บทที่180 ไม่มั่นใจ
คิดถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก็หลุบตาลง มองไปที่ผิวน้ำที่สะท้อนแสงเป็นประกายแล้วไม่ได้พูดอะไร
“ขอโทษนะ ฉันไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น…..” หานเส่โยวยิ้มอย่างอายๆ เสี่ยวเหยียนจิ๊ปากครั้งหนึ่งแล้วก็พึมพำเธอต้องมีความคิดไม่ดีแน่ เสร็จแล้วก็หันมามองเสิ่นเฉียวที่เริ่มเหม่อ
“เธอรีบชาร์จแบตโทรศัพท์ให้เต็มสิ อีกเดี๋ยวทุกคนเริ่มแข่งพวกเราจะได้ถ่ายรูปกัน”
อยู่ๆหานเส่โยวก็คิดอะไรขึ้นได้ แล้วก็ถามขึ้นอีก “แล้วตอนที่กำลังแข่ง ทุกๆคนก็จะมาอยู่ที่นี่เหรอ?”
เสี่ยวเหยียนพยักหน้า “แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ถึงเวลานั้นทุกๆคนก็จะมาที่นี่ แถมพวกเราก็ต้องการกรรมการด้วย”
“มีแค่ผู้ชายที่แข่งขันได้เหรอ?”
เสี่ยวเหยียนมองหานเส่โยว “คุณหมายความว่ายังไงคะ?”
“ความหมายของฉันก็คือ พวกผู้ชายแข่งขันได้ พวกผู้หญิงก็แข่งขันได้เหมือนกันนี่”
แววตาของ เสี่ยวเหยียนเป็นประกาย “พูดแบบนี้ก็น่าจะได้นะ แต่ว่า…ฝั่งคนจัดไม่ได้จัดการเรื่องนี้ไว้ด้วยน่ะสิ พวกเราก็ไม่มีทางเข้าร่วมแข่งขันด้วยได้”
“ก็ไม่ใช่ง่ายเหรอ?” หานเส่โยวยกยิ้ม เธอเดินไปอยู่ข้างๆตัวเสิ่นเฉียวแล้วควงแขนเธอเอาไว้ เสร็จแล้วก็โบกมือให้กับเย่หลิ่นหาน “พี่ใหญ่เย่！”
เสียงเรียกของหานเส่โยวสามารถเรียกสายตาของคนอื่นๆได้ ความจริงแล้วสายตาของเย่หลิ่นหานมองมาทางนี้ตลอด
ตั้งแต่ที่เสิ่นเฉียวปรากฏตัว สายตาของเขาก็โดนสีแดงสดนั้นดึงดูดเอาไว้ จากนั้นทำยังไงก็หยุดมองไม่ได้
ตอนแรกเข้าใจว่าความรู้สึกสูงส่งงดงามบนร่างกายของเธอเหมาะกับสีอ่อนๆ ประมาณชุดสีน้ำเงินสีเขียวพวกนี้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพอมาใส่สีแดงสด ก็คล้ายกับผงสีชาดที่ใช้เจิมบนหน้าผาก
ในตอนที่หานเส่โยวโบกมือมาทางเขา เย่หลิ่นหานมองเห็นในทันที แล้วก็มองเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปในทันทีของเสิ่นเฉียวด้วย
เสิ่นเฉียวดึงมือของเธอลง แล้วเอ่ยถามขึ้นเสียงเบา “แกเรียกเขามาทำไม?”
หานเส่โยวตอบกลับยิ้มๆ “ไม่ทำอะไร เขาไม่ได้เป็นหนึ่งในคนรับผิดชอบที่นี่หรือยังไง ฉันก็แค่อยากจัดการแข่งขันว่ายน้ำของผู้หญิง ก็แค่อยากขอให้เขาช่วยเพิ่มให้”
เสิ่นเฉียว “……แบบนั้นก็ไม่เห็นต้องเรียกเขาเลย ตกลงแกจะทำอะไร?” ประโยคสุดท้ายเสิ่นเฉียวกดเสียงให้ต่ำแล้วถามเธอ “อย่าทำตัววุ่นวายสิ”
“วางใจเถอะน่า ฉันไม่ได้จะบอกเขาตอนนี้ ฉันต้องถามความสมัครใจของแกก่อนอยู่แล้ว”
“รองประธานเย่มาแล้ว!”
เย่หลิ่นหานเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเธอ ใบหน้าหล่อเหลาของเขามีรอยยิ้มบางๆประดับอยู่ “มีอะไรเหรอ?”
“พี่ใหญ่เย่！”หานเส่โยวน้ำเสียงตื่นเต้น “ฉันได้ยินมาว่าอีกแป๊บหนึ่งพวกพี่จะมีการแข่งขันว่ายน้ำชายใช่ไหมคะ?”
