บทที่1663 เป็นเพียงแค่คำแนะนำ
ยู่ฉือยี่ซูพาถางหยวนหยวนกลับมาส่งที่ตระกูลถาง
นายถางกับคุณนายถางก็กลับมาพอดี ตอนที่ถางหยวนหยวนลงมาจากรถนั้น ก็ได้เผชิญหน้ากับพวกเขาพอดี
“พ่อคะ แม่คะ เช้าขนาดนี้ พ่อแม่ไปไหนมา? ”
คู่สามีภรรยาตระกูลถางมองหน้ายู่ฉือยี่ซู ทั้งสองฝั่งก็ไม่ได้พูดอะไรอย่างเป็นที่รู้กัน คุณนายถางเดินเข้าไปข้างหน้าแล้วก็กอดถางหยวนหยวน
“ออกไปจัดการธุระอะไรนิดหน่อย เมื่อคืนจู่ๆ ก็ฝนตกหนัก ลูกไม่ได้เปียกอะไรใช่ไหม? ”
ถางหยวนหยวนส่ายหน้า “ไม่ค่ะ ตอนที่ฝนตกหนักนั้นหนูกับพี่กินข้าวกันอยู่ในห้องส่วนตัวพอดี รออยู่นานเลยแน่ะ”
“ถ้ายังงั้นก็ดีแล้ว ตอนนี้ลูกยิ่งตัวน้อยๆ อยู่ถ้าเกิดว่าเปียกฝนขึ้นมา ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นไข้ได้เลย”
หลังจากพูดจบ คุณนายถางก็มองไปที่ยู่ฉือยี่ซู “เหนื่อยหน่อยนะยี่ซู เมื่อวานเด็กคนนี้สร้างเรื่องวุ่นวายให้เธอไม่น้อยเลยใช่ไหม? ”
ยู่ฉือยี่ซูยิ้มจางๆ “ไม่ได้วุ่นวายอะไรหรอกครับ ตั้งแต่เล็กจนโตผมก็ชินแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อวานยังเป็นงานเลี้ยงบรรลุนิติภาวะของเธออีก”
“กินข้าวเช้ามารึยัง? เข้าไปกินข้าวในเถอะ แม่ให้ห้องครัวเตรียมอาหารเช้าไว้ให้พวกลูกแล้ว”
พอได้ยินคำว่าข้าวเช้า ถางหยวนหยวนก็รีบส่ายหน้าทันที “แม่คะหนูกินไม่ไหวแล้ว หนูกินข้าวเช้ามาแล้ว”
“อืม คุณลุงถาง คุณป้าถาง ที่จริงแล้วผมยังมีธุระอีก งั้นผมกลับก่อนนะครับ”
“ไม่นั่งสักหน่อยเหรอ? เมื่อกี้เธอพึ่งมาเอง……”
ถางหยวนหยวนดึงแขนเสื้อของคุณนายถาง แล้วก็พูดเบาๆ ว่า “เมื่อวานพี่อยู่กับหนูทั้งวัน วันนี้น่าจะมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการอีกนะคะ”
ดูการปกป้องนี่สิ เฮ้อ คุณนายถางถอนหายใจในใจ
ว่ากันว่าผู้หญิงเกิดมาเพื่อแต่งงาน ดูเหมือนว่าคำพูดนี้มันไม่ผิดเลย เด็กคนนี้ยังไม่ทันแต่งงานกับเขาเลยก็หันไปทางเขาแล้ว แล้วถ้าแต่งงานจะเป็นยังไงกัน?
