บทที่ 1641 กลิ่น
จากนั้นถางหยวนหยวนก็ตั้งใจเขียนการ์ดอวยพรจนจบ แล้วยื่นให้พนักงาน แล้วให้พนักงานห่อของให้เรียบร้อย
เพราะวันนี้ถางหยวนหยวนอยากจะให้ของขวัญ ดังนั้นยู่ฉือยี่ซูไม่ได้จ่ายเงินให้เธอ หลังจากที่เธอรูดบัตรเสร็จแล้วเอาของขวัญใส่ในกระเป๋า จากนั้นก็มองไปยังยู่ฉือยี่ซู
“พี่คะ หนูซื้อเสร็จแล้ว เราไปกันเถอะค่ะ”
“อื้ม”
หลังจากทั้งสองออกจากที่นั่น ก็ไปทานมื้อเย็นด้วยกัน จากนั้นยู่ฉือยี่ซูก็ส่งเธอกลับโรงเรียน
ก่อนที่จะจากกัน ยู่ฉือยี่ซูย้ำเตือนเธอว่า
“จำเรื่องที่พี่บอกได้ไหม?”
“คะ?” ถางหยวนหยวนนึกไม่ออกว่าเขาบอกเธอเรื่องอะไร
ยู่ฉือยี่ซูถอนหายใจออกมาเสียงเบา “ก็เรื่องที่บอกว่าอย่าไปงานวันเกิดไง ตอนเย็นก็คุยกันแล้วนะ ทำไมลืมเร็วขนาดนี้?”
“อ้อ พี่หมายถึงเรื่องนี้นี่เอง พี่สบายใจได้เลยค่ะ หนูไม่ลืมหรอก เมื่อกี้หนูแค่นึกไม่ออกว่าเรื่องที่พี่พูดคือเรื่องไหน!”
ถางหยวนหยวนรีบตบหน้าอก พูดให้คำมั่นสัญญาว่า “หลังจากกลับไปหนูก็เอาของขวัญไปให้ แล้วคุยเรื่องนั้นให้เข้าใจ!”
“อื้ม”
ยู่ฉือยี่ซูยื่นมือไปขยี้หัวของเธอ พูดเสียงเบา “เข้าไปเถอะ ให้ของขวัญแล้วก็รีบนอน ถ้าเขาถามเธอเพราะอะไร ก็บอกเขาไปว่าเธอมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการ ถ้าเขายังถามต่อ เธอก็พูดเรื่องของขวัญ เข้าใจไหม?”
ถางหยวนหยวนพยักหน้าเหมือนเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ
จากนั้นเธอโบกมือลายู่ฉือยี่ซู แล้วเดินเข้าโรงเรียน
พอกลับมาถึงหอพัก เพราะว่าเวลายังค่อนข้างเช้า ดังนั้นเมิ่งเข่อเฟยจึงยังไม่กลับมา
จางเสี่ยวลู่กำลังมาสก์หน้า หยวนเย่าหันเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ พอเห็นเธอกลับมา ก็รีบเข้ามาทักทายเธอ
“หยวนหยวน กลับมาแล้วหรอ วันนี้เธอไปไหนมาอีกแล้ว? ซื้อของอีกด้วย?”
เธอจ้องไปยังถุงใบสวยที่อยู่ในมือของถางหยวนหยวนแล้วถาม
“อื้ม” ถางหยวนหยวนพยักหน้า กัดริมฝีปากล่างเบาๆ เธอคิดในหัวว่าควรจะเปิดปากพูดกับเขายังไง จากนั้นคิดไปคิดมา ไม่ว่าจะพูดให้สวยหรูยังไงก็จะปฏิเสธอยู่ดี พูดตรงๆไปเลยน่าจะดีกว่า
“คือว่าเย่าหันฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอ”
“หืม?”
“คืองานวันเกิดของเธอ ฉันคงไปไม่ได้แล้ว”
เดิมทีใบหน้าของหยวนเย่าหันยังมีรอยยิ้มอยู่ แต่หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด รอยยิ้มนั้นกลายเป็นยิ้มแห้งทันที
“ทำไม? เมื่อคืนเธอตกลงกับฉันแล้วไม่ใช่หรอว่าจะไป? ทำไมจู่ๆถึงไม่ไปแล้วหล่ะ?”
