บทที่1518 เข้าห้องคลอดด้วยกัน
เขาจับบ่าของเจียงเสี่ยวไป๋ไปด้วยความไม่พอใจ ดึงเธอเข้ามาเผชิญหน้ากับตัวเอง จ้องมองเธอไปด้วยสายตาที่จริงจังและหนักแน่น
“ช่วงสองวันนี้เธอเป็นอะไรไป? ทำไมถึงต้องพูดคำพูดพวกนี้ออกมา? มีเรื่องอะไรก็บอกฉันมาโอเคมั้ย? อย่ามาทำให้ฉันกลัวอย่างนี้ได้หรือเปล่า เสี่ยวไป๋?”
ทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก เจียงเสี่ยวไป๋เห็นความสับสนและความหวาดกลัวในแววตาของเขา เธอก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมาอย่างควบคุมเอาไว้ไม่อยู่
นึกไม่ถึงว่าเขาจะหวาดกลัวออกมาเพราะตัวเองได้? คือมันเกิดมาจากความรู้สึกรับผิดชอบ หรือว่าเกิดมาจากความเป็นห่วงลูกในท้องเธอกัน? ถึงยังไงเด็กในท้องเธอก็เป็นสายเลือดของพวกเขาตระกูลเซียว
คิดมาจนถึงตรงนี้แล้ว เจียงเสี่ยวไป๋เอ่ยพร้อมหัวเราะออกมาเบาๆ “คุณร้อนรนอะไร? ฉันแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง”
“ล้อเล่นก็ไม่ใช่ว่าจะต้องมาล้อเล่นกันอย่างนี้!”
“อีกอย่างใครบอกว่าฉันแค่พูดล้อเล่นเท่านั้น คลอดลูกไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ คุณดูสิท้องฉันใหญ่ขนาดนี้ ถ้าเกิดตอนนั้นฉันคลอดยากขึ้นมาจะทำยังไง?”
“อย่าพูดอย่างนี้!” เซียวซู่ปิดปากเธอ ร้องหยุดเธอไปด้วยสีหน้าเขียวปั๊ด “ต่อจากนี้คำพูดพวกนี้อย่าพูดออกมาอีก”
เจียงเสี่ยวไป๋กะพริบตาปริบๆออกมา จิ้มลงไปบนฝ่ามือของเขา ส่งสัญญาณให้เขาเอามือออกไป
หลังจากที่เซียวซู่นิ่งเงียบไปก็ได้คลายมือที่ตรงเธอเอาไว้ เจียงเสี่ยวไป๋ที่อยู่ตรงหน้าแสยะริมฝีปากออกมา “แต่ฉันจริงจังนะ ถ้าฉันคลอดยาก คุณจะเก็บแม่หรือว่าลูกกัน?”
เก็บแม่หรือลูก?
รูม่านตาของเซียวซู่หดลง ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเอ่ยออกมา “เจียงเสี่ยวไป๋!”
“ไอ้หยา โกรธเสียแล้ว!” เจียงเสี่ยวไป๋ดึงมือเขาด้วยรอยยิ้มระรื่น เข้าไปคว้าคอปกเสื้อของเขา “ฉันแค่ล้อเล่นเท่านั้นจริงๆ คุณจะโมโหขนาดนี้ออกมาทำไมกัน? นี่มันเป็นคำถามที่มีความเป็นไปได้จริงอยู่มาก คุณก็แค่ตอบฉันออกมาตามที่คุณคิดตรงๆก็ได้แล้วมั้ยล่ะ”
“ฉันไม่มีวันปล่อยให้พวกเธอเป็นอะไร” เซียวซู่เห็นเธอเข้ามาใกล้ กอดเธอเข้าสู่อ้อมแขนแน่น
“เบาๆหน่อย” เจียงเสี่ยวไป๋ผลักเขาออกไปด้วยความเจ็บ “คุณกอดฉันเจ็บไปหมดแล้ว”
เซียวซู่ได้ยินอย่างนั้น ก็รีบคลายมือออก “ขอโทษๆ เมื่อกี้ฉันใจร้อนนิดหน่อย เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย?”
“คุณจะใจร้อนไปทำไมกัน? คุณยังไม่ตอบฉันเลยนะ?”
ดูเหมือนว่าวันนี้เธอไม่ว่าจะยังไงก็อยากได้คำตอบมา เซียวซู่จ้องมองเธอไปด้วยความจริงจัง เอ่ยออกไปด้วยความสัตย์จริง “เธอเป็นภรรยาที่ฉันขอมา ไม่ว่าจะเกิดอะไร ฉันจะต้องรักษาความปลอดภัยให้เธออยู่แล้ว”
“แล้วนี่หมายความว่าจะเก็บแม่ไม่เก็บลูก? เซียวซู่ ลูกเป็นสิ่งที่ฉันอุ้มท้องอย่างยากลำบากเป็นสิบเดือนเลยนะ คุณลองกล้าไม่เก็บเขาไว้ดูสิ?”
