บทที่1485 คุณหลงตัวเองเกิน
หานชิงมองเจียงเสี่ยวไป๋อย่างจริงจังทีหนึ่ง พยายามมองหาความเจ็บใจและอารมณ์อย่างอื่นจากแววตาและใบหน้าของเธอ
แต่ไม่มี เธอใจกว้างจริงๆ ตอนที่พูดคำพูดเหล่านี้ก็จริงใจ ไม่มีอารมณ์อย่างอื่นปะปนอยู่ในนั้นเลย
เดิมทีเธอยังเป็นห่วงความปลอดภัยของเสี่ยวเหยียน แต่ตอนนี้เห็นเจียงเสี่ยวไป๋เป็นแบบนี้ เขาก็วางใจแล้ว
ดังนั้นหลังจากเข้ามาในบ้าน หานชิงก็เหลือพื้นที่ให้สาวๆทั้งสอง
เจียงเสี่ยวไป๋วางการ์ดเชิญงานแต่งและลูกอมมงคลไว้บนโต๊ะ จากนั้นได้มองดูรอบๆ และขยิบตาให้เสี่ยวเหยียน“สามีคุณแคร์คุณจังเลยนะคะ”
หน้าตาซุกซนเหมือนเด็กผู้หญิงพูดคุยกัน เดิมทีเสี่ยวเหยียนยังค่อนข้างเกร็ง เห็นเธอใจกว้างเป็นมิตรไมตรีขนาดนี้ เธอก็ค่อยๆผ่อนคลายลงมา
“ขอโทษด้วยนะคะ เขาไม่มีเจตนาร้ายหรอก แต่ครั้งก่อนตอนที่อยู่ในงานแต่งคุณก็เห็นแล้ว ตอนนั้นพอเกิดเรื่องนั้น ดังนั้นตอนนี้เขาก็มีความเคลือบแคลงใจ ไม่ว่าเผชิญเรื่องอะไรกับคนอะไรก็ล้วนเป็นแบบนี้ ไม่ใช่จ้องเล่นงานคุณนะ”
“ฉันรู้”เจียงเสี่ยวไป๋ผายมืออย่างไม่เป็นไร:“ฉันไม่เป็นไรหรอก เพราะฉันไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย เขาจะมองฉันยังไงก็ไม่เป็นไรหรอก แต่งานแต่งครั้งนั้น สามีคุณโหดมากเลย”
“คุณรู้ด้วยเหรอ?”
“แน่นอน คุณเกิดเรื่องก่อน ต่อมาก็มี บริษัทตระกูลเห้อร่วงหล่นมาทีหลัง ฉันได้ดูบนโซเชียลอยู่บ้าง”พูดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวยกนิ้วโป้งให้เสี่ยวเหยียน“เขาดีกับคุณจังเลย สามีดีเด่น”
เสี่ยวเหยียนยิ้มอย่างเก้อเขิน จากนั้นพูดกับเธอ:“เซียวซู่ก็คงดีกับคุณมากเลยใช่มั้ย?”
“อืม”เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า และพูดอย่างเป็นธรรมชาติ:“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว ฉันให้เขาไปทางไหนก็ไป ให้เขาทำอะไรก็ไม่กล้าขัดคำสั่งเด็ดขาด ฉันชอบแบบนี้แหละ~”
“ยินดีกับพวกคุณด้วย ฉันดีใจแทนพวกคุณจริงๆ”
“ฉันว่าเรื่องครั้งก่อนคุณคงตกใจไม่เบาเลยมั้ง? ครั้งนี้ให้คุณไปร่วมงานแต่ง ฉันคิดว่าสามีคุณน่าจะไม่เห็นด้วย แต่ขั้นตอนนี้ยังไงฉันก็ต้องทำ การ์ดเชิญและลูกอมมงคลฉันล้วนส่งมาแล้ว คำอวยพรของคุณฉันก็ได้รับแล้ว เพราะฉะนั้นถ้าคุณไม่ไป ฉันก็ไม่โกรธหรอกค่ะ”
เสี่ยวเหยียนมองผู้หญิงตรงหน้าที่พูดคุยหัวเราะ ดูยังไงก็รู้สึกอิจฉา ในขณะเดียวกันก็รู้สึกชื่นใจ เพราะเรื่องของเซียวซู่ เธอรู้สึกตัวเองติดค้างเซียวซู่มาโดยตลอด เพราะเมื่อก่อนเขาดีกับตัวเองจริงๆ ตอนที่อยู่ต่างประเทศก็เคยอยู่เคียงข้างตัวเอง
สุดท้ายถ้าตัวเองได้รับความสุข แต่เซียวซู่ไม่ได้รับความสุข เธอก็จะรู้สึกเป็นห่วง
ตอนนี้เห็นเซียวซู่สามารถหาผู้หญิงที่ละเอียดถี่ถ้วนขนาดนี้ เสี่ยวเหยียนรู้สึกดีใจจริงๆ เธอได้พูดอวยพรเจียงเสี่ยวไป๋ยาวรวดหลายคำเลย
แต่เจียงเสี่ยวไป๋เป็นคนที่คบง่ายจริงๆ ไม่นานก็เปลี่ยนประเด็นไปที่ด้านอื่น
ถึงขั้นสุดท้ายยังพูด “อุ๊ย ถ้าคุณรู้สึกเกรงใจจริงๆ ต่อไปพวกเราก็มาเป็นทองแผ่นเดียวกันเลยสิ”
เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่าโอเค“โอเคเลยค่ะ”
พูดคุยกันถึงสุดท้าย ทั้งสองได้เป็นเพื่อนกัน อีกอย่างเสี่ยวเหยียนแสดงเจตจำนง ตัวเองจะไปงานแต่งแน่นอน
ปรากฏเจียงเสี่ยวไป๋กลับพูดอย่างรังเกียจ:“คุณอย่ามาดีกว่า ถ้าคุณมาแล้วเซียวซู่ล้มเลิกงานแต่งจะทำยังไง?”
