บทที่1520 ปัญหาที่มี
ถ้าตัวเองสำคัญกับเขามากพอ
บางทีเขาคงไม่ตามไปส่งเสี่ยวเหยียนแล้ว เพราะถึงยังไงตอนนั้นตัวเองก็แบกท้องโตอยู่ เขาไม่กลัวว่าตัวเองจะเกิดอะไรขึ้นมาเลยหรอ?
เจียงเสี่ยวไป๋รู้ ตัวเธอกำลังดันทุรังอยู่
ก่อนหน้านี้เกิดเรื่องขึ้นมามากมาย เจียงเสี่ยวไป๋สามารถทำเป็นไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ ถึงขนาดที่ยังเป็นฝ่ายพูดกับเซียวซู่ออกไปเอง จะรอเขา
แต่ครั้งนี้ เธอหลอกตัวเองไม่ไหวจริงๆ
เธอเองก็ไม่อยากหลอกตัวเองอีกแล้วเหมือนกัน ทำใจยอมรับอย่างใจกว้าง ความจริงนี้ที่ว่าเซียวซู่ไม่ได้ชอบตัวเอง
คนเราน่ะ เวลาที่หลอกตัวเองมันยาวนานเกินไป แต่ยังไงก็จะต้องมีสติขึ้นมาสักหน่อยไม่ใช่หรือไง?
คิดมาถึงตรงนี้แล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ยังยิ้มอย่างดูถูกตัวเองออกมา เอ่ยด้วยเสียงเบาออกมา “ฉันรู้ว่าพวกคุณไม่ได้มีอะไรกันเลย ดังนั้นแล้วคุณก็ไม่ต้องอธิบายกับฉันให้มากมายไปหรอก”
โดยเฉพาะตอนนี้ที่เธอเพิ่งจะคลอดลูกเสร็จ เธอรู้สึกเหนื่อยมาก อยากหลับตาลงมาก ไม่อยากจะไปคิด ไปฟังอะไรทั้งนั้น
เซียวซู่มองสีหน้าเหนื่อยล้าของเธอออก เขาเองก็รู้เหมือนกันว่าตัวเองไม่ควรพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาในเวลานี้
แต่เขากระวนกระวายใจเกินไป เขาคิดว่าถ้าเขาไม่พูดออกไปล่ะก็ ก็จะสูญเสียอะไรไป
ดังนั้นแล้ว เขาจำเป็นต้องพูดออกไป
“เสี่ยวไป๋ อันที่จริงเรื่องนี้คืนวันนั้นที่ฉันกลับมาก็ได้พูดไปแล้ว เพียงแต่ตอนนั้นเธอนอนหลับไปแล้ว ก็เลยไม่ได้ยิน
ได้ยินอย่างนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ชะงักไป ตาที่จากเดิมได้ปิดอยู่หลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้ไปแล้วก็ช้อนสายตามองเขาไปด้วยความจริงจัง
“คืนวันนั้นคุณเคยพูดออกมาแล้ว?”
“เคยพูดแล้ว” เซียวซู่พยักหน้า “ฉันจะปิดบังเธอได้ยังไง? ฉันเคยพูดไปแล้วว่าระหว่างเธอไม่มีอะไรก็คือไม่มีอะไร ช่วงนี้อารมณ์ของเธอก็ขึ้นๆลงๆ มันเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือเปล่า?”
เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มหมองๆออกไป “คุณมองออก?”
เซียวซู่กังวลใจขึ้นมาหลายส่วน นึกไม่ถึงว่าจะเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆ งั้นก็โชคดีแล้วที่เขาได้พูดออกไป ไม่อย่างนั้นผลที่ตามมาเขาคงรับมันไม่ไหวแน่
สีหน้าของเขาแสดงความเจ็บปวดออกมาเล็กน้อย ดูเหมือนไม่อยากที่จะเชื่อ “งั้นคำพูดพวกนั้นที่เธอพูดมา รวมถึงที่เธอซื้อของให้ลูก…”
“ไม่ผิด” เจียงเสี่ยวไป๋ยอมรับออกไปอย่างสง่าผ่าเผย “คุณไม่บอกความจริงกับฉัน ฉันถามคุณสองรอบคุณก็ไม่พูด ในงานแต่งงานฉันเหมือนกับคนโง่ เซียวซู่ ฉันคิดเข้าข้างตัวเองมานานแล้ว ฉันเองก็เหนื่อยเหมือนกันนะ”
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ค่อยๆเอ่ยพูดออกไปต่อ “ฉันก็เลยวางแผนเอาไว้ว่าหลังจากที่คลอดลูกแล้วก็จะจากไป บางทีตอนแรกพวกเราเลือกคบกัน เลือกแต่งงานกันมันฉุกละหุกเกินไป แยกจากกันไปทั้งสองฝ่ายมันก็ดี”
“ไม่” เซียวซู่กัดฟันจับมือเธอแน่น “อย่าพูดเหลวไหล ฉุกละหุกอะไร เธอคิดว่าเธอด่วนตัดสินใจ ฉันไม่เคยคิดอย่างนี้มาก่อน ไม่ว่าจะเป็นการคบหากันหรือว่าจะแต่งงานกัน มันก็เกิดมาจากความจริงใจทั้งนั้น ไม่เคยมีความล้อเล่นและดูถูกอยู่เลย!”