“แล้วจะให้ทำไง?” เซียวซู่จ้องมองเธอไปด้วยสายตานิ่งลึก “เด็กก็ดี อะไรก็ดีไปหมด แต่ก็ต้องยอมให้เธอทั้งนั้น”
เขาพูดออกมาด้วยใจจริง พูดจนเข้าไปในใจของเจียงเสี่ยวไป๋ เธอเข้าไปจูบลงที่มุมปากของเขา
“ฉันแค่พูดไปอย่างนั้นเอง พวกเราแม่ลูกจะต้องปลอดภัยอยู่แล้ว แต่คุณจะต้องรับปากฉันนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฉัน คุณจะต้องเก็บลูกไว้ อีกอย่างที่ฉันพูดออกไปเมื่อก่อนหน้านี้ คุณต้องจำเอาไว้นะ เข้าใจมั้ย?”
“อย่าพูดอะไรโง่ๆออกมาอีก” เซียวซู่ลูบท้ายทอยเธอเบาๆ “ต่อจากนี้คำพูดพวกนี้ห้ามพูดเหลวไหลออกมาอีกนะ เธอกับลูกจะต้องปลอดภัย”
เขาคว้าเธอเข้ามาในอ้อมแขน แต่ไม่ได้สังเกตเลยว่าใบหน้าที่ยิ้มสดใสของเจียงเสี่ยวไป๋เมื่อก่อนหน้านี้ ตอนที่เขามองไม่เห็น รอยยิ้มนั้นได้จางไปทันที
สุดท้ายก็ได้หายไปจนมองไม่เห็น
ตั้งแต่คืนวันนั้น เซียวซู่ก็เอาแต่นึกย้อนไปถึงคำถามพวกนั้นของเจียงเสี่ยวไป๋ ถึงขนาดที่ยังเอาคำพูดพวกนี้ไปบอกกับเหลียงหย่าเหออีกด้วย
เหลียงหย่าเหอหลังจากที่ได้ยินแล้วก็มีสีหน้าจริงจังสุดๆออกมา
“คงเป็นเพราะใกล้คลอดแล้ว อารมณ์ก็เลยแปรปรวนอยู่บ่อยๆ ช่วงนี้แกจะพูดอะไรก็จะต้องเอาเธอเป็นที่ตั้ง ให้เธอรู้ถึงความสำคัญที่เธอมีต่อแก นึกไม่ถึงเลยว่าเสี่ยวไป๋ที่ปกติดูเฮฮาอย่างนั้น แนวป้องกันทางด้านจิตใจจะเปราะบางอย่างนี้ เซียวซู่เอ่ย แกจะต้องดูแลเธอให้ดี ครั้งหน้าถ้าเธอถามคำถามนี้ออกมาอีก แกก็อย่าไปพูดอะไรให้มากมาย บอกเธอไปเลยว่าเก็บแม่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นขอเพียงแค่แกเก็บแม่เอาไว้ก็พอแล้ว”
“แม่ ผมรู้แล้ว”
วันเวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า เจียงเสี่ยวไป๋ในช่วงนี้ซื้อของใช้ต่างๆนานาให้กับลูกที่ใกล้คลอดออกมาอย่างบ้าคลั่ง เตรียมพร้อมทุกอย่างเอาไว้เรียบร้อยแล้ว อีกทั้งจำนวนเองก็ยังเยอะมาก
แต่ทุกครั้งเธอก็ใช้การ์ดตัวเองทั้งนั้น เซียวซู่ให้เธอรูดการ์ดของเขา เจียงเสี่ยวไป๋ก็ไม่ยอม
ถึงขนาดที่ยังพูดอะไรออกมาอีกว่า “นี่เป็นเงินของฉัน ฉันซื้อให้ลูกตัวเอง ทำไมจะต้องใช้การ์ดคุณด้วย?”
เซียวซู่คิดในใจ พวกเขาทั้งสองคนแต่งงานกันแล้ว ไหนเลยจะยังต้องแบ่งเงินคุณเงินฉันอะไรกันอีก? เขาคิดว่าเงินตัวเองก็ควรจะหามาเพื่อให้เสี่ยวไป๋จ่าย รอให้เสี่ยวไป๋คลอดลูกแล้ว นั่นก็จะเอาไว้ให้พวกเธอแม่ลูกจ่ายกัน
“การ์ดของฉันก็คือของเธอ ดังนั้นแล้วรูดของฉันไปก็ไม่มีปัญหา”
ได้ยินอย่างนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ที่กำลังหยิบโทรศัพท์ก็ชะงักไป สายตามีประกายความสับสนออกมา จากนั้นก็ยิ้มจางๆออกมา
“ตอนนี้คุณบอกว่าของฉัน รอหลังจากนี้ไม่แน่ว่าจะเห็นด้วยที่จะเป็นของฉันอยู่อีกมั้ย ดังนั้นแล้วคุณก็เก็บเอาไว้เถอะ”
“เสี่ยวไป๋” เซียวซู่ก็ไม่ได้เก็บการ์ดกลับมา แต่ได้มองเจียงเสี่ยวไป๋ไปอย่างลึกซึ้ง “สองวันนี้เธอแปลกๆไปนะ เธอรู้สึกเสียใจภายหลังใช่มั้ย?”