ถางหยวนหยวนกัดริมฝีปากล่างเบาๆ ไม่ได้พูดตอบ
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หยวนหยวน เธอยังคงสงสัยฉันอยู่ใช่ไหม?”
“เปล่าเปล่า” ถางหยวนหยวนส่ายหัว “ฉันไม่ได้สงสัยเธอ ฉันแค่มีธุระกะทันหันเลยไปไม่ได้หน่ะ”
พูดจบ หยวนเย่าหันอยากจะเอ่ยปากถามอีก ถางหยวนหยวนนึกถึงคำพูดของยู่ฉือยี่ซู เธอจับของขวัญเดินก้าวไปข้างหน้า
“จริงด้วย อันนี้คือของขวัญที่วันนี้ฉันตั้งใจไปซื้อให้เธอ ถึงฉันจะไปงานไม่ได้ แต่ฉันก็เตรียมของขวัญไว้ให้แล้วนะ”
หยวนเย่าหันตกใจ “อันนี้ให้ฉันหรอ?”
ถุงสวยงามใบนั้น หยวนเย่าหันรู้สึกแปลกใจขึ้นมาทันที ด้านในคืออะไรกันนะ
“อื้ม ของขวัญวันเกิดเธอไง”
หยวนเย่าหันรับไป เธอมองถุงที่สวยแล้วรู้สึกว่าหรูมาก ถึงแม้ฐานะครอบครัวเธอจะไม่ได้แย่ แต่ก็เทียบกับถางหยวนหยวนไม่ได้ ดังนั้นเธอก็แอบคาดหวังว่าของที่ถางหยวนหยวนซื้อให้นั้นจะเป็นของดีอะไรกัน
แค่มองถุงก็รู้แล้วว่าราคาต้องแพงแน่นอน ถ้าเป็นของดี แม้เธอจะไม่มางานวันเกิดของตัวเอง หยวนเย่าหันก็คงไม่รู้สึกอะไร
หลังจากเธอแกะของขวัญ หยวนเย่าหันก็เห็นว่ามันคือน้ำหอมขวดหนึ่ง แต่เป็นแบรนด์ที่เธอไม่เคยเห็น
“เอ่อ ก่อนไปลืมถามเธอว่าเธอชอบกลิ่นแบบไหน ก็เลยให้พนักงานแนะนำน้ำหอมที่กลิ่นไม่แรงไม่อ่อนให้เธอ หวังว่าเธอจะชอบนะ”
หยวนเย่าหันค่อนข้างผิดหวัง นึกว่าจะเป็นของที่มีราคา ที่จริงก็แค่น้ำหอมขวดเดียว
น้ำหอมขวดหนึ่งจะเท่าไหร่กัน?
คราวนี้ ความคาดหวังที่หยวนเย่าหันมีต่อถางหยวนหยวนไม่เหลือแม้แต่น้อย แต่เพื่อผลประโยชน์ระยะยาว เธอจึงได้แต่ทำเป็นฝืนยิ้ม
“ฉันชอบ ขอบคุณนะ”
“จริงหรอ? กลิ่นนี้เธอชอบ?”
