บทที่1488 ทำไมลิปสติกจางหายไปหมดเลย
ต่อจากนี้ก็คือทำตามขั้นตอนแล้ว เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวใกล้กันเข้ามา สร้างบรรยากาศอย่างไม่หยุด
ส่วนความเงียบสงบเล็กน้อยที่เป็นของเจียงเสี่ยวไป๋และเซียวซู่ก็ได้จางหายไปตามๆกัน ตอนที่เซียวอ่านหนังสือรับประกันฉบับนั้น คนที่อยู่รอบๆต่างก็เอามือถือออกมาถ่ายวิดีโอและโพสต์ลงMoment
เจียงเสี่ยวไป๋เห็นสถานการณ์แล้ว ได้พูดกำชับ:“พวกคุณโพสต์แล้วห้ามลบเด็ดขาดนะ ถึงเวลาส่งมาให้ฉันด้วย ต่อไปถ้าเขาไม่ได้ทำตามที่อ่าน ฉันก็จะเอาคลิปวิดีโอรับประกันนี้ตบหน้าเขาทุกวัน”
พริบตาเดียว คำพูดนี้ก็ได้ทำเอาคนอื่นๆหัวเราะกันขึ้นมา
อ่านหนังสือรับประกันจบ ท่ามกลางเสียงโห่ร้องเจียงเสี่ยวไป๋ได้รับปากแต่งงานกับเขา เซียวซู่ช่วยเธอใส่รองเท้า ตอนที่ก้มหน้า แววตาท่าทางของเขาตั้งใจ ท่าทางเบาและอ่อนโยน รองเท้าคู่สวยก็ได้ใส่มาที่เท้าของเจียงเสี่ยวไป๋
ไม่รอให้เจียงเสี่ยวไป๋ดึงสติกลับมา เซียวซู่ก็ได้โน้มตัวจูบมาที่ริมฝีปากของเธอ ทันใดนั้นคนที่อยู่รอบๆส่งเสียงโห่ร้องออกมา
ตอนที่เซียวซู่ถอยออกมา เจียงเสี่ยวไป๋ก็เห็นริมฝีปากบางของเขาติดสีลิปสติกของตัวเองนิดหน่อย ต่อมาเธอก็ถูกอุ้มขึ้นมา
ขั้นตอนแรก รับตัวเจ้าสาวก็เสร็จสิ้นแล้ว
ต่อจากนี้ก็จะไปสถานที่จัดงานแต่งแล้ว ที่จริงหลังจากนี้ยังได้เตรียมชุดแต่งงานไว้ เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ค่อยชอบชุดแต่งงานสักเท่าไหร่ แต่เป็นความต้องการของเหลียงหย่าเหอ ให้เธอลองดู ใส่ตอนที่จัดงานแต่ง ดังนั้นเจียงเสี่ยวไป๋ก็เลยตอบตกลง
ระหว่างทางไปสถานที่จัดงานแต่ง เจียงเสี่ยวไป๋ช่วยเซียวซู่เช็ดลิปสีแดงที่ติดอยู่บนปากเขา จากนั้นถามเขาเสียงต่ำ:“ลิปของฉันติดใส่ปากคุณเยอะขนาดนี้ หน้าตาพังหมดแล้วใช่มั้ยคะ?”
เซียวซู่ก้มหน้ามองเธอทีหนึ่ง แววตาของเขาค่อนข้างจริงจัง เสียงแหบเล็กน้อย:“เปล่า ยังโอเคอยู่”
ตอนที่พูด มือของเขาจับคางของเธออย่างไม่รู้ตัว โน้มตัวเข้าใกล้เธออย่างห้ามใจไม่ได้
เจียงเสี่ยวไป๋มองแว๊บเดียวก็อ่านความคิดเขาออก เธอยื่นมือบังอยู่ที่ตรงหน้าของเซียวซู่ทันที ขัดขวางเขาเข้าใกล้ต่อ
“คุณทำอะไรคะ? เดี๋ยวยังต้องจัดงานแต่งนะ คุณทำแบบนี้จะทำให้ลิปสติกของฉันจางหายหมดนะ”
เซียวซู่กระพริบตา เหมือนกำลังสอบถาม แต่ก็เหมือนกำลังแน่ใจอะไรอยู่
“ลิปสติกสามารถเติมได้ไม่ใช่เหรอครับ?”
เจียงเสี่ยวไป๋ฟังแล้วอึ้งไปครู่หนึ่ง ขนตาคอยกระพริบเบาๆ:“เติมได้ แต่ว่า…….”
