บทที่ 1574 เอ็นดู
เมิ่งเข่อเฟยรู้ว่า เธอเจตนาดี เธอเป็นเพื่อนกับตนเองมาหลายปีขนาดนี้ ไม่เคยดูถูกเธอเพราะเรื่องครอบครัวอะไรเลย แล้วยังพาเธอไปที่บ้าน ให้เธอสวมชุดสวยๆ นอนบนเตียงเดียวกัน ไปดูดวงอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน แล้วยังแนะนำพี่ชายของตนเองให้เธอรู้จักด้วย
ดังนั้นเมิ่งเข่อเฟยรู้ว่า เธอไม่มีความเห็นแก่ตัวและระมัดระวังตัวกับเธอเลย คำพูดเหล่านั้นเมื่อครู่นี้ คิดเพื่อเธอโดยสิ้นเชิง
แต่แม้จะเป็นเช่นนี้ ความภูมิใจในตนเองของเมิ่งเข่อเฟยยังคงรบกวนอยู่
สิ่งที่ตนเองพยายามขนาดนั้น คนอื่นพูดง่ายๆกลับทำได้แล้ว แต่ไหนแต่ไรชีวิตของแต่ละคน ช่างไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ
“ไม่ต้องหรอก” เมิ่งเข่อเฟยปฏิเสธข้อเสนอของถางหยวนหยวนเบาๆ ฝืนยิ้มเล็กน้อย “ฉันอยากได้ทุนการศึกษาด้วยความสามารถของฉันเอง”
“แต่ว่า……”
“หยวนหยวน ไม่ต้องพูดแล้ว” เมิ่งเข่อเฟยจับมือของเธอเอาไว้ “ความคิดของเธอฉันรู้ดี แล้วฉันก็รู้ด้วยว่าเธอทำเพื่อฉัน แต่ฉันไม่ต้องการพวกนี้จริงๆ”
เห็นเธอยืนกรานในความคิดของตนเอง ถางหยวนหยวนจึงทำได้เพียงล้มเลิกความตั้งใจ ตอนเย็นจึงไม่กล้าเรียกเธอไปกินปิ้งย่างด้วยกันแล้ว
กลับเป็นหยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่ เมื่อได้ยินว่าถางหยวนหยวนจะออกไปกินปิ้งย่าง จึงแต่งตัวอย่างเต็มที่ แล้วบอกเธอว่าจะไปด้วย
สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากถึงสถานที่นัดหมาย กลับเจอเพียงแค่จงฉู่เฟิงคนเดียวเท่านั้น หยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่ผิดหวังขึ้นมาทันที ดึงถางหยวนหยวนไปอีกด้าน ถามเธอเบาๆ : “ทำไมพี่ชายเธอไม่มาล่ะ?”
“พี่มีเรื่องอื่นที่ต้องทำ จึงมาไม่ได้น่ะ” ถางหยวนหยวนไม่ได้บอกเหตุผลที่แท้จริงกับพวกเขา เพียงแค่พูดไปเรื่อยเปื่อย หลังจากพวกเธอได้ฟัง แววตาก็ปรากฏความผิดหวังออกมา
“งั้นทำไมเธอไม่รีบบอก?”
“นั่นสิ ทำไมเธอไม่รีบบอกฉันหน่อยล่ะ?”
ถางหยวนหยวนตะลึงงัน : “นี่หมายความว่าไง ? ? พวกเธอไม่ได้ออกมาเพื่อกินปิ้งย่างงั้นเหรอ?”
ทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนมีบางอย่างแปลกๆ มากินปิ้งย่างชัดๆ เพราะอะไรถึงเกี่ยวกับพี่ชายของตนเองได้?
ถางหยวนหยวนเหมือนจะรู้สึกว่าตนเองเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ก็ยังคงงงๆอยู่มาก กำลังครุ่นคิด
ส่วนสองคนนั้นก็รู้สึกตัวแล้วว่าตนเองเปิดเผยอะไรออกมา จึงรีบพูดแก้ไขสถานการณ์ “ไม่ใช่อย่างนั้น หลักๆคือพวกฉันคิดว่าพี่ชายเธอมาด้วย แต่สุดท้ายเขาไม่มา จึงทำให้เกิดสิ่งที่เรียกว่าความรู้สึกแตกต่าง เธอเข้าใจไหม?”
“ความรู้สึกแตกต่าง?” ถางหยวนหยวนไม่เข้าใจ “พี่ไม่มาแล้วเกี่ยวอะไรกับความรู้สึกแตกต่างล่ะ?”