แต่ว่าในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง คุณนายถางก็สามารถเข้าใจได้
“โอเคๆๆ รู้ว่าลูกปวดใจ ถ้ายังงั้นยี่ซูรีบกลับไปเถอะ เดินทางระวังๆ ด้วยนะ”
“อืม คุณลุงถาง คุณป้าถาง ผมไปก่อนนะครับ”
หลังจากเขาไปแล้ว คุณนายถางถึงได้กอดลูกสาวของตัวเองไว้ แล้วก็กระซิบถามว่า “เมื่อคืนไปไหนมา? อธิบายความจริงมา เมื่อวานพวกลูกเปิดห้องเดียวกันรึเปล่า? ”
ถางหยวนหยวน “แม่! แม่พูดมั่วอะไรอยู่คะ? หนูกับพี่ไม่ได้นอนห้องเดียวกัน! ”
“ไม่ใช่ห้องเดียวกัน? ปกติแล้วโรงแรมจะเปิดได้ห้องเดียวต่อหนึ่งบัตรประชาชน แล้วเมื่อวานตอนที่ลูกออกไปก็ไม่ได้พกบัตรประชาชนไปด้วย แล้วโรงแรมให้เปิดห้องให้พวกลูกสองห้อง? ”
“แม่! ”สีหน้าของถางหยวนหยวนดูโกรธเล็กน้อย “พี่ไม่ใช่คนแบบที่แม่คิดนะ แม่ก็เข้าใจดีไม่ใช่เหรอ? แล้วอีกอย่างเมื่อวานพวกเราไปที่โรงแรมของบ้านเราเอง ไม่ได้ต้องใช้บัตรประชาชนสักหน่อย”
พอได้ยินดังนั้น คุณนายถางก็อึ้งไป “โรงแรมของบ้านเรางั้นเหรอ? ”
“ใช่ไงคะแม่ หรือว่าแม่ลืมไปแล้ว ว่าบ้านพวกเรามีโรงแรมด้วยน่ะ”
คุณนายถางพูดอะไรไม่ค่อยออก “โรงแรมไหนกัน? ”
พอถางหยวนหยวนบอกสถานที่แล้ว คุณพ่อถางก็เข้ามา “ที่แท้เมื่อวานพวกลูกก็ไปโรงแรมนี้เองเหรอ? ”
“อืม”
“หยวนหยวน” คุณพ่อถางลูบฝ่ามือของตัวเองอย่างประหม่า “ลูกรู้สึกว่ายี่ซูรู้สึกกับลูกยังไงบ้าง? เป็นไปในทางเรื่องแบบนั้นบ้างไหม? ”
ถางหยวนหยวนยังไม่ทันจะหน้าแดง ฝ่ามือของคุณนายถางก็ตบลงที่หน้าผากของคุณพ่อถาง “ถามอะไรกัน? แม้แต่เรื่องความรู้สึกของลูกสาวตัวเองคุณก็จะนินทายังงั้นเหรอ? คุณเป็นชายแก่นะ แต่ว่าเธอเป็นแค่สาวน้อย คุณคิดว่าเธอจะเขินไม่เป็นเหรอ? ”
คุณพ่อถางถูกคุณนายถางตบแล้วก็รู้สึกหดหู่เล็กน้อย ลูบหัวของตัวเองไม่กล้าพูดอะไร
การถูกภรรยาคุมช่างเป็นเรื่องที่น่าสังเวชจริงๆ
ถางหยวนหยวนมองดูท่าทางของพ่อตัวเอง ก็รู้สึกว่าเขาน่าสงสารนิดหน่อย แต่ว่าก็ไม่ได้พูดอะไรแทนเขา
คุณนายถางดุคุณพ่อถางเสร็จแล้ว ก็หันไปยิ้มตาหยีพร้อมกับมองหน้าถางหยวนหยวน
“หยวนหยวน พวกเราไม่ต้องไปบอกพ่อของลูกหรอก มาบอกแม่ดีกว่า ลูกคิดว่ายี่ซูรู้สึกยังไงกับลูก? แล้วลูกคิดยังไงกับยี่ซู? ”
“ถึงแม้ว่าลูกจะพึ่งบรรลุนิติภาวะเมื่อวานนี้ แต่ว่าก็มีความคิดบางอย่างที่แม่ควรจะถามลูก ยังไงลูกก็โตแล้ว เรื่องบางเรื่องลูกต้องคิดเองให้แน่ชัด เข้าใจไหม? ”
ถางหยวนหยวนไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคุณนายถาง แววตาของเธอดูสับสนเล็กน้อย
“ทำไมเหรอคะแม่? ทำไมจู่ๆ ถึงได้ถามแบบนี้? ”
ยังไงเธอก็แสดงออกมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว ว่าตัวเองชอบพี่ ทำไมพวกเขายังต้องถามด้วยล่ะ? แต่ว่าพี่ชายก็ควบคุมตัวเองอย่างมาก ก่อนเธอบรรลุนิติภาวะก็ไม่ได้พูดอะไร รอให้เธอบรรลุนิติภาวะก่อนแล้วค่อยพูด
แต่ว่าเธอบรรลุนิติภาวะแล้ว แม้แต่จูบเขายังไม่อยากจะมอบให้เธอเลย
