บทที่1484 สภาพจิตใจคุณดีจังเลย
เซียวซู่ขมวดคิ้วคิดไปพักหนึ่งถึงพูด:“เป็นไปได้? หรือบางทีอาจจะสลับตัว ที่จริงผมไม่ใช่ลูกแท้ๆหรอก”
เจียงเสี่ยวไป๋พลิกตัวมาสบตากับเขา และพูดอย่างขำ:“ฉันก็แค่ล้อเล่นกับคุณเอง คุณคงไม่ใช่จริงจังมั้งคะ?”
“ผมก็แค่ล้อเล่น”
“โกหก คุณไม่มีรอยยิ้มเลย พูดเล่นอย่างหน้าแข็งทื่อ ไม่ตลกเลย!” เจียงเสี่ยวไป๋ยื่นมือจิ้มทรวงอกของเขา จากนั้นถูกเซียวซู่จับมือเอาไว้
จากนั้นเจียงเสี่ยวไป๋ถูกเขาดึงเข้ามาในอ้อมกอด คางของเซียวซู่พิงที่หัวของเธอ: “นอนเช้าหน่อย ต่อจากนี้มีเรื่องที่ต้องทำอีกเยอะ”
ใช่สิ แต่งงานดูเหมือนแค่วันแต่งงานค่อนข้างยุ่ง แต่พอได้เป็นเจ้าสาวจริงๆเจียงเสี่ยวไป๋ถึงรู้ เรื่องที่ต้องทำมีเยอะมาก
เพราะพวกเขายังต้องเตรียมเรือนหอใหม่
แต่ไม่นึกเลยว่าเหลียงหย่าเหอจะเตรียมเรือนหอไว้ล่วงหน้าแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ได้ไปดู ฮวงจุ้ยและทำเลต่างก็ดีมาก แต่แค่เฟอร์นิเจอร์ยังไม่ได้ซื้อ
ดังนั้นช่วงนี้เจียงเสี่ยวไป๋นอกจากยุ่งเรื่องแต่งงาน ยังต้องยุ่งเรื่องจัดวางเฟอร์นิเจอร์ในบ้านอีก เธอกับเซียวซู่ไปดูโซฟา เตียง โต๊ะทานข้าว พอเสร็จแล้วยังต้องไปซื้ออุปกรณ์อย่างอื่นอีก
ช่วงนี้เจียงเสี่ยวไป๋ได้สั่งของโชว์ชิ้นเล็กๆที่มีเอกลักษณ์มากมายผ่านโซเชียล
แน่นอน นอกเหนือจากนี้พวกเขาสองคนต่างก็ยังต้องทำงานกันอยู่ เพราะวันหยุดจะเก็บไว้ใช้ช่วงที่พวกเขาแต่งงาน
ดังนั้นทั้งสองคนสามารถบอกได้ว่ายุ่งจนออกเช้ากลับดึก
เพราะจะจัดงานแต่ง ดังนั้นก็ต้องส่งการ์ดเชิญและลูกอมมงคลเรียนเชิญแขก
หานมู่จื่อ เย่โม่เซิน หานชิง เสี่ยวเหยียนย่อมอยู่ในการเรียนเชิญครั้งนี้ แต่เจียงเสี่ยวไป๋กลับเป็นคนเอาการ์ดของเสี่ยวเหยียนมาเอง และบอกกับเซียวซู่ว่า: “คุณไปส่งการ์ดเชิญของคุณชายเย่และคุณนายของคุณ อันนี้ฉันไปส่งเอง”
เซียวซู่มองเธออย่างค่อนข้างลังเล
“ทำไม? แบ่งงานกันทำเข้าใจหรือเปล่า? อีกอย่างวันนี้ฉันก็ไม่มีธุระอะไร ถ้าคุณยุ่ง คุณก็เอาการ์ดเชิญคุณชายเย่ของคุณมาให้ฉันก็ได้”
เซียวซู่ไม่ได้พูดจา แค่จู่ๆยื่นมือกอดเจียงเสี่ยวไป๋ไว้ ใกล้ไปที่ข้างหูเธอและพูดเบาๆ: “กล้ำกลืนคุณแล้ว”
เพราะรู้ปมในใจของตัวเองอาจจะยังไม่ได้คลี่คลายหมด ดังนั้นเจียงเสี่ยวไป๋จึงเป็นคนรับผิดชอบงานนี้เอง เซียวซู่ไม่ยอมรับไม่ได้จริงๆว่าเจียงเสี่ยวไป๋ใจกว้าง
เกรงว่าชาตินี้ทั้งชาติ เขาคงไม่เจอผู้หญิงที่เหมือนเจียงเสี่ยวไป๋อีกแล้ว