“แน่นอนว่าเกี่ยวกันสิ ไม่เพียงแต่พี่ชายของเธอ ยกตัวอย่างเช่นวันนี้มา แล้วมีแต่พี่ของเธอ ถ้าอีกคนไม่มาด้วย พวกฉันก็จะมีความรู้สึกแตกต่าง ก็อย่างวันนี้พวกฉันบอกว่าจะมากินปิ้งย่าง แต่หลังจากมาแล้วถึงได้รู้ ในใจจึงเกิดความรู้สึกแตกต่างนิดหน่อย เธอเข้าใจความหมายของฉันไหม?”
“อ้อๆ” ถางหยวนหยวนรู้สึกว่าตนเองเข้าใจ แต่ก็เหมือนไม่เข้าใจอีกแล้ว เธอเอียงหัวไปถามเบาๆ “ความหมายของพวกเธอคือหวังว่าจะได้เจอพี่ชายฉันใช่ไหม?”
จู่ๆถางหยวนหยวนก็นึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่จงฉู่เฟิงพูดกับตนเองเมื่อตอนบ่าย เขาบอกว่าผู้หญิงที่ชอบพี่มีเยอะมาก และสองคนตรงหน้านี้ก็ดูเหมือนจะใช่
ถางหยวนหยวนค่อนข้างใสซื่อ จึงไม่ได้สืบสาวราวเรื่องอย่างละเอียด ถามพวกเธอสองคนไปตรงๆ
“พวกเธอชอบพี่ฉันเหรอ?”
พี่เนื้อหอมขนาดนั้นจริงๆเหรอ? แม้แต่เพื่อนในชั้นเรียนของตนเองก็ยังชอบเขา?
หยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่ไม่คิดว่าอยู่ๆถางหยวนหยวนจะถามออกมาอย่างนี้ และเหมือนกับเริ่มรู้อะไรบางอย่างแล้ว จึงถามอีกครั้ง : “หยวนหยวน ทำไมเธอถึงถามคำถามอย่างนี้ มีใครพูดอะไรกับเธอใช่ไหม?”
“เอ่อ ไม่มีนะ”
ถางหยวนหยวนรู้สึกว่าตนเองไม่ควรหักหลังจงฉู่เฟิง
“ที่พวกเราดีกับเธอ เป็นเพราะว่าเธอใสซื่อน่ารัก ไม่มีความคิดอื่น เธออย่าเข้าใจผิดเด็ดขาดนะ”
พูดจบ สายตาของจางเสี่ยวลู่ก็ปรากฏความเย็นชาออกมาชั่วครู่ ต้องเป็นเมิ่งเข่อเฟยยัยบ้านั่นแน่ๆที่นินทาลับหลัง แต่แรกคิดว่าช่วงนี้เธอจะสงบศึกแล้ว ไม่คิดว่าจะอดกลั้นเอาไว้เพื่อรอที่จะยั่วโมโหให้มากกว่าเดิม?
เฮอะ ขาดการสั่งสอนจริงๆสินะ
หยวนเย่าหันแทบไม่ต้องคิด ก็เดาจุดจบของเมิ่งเข่อเฟยได้แล้ว
ส่วนถางหยวนหยวนพอได้ฟังคำพูดเหล่านั้นของจงฉู่เฟิงแล้ว จึงถามด้วยความอยากรู้ก็เท่านั้น ไม่รู้เลยจริงๆว่าพวกนี้จะนำหายนะมาให้เมิ่งเข่อเฟยแล้ว
“เสี่ยวหยวนหยวน”
จงฉู่เฟิงที่อยู่ไม่ไกลกวักมือเรียกถางหยวนหยวน “มานี่เร็ว ดูสิว่าอยากกินอะไร”
ถางหยวนหยวนได้ยินจงฉู่เฟิง เรียกเธอ จึงลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งไปหาเขา
หยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่เห็นแล้ว ก็หัวเราะเยาะออกมา : “รสนิยมของผู้ชายคนนี้แปลกๆนะ ไม่นึกว่าจะชอบอย่างนี้”
“นั่นสิ จริงๆเขาหน้าตาไม่เลวเลย หล่อใช้ได้ ทั้งสูงทั้งผอม แค่เห็นก็มีพลังแล้ว คนแบบนี้ต่อให้ไม่มีแฟนระดับดาวมหาวิทยาลัย ยังไงก็น่าจะเป็นดาวคณะไม่ก็สาวสวยในห้องเรียนไหมล่ะ? ทำไมเขาถึงชอบยัยอ้วนนี่ไปได้ ตาบอดหรือเปล่า?”
