บทที่1473อาบน้ำด้วยกันมั้ยคะ
พอเซียวซู่ออกมาจากห้องน้ำ เจียงเสี่ยวไป๋พบว่าเขาได้อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมเผ้าก็เปียกชุ่ม ยังมีน้ำหยดลงมา
เธออดแขวะเขาไม่ได้:“คุณสระผมเสร็จก็ไม่รู้จักเอาผ้าขนหนูเช็ดหน่อยเหรอ? ฤดูหนาวแบบนี้น้ำหยดลงมาคุณไม่หนาวหรือไง?”
ร่างกายของเซียวซู่ไม่เลว สัดส่วนไขมันก็พอดี อีกทั้งเพิ่งอาบน้ำร้อนเสร็จ บนตัวกำลังร้อนระอุอยู่ ไม่หนาวเลยสักนิด
แต่หลังฟังเจียงเสี่ยวไป๋แขวะเสร็จ เขาก็ได้เอาผ้าขนหนูมานั่งที่ข้างๆของเสี่ยวไป๋ และคอยเช็ดผมไปด้วย
เจียงเสี่ยวไป๋ชายตามองเขา และถามหยั่งเชิงไปด้วย:“เอ่อ เมื่อกี๊มีคนโทรหาคุณ แต่คุณไม่อยู่ ฉันก็เลยช่วยคุณรับสายแทนค่ะ”
“อืม”เซียวซู่ไม่มีปฏิกิริยาอะไร ยังคอยเช็ดผมอีกเช่นเคย ผ่านไปสักพักเขาถาม:“ใครโทรมาครับ?”
“คุณลองทายดูสิ?”
เซียวซู่ฟังแล้วหันไปมองเธอ สายตาลุ่มลึกและเงียบสงบ
ภายใต้การสบตากัน จู่ๆเจียงเสี่ยวไป๋ยกมุมปากขึ้น “คนรักของคุณโทรมา”
พอพูดจบ เธอรู้สึกสายตาของเซียวซู่ตื่นเต้นไปครู่นึง จากนั้นก็ไม่มีเสียงแล้ว ท่าทางของมือก็หยุดลงมาตาม
ในใจของเจียงเสี่ยวไป๋เหมือนมีมดกำลังไต่อยู่ เธอเป็นฝ่ายกระเถิบขึ้นไปนั่งที่บนตักของเซียวซู่
“ทำไม? เสียใจที่ให้ฉันรับสายของคุณใช่มั้ย? ฉันจะบอกคุณนะเซียวซู่ ถ้าคุณเสียใจ ตอนนี้โทรกลับไปยังทันนะ”
แต่เซียวซู่กลับไม่หือไม่อือสักคำ แค่เอามือประคองมาที่แผ่นหลังของเจียงเสี่ยวไป๋ เพื่อป้องกันไม่ให้เธอล้มลงไป
เจียงเสี่ยวไป๋เป็นฝ่ายรุกใกล้เข้าไป จ้องมองเขาอย่างละเอียด:“ทำไมไม่พูดล่ะ?”
เซียวซู่เม้มปากและพูดเสียงเบา:“คุณเป็นแฟนของผม ผมไม่มีความลับกับคุณหรอก ใครโทรมาคุณก็รับสายได้ และผมก็ไม่เสียใจด้วย”
เขารู้ว่าตอนนี้เขาเป็นแฟนของเจียงเสี่ยวไป๋แล้ว เรื่องมากมายต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมตัวเอง และทำหน้าที่ๆแฟนควรจะมี
ฟังคำพูดเหล่านี้ของเขาแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋สูญเสียใจที่ไปคิดเล็กคิดน้อยกับเขา
เธอคิดๆแล้วได้ยื่นมือเอาผ้าขนของเซียวซู่มา และเป็นฝ่ายเช็ดผมให้เขาเอง
“ฉันช่วยคุณค่ะ”
เซียวซู่ไม่ได้ปฏิเสธ ปล่อยให้เธอคอยเช็ดผมของตัวเอง ส่วนตัวเองก็หลุบตาลงไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่
ทั้งสองรักษาความสงบแบบนี้ไปประมาณหนึ่งนาที เดิมทีผมของเซียวซู่ก็สั้นอยู่แล้ว ดังนั้นไม่นานเจียงเสี่ยวไป๋ก็ช่วยเขาเช็ดจนแห้ง พอเช็ดเสร็จเธอได้ผลักเขาทีนึง: “แห้งพอสมควรแล้ว ใช้ไดร์เป่าผมเป่าแป๊บเดียวก็โอเคแล้ว”
เซียวซู่อืมคำนึง จากนั้นได้พูดว่า:“อากาศหนาว คุณไปอาบน้ำเถอะ”
เจียงเสี่ยวไป๋คิดๆแล้ว จู่ๆยื่นมือกอดคอของเซียวซู่ไว้ แล้วยกมุมปากพูด: “ได้ค่ะ แต่ฉันไม่อยากเดิน คุณอุ้มฉันไปดีกว่า แล้วก็ต้องช่วยฉันเอาเสื้อผ้าด้วยนะ”
เมื่อก่อนเซียวซู่ไม่รู้ ที่แท้ผู้หญิงออดอ้อนเก่งขนาดนี้เลย แต่หลังจากอยู่ด้วยกันกับเจียงเสี่ยวไป๋ เจียงเสี่ยวไป๋มักจะอัพเดทความรู้และความเข้าใจที่เขามีต่อผู้หญิงอย่างไม่ขาดสาย
ดังนั้นเขาจึงไม่มีการลังเลใดๆเลย เอามือทะลุผ่านช่วงเอวของเจียงเสี่ยวไป๋โดยตรง และอุ้มเธอขึ้นมาเดินไปที่ทิศทางของห้องน้ำ
หลังจากอุ้มเธอมาถึงห้องน้ำ เซียวซู่ถึงขั้นยังถามว่า: “จะให้ผมช่วยคุณเปิดน้ำในอ่างมั้ย?”