หยวนเย่าหันหยิบขึ้นมาดม แล้วพยักหน้า “อื้ม กลิ่นก็ชอบ ขอบคุณนะ แต่เธอจะไม่ไปจริงหรอ? ฉันชวนหนุ่มหล่อมาเยอะมาก กะว่าจะแนะนำให้เธอรู้จักในงานวันเกิดฉัน ตอนนี้เธอเปลี่ยนไปตั้งเยอะ พวกเขาต้องชอบเธอแน่ๆ”
พอนึกถึงคำพูดที่พี่ชายพูดกับเธอ ถางหยวนหยวนรีบตอบ “มีธุระอื่นจริงๆ ขอโทษด้วยนะ เธออาบน้ำเสร็จละ? งั้นฉันไปนะ”
พูดจบ ถางหยวนหยวนก็รีบออกจากที่นั่น
จากนั้นเธอก็ปิดประตูห้องน้ำ ได้ยินด้านนอกไม่มีเสียงเคลื่อนไหวอะไร จึงรู้สึกโล่งใจ พี่นี่เก่งจริงๆเลย วิธีนี้ก็ไม่แย่
ด้านนอกห้องอาบน้ำ หยวนเย่าหันจับกล่องน้ำหอมเดินไปยังหน้าจางเสี่ยวลู่ มองเธอแล้วเบ้ปาก แล้วชี้ไปยังน้ำหอม ใบหน้าเธอเผยสีหน้าเหยียด
จางเสี่ยวลู่มองน้ำหอมขวดนั้น พร้อมพูดเสียงเบา “ขี้จิ๊ เป็นถึงลูกคุณหนูก็ไม่ควรขนาดนี้ไหม ให้ของขวัญได้แย่มาก”
ความคิดของหยวนเย่าหันและจางเสี่ยวลู่นั้นเหมือนกัน หยิบฝาน้ำหอมขึ้นมาใกล้จมูกแล้วดม ก่อนจะพูดว่า “แต่น้ำหอมกลิ่นนี้ก็หอมนะ ไม่ต่างจากที่ปกติฉันซื้อสักเท่าไหร่ ไม่แรงเกินไป แต่ก็ไม่อ่อนเกินไป รู้สึกสบายๆ”
“หรอ?” จางเสี่ยวลู่นั่งลง “ฉันขอดูหน่อย”
หยวนเย่าหันยื่นน้ำหอมให้เธอ จางเสี่ยวลู่รับมาแล้วดม “รู้สึกกลิ่นไม่แย่จริงๆ แบรนด์ไรอ่ะ?”
“ไม่เคยเห็น น่าจะเป็นแบรนด์เล็กๆ ช่างมันเถอะ ก่อนหน้านี้มันโดนพวกเราว่า ไม่เกลียดพวกเราก็ดีแล้ว ยังซื้อของขวัญให้ฉันอีก ไม่มีทางซื้อของแพงให้หรอก”
พอพูดถึงตรงนี้ หยวนเย่าหันก็ถอนหายใจ “รู้งี้ก็น่าจะตีสนิทกับเธอตั้งแต่แรกแล้ว”
ได้ยินเช่นนั้น จางเสี่ยวลู่ยิ้มแห้ง “ถ้าเป็นห่วง คราวหลังก็พูดเรื่องแบบนี้ให้มันน้อยๆหน่อย หอก็ใหญ่แค่นี้ เธอนึกว่าตอนมันอาบน้ำจะไม่ได้ยินหรอ?”
หยวนเย่าหันสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย มองไปทางห้องน้ำแวบหนึ่ง เสียงต่ำลง
“คงไม่ได้ยินหรอกมั้ง ช่างเถอะ คราวหลังก็ระวังหน่อยแล้วกัน”
จากนั้นเธอก็เก็บน้ำหอม แล้วนึกอะไรได้
“จริงด้วย มันไม่ยอมไปงานวันเกิดฉัน แล้วพวกเราจะตีสนิทกับมันยังไง?”
จางเสี่ยวลู่หยิบมาสก์บนหน้าออกแล้วทิ้งถังขยะที่อยู่ใกล้ๆ แล้วใช้นิ้วนวดเบาๆ พลางพูด “ไม่ไปก็ไม่แปลก คงไม่ให้อภัยพวกเราเร็วขนาดนั้นหรอก น่าจะต้องใช้เวลา มันไม่ไป เธอก็ลากเมิ่งเข่อเฟยไปสิ”
“อื้ม”
“ค่อยๆเข้าใกล้ ยังไงก็ยังมีเวลา”
หยวนเย่าหันถอนหายใจ ณ ตอนนี้ก็คงทำได้แค่นี้ ประตูหอพักเปิดออกพอดี เมิ่งเข่อเฟยเพิ่งเลิกงานกลับมา
สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า หลังจากเดินเข้ามาไม่มองหยวนเย่าหันสักนิด เดินไปยังห้องน้ำทันที
“หยวนหยวนกำลังอาบน้ำ”
คำพูดประโยคเดียว ทำให้เมิ่งเข่อเฟยหยุดก้าวขาเดิน
หยวนเย่าหันนึกอะไรออก เดินขึ้นหน้าไปข้างเธอ
“เธอลางานกับเจ้านายเธอแล้วหรือยัง?”
