บทที่1487 แค่เห็นแว๊บเดียวก็จดจำไปชั่วนิรันดร์
ไม่ว่ายังไง เจียงเสี่ยวไป๋ก็เป็นผู้หญิง เธอก็หลงตัวเองนิดหน่อยอยู่
เธอก็เลยหยิบมือถือออกมาเซลฟี่รูปหนึ่ง จากนั้นส่งไปให้เซียวซู่ ปรากฏเซียวซู่ไม่รู้มัวแต่ยุ่งอะไรอยู่ ไม่ตอบวีแชทเธอสักที
ต่อมาฟางถังถังกับสวี่ยี่เฟยรู้สึกเธอใส่แบบนี้สวย ก็เลยทยอยกันหยิบมือถือออกมาถ่ายรูปกับเธอ ถ่ายแนวนอน ถ่ายแนวตั้ง หลังจากเธอสองคนถ่ายเสร็จ ช่างถ่ายภาพที่ติดตามในวันนี้ก็เรียกร้องให้เจียงเสี่ยวไป๋ถ่ายรูปหน่อย
เดิมทีเจียงเสี่ยวไป๋สวมชุดนี้ก็หนักอยู่แล้ว ภายใต้ข้อเรียกร้องของช่างภาพได้โพสต์ท่ามากมาย ตอนแรกเธอยังให้ความร่วมมืออยู่ ต่อมาพอถ่ายรูปทั้งเซ็ตเสร็จ เจียงเสี่ยวไป๋ก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว
ส่วนเวลานี้เซียวซู่ก็ยังไม่ได้ตอบข้อความเธอ มัวแต่ยุ่งอะไรกันแน่?
เจียงเสี่ยวไป๋อารมณ์ไม่ค่อยดี อีกอย่างเพื่อแต่งหน้า ตอนเช้าเธอไม่ได้ทานอะไรเลย เมื่อกี๊ทรมานไปพักหนึ่ง แล้วรู้สึกหิวจริงๆ
คิดถึงตรงนี้ เธอก็ได้ถามเพื่อนเจ้าสาวทั้งสองของตัวเองว่า“ฉันหิวอ่ะ กินอะไรหน่อยได้มั้ย?”
ฟางถังถังได้ยินแล้วรีบหันไปคว้าขนมและลูกอมที่โต๊ะ:“กินรองเท้าหน่อย?”
เห็นขนมที่แห้งและลูกอมที่หวานจนเลี่ยน เจียงเสี่ยวไป๋ปฏิเสธทันที“ฉันไม่อยากกินอันนี้”
สวี่ยี่เฟยคุ้ยหาที่กระเป๋าตัวเอง คุ้ยหาขนมปังชิ้นเล็กออกมา:“กินอันนี้เถอะ ฉันเอาติดรถไว้เตรียมรองเท้า แต่ยังกินไม่หมด”
ขนมอันนี้ก็แห้งมากเหมือนกัน เจียงเสี่ยวไป๋หิวจนอยากดื่มซุปวุ้นเส้น แต่ตอนนี้ไปหาของกินอย่างโจ่งแจ้ง อีกอย่างกินข้าวเสร็จเดี๋ยวในงานยังต้องแปรงฟันอีก ถ้าแปรงฟันเดี๋ยวเครื่องสำอางต้องเลอะแน่ๆ
พอนึกถึงความน่ากลัวที่ถูกช่างแต่งหน้าควบคุม เจียงเสี่ยวไป๋ได้ผลักขนมปังกลับไป
“ช่างเถอะ ฉันรอให้เสร็จงานค่อยกินดีกว่า ถึงเวลาอยากกินอะไรก็กินอันนั้น”
“ก็ใช่”ฟางถังถังพยักหน้าอย่างคล้อยตาม:“ไหนๆรถแห่ขันหมากก็ใกล้มาแล้ว หลังงานเสร็จค่อยกินก็ได้”
“อืม”
จู่ๆมือถือของเจียงเสี่ยวไป๋ดังขึ้นทีหนึ่ง เธอดูแว๊บหนึ่ง พบว่าเซียวซู่ส่งข้อความมาให้เธอ
“เพิ่งเตรียมตัวเสร็จ จะมาเดี๋ยวนี้เลย”
จะมาเดี๋ยวนี้เลย?
