหมายมันแตกต่างกัน! ”
เธอพูดมีเหตุผลอย่างฉะฉาน พูดในสิ่งที่เซียวซู่ไม่สามารถเข้าใจได้เลย เขาแค่รู้สึกว่าเขาเริ่มไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แล้วก็ค่อยๆ โน้มตัวเข้าไปหาเธอ
จนกระทั่งริมฝีปากบางแตะที่ปลายจมูกของเธอ ปากที่บ่นพึมพำของเจียงเสี่ยวไป๋ถึงได้หยุดลงในที่สุด หลังจากนั้นก็มองใบหน้าที่หล่อเหลาที่อยู่ใกล้ตัวเองมาก เธอรู้สึกประหม่าจนขนตาสั่น “พูด พูดอยู่ก็คือพูดอยู่สิ นายจะโน้มเข้ามาทำไม? ”
เธอพึ่งจะพูดจบ เซียวซู่ก็เอียงคอ และริมฝีปากบางก็แตะเธอเบาๆ
เจียงเสี่ยวไป๋อึ้งไป
หลังจากนั้นก็ถอยออกเล็กน้อย สายตาจ้องเธอนิ่ง
“ถ้าเกิดว่าเป็นแบบนี้ วันนี้จะสามารถเปลี่ยนไปกลายเป็นวันที่มีความหมายมากกว่าเดิมไหม? ”
เจียงเสี่ยวไป๋กะพริบตา ท่าทางเหมือนทำอะไรไม่ถูก
“ฉันก็แค่ให้นายอยู่กับฉัน ไม่ได้ให้นาย อุ้บ”
เดิมทีเซียวซู่ไม่ได้ถอยไปไกลเท่าไหร่ พอเธอพูด เขาก็โน้มตัวเข้ามาจูบเธอ หลังจากนั้นก็ถอยออกมาแล้วดูว่าเจียงเสี่ยวไป๋จะตอบสนองยังไง
พอเห็นว่าเธอไม่ได้มีท่าทีจะปฏิเสธ เขาก็จูบเธออีกครั้ง ครั้งนี้เขาไม่ได้แตะเบาๆ อีกต่อไป ตอนแรกก็แค่คิดว่าจะแตะแค่เบาๆ และไม่มีการทำอะไรต่อ แต่หลังจากนั้นก็ลองหยั่งเชิงดูดริมฝีปากของเธอ มือหนาจับแก้มของเธอไว้ ราวกับว่ากำลังจูบสมบัติยังไงยังงั้น อ่อนโยนและระมัดระวังเป็นพิเศษ
เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกเหมือนว่าหัวใจของเธอถูกสะกิดด้วยขนนก หลังจากนั้นก็เหมือนกับว่ามีกระแสไฟฟ้าไหลไปตามแขนขา เธออดไม่ได้ที่จะร้องออกมาเบาๆ
เสียงนี้เหมือนกับว่าจะไปปลุกเร้าเซียวซู่เข้า เขาไม่ได้แค่จูบเธอเบาๆ อีกต่อไป แต่ว่าเขาเปิดปากของเธอออก แล้วก็แทรกลมหายใจของตัวเองเข้าไป
เจียงเสี่ยวไป๋ถือยาที่เปิดขวดอยู่ไว้ในมือ ตอนนี้ถูกเขาจับหน้าแล้วจูบ ไม่รู้ว่าจะเอามือไปวางไว้ที่ไหน ก็ได้แต่ถือค้างไว้กลางอากาศ
หลังจากนั้น เซียวซู่ยังดูไม่ค่อยพอใจกับความคืบหน้าแค่นี้ มือของเขาเริ่มเลื่อนไปตามแก้มขนถึงใบหูของเธอ หลังจากนั้นก็เลื่อนจากหูไปด้านหลังศีรษะ หลังจากนั้นก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมอก มือและเท้าของเจียงเสี่ยวไป๋อ่อนแอ ได้แต่กอดเอาของเขาไว้ เงยหน้าจูบกับเขา
น่าจะเพราะว่าตั้งแต่ครั้งที่แล้ว ทั้งสองคนก็ต่างกระหายซึ่งกันและกัน ดังนั้นสิ่งต่อมาก็ไม่มีใครพูดออกมาโดยตรง แต่ว่าก็ไม่มีใครปฏิเสธ ตอนที่เซียวซู่ปลดกระดุมให้เธอนั้น เธอก็ปลดเข็มขัดของเซียวซู่ การกระทำแบบนี้ทำให้เซียวซู่หูแดง แล้วเธอก็ไม่สามารถอดกลั้นได้ เอามือโอบรอบคอของเขาแล้วก็โน้มเข้าไปขบหูเขาเบาๆ
ริมฝีปากของเซียวซู่แทบจะเป็นเส้นตรง เส้นเลือดบนหน้าผากเต้นรัว ดึงเธอออก มองเธอเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด
เจียงเสี่ยวไป๋กะพริบตา เงยหน้าขึ้น “อยากจะพูดอะไรเหรอ? ฉันแนะนำให้นายพูดดีกว่า ไม่ใช่ว่าอยากเหรอ? ”