เธอแน่ใจว่าตัวเองชอบเขา แต่ไม่รู้ว่าในใจเขาคิดอะไร
“ไม่ใช่ว่าจู่ๆ แม่ก็ถามหรอกนะ แม่อยากถามลูกมาโดยตลอด ยังไงก็มีหลายเรื่องที่ลูกต้องคิดเองให้เคลียร์”
น่าจะเพราะว่าคำพูดนั้นของยู่ฉือยี่ซูทำให้คุณนายถางนั้นครุ่นคิด เธอโบกมือให้คุณพ่อถางเข้าบ้านไปก่อน หลังจากนั้นก็ดึงมือถางหยวนหยวนเดินไปที่สวน
“ลูกโตมากับยี่ซู ตั้งแต่ลูกเริ่มมีความทรงจำเขาก็อยู่ในสายตา ในหัวของลูกมาโดยตลอด แถมเขายังยอดเยี่ยมขนาดนั้น ลูกจะชอบเขามันก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้แหละ แต่ว่าลูกเคยมีความคิดที่จะลองมองผู้ชายอื่นบ้างไหม? ”
คำพูดของคุณนายถางเต็มไปด้วยความจริงจัง “แม่รู้ว่าตอนนี้ลูกชอบยี่ซู แต่ว่าลูกเคยคิดบ้างไหมว่า บางทีอาจจะเพราะว่าลูกไม่เคยได้สนิทสนมกับผู้ชายคนอื่น ดังนั้นจึงคิดว่าลูกชอบเขาโดยที่ไม่รู้ตัว? ถ้าเกิดว่าลูกลองไปสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นบ้าง เป็นไปได้ไหมว่าที่จริงแล้วที่ลูกรู้สึกกับยี่ซูนั้นเป็นแค่ความรู้สึกพึ่งพาอาศัย หรือว่าแค่เห็นเขาเป็นพี่ชาย ไม่ได้มีความรักระหว่างชายหญิง? ”
“แม่คะ……”
“แม่ก็แค่อยากให้ลูกดูเยอะๆ หน่อย อย่าให้ตัวเองต้องมารู้สึกเสียใจภายหลังเด็ดขาด ลูกเข้าใจความตั้งใจดีของแม่ใช่ไหม? ”
ถางหยวนหยวนกลับขมวดคิ้วและพูดอย่างจริงจังว่า “แต่ว่าแม่คะ หนูก็เคยสนิทกับผู้ชายคนอื่นด้วยนะคะ”
“งั้นลูกพูดมาสิ ว่าเป็นใคร? ”
“ก็พวกพี่ฉู่เฟิง พี่จื่อซี พี่ย่างเชิน พวกเขาก็เป็นผู้ชายหมดเลยนะคะ”
แต่ว่าเธอไม่เคยรู้สึกว่าเธอจะชอบหนึ่งในพวกเขาเหล่านี้เลย มีเพียงแค่ยู่ฉือยี่ซูเท่านั้น
“ยัยเด็กบื้อ นั่นก็เพราะว่าพวกลูกโตมาพร้อมกันไง โอเค ถึงแม้จะไม่ได้นับว่าโตมาด้วยกัน แต่ว่าลูกก็รู้จักพวกเขามาตั้งแต่เด็กๆ เลย หรือว่าบางทีลูกลองทำความรู้จักกับเพื่อนผู้ชายในโรงเรียนดูบ้างไหม? เด็กผู้ชายที่ดีเด่นนั้นก็ไม่น้อยเลยนะ ลองดูไหม? ”
ถางหยวนหยวนส่ายหน้า “หนูไม่อยากลอง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ถือว่าโตขึ้นมาด้วยกัน แต่ว่าแม่คะ หนูไม่ได้มีความคิดแบบนั้นกับผู้ชายคนอื่นเลย มีแค่พี่คนเดียวเท่านั้น ทำไมพวกแม่ถึงได้คิดว่าหนูยังอายุน้อยแล้วก็ไม่รู้เรื่องรู้ราว หรือว่าไม่เคยสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นด้วยล่ะ? ”
“หยวนหยวน แม่ก็แค่……”
“แม่คะหนูเข้าใจ ว่าแม่หวังดีกับหนู แต่ว่าหนูหนักแน่นมาก หนูไม่อยากรู้จักผู้ชายคนอื่น และหนูก็ไม่อยากลองกับผู้ชายคนอื่นด้วย ถึงแม้ว่าอายุหนูจะยังน้อย แต่ว่าหนูรู้จริงๆ ว่าหนูต้องการอะไร”
พอเห็นว่าอารมณ์ของเธอดูตื่นเต้นหวั่นไหวเล็กน้อย คุณนายถางก็รีบเปลี่ยนคำพูดทันที “อย่าโกรธเลยๆ แม่ก็แค่ให้คำแนะนำเท่านั้นเอง ถ้าเกิดลูกคิดว่าคำแนะนำของแม่มันไม่ถูกต้อง ก็ไม่ต้องทำตามแม่ก็ได้”
ถางหยวนหยวนถึงได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “ขอบคุณนะคะแม่”