“งั้นก็ไม่มีปัญหาแล้ว”
เซียวซู่จูบลงมาอย่างไม่แคร์อะไรทั้งสิ้น เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกอวัยวะทั้งห้าของเขาที่อยู่ตรงหน้าขยายอย่างไร้ขีดจำกัด ต่อจากนี้ก็คือเรื่องที่ริมฝีปากตัวเองถูกปิดก็ได้เกิดขึ้นอีกแล้ว ต่างกับจูบที่อยู่ในห้อง
จูบที่อยู่ในห้อง คือจูบแห่งการพิสูจน์ เบามาก แตะแป๊บเดียวก็ถอยออกมาแล้ว แต่วันนี้เจียงเสี่ยวไป๋ทาปากเข้มมาก แถมเป็นสีแดงที่สวยสด ดังนั้นถึงเซียวซู่แค่แตะทีเดียวสีก็ติดใส่ปากแล้ว
ตอนนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เซียวซู่จูบอย่างดูดดื่มมาก ตอนแรกเธอยังคอยต่อต้าน แต่หลังจากช่องปากถูกดันออก เจียงเสี่ยวไป๋ก็พูดไม่ออกสักคำแล้ว ร่างกายอ่อนยวบยาบคลอเคลียอยู่ในอ้อมกอดของเซียวซู่ มือข้างหนึ่งของเขาประคองเอวของเธอไว้ มืออีกข้างกุมไหล่เธอไว้ ถ่ายทอดพลังให้เธอ
พอการจูบนี้จบ เซียวซู่ถอยออกมา เจียงเสี่ยวไป๋เห็นริมฝีปากและฟันของเขาเปื้อนลิปสติกสีแดงเยอะมาก แป๊บเดียวหน้าก็แดงก่ำ แถมยังค่อนรังเกียจ“น่าขยะแขยงจังเลย เปื้อนคราบลิปสติกหมดแล้ว”
เซียวซู่ไม่รู้สึกมีปัญหาอะไร และไม่รังเกียจ แค่ยื่นมือช่วยเจียงเสี่ยวไป๋เช็ดมุมปาก พร้อมพูดด้วยเสียงแหบแห้ง“สวย”
“หืม?”
ตอนแรกเจียงเสี่ยวไป๋ไม่เข้าใจจู่ๆเขาพูดคำนี้ออกมาหมายความว่ายังไง ระบายคำพูดครู่หนึ่งก็ดึงสติกลับมาได้แล้ว“คุณว่าฉันทาลิปแล้วสวย?”
เซียวซู่อืมเบาๆเสียงหนึ่ง เขาก็ยังเหมือนก่อนหน้านี้ ที่หูแดงเถือก
เจียงเสี่ยวไป๋ก็เลยอดแกล้งเขาไม่ได้อีก
เธอยื่นมือออกไป ก็ไม่หยิก ใช้แค่ปลายนิ้วข่วนหูของเซียวซู่ ในขณะที่ไม่หยุดนิ่งก็ได้พูดด้วยเสียงออเซาะ:“ถ้าสวย งั้นต่อไปก่อนจูบทุกครั้งฉันทาให้คุณดู?”
พอพูดจบ เธอรู้สึกหูของเซียวซู่แดงยิ่งขึ้นอีก ที่จริงเจียงเสี่ยวไป๋เองก็ค่อนข้างอึดอัดเหมือนกัน เพราะคำพูดแบบนี้ไม่ใช่จะพูดออกมาได้ง่ายๆ อย่าดูเธอพูดอย่างใจกล้า ที่จริงเธอก็อายอยู่
เซียวซู่กระแอมทีนึง มือแตะใบหน้าเธอ“ไม่ต้อง เมื่อกี๊คุณรังเกียจไม่ใช่เหรอ?”
“แต่คุณชอบไม่ใช่เหรอคะ? รสชาติเป็นยังไงบ้าง? ”เจียงเสี่ยวไป๋ตั้งใจเข้าใกล้ ใช้จมูกตัวเองถูไถเขา“รสชาติอะไร?”
คำถามนี้ เซียวซู่ได้ตั้งใจนึกขึ้นมาจริงๆด้วยจากนั้นบอกว่า:“รสผลไม้”
เจียงเสี่ยวไป๋เชอะคำนึง คิดไม่ถึงว่าเขาจะลิ้มรสออกจริงๆด้วย
ถึงแม้เจียงเสี่ยวไป๋ในนาทีนี้ลิปสติกจางหายไปหมดแล้ว แต่ริมฝีปากของเธอก็ยังคงสวยสดมากอีกเช่นเคย แต่สีแบบนี้ต่างกับสีของลิปสติก อันนี้ดูแล้วช่างสวยงามเกิน แค่ดูก็ทำให้คนอยาก…….