ไม่รู้เพราะอะไร เห็นคำนี้ ทันใดนั้นหัวใจของเจียงเสี่ยวไป๋ก็เต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้ เธอรู้สึกตัวเองที่เป็นแบบนี้ไม่เอาไหนเลย แค่ข้อความหนึ่งเฉยๆก็ทำให้เธอถึงกับใจเต้นและหน้าแดงแล้ว
เธอก็เลยแสร้งเก็บมือถืออย่างเงียบสงบ
วันนี้ฟางถังถังตื่นเต้นมาก โพสต์รูปของเจียงเสี่ยวไป๋ลงในMomentอย่างบ้าคลั่ง แล้วก็ของในห้องด้วย สุดท้ายยังได้ลงรูปเซลฟี่ของตัวเองด้วย
เจียงเสี่ยวไป๋จึงอดถามเธอไม่ได้:“เธอเพิ่มวีแชทของเทพบุตรเธอได้แล้วใช่มั้ย?”
ฟางถังถังฟังแล้วค่อนข้างแปลกใจ
“เธอรู้ได้ยังไง?”
“เธอดูเธอซิปกติไม่ค่อยโพสต์รูปลงในMomentเลย ตอนนี้พอสบโอกาสก็โพสต์สุดฤทธิ์เลย ถึงแม้เธอโพสต์รูปฉันสองใบ แต่รูปอื่นเป็นของเธอหมดเลย”
“ฮึ่มๆ”ฟางถังถังกระแอมทีหนึ่ง ยิ้มแก้มปริขวางเธอไว้:“เพื่อนรักของฉัน เธอจะแต่งงานใช้ชีวิตคู่อยู่แล้ว แต่ฉันยังโสดอยู่เลย เธอให้ฉันฉวยโอกาสโพสต์หน่อยเถอะ”
“อย่ามาไม้นี้หน่อยเลย ฉันไม่ให้เธอโพสต์ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? แต่เธอกลับไม่บอกฉัน ตอนนี้คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว?”
“อืม ณ ตอนนี้ฉันยังเป็นแฟนคลับรุ่นแม่อยู่ ถึงแม้เขายังไม่ได้โด่งดัง แต่ฉันเชื่อสักวันเขาจะต้องยืนอยู่บนเวทีให้ทุกคนสามารถมองเห็นเขา และเฉิดฉายจรัสแสงแน่นอน!”
“ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นต่อไปเขาก็จะยิ่งห่างไกลกับเธอแล้ว”
“ไม่เป็นไร ฉันชอบดูหน้าตาตอนที่เขาอยู่บนเวที ไกลหน่อยก็ไม่เป็นไร”
พอพูดจบ ฟางถังถังเอามือทั้งสองกุมไว้ที่แก้มสองข้างแล้วมองไปที่เจียงเสี่ยวไป๋: “อิจฉาเธอจังเลย หาความสุขของตัวเองเจอเร็วขนาดนี้ ฉันรู้สึกเมื่อก่อนนิสัยเธอไม่ใช่คนที่จะหวั่นไหวได้ ใครจะรู้เธอแค่พูดคำเดียวก็ทำให้คนตกตะลึง ระยะเวลาที่คบเพื่อนไว ระยะเวลาที่แต่งงานยิ่งไว ฉันเดา เธอคงไม่ใช่แต่งงานไม่นานก็จะประกาศว่าท้องอีกมั้ง?”
เจียงเสี่ยวไป๋หน้าแดงก่ำ“เธอพูดมั่วอะไร? จะท้องเร็วขนาดนั้นได้ยังไง?”
“ก็คราวก่อนไง ตอนนี้เธอยังไม่ท้องอีกเหรอ?”ฟางถังถังใกล้ไปที่ข้างหูเธออย่างระมัดระวัง “งั้นเซียวซู่ของเธอไม่ไหวนี่นา ไม่นัดเดียวก็ป่องเลย”
เจียงเสี่ยวไป๋:“! ! !”
“ทำไมเธอที่เป็นสาวโสด ยังมีความคิดลามกมากกว่าฉันเสียอีก?”
ฟางถังถังยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ไม่ได้ตอบคำถามเธอ
ไม่นานด้านนอกก็มีเสียงเคาะประตูก้องมา ทุกคนก็ได้โห่ร้องขึ้นมา
“เจ้าบ่าวมาแล้วๆ พวกเราจะให้เขาตอบคำถาม ถ้าตอบไม่ถูกก็ไม่ให้เขาเข้ามา ยังต้องให้อั่งเปาด้วย”
ทันใดนั้นในห้องก็ครึกครื้นสุดๆ จู่ๆมีคนยัดซองจดหมายซองหนึ่ง มาที่มือของเจียงเสี่ยวไป๋
“นี่คือหนังสือรับประกัน เดี๋ยวให้เจ้าบ่าวอ่านให้เธอฟังนะ”
เจียงเสี่ยวไป๋รับมาดูแว๊บหนึ่ง ในนั้นไม่มีอะไรไปมากกว่าเขียนไว้ว่าหลังจากแต่งงานภรรยาคือที่หนึ่ง ภรรยาใหญ่สุด ภรรยาไม่ผิดตลอดกาล ถ้ามีความผิด งั้นก็เอาข้อที่แล้วมาศึกษาและปฏิบัติตามประมาณนั้น
ให้เซียวซู่อ่านคำพูดนี้ เขาจะกล้าอ่านออกมาเหรอ?