ตรงจุดนี้เองเจียงเสี่ยวไป๋ก็รู้อยู่แล้ว นี่เองก็เป็นเหตุผลที่เธอยอมอยู่กับเขาในตอนแรก แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญกว่าเลยก็คือเธอเป็นคนหวั่นไหวก่อน เธอก็เลยยอมให้เวลาเขา
แต่ตอนที่เธอถลำลึกขึ้นเรื่อยๆ เธอถึงได้พบว่าหลายเรื่องมันไม่ใช่ว่าจะสามารถเหมือนตอนเริ่มแรกได้
อย่างเช่น เธอชอบเซียวซู่มากขึ้นเรื่อยๆ นับวันยิ่งอยากให้เขาเหมือนตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ
เธอรักแค่ไหน เขาก็จะต้องตอบกลับมาเท่านั้น
อีกอย่างเธอก็ได้เปลี่ยนมาใจแคบขึ้นมา เธอไม่อยากให้เขาไปมองผู้หญิงคนอื่น ผู้หญิงทั่วๆไปก็แล้วกันไป แต่คนนั้นจะเป็นเสี่ยวเหยียนไม่ได้อย่างเด็ดขาด
ถึงแม้ว่าเธอกับเสี่ยวเหยียนจะเป็นเพื่อนกันแล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าจะสามารถยอมรับได้
“เสี่ยวไป๋ ฉันพูดกับเธอ เธอได้ฟังหรือเปล่า?”
เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มออกมาเล็กน้อย เอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบาออกมา “ได้ยินแล้ว เพียงแต่ตอนนี้ฉันเหนื่อยนิดหน่อย ฉันอยากนอนโอเคมั้ย?”
เซียวซู่รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกขึ้นมาทันที สายตามีแววตาของความรู้สึกผิดแวบผ่านออกมา
“ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนการพักผ่อนในตอนนี้ของเธอ”
เพียงแต่มันก็เป็นกรณีพิเศษ เขาคิดว่าตัวเองต้องพูดออกไปก็เท่านั้นเอง ตอนนี้พูดจบ เห็นใบหน้าเสี่ยวไป๋เผยสีหน้าเหนื่อยล้าออกมา ถึงแม้ว่าจะสงสารแต่ก็ไม่ได้เสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป ยื่นมือออกไปลูบหน้าผากขาวเนียนของเธอ
“ตอนนี้นอนเถอะ ฉันจะไม่พูดอะไรอีก สบายใจเถอะ”
เจียงเสี่ยวไป๋หลับตาลง คันยุบยิบอยู่ในใจ ร่างยังคงเหนื่อยล้าอย่างมาก แต่ตอนนี้กลับไม่ได้มีความรู้สึกง่วงอยู่เลย
ในหัวก็คิด ทั้งหมดล้วนแล้วแต่จะเป็นคำพูดพวกนั้นที่เซียวซู่พูดกับเธอทั้งนั้น
เดิมทีเธอก็ได้ตัดสินใจเอาไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ด้วยสายตาและคำพูดที่ออกมาจากใจจริงของเขา มันก็พังทลายไม่มีชิ้นดี
ตอนนี้เธอสับสนไปหมด เธอควรจะทำยังไง?
คลอดลูกแล้ว เดิมทีเจียงเสี่ยวไป๋นั้นได้เตรียมที่จะไปพักที่ศูนย์พักพื้นหลังคลอด แต่เหลียงหย่าเหอคิดว่าตนดูแลเธอเองน่าจะดีกว่า สุดท้ายหลังจากที่ตกลงกันแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็กลับไปอยู่บ้าน
เหลียงหย่าเหอใช้ช่วงที่เจียงเสี่ยวไป๋กำลังตั้งท้องอยู่ ตั้งใจทำการบ้านมาเป็นอย่างดี ดังนั้นแล้วการดูแลเจียงเสี่ยวไป๋นั้นสามารถพูดได้เลยว่าทำได้อย่างคล่องแคล่ว มีประสบการณ์เหลือล้น
บวกกับที่ยังมีตู้เซียวหยู่ด้วยอีก วันของเจียงเสี่ยวไป๋ก็ผ่านไปได้อย่างสะดวกสบายมากขึ้นในทุกๆวัน ลูกก็ไม่ต้องเลี้ยง ตื่นขึ้นมาก็มีข้าวกิน ง่วงก็นอน อยู่เดือนไปอย่างไม่ขาดเหลืออะไรเลยแม้แต่น้อย
มีเพียงอย่างเดียวเลยก็คือ ปัญหาหัวใจของเธอยังไม่หายไป
ดังนั้นในชั่วเวลาส่วนใหญ่ก็เอาแต่กลุ้มใจไม่มีความสุขออกมา
ในฐานะที่เป็นแม่ของเจียงเสี่ยวไป๋ แน่นอนว่าตู้เซียวหยู่สามารถมองอารมณ์ของลูกสาวตัวเองออกได้อยู่แล้วว่ามันผิดปกติไป ดังนั้นจึงถือโอกาสวันที่เหลียงหย่าเหอไม่อยู่ นั่งคุยกับเธอ
“ช่วงนี้แกดูไม่มีความสุขเลย อารมณ์ก็ดูไม่มั่นคง หรือว่าจะเป็นอาการซึมเศร้าหลังคลอดงั้นหรอ?”