“หืม? เสียใจภายหลังอะไรกัน?”
“เสียใจภายหลังที่แต่งให้ฉัน เสียใจภายหลังที่ต้องคลอดลูกให้ฉัน ก็เลยไม่อยากจ่ายเงินของฉัน ใช่มั้ย?”
ทันทีที่คำพูดหลุดออกไป การ์ดในมือของเซียวซู่ถูกเจียงเสี่ยวไป๋เก็บไป จากนั้นเธอก็ด่าเขาออกไปโต้งๆ “คุณคนนี้นี่มีปัญหาใช่มั้ย? ฉันไม่จ่ายเงินของคุณ คุณก็ควรจะมีความสุขสิถึงจะถูก แต่คุณกลับไม่พอใจออกมา จะต้องให้คนอื่นเขาจ่ายเงินของคุณให้ได้คุณถึงจะพอใจใช่มั้ย?”
“อืม จ่ายเงินฉันมันไม่ใช่เรื่องที่ควรเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วหรือไง?”
“ใช่สิ เย็นวันนี้ฉันจะรูดการ์ดคุณให้ระเบิดเลย วางใจเถอะ”
เจียงเสี่ยวไป๋พูดมาอย่างเอาจริงเอาจัง แต่เซียวซู่ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยแต่น้อย เพราะว่าสิ่งที่เสี่ยวไป๋ทำในช่วงนี้มันดูผิดปกติเกินไป ผิดปกติเสียจนทำให้เขารู้สึกกลัวขึ้นมา
ถ้าเธอรูดการ์ดของเขาให้ระเบิดจริงๆล่ะก็ บางทีมันคงจะสามารถทำให้ใจของเซียวซู่สงบลงมากขึ้นล่ะมั้ง
สรุปแล้ว ตัวเซียวซู่เองนั้นก็คิดอย่างนั้น แต่สุดท้ายเจียงเสี่ยวไป๋จะรูดการ์ดเขาจนการ์ดระเบิดหรือไม่ เขาก็ไม่รู้
น่าเสียดายที่เย็นวันนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ยังไม่ทันได้รูดการ์ดเซียวซู่จนการ์ดระเบิด น้ำคร่ำก็แตกออกมาเสียก่อน ก่อนเข้าห้องคลอด เจียงเสี่ยวไป๋ก็ได้ถามคำถามนั้นที่เคยถามเมื่อก่อนหน้านี้ออกมาอีกครั้ง
“ถ้าเกิดฉันคลอดยาก คุณจะเก็บแม่หรือว่าลูกเอาไว้?”
“เก็บเธอ!” เซียวซู่จำคำสอนของแม่เขาขึ้นมาได้ ตอบว่าเก็บเจียงเสี่ยวไป๋ออกมาทันทีอย่างไม่มีความลังเลใดๆ พูดจบก็เหมือนกับว่าจะยังกลัวว่าเธอจะไม่เชื่ออีก จับมือเธอเอ่ยเสียงเบาออกไป “อย่าคิดเหลวไหลไปเลย ไม่ว่าจะยังไงเธอก็สำคัญที่สุด ผ่อนคลายอย่าไปเครียดกับอะไรเลย”
เจียงเสี่ยวไป๋กะพริบตาปริบๆ “งั้นคุณจะเข้าห้องคลอดไปพร้อมกับฉันด้วยมั้ยล่ะ?”
เซียวซู่มองไปทางคุณหมอ “สามารถเข้าไปได้มั้ยครับ?”
คุณหมอพยักหน้ายิ้มๆ “แน่นอนว่าได้อยู่แล้ว ตอนนี้สามีที่เข้าห้องคลอดเป็นเพื่อนภรรยาที่จะคลอดลูกก็มีไม่น้อยเลย เพียงแต่ว่าคุณผู้หญิงท่านนี้อยากให้สามีของคุณเข้าห้องคลอดไปด้วยกันจริงๆหรอครับ?”
“ค่ะ”
เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้าออกมาอย่างรวดเร็ว เธออยากให้เซียวซู่ได้เห็นว่าเธอทุ่มเทเพื่อเขาไปเท่าไหร่
ถึงแม้ว่าจะบอกว่าคลอดลูกก็เถอะ เธอก็ทำไปโดยสมัครใจ แต่ไม่อาจปล่อยให้เซียวซู่คิดว่าตัวเองผ่อนคลายมากได้ ยิ่งไปกว่านั้น…บางเรื่องเธอก็ได้ตัดสินใจไปเรียบร้อยแล้ว