เจียงเสี่ยวไป๋ก็นั่งอยู่บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าอย่างเกียจคร้าน มองเขาแล้วยิ้มหวาน: “ดีค่ะ”
จากนั้นเซียวซู่ก็ได้ไปช่วยเธอเปิดน้ำ เจียงเสี่ยวไป๋มองแผ่นหลังของเขาแล้วยิ้มมุมปากขึ้นช้าๆ หลังจากเขาเปิดน้ำเสร็จ เจียงเสี่ยวไป๋ได้ถอดรองเท้าและถุงเท้าออกแล้ว ทีนี้ได้ยื่นเท้าที่ขาวผ่องไปแตะแผ่นหลังของเซียวซู่
“คุณยังไม่ได้ช่วยฉันเอา เสื้อผ้าเลย”
ตอนที่เซียวซู่หันมาเห็นเท้าขาวเนียนของเธอได้นิ่งไปครู่นึง จากนั้นพูดเสียงทุ้มต่ำ: “ผมจะไปเอาเดี๋ยวนี้เลย”
พอเซียวซู่ไปเอาเสื้อผ้า เจียงเสี่ยวได้ไป๋แช่ลงไปในอ่าง ปรากฏตอนที่เซียวซู่เอาเสื้อผ้ามา กลับไม่เข้ามาโดยตรง แต่ได้เคาะประตู
“เสี่ยวไป๋ เสื้อผ้าเอามาแล้ว”
“คุณเข้ามาสิคะ”เจียงเสี่ยวไป๋สาดน้ำร้อนใส่ตัวไปด้วยและพูดไปด้วยอย่างไม่แคร์: “กินก็กินฉันจนเรียบแล้ว คุณยังมารักนวลสงวนตัวอีก?”
เซียวซู่ที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำนิ่งไปครู่นึง สุดท้ายได้ผลักประตูเข้าไป จากนั้นก็ไม่ได้ไปมองเจียงเสี่ยวไป๋ เอาเสื้อผ้าวางไว้บนชั้นวางก็ออกไปเลย
ทำหน้าเหมือนสิ่งที่ไม่ดีก็ไม่ต้องดูไม่ต้องมองอย่างงั้นเลย
เห็นเขาเป็นแบบนี้ เจียงเสี่ยวไป๋หมดคำพูดสุดๆ ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงตอนนี้ยังมาไร้เดียงสาขนาดนี้อีก? ทั้งๆที่ตอนนั้นแข็งกร้าวขนาดนั้น เป็นฝ่ายรุกขนาดนั้น ตอนนี้มาไร้เดียงสาให้ใครดู?
เจียงเสี่ยวไป๋ก็เลยอดไม่ได้ที่จะถามเขาอย่างเจ้าเล่ห์“อาบด้วยกันมั้ยคะ?”
ฝีเท้าที่เดินไปข้างนอกของเซียวซู่ ก็ได้เซไปเซมาเกือบจะล้ม
สุดท้ายเขาไม่พูดอะไรเลย และไม่ได้หันหน้ากลับมา แค่ได้ช่วยเจียงเสี่ยวไป๋ปิดประตู
เชอะ ผู้ชายชั่ว เสแสร้งดัดจริต!