เจียงเสี่ยวไป๋ส่ายหน้าออกมาเล็กน้อย “เปล่า”
“ไม่ใช่อาการซึมเศร้าหลังคลอด? งั้นปัญหานี้มีมาตั้งแต่ก่อนคลอดแล้ว?”
“แม่” เจียงเสี่ยวไป๋มองออกไปนอกหน้าต่าง สายตาทอดผ่านไปอย่างยาวนาน “เมื่อก่อนหน้านี้ตอนที่แม่ไปดูดวงให้ฉันกับเซียวซู่ หมอดูก็บอกใช่มั้ยว่าฉันกับเซียวซู่จบไม่สวย?”
พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ตู้เซียวหยู่เกิดความรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง “เสี่ยวไป๋ ทำไมแกยังจำเรื่องนี้อยู่อีกล่ะ? ตอนนั้นแม่ก็ขอโทษแกไปแล้ว แกอย่าโกรธแม่ไปเลยตกลงมั้ย? เรื่องนี้แม่ผิดเอง อีกอย่างบนโลกนี้ไหนเลยจะมีเรื่องที่สามารถทำนายได้แม่นกันล่ะ? ถ้าหมอดูสามารถทำนายได้แม่นจริง เขาจะยังมาทำงานนี้อยู่หรอ?”
แต่เจียงเสี่ยวไป๋กลับส่งยิ้มจางๆออกมา รอยยิ้มที่ส่งไปไม่ถึงดวงตา เย็นชาไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึก
“แต่ทำไมตอนนี้ฉันถึงรู้สึกว่าคำพูดพวกนั้นที่เขาพูดมาคาดว่ามันจะเป็นจริงกันล่ะ?”
ได้ยินอย่างนั้น สีหน้าของตู้เซียวหยู่เปลี่ยนไปทันที จับมือเธอเอาไว้ด้วยความตื่นตระหนก
“เสี่ยวไป๋ แกอย่ามาทำให้แม่ตกใจเล่นสิ คำพูดไร้สาระพวกนี้แกพูดออกมาได้?”
“แม่ แม่จะไปกังวลอะไร?” เจียงเสี่ยวไป๋ตบมือเธอเบาๆไปด้วยความจนใจ “ฉันก็แค่คิดว่าที่หมอดูบอกมาก็ไม่ใช่เรื่องเหลวไหลเลย เขารับเงินไปแล้ว ก็จะต้องดูให้สักหน่อยสิ เรื่องที่ดีและไม่ดีก็พูดออกมาพร้อมกัน จริงเท็จ ใครจะรู้กันล่ะ? ส่วนที่เขาบอกว่าไม่จากเป็นก็จากตายนั่น แม่ก็อย่ากลัวไปเลย ฉันกับเซียวซู่อย่างมากก็จากเป็น ไม่มีทางจากตายกันไปหรอก”
เธอยังไม่ได้คิดไม่ตกถึงขนาดนั้น
ตู้เซียวหยู่ได้ยินแล้วก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมา และได้นึกย้อนไปถึงช่วงนี้ ที่มักจะรู้สึกแปลกๆเป็นอย่างมาก
ปกติแล้วคนที่เป็นแม่จะรักลูกตัวเองมาก อยากอุ้มมาก อยากมองดูให้มาก
แต่ในเวลานี้ เจียงเสี่ยวไป๋ไม่เคยอุ้มลูกเลย ยิ่งไปกว่านั้นก็คือไม่มองเลยสักนิด ตอนแรกตู้เซียวหยู่ก็นึกว่าเธอจะแค่เหนื่อย หรือไม่ก็กลัว ตอนนี้ในที่สุดก็เข้าใจเสียที ที่เธอไม่อุ้มลูกที่แท้มันก็เป็นเพราะว่า…