“ผู้ชายน่ะ รสนิยมพิลึกพิลั่น ใครจะไปรู้ได้?” บทสนทนาของทั้งสองคน โตเกินกว่าวัยของเด็กมัธยม
“ชอบกินอะไร หยิบเองเลยนะ กินเสร็จแล้วพี่ฉู่เฟิงจะพาเธอไปเดินเล่น แล้วค่อยส่งเธอกลับโรงเรียน”
“ขอบคุณค่ะพี่ฉู่เฟิง”
ถางหยวนหยวนจึงเริ่มเลือกอย่างจริงจัง ตอนที่เธอกำลังเลือก จงฉู่เฟิงก็รออยู่ข้างๆ สายตาของเขาเอ็นดูเธอสุดๆ ตอนที่เห็นเธอจะไปหยิบโค้กแช่เย็น ก็รีบดึงมือของเธอห้ามเธอเอาไว้
“เป็นผู้หญิง ควรจะดื่มของเย็นๆให้น้อยที่สุด เถ้าแก่ เปลี่ยนโค้กพวกนั้นเป็นแบบไม่แช่เย็นให้ด้วย”
ฟังแล้ว ถางหยวนหยวนเบ้ปากอย่างไม่พอใจ : “ฉันไม่อยากเปลี่ยน กินปิ้งย่างต้องดื่มเครื่องดื่มเย็นๆสิถึงจะถูก”
“นี่ใครตามใจนิสัยแย่ๆอย่างนี้ของเธอกัน? ใครบอกว่ากินปิ้งย่างแล้วต้องดื่มเครื่องดื่มเย็นๆ? ไม่ให้เธอดื่มของเย็น เธอต้องดื่มแบบไม่แช่เย็นเข้าใจไหม?”
จากนั้น จงฉู่เฟิงดึงดันเปลี่ยนโค้กเย็นๆของถางหยวนหยวนเป็นไม่แช่เย็น เรื่องนี้ทำให้ถางหยวนหยวนไม่พอใจมาก ยืนเบ้ปากอยู่ตรงนั้น
“พี่ฉู่เฟิงแย่เกินไปแล้วนะ ฉันไม่อยากดื่มแบบไม่เย็น ฉันจะดื่มแบบแช่เย็น”
“เธอนี่จริงๆเลยนะ……” จงฉู่เฟิงไม่คิดว่าเธอจะดื้อรั้นขนาดนี้ ยื่นมือไปขยี้หัวเธออย่างจำใจ “นี่มันค่ำมากแล้วเชื่อฟังพี่ฉู่เฟิงสักครั้งไม่ได้เหรอ? ต้องดื่มเย็นๆให้ได้เลยเหรอ?”
ถางหยวนหยวนเงียบ
“ก็ได้ๆ กลัวเธอแล้ว งั้นพี่ฉู่เฟิงจะถอยหนึ่งก้าว เธอก็ถอยหนึ่งก้าวโอเคไหม?”
“อะไรคะ?” ถางหยวนหยวนจ้องเขาด้วยความสงสัย
“พวกเราหยิบแช่เย็นหนึ่งขวดไม่เย็นหนึ่งขวด ดื่มคนละครึ่ง เป็นไง?”
คำพูดนี้ ฟังแล้วก็ไม่เลวนะ ถางหยวนหยวนจึงรีบพยักหน้า
“ค่ะ งั้นฉันดื่มครึ่งขวด ที่เหลือค่อยให้พี่ฉู่เฟิง”
“ได้ ตามใจเธอเลย”
สำหรับปัญหาของเครื่องดื่ม สองคนปรึกษากันไปครึ่งวันถึงจะตกลงกันได้ จากนั้นก็กลับไปที่ที่นั่งด้วยกัน แล้วจู่ๆมือถือของจงฉู่เฟิงก็ดังขึ้น เขาดูแล้ว ไม่นึกว่ายู่ฉือยี่ซูจะโทรมา
แย่แล้ว ตอนนี้พี่ซูโทรมาทำอะไร?
อย่างที่คิดเอาไว้ ถางหยวนหยวนรีบเงยหน้าขึ้นมาถามด้วยความคาดหวัง : “พี่ฉู่เฟิง ใช่พี่ฉันโทรมาไหมคะ?”