“อืม” เย่หลิ่นหานพยักหน้าอย่างอบอุ่น
“ปีที่ผ่านๆมามีแต่พวกผู้ชายที่แข่งขัน ปีนี้ช่วยเพิ่มผู้หญิงเข้าไปด้วยได้ไหมคะ?”
ได้ฟัง เย่หลิ่นหานก็ชะงักไป คิดไม่ถึงว่าหานเส่โยวจะขอเรื่องนี้กับเขา หานเส่โยวเห็นว่าสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเป็นตกตะลึง ก็รีบจับมือของเสิ่นเฉียวเอาไว้ แล้วก็ผลักเธอออกไป “นี่ก็เป็นสิ่งที่เฉียวเฉียวตั้งหน้าตั้งตารอนะคะ พี่ใหญ่เย่คงจะไม่ปฏิเสธคำร้องขอเล็กๆของเฉียวเฉียวใช่ไหมคะ?”
“ฉัน…..”เสิ่นเฉียวกำลังจะแก้ต่างให้กับตัวเอง แต่หานเส่โยวกลับเกาะเธอเอาไว้แน่น แล้วพูดขึ้นเสียงเบาข้างๆหูเธอ “ถ้าแกไม่อยากให้ฉันเอาเรื่องไปบอกเขา แกก็ช่วยเรื่องเล็กๆน้อยๆของฉันหน่อยสิ”
ถ้าเกิดถึงตอนนั้นเย่โม่เซินมาละก็ อย่างนั้นเธอ….ก็ต้องอวดหุ่นของเธอต่อหน้าเย่โม่เซินหน่อย
ถึงเสี่ยวเหยียนจะไม่ชอบที่หานเส่โยวผลักเสิ่นเฉียวออกไป แต่ว่าในใจของเธอเองก็ตั้งหน้าตั้งตารอคอยรายการนี้เหมือนกัน แต่ว่า…สุดท้ายก็ยังพูดขึ้นว่า “รองประธานเย่ถ้าเกิดว่าลำบากใจละก็ไม่ต้องเพิ่มก็ได้ค่ะ เหมือนที่ผ่านๆมาก็ดี”
แต่ว่าในตอนนี้ เย่หลิ่นหานกลับพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มบางๆ “ผมคิดว่าคำแนะนำของพวกคุณก็ไม่เลว”
นัยน์ตาที่อ่อนโยนเหมือนกับมีแสงส่องออกมา ก็แค่แสงนั้นเป็นแสงที่อ่อนโยน ไม่มีแววของการทำร้ายใดใด ทุกคนได้เห็นก็ตะลึงกันไป
“ปีที่ผ่านๆมาก็มีแต่พวกเราที่เป็นผู้ชายแข่งขัน ปีนี้พวกคุณเสนอขึ้น ผมก็เลยคิดได้ว่าถ้าเพิ่มผู้หญิงเข้าไปด้วย ก็คงจะเพิ่มความน่าสนใจในงานเลี้ยงวันนี้ได้”
เสิ่นเฉียว “……”
เพิ่มความน่าสนใจกับผีน่ะสิ
นี่เป็นงานเลี้ยงประจำปีนะ ไม่ใช่งานแข่งขันว่ายน้ำสักหน่อย……
แต่ว่าหานเส่โยวกับเสี่ยวเหยียนก็ดูดีใจที่จะได้ลอง เธอเองก็ไม่มีอะไรให้พูดอีก
“นี่พี่ใหญ่เย่รับปากแล้วใช่ไหมคะ? อย่างนั้นอีกแป๊บหนึ่งพวกเราก็ไปลงชื่อสมัครได้แล้วใช่ไหมคะ?”
“แน่นอน เดี๋ยวผมจะไปคุยกับคนรับผิดชอบงานเรื่องนี้เสียหน่อย เดี๋ยวพอพวกเขาเริ่มลงชื่อรับสมัคร พวกคุณทั้งสามคนจะเข้าร่วมแข่งขันเหรอ? รับจำนวนจำกัดนะ ถ้าเกิดว่าพวกคุณทั้งสามคนอยากจะเข้าร่วม เดี๋ยวผมจะให้คนที่รับผิดชอบเก็บที่ไว้ให้”
“เอาค่ะๆๆ!”เสี่ยวเหยียนกับหานเส่โยวพยักหน้าอย่างไม่รู้ตัว
มีเพียงแค่เสิ่นเฉียวที่ไม่ได้พยักหน้า ดังนั้นทั้งสองคนเลยมองมาทางเธอ
“เฉียวเฉียวเแกไม่เข้าร่วมเหรอ?”