ไม่รู้เพราะอะไร เจียงเสี่ยวไป๋นึกถึงหน้าตาที่เซียวซู่อ่านอันนี้ก็อยากหัวเราะ ส่วนด้านนอกได้เริ่มแซวเล่นกันขึ้นมาแล้ว
ถึงแม้สวี่ยี่เฟยไม่รู้จักกับทุกคนเลย เธอเป็นเพื่อนของฝ่ายเจ้าสาว แต่เพราะเธอเป็นบรรณาธิการ เดิมทีก็เป็นพวกที่พูดจาเก่งอยู่แล้ว บวกกับเธอเป็นคนเล่นมุกเก่ง ไม่นานบรรยากาศในห้องก็ถูกเธอพาไป
เพื่อนเจ้าบ่าวที่ติดตามเซียวซู่ก็มีสองคน ต่างก็เป็นคนในครอบครัวเขา หนึ่งในนั้นเป็นคนซื่อตรง ส่วนอีกคนก็รับมุกได้เก่งมาก
สุดท้ายยังเป็นเซียวซู่ที่ยัดอั่งเปาผ่านช่องโหว่ประตู จากนั้นประตูถึงถูกเปิดออก
พอเจ้าบ่าวกับเพื่อนเจ้าบ่าวเข้ามาปุ๊บ ก็ได้รับภารกิจ นั่นก็คือหารองเท้าของเจ้าสาว
คนที่เล่นมุกเก่ง ไม่นานก็หารองเท้าเจอสองคู่
เจียงเสี่ยวไป๋นั่งรอที่เตียง ดูคนพวกนี้เล่น มุมปากมีรอยยิ้มขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะมีวันนี้ เซียวซู่ใส่เสื้อสีเดียวกับเธอมารับเธอ เซียวซู่ของวันนี้ผมดำนัยน์ตาดำ ถึงแม้แววตาทั้งคู่ดำสนิทแต่กลับเปล่งประกายสุดๆ จมูกที่โด่งได้รูป ริมฝีปากที่บาง เพราะแต่งหน้า แผลเป็นบนใบหน้าดูจางไปเยอะ ทำให้ใบหน้าของเขาดูไม่เฉียบคมขนาดนั้น มีความอ่อนโยนเพิ่มขึ้นหลายส่วน
ทั้งสองมองหน้ากันโดยมีระยะห่างกันช่วงหนึ่ง เซียวซู่เห็นเจียงเสี่ยวไป๋ในวันนี้ แววตามีความตะลึงในความสวยแว๊บผ่าน
เขารู้มาโดยตลอดว่าเจียงเสี่ยวไป๋หน้าตาสวย แต่ความสวยของเธอปกติไม่เผยออกมาด้านนอก ก็ครั้งก่อนตอนที่ไปงานเลี้ยงเธอใส่กระโปรง และครั้งที่ไปร่วมงานแต่ง คืนนั้นเธอได้ไปที่ผับ ใส่กระโปรงเต้นอยู่บนเวที ทุกกิริยาท่าทาง จากภายในสู่ภายนอกล้วนมีความงดงามฟุ้งกระจายอยู่
จนถึงตอนนี้ เธอใส่เครื่องยศสตรีนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ ชุดแต่งงานสีแดงชูให้ผิวขาวผ่องของเธอนอกจากดูกระจ่างใสแล้วยังอมชมพูด้วย ขนตางอนเล็กน้อย แววตาแวววาวเปล่งประกาย ปากแดงแรงฤทธิ์
แค่เห็นแว๊บเดียวก็จดจำไปชั่วนิรันดร์
เซียวซู่เม้มปาก แววตาลึกเหมือนทะเล ก้าวฝีเท้าเดินไปใกล้เจียงเสี่ยวไป๋
“ผมมาแล้วครับ”
ได้ยินคำนี้ เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกใจตัวเองเหมือนถูกขนนกมาสะกิดทีหนึ่ง ใจเต้นอย่างแรง