พอพูดจบยังไม่รอให้เสี่ยวเหยียนดึงสติกลับมา เจียงเสี่ยวไป๋ก็หัวเราะฮ่าๆขึ้นมาก่อนแล้ว
ทั้งๆที่เรื่องที่พูดนี้ไม่ตลกเลย แต่เธอกลับหัวเราะได้อย่างกำเริบเสิบสาน ในที่สุดทีนี้เสี่ยวเหยียนก็สามารถแน่ใจแล้วว่าเธอไม่แคร์ที่เซียวซู่เคยชอบตัวเองจริงๆ
ในขณะที่รู้สึกเธอไร้หัวจิตหัวใจ แต่ก็รู้สึกสงสารเธอ ถึงขั้นรู้สึกตัวเองต้องเรียนรู้จากเจียงเสี่ยวไป๋เยอะๆ
คนเราอยู่บนโลกนี้ เรื่องมากมายล้วนไม่ได้ดั่งใจตัวเอง บางทีสู้คิดปลงหน่อยดีกว่า ไม่ต้องดื้อดึงทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ตลอด นั่นมันการหาความทุกข์ให้ตัวเองจริงๆ
ทั้งสองพูดคุยกันถึงสุดท้าย ได้กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอย่างสิ้นเชิง เจียงเสี่ยวไป๋ดูเวลาก็พอสมควรแล้วจึงได้ขอตัวกลับก่อน ก่อนไปเสี่ยวเหยียนควงแขนเธอไว้อย่างไม่อยากให้ไปจาก
“ต่อไปชวนเธอออกมาได้มั้ย?”
“ได้สิ เธอจะเดินช้อปปิ้งมั้ย? ฉันมีเพื่อสนิทอยู่คนหนึ่ง เธอยังโสดอยู่ ครั้งหน้าสามารถแนะนำให้เธอรู้จักได้”
เสี่ยวเหยียนมีเพื่อนน้อยจริงๆ นอกจากหานมู่จื่อที่สามารถพูดคุยได้ก็ไม่มีเพื่อนสนิทคนอื่นๆอีกแล้ว ตอนนี้เจอเจียงเสี่ยวไป๋ที่มีชีวิตชีวาและพลังอย่างนี้ อยากเข้าใกล้เธอมากเป็นพิเศษ
“โอเค งั้นถึงเวลาฉันโทรหาเธอนะ”
“ไม่มีปัญหา”
หลังจากเจียงเสี่ยวไป๋จากไป เสี่ยวเหยียนนั่งอยู่บนโซฟา มุมปากยังมีรอยยิ้มอยู่ตลอด
ตอนที่หานชิงมาหาเธอก็เห็นภาพนี้ ภรรยาของเขามีความสุขขนาดนี้ ใบหน้าของหานชิงก็อ่อนโยนขึ้นเยอะ
เขานั่งลงที่ข้างกายเธอ
“มีความสุขมาก?”
“อืม”เสี่ยวเหยียนควงแขนของเขาไว้ น้ำเสียงไพเราะขึ้นเยอะ:“คุณไม่รู้ นิสัยของเธอดีมากจริงๆ ฉันไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้เลย เซียวซู่สามารถหาแฟนแบบนี้ได้ เป็นบุญวาสนาของเขาจริงๆ”
หานชิงนึกย้อนถึงคำพูดเหล่านั้นของเจียงเสี่ยวไป๋ นานๆทีจะพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“อืม ดูแล้วเป็นคนใจกว้างดี”
“ใช่มั้ยล่ะ? ฉันเพิ่มวีแชทเธอแล้ว ถึงเวลาฉันออกไปเที่ยวเล่นกับเธอได้มั้ยคะ?”