เจียงเสี่ยวไป๋รู้ความคิดของเขา เธอก็ไม่โกรธ ไม่สำออย แค่พูดอย่างใจกว้าง: “ถ้าคุณรู้สึกว่าฉันกล้ำกลืน ต่อไปก็ดีกับฉันหน่อย อย่าทำให้ฉันเสียใจเด็ดขาด ถ้าคุณทำให้ฉันเสียใจล่ะก็……”
พูดถึงตรงนี้เจียงเสี่ยวไป๋หยุดนิ่งไปครู่นึง เหมือนปล่อยคำโหด:“ฉันก็จะไปจากคุณ ไปที่ที่คุณหาฉันไม่เจอตลอดกาล”
ได้ยินคำพูดของเธอ ทันใดนั้นหัวใจของเซียวซู่หยุดเต้นไปชั่วขณะ เขาถอยออกมา และขมวดคิ้วไว้แน่น:“ต่อไปห้ามพูดแบบนี้อีก”
เจียงเสี่ยวไป๋ยักคิ้วขึ้นมาด้วยความขำ“คุณกลัวอะไร? ขอแค่คุณไม่ทำให้ฉันเสียใจ ฉันก็จะไม่ไปจากคุณ และไม่ให้คุณหาฉันไม่เจอด้วย”
“สรุปก็คือ ต่อไปห้ามพูดอีก”
เพราะคำพูดของเจียงเสี่ยวไป๋ทำให้เซียวซู่นึกถึงคำพูดของหมอดู ไม่ใช่แยกจากกันก็คือตายจากกัน
เขาไม่อยากได้ตอนจบแบบนี้!
เซียวซู่ดึงเจียงเสี่ยวไป๋เข้ามาในอ้อมกอด และกอดเธอไว้แน่น
เจียงเสี่ยวไป๋ถึงขั้นดึงสติกลับมาไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น คนทั้งคนถูกเขากอดไว้แน่น แรงของเขาช่างเยอะ เหมือนจะนวดเธอเข้าไปในร่างกายของเขายังไงอย่างงั้น มือที่บีบอยู่ตรงเอวของเธอก็หนักจนน่ากลัว
เจ้าหมอนี่ เธอแค่พูดไปเรื่อยเปื่อย เขาก็ตกใจขนาดนี้เลย ดูท่าเขายิ่งอยู่ยิ่งแคร์ตัวเองแล้ว
คิดถึงตรงนี้ รอยยิ้มตรงมุมปากของเจียงเสี่ยวไป๋กว้างขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เธอตบหลังของเซียวซู่เบาๆเหมือนกล่อมเด็ก
“เอาล่ะๆ ต่อไปฉันไม่พูดแล้วค่ะ”
เธอคิด เซียวซู่เชื่อฟังขนาดนี้ ไม่ทำให้เธอเสียใจแน่นอน
เจียงเสี่ยวไป๋ใช้มือถือของตัวเองโทรหาเสี่ยวเหยียน เสี่ยวเหยียนได้ยินว่าเธอจะเอาการ์ดเชิญงานแต่งมาให้ ก็ได้บอกที่อยู่ของตัวเองให้เธอทันที จากนั้นได้วิ่งออกไปรับเสี่ยวไป๋
แน่นอน ตอนที่เธอจะออกไป หานชิงไม่ไว้วางใจจึงได้ไปพร้อมกับเธอ
เพราะฉะนั้นหลังจากเจียงเสี่ยวไป๋ลงจากรถ ก็เห็นเสี่ยวเหยียนยืนอยู่กับผู้ชายที่สง่าผ่าเผย ผู้ชายสูงมาก หน้าตาหล่อเหลามาก แต่ออร่าบนตัวเย็นชามาก แค่ดูก็เหมือนเป็นคนเข้าหายาก
เห็นเจียงเสี่ยวไป๋ เสี่ยวเหยียนโบกมือให้เธอด้วยความตื่นเต้น
เจียงเสี่ยวไป๋ก้าวเท้าเดินไปอย่างไว และยิ้มให้กับเธอ
“สวัสดีค่ะ ฉันเสี่ยวไป๋ค่ะ”
“สวัสดีค่ะ เสี่ยวไป๋ ฉันเสี่ยวเหยียนค่ะ นี่คือสามีของฉันหานชิง”
เสี่ยวเหยียนผลักหานชิงทีหนึ่ง ใบหน้าเย็นชาแข็งกระด้างของหานชิงถึงนิ่มนวลลงมา จากนั้นได้ยื่นมือไปหาเจียงเสี่ยวไป๋“สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ”เจียงเสี่ยวไป๋ยื่นมือใช้ปลายนิ้วแตะเบาๆ จากนั้นก็ได้ดึงมือกลับเลย