เจียงเสี่ยวไป๋ขี้เกียจสนใจเขาอีก เธอได้ตั้งใจแช่น้ำของเธอต่อ
วันที่สอง เจียงเสี่ยวไป๋ได้รับสายจากแม่ของเธอ
ก่อนจะรับสาย เจียงเสี่ยวไป๋ค่อนข้างกลุ้มใจ กลัวแม่ของจะบีบให้เธอแต่งงาน ก็เลยเปิดปากถามตรงๆ:“แม่คงไม่ใช่อยากมาถามเรื่องวันเดือนปีเกิดอีกมั้งคะ? หนูบอกแม่แล้ว ตอนนี้คนหนุ่มสาวอย่างพวกหนูไม่สนใจอันนี้ หนูไม่ดูดวงค่ะ”
“ไม่ ไม่ใช่”
วันนี้น้ำเสียงของตู้เซียวหยู่ฟังแล้วค่อนข้างอ่อนแอ: “วันนี้แม่โทรหาแกไม่ได้จะมาถามเรื่องวันเดือนเกิด”
“ไม่ได้ถามเรื่องวันเดือนเกิด? แล้วถามอะไรคะ?” เจียงเสี่ยวไป๋ลงจากเตียงเดินไปที่ระเบียง และพิงอยู่ที่ราวกั้น มองดูชั้นล่างอย่างเกียจคร้าน
วันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสมาก เจียงเสี่ยวไป๋กำลังคิดอยู่ว่าสายๆอยากชวนฟางถังถังไปช้อปปิ้ง
“แม่อยากถามแกว่า แกคิดวางแผนจะแต่งงานกับเซียวซู่มั้ย?”
เจียงเสี่ยวไป๋ฟังแล้วอึ้งไปครู่นึง ครึ่งค่อนวันก็ไม่ตอบคำถามของตู้เซียวหยู่
“เสี่ยวไป๋ลูกอย่าตื่นเต้นสิ แม่ก็แค่ถามไปเรื่อยเปื่อย อย่างไรก็ตามจู่ๆเมื่อวานแม่นึกถึงแกกับเขามันเล่นละครให้เป็นความจริง เป็นไปได้มั้ยที่ลูกสองคนไม่มีความรักให้กันเลยด้วยซ้ำ? ถ้าไม่มีความรักล่ะก็ ลูกสองคนจะแต่งงานไม่ได้เชียวนะ ไม่งั้นต่อไปจะไม่มีความสุข หรือไม่ลูกรีบเลิกกับเขาและกลับมาดีกว่า แม่แนะนำคนอื่นให้ลูกเอง หรือตอนนี้ลูกไม่อยากพบปะหาคู่ชั่วคราวก็ได้ แม่จะไม่บังคับลูก”
เจียงเสี่ยวไป๋ฟังคำพูดเหล่านี้แล้วรู้สึกแปลกใจมาก
ตู้เซียวหยู่ในเมื่อก่อนจะพูดจาง่ายเหมือนตอนนี้ที่ไหน วันๆแทบอยากจะรีบให้เธอแต่งออกไป กลัวเธอจะไม่แต่งงานอย่างงั้นแหละ
จู่ๆเป็นแบบนี้ พริบตาเดียวเจียงเสี่ยวไป๋ก็เกิดความสงสัย
“แม่คะ ทำไมจู่ๆแม่ถึงมาพูดเรื่องพวกนี้คะ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นคะ?”
“เปล่า ไม่มีหนิ! ไม่ได้เกิดเรื่องอะไร แม่แค่เป็นห่วงแกเฉยๆ แกนี่คิดอะไรเนี่ย?”
ตู้เซียวหยู่หัวเราะฮ่าๆ อยากโกหกให้ผ่านๆไป
แต่ในฐานะที่เป็นลูกสาวของเธอ เจียงเสี่ยวไป๋เข้าใจเธอดีมาก ในนี้ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆ
เจียงเสี่ยวไป๋คิดดูอย่างละเอียด คราวก่อนตอนที่ท่านโทรหาตัวเอง ท่านขอวันเดือนเกิดกับตัวเอง เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ยอมให้ ต่อมาตู้เซียวหยู่ก็บอกว่าจะไปขอกับแม่ของเซียวซู่
คิดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไป๋สมองแล่นขึ้นมาทันที
หรือว่าตู้เซียวหยู่ได้ขอวันเดือนเกิดของเซียวซู่แล้ว? จากนั้นผลที่ดูดวงออกมาก็ไม่ดีด้วย?
คิดไปคิดมา ก็มีแค่สาเหตุนี้แล้ว
“แม่คะ แม่แอบไปดูดวงของหนูกับเซียวซู่มาใช่มั้ยคะ?”
ตู้เซียวหยู่ฟังแล้วตกใจ เด็กคนนี้ทำไมฉลาดขนาดนี้ แป๊บเดียวก็เดาออกแล้ว