“ออกไป?”
“อืม อีกอย่างฉันได้รับปากเธอแล้วด้วย ว่าจะพาคุณไปร่วมงานแต่งของเธอ โอเคมั้ยคะ?”
“แต่ครั้งก่อนคุณ…..”
หานชิงค่อนข้างลังเล เพราะสถานการณ์ตอนนี้ของเสี่ยวเหยียนไม่เหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้เธอตั้งครรภ์อยู่ อีกอย่างเวลาผ่านไปหลายเดือน ท้องของเธอก็ดูออกอย่างชัดเจนแล้ว
“เฮ้ย? เรื่องของครั้งก่อนผ่านไปนานมากแล้ว ฉันก็รับปากเธอไปแล้วด้วย ฉันไม่อยากผิดคำพูดค่ะ”
“โอเค งั้นผมไปเป็นเพื่อนคุณ”
หลังจากเจียงเสี่ยวไป๋กับเสี่ยวเหยียนเพิ่มวีแชทกัน ปรากฏกลับไม่มีเวลาไปเดินช้อปปิ้งด้วยกัน เพราะช่วงนี้เจียงเสี่ยวไป๋ยุ่งมาก เธอต้องยุ่งกับการลองชุดแต่งงาน แล้วก็หาช่างแต่งหน้า ส่งการ์ดเชิญไปให้เพื่อนๆและญาติๆ
เพราะเจียงเสี่ยวไป๋รู้ ที่จริงความสัมพันธ์กับเพื่อนมากมายในมหาลัย หรือเพื่อนสมัยเรียนมัธยมปลายล้วนจืดจางหมดแล้ว ถ้าบอกเรื่องแต่งงานกับคนอื่นเป็นการส่วนตัว รู้สึกเหมือนยื่นมือขออั่งเปากับคนอื่นยังไงอย่างงั้นเลย
ดังนั้นเจียงเสี่ยวไป๋เลยไม่ได้ส่งเป็นการส่วนตัว แค่แชร์ข่าวที่ตัวเองจะแต่งงานในแชทกลุ่มเพื่อนเฉยๆ คิดไม่ถึงกลุ่มที่เงียบเหงาจะคึกคักขึ้นมาทันที แอดคำอวยพรสารพัดมาให้เธอ
เจียงเสี่ยวไป๋ดูคำอวยพรเหล่านั้น ยิ้มมุมปากขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว เธอพิมพ์ข้อความต่อ “ขอบคุณทุกคำอวยพรจากเพื่อนๆนะ ถ้าว่างก็มาร่วมงานและดื่มเหล้ามงคลกันนะ”
พอคุยจบ เจียงเสี่ยวไป๋วางมือถือลง จากนั้นก็ลุกไปอาบน้ำ
พอเข้าห้องน้ำ เจียงเสี่ยวไป๋ก็เห็นอุปกรณ์อาบน้ำในห้องน้ำ ช่วงนี้เธอสั่งซื้อของใช้คู่รักมากมายผ่านออนไลน์ ได้จัดวางที่เรือนหอใหม่หมดแล้ว
ทางนี้ยังเป็นสภาพเดิม แต่เซียวซู่กับเจียงเสี่ยวไป๋มีนิสัยที่เหมือนๆกัน ห้องน้ำทำความสะอาดได้เกลี้ยงเกลา อีกอย่างเซียวซู่ยังมีโรคย้ำคิดย้ำทำอย่างนึง นั่นก็คือของในห้องน้ำถ้าใช้แล้วต้องจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เหมือนกับชั้นวางสินค้าในห้างสรรพสินค้า
จุดนี้เจียงเสี่ยวไป๋สู้เขาไม่ได้ อีกอย่างทุกครั้งเธอจะพูดเสียดสีเซียวซู่ เพราะเขาจัดวางปุ๊บ ทุกครั้งตอนที่เธอล้างหน้าก็จะไม่ถนัด ต้องหาครึ่งค่อนวันถึงจะหาโฟมล้างหน้าเจอ
ปรากฏเซียวซู่กลับตอบกลับมาคำนึง:“ใครใช้ให้คุณหลงตัวเองขนาดนี้ล่ะ? ถ้าคุณซื้อน้อยๆหน่อย ถึงขั้นต้องหาครึ่งค่อนวันมั้ย?”