วิธีทักทายของทั้งสองล้วนจืดจางมาก ไม่ได้มีการสัมผัสที่มากกว่า
ต่อมาเสี่ยวเหยียนก็ได้พาเจียงเสี่ยวไป๋เข้าไปในบ้าน ระหว่างทางหานชิงติดตามอยู่ข้างกายของเสี่ยวเหยียน กลัวเธอจะเกิดเรื่องอะไร
ต่อมายังเป็นเสี่ยวเหยียนพูดกับหานชิงว่า:“นี่คือเสี่ยวไป๋ เธอเป็นแฟนของเซียวซู่ค่ะ เธอกับเซียวซู่จะแต่งงานแล้ว วันนี้เอาการ์ดเชิญมาให้ค่ะ”
ตอนที่ได้ยินชื่อของเซียวซู่ หานชิงยังค่อนข้างแปลกใจ จู่ๆเขาก็จำเจียงเสี่ยวไป๋ได้เขาจำเรื่องที่เซียวซู่อยู่หน้าห้องฉุกเฉินชกต่อยกับตัวเองก่อนหน้านั้นได้ และตอนนั้นผู้หญิงคนนี้ก็ยืนอยู่ข้างๆ
เห็นกับตาว่าแฟนของตัวเองชกต่อยกับคนอื่นเพราะผู้หญิงอีกคน ไม่นึกเลยว่าเธอยังจะแต่งงานกับเขาอีก?
ตั้งแต่เรื่องของครั้งก่อน หานชิงดูออกว่าเซียวซู่ยังมีใจให้เสี่ยวเหยียนอยู่
ตอนนี้กลับ…….
คิดถึงตรงนี้ ความรู้สึกที่หานชิงมีต่อเซียวซู่แย่ลงอีกหลายส่วน เขาเม้มปากไว้ไม่พูดจา
แต่ความคิดและแววตาของเขาหลบไม่พ้นสายตาของเจียงเสี่ยวไป๋ ตอนนี้เซียวซู่เป็นผู้ชายของตัวเองแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ย่อมไม่อยากให้หานชิงเข้าใจเขาผิดอยู่แล้ว เธอก็ไม่เลี่ยงคำต้องห้าม แต่ได้พูดตรงๆ:“ที่จริงครั้งก่อนเราเคยเจอหน้ากัน ตอนนั้นคุณยังอยู่ในห้องฉุกเฉิน เซียวซู่ยังมีเรื่องชกต่อยกับเขาเพื่อคุณเลยค่ะ”
เธอเป็นฝ่ายพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเอง ทันใดนั้นเสี่ยวเหยียนอึดอัดจะแย่ ไม่รู้จะพูดอะไรเลย
กลับเป็นหานชิง ในที่สุดสายตาก็ได้หล่นอยู่ที่ใบหน้าเธอ และเพ่งมองเธอ
“แต่นั่นล้วนเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ตอนนี้เซียวซู่ถูกฉันล้อมไว้ เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องกังวลว่าเขามาแย่งผู้หญิงของคุณแล้ว แล้วก็เสี่ยวเหยียน คุณก็ไม่ต้องกังวลว่าเขาจะมาก่อกวนคุณแล้วค่ะ”
เสี่ยวเหยียนคาดไม่ถึงจริงๆว่าเธอจะเอาเรื่องมาพูดต่อหน้า ได้แต่ยิ้ม
“วางใจเถอะ ฉันไม่มีเจตนาร้ายกับพวกคุณหรอก เป็นฝ่ายพูดเรื่องนี้เองก็ไม่อยากให้พวกคุณมีความข้องใจ ตอนนี้พวกคุณฟังแล้วอาจจะค่อนข้างอึดอัด แต่ต่อไปก็ไม่รู้สึกอะไรแล้วค่ะ”
ถ้าเธอไม่พูดสักที งั้นต่อไปเจอหน้าก็ต้องอึดอัดตลอด พูดเคลียร์กันแล้วกลับแค่อึดอัดชั่วขณะ ต่อไปก็ดีแล้ว
หลังจากเสี่ยวเหยียนฟังคำพูดเหล่านี้แล้ว ก็เผยรอยยิ้มออกมาอย่างห้ามใจไม่ได้
“จิตใจคุณดีจังเลย ในเมื่อคุณไม่ถือสา งั้นฉันก็วางใจแล้วค่ะ”