เซียวซู่หายใจลึกๆ สงบความร้อนรุ่มของในใจ และพูดเสียงต่ำ:“เดี๋ยวลงจากรถหาช่างแต่งหน้ามาเติมให้คุณ”
เธอที่เป็นแบบนี้ไปเจอผู้คนไม่ได้ ผู้ชายที่มาในงานไม่รู้มีตั้งเท่าไหร่ เซียวซู่เกิดความอยากครอบครอง เขาไม่อยากให้ผู้ชายอื่นเห็นหน้าตาที่สวยขนาดนี้ของเจียงเสี่ยวไป๋
ถึงขั้นอยากซ่อนเธอเอาไว้ งานแต่งอะไรนั่น ล้วนให้คนอื่นดู
ผู้หญิงของเขาสวมใส่ได้สวยขนาดนี้ ทำไมต้องให้คนพวกนั้นดูด้วย?
เพราะฉะนั้นตอนที่ใกล้ลงจากรถ เจียงเสี่ยวไป๋อยากไปเรียกช่างแต่งหน้ามาเติมลิปสติกให้เธอ กำลังจะเปิดประตูรถ ช่วงเอวก็รู้สึกรัดแน่น เธอถูกเซียวซู่กอดเอาไว้ทั้งคน จากนั้นถูกดึงกลับไป
“เป็นอะไรคะ?”
แววตาของเซียวซู่มองสีปากของเธออย่างลุ่มลึก และการแต่งหน้าของวันนี้ “ไปหาช่างแต่งหน้ามาจากไหน?”
“หืม? แม่คุณหามาให้ไงคะ ท่านบอกช่างแต่งหน้าคนนี้ฝีมือดี มีคนให้เธอแต่งหน้าให้เยอะมาก”
แววตาของเซียวซู่มีอารมณ์ที่ไม่รู้คืออะไรแว๊บผ่าน เจียงเสี่ยวไป๋มีปฏิกิริยาไม่เข้าใจ“ทำไมคะ? ไม่สวยเหรอคะ?”
“ไม่ใช่ครับ”เซียวซู่ส่ายหัว คือสวยมาก สวยสุดๆ แต่คำพูดเหล่านี้เซียวซู่ไม่ได้พูดออกมา เขาแค่แก้ไขคำพูดเธอให้ถูกต้อง:“อีกอย่างหลังจากวันนี้ ก็ไม่ใช่แม่ของผมคนเดียวแล้ว แต่เป็นแม่ของเรา”
เจียงเสี่ยวไป๋อึ้งไปครู่หนึ่ง หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งได้ยิ้มออกมา และใกล้เข้าไปโขกหัวของเซียวซู่เบาๆ
“เอาล่ะ เป็นแม่ของเราค่ะ เมื่อกี๊ฉันพูดผิดค่ะ รู้สึกยังเรียกไม่ค่อยชินค่ะ”
เธอแลบลิ้นให้เซียวซู่ด้วยความอึดอัด
ดูถึงตรงนี้ เซียวซู่แววตาลึกซึ้ง ดึงเธอมาและก้มศีรษะลงไป
หลายนาทีผ่านไป เสียงเคาะกระจกรถดังขึ้น
“เอ่อคือ เรายังต้องลงจากรถนะ เดี๋ยวงานแต่งจะเริ่มแล้ว”
ทีนี้เจียงเสี่ยวไป๋ถึงผลักเซียวซู่ออก หายใจหอบไว้ ใบหน้าขาวผ่องแดงก่ำมาก จากนั้นเธอได้เช็ดปากตัวเอง กระแอมเสียงเบาทีนึง และลงจากรถอย่างแสร้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไร
แน่นอน ก่อนที่จะลงจากรถ เธอจ้องเซียวซู่อย่างโหด
หลังลงจากรถ ช่างแต่งหน้ายืนอยู่ไม่ไกล เห็นเจียงเสี่ยวไป๋มาแล้ว เดิมทีใบหน้ายังประดับด้วยรอยยิ้ม หลังจากเห็นเจียงเสี่ยวไป๋ได้กลายเป็นแข็งทื่อเป็นหินโดยตรง
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เธอร้องตกใจขึ้นมา:“ว๊าย ทำไมลิปสติกของคุณถึงเลอะเป็นแบบนี้คะ?”
เจียงเสี่ยวไป๋:“……..”