“เอ่อ…..” เสิ่นเฉียวชะงักไปเล็กน้อย เอ่ยปากอย่างเขินๆ “ฉันว่ายน้ำไม่เป็น”
แน่นอนว่าเธอเข้าร่วมไม่ได้อยู่แล้ว
เสี่ยวเหยียนตกใจเล็กน้อย “นี่เธอว่ายน้ำไม่เป็นเหรอ? พระเจ้าช่วย ตอนนี้สังคมแบบนี้ ต่อให้เธอว่ายน้ำไม่เป็นแต่ก็ต้องหัดนะเข้าใจไหม? ไม่อย่างนั้นแย่แน่ๆ”
“ไม่เป็นไร อย่างนั้นเฉียวเฉียวก็รอให้กำลังใจอยู่บนขอบสระแล้วกันนะ พี่ใหญ่เย่อย่างนั้นช่วยเก็บไว้ให้พวกเราสองที่นะคะ”
“โอเค” เย่หลิ่นหานยิ้มบางๆแล้วพยักหน้ารับทราบ
รอจนเขาไปแล้ว ไม่นานก็มีคนที่รับผิดชอบมาประกาศเรื่องนี้ จากนั้นหานเส่โยวก็ไปลงชื่ออย่างตื่นเต้น ส่วนเสี่ยวเหยียนกลับบอกให้เธอไปก่อนเลย ส่วนตัวเองก็ยังอยู่ที่เดิม
“สายตาที่รองประธานเย่มองเธอ เธอเห็นหรือยังล่ะ?”
เสิ่นเฉียวชะงักไป “อะไรนะ?”
“นั่นนะเห็นได้ชัดเลยนะว่าเต็มไปด้วยความรัก รองประธานเย่กำลังจีบเธออยู่หรือเปล่า? แต่ว่าแกไม่ยอมรับ?”
“…..แกตาฝาดแล้วแหละ? ฉันกับรองประธานไม่ได้มีความสัมพันธ์กันในเชิงแบบนั้น”
เย่หลิ่นหานจีบเธอ? นี่มันเป็นไปไม่ได้อย่างสิ้นเชิง
เธอเป็นภรรยาของเย่โม่เซิน ต่อให้ไม่ใช่เรื่องจริง แต่ว่าเย่หลิ่นหานก็รู้ เขาไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้
“ฉันรู้ว่าพวกเธอไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบนั้น แต่ว่าก็ไม่ได้ห้ามไม่ให้เขาไม่ชอบแกนี่ สายตาแบบนั้น…..ทำให้คนรู้สึกว่ามันดูมีความต้องการสูงมาก อีกอย่างนะแกรู้หรือเปล่า? ครั้งก่อน…..”
เสี่ยวเหยียนบอกเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งก่อนที่ห้างสรรพสินค้าให้เสิ่นเฉียวฟัง
“เพราะฉะนั้นฉันคิดว่ารองประธานเย่กำลังจีบเธอ ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะเคยมีข่าวเสียกับคุณชายเย่ แต่ว่าถ้าเกิดรองประธานเย่ไม่ใส่ใจล่ะก็ ฉันคิดว่าแกสามารถ…..”
“เสี่ยวเหยียน” เสิ่นเฉียวใช้แรงทั้งหมดขัดจังหวะพูดของเธอไว้ “ต่อจากนี้เธออยากพูดเรื่องแบบนี้อีกนะ!”
ต่อให้เธอไม่ได้คบกับเย่โม่เซิน เธอก็ไม่มีทางคบกับเย่หลิ่นหานแน่!
ไม่อย่างนั้น….แบบนั้นไม่ใช่การที่พี่น้องใช้ผู้หญิงคนเดียวกันหรือไง? น้องสะใภ้ของตัวเองกับพี่เขยของตัวเองมาพัวพันกัน ถึงตอนนั้นคนอื่นๆจะมองตระกูลเสิ่นยังไง? จะมองเธอยังไง?
เสี่ยวเหยียนโดนท่าทางจริงจังของเธอทำให้ตกใจ เลยชะงักไปพักหนึ่ง “ฉันเข้าใจแล้ว”
เสิ่นเฉียวกลับจมอยู่ในความคิดของตัวเอง
ตอนแรกในใจของเธอก็ตีกันไปมาอยู่แล้ว หลังจากที่โดนเสี่ยวเหยียนพูดแบบนั้นใส่ ตอนนี้ใจของเธอก็ยิ่งไม่สงบ
เย่หลิ่นหานคงไม่ได้ชอบเธอจริงๆใช่ไหม?
แต่ว่าทำไมเขาถึงดีกับเธอขนาดนี้ แถมยอมควักเงินสามแสนเพื่อรักษาแม่เธอโดยไม่ลังเล หลังจากนั้น….ยังส่งชุดที่มีราคาประมูลถึงหนึ่งล้านมาให้เธออีก
บวกกับสายตากับรอยยิ้มเมื่อกี้ของเขา อยู่ๆเสิ่นเฉียวก็รู้สึกว่า…..มีความรู้สึกที่ไม่ดีไหลผ่าน
