บทที่ 258 ฉันทำกับเธอไม่ดีหรอ
สุดท้ายตอนที่นอนอยู่กลางดึก เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าหลังคันๆ นิดหน่อย แต่ว่าก็สบายมาก บาดแผลเหมือนกับมีคนถูให้เธอ บาดแผลของเธอเจ็บนิดหน่อยคันนิดหน่อย แต่ตอนนี้รู้สึกสบายมาก
เธอง่วงจนแทบไม่ไหว ไม่ได้ลืมตา เพียงแค่กรีดร้องโดยไม่รู้ตัว
มือที่อยู่หลังเธอหยุดสักพัก เย่โม่เซินมองเสิ่นเฉียวที่กำลังนอนฝันอยู่อย่างไม่รู้จะทำยังไง เม้มปาก “ผู้หญิงที่น่าจะตาย ฉันกำลังทำอะไร?”
เธอก็พูดแล้วว่าอยากจะหย่ากับตัวเองแล้ว ไม่อยู่กับตัวเองอีกต่อไปแล้ว ทำเขาโกรธแทบจะตาย แต่เขายังวางใจแผลของเธอไม่ได้ ดึกๆ รอเธอหลับสนิทแล้วถอดเสื้อผ้าเธอทายาให้
เรื่องแบบนี้…..
เรื่องที่ทำให้คนแย่แบบนี้! เขาทำไมถึงทำได้?
เย่โม่เซินกำหมัดแน่น สักพักเห็นเธอนอนหลับสนิทแล้ว ความโกรธและความหงุดหงิดในใจถูกแทนที่ทันทีด้วยความเป็นห่วงและทำอะไรไม่ถูก
กำหมัดคลายลง ท่าทางของเขานุ่มนวลลงมาก ทาครีมที่แผลให้เธอทีละนิด
ในระหว่างนั้น เสิ่นเฉียวหลับสนิทตลอด ยังไม่ตื่นเลย
รอให้เย่โม่เซินทำเสร็จแล้ว เขาจ้องมองเธอที่กำลังฝันเป็นเวลานาน จากนั้นทนไม่ไหวพูดออกมาว่าประโยคนึง
“ผู้หญิงไม่มีจิตสำนึก รู้ไหมว่าคำพูดพวกนั้นสามารถทำให้ฉันเจ็บ?”
“พูดว่าฉันพูดจาแย่ ฉันพูดจาแย่ขนาดนั้นเลยหรอ?”
เย่โม่เซินมีความสงสัยลึก ๆ เกี่ยวกับตัวเอง
วันที่สองตอนที่ทำงาน เขาถามเซียวซู่อยู่บนรถ
“ปกติฉันพูดจาแย่ขนาดนั้นเลยหรอ?”
เซียวซู่ตั้งใจขับรถ ได้ยินเขาถามแบบนั้น ทันใดนั้นนิ่งไปสักพัก จากนั้นแอบมากเย่โม่เซินจากกระจกมองหลัง ถามอย่างแปลกๆ : “คุณชายเย่ทำไมอยู่ดีๆ ถามแบบนี้?”
สายตาของเซียวซู่มองจนเย่โม่เซินยิ่งหงุดหงิด เม้มปากตอบไปประโยคนึง : “ไม่มีอะไร”
จากนั้นเขาก้มหัว สายตาเย็นชาไม่รู้มองไปตรงไหน
สักพัก เขาก็เงยหน้าขึ้น : “ฉันทำกับผู้หญิงคนนั้นยังไงบ้าง?”
เซียวซู่ ： “…..คุณชายเย่?”
เย่โม่เซินจ้องมองที่ด้านหลังศีรษะของเขาอย่างรุนแรง “พูดความจริง”
“เอ่อ นี่……” เซียวซู่เม้มปากอย่างทำตัวไม่ถูก : “อิงจากมุมมองของเขา คุณชายเย่ทำกับคุณนายน้อยสองก็ไม่เลว เพราะว่าคุณชายเย่ไม่เคยทำกับผู้หญิงคนไหนดีขนาดนี้”
“งั้นเธอทำไมถึงอยากจะหย่ากับฉัน”
เซียวซู่อึ้ง มือเกือบลื่น
“คุณนายน้อยสองจะหย่ากับคุณชายเย่? ทำไมล่ะ?”
ถามแล้วไม่มีการตอบสนอง เซียวซู่สละเวลาไปหันไปมองเย่โม่เซิน สายตาของเย่โม่เซินดุเดือดเหมือนกับนกเหนี่ยว
เซียวซู่ตกใจ รีบตั้งสติของตัวเอง เหอะออกมาเบาๆ
“คุณนายน้อยสองกับคุณชายเย่จะหย่ากัน แต่ไม่ใช่เพราะคุณชายเย่ทำกับเธอไม่ดี แต่เพราะ…..”
“แต่เพราะอะไร?” เย่โม่เซินบังคับอยากรู้คำตอบ
ถึงแม้เมื่อวานตอนกลางคืนผู้หญิงคนนั้นได้พูด แต่เขาคิดว่า …..นั่นไม่ใช่คำตอบจริงๆ จากใจของเธอ
หลีกทางอะไรให้พวกเขา อะไรคืออยู่และบินไปด้วยกัน นี่มันเรื่องเล่นอะไรกัน
“แต่ว่าคุณนายไม่ชอบคุณชายเย่หรอ?” เซียวซู่กลั้นใจถามประโยคนึง จากนั้นเขาก็รู้สึกถึงอุณหภูมิในรถลดลงอย่างกะทันหัน เสียงของเย่โม่เซินเหมือนดังขึ้นมาจากนรก : “อยากตายหรอ?”
เซียวซู่ตกใจจนสั่น รีบเปลี่ยนคำพูด : “งั้นก็อาจจะเป็นไปได้ที่คุณนายชอบคนอื่น?”
เย่โม่เซิน： “……เหอะๆ”
“คุณชายเย่ จริงๆ แล้วกลัวว่าพูดความจริง คุณจะต่อยผมตาย”
“พูดมา”
เซียวซู่ : “งั้นคุณชายเย่ต้องรับประกันก่อนว่าชีวิตผมจะปลอดภัย”
“ดูแล้วนายไม่ค่อยพอใจกับงานนี้” เย่โม่เซินก็ไม่ได้รับประกันให้เขา แล้วยังข่มขู่เขาอีก
เซียวซู่สักพักในใจรู้สึกขมขื่น เขาจะกล้าไม่พอใจงานของเจ้านายล่ะ ได้แต่รีบอธิบาย : “พอใจพอใจ ผมก็แค่พูดความคิดของผมกับคุณชายเย่! ที่จริงแล้วคุณชายเย่ทำกับคุณนายน้อยสองก็ไม่เลว แต่แค่ในความคิดของผม จากมุมมองของคุณนายน้อยสอง คุณชายเย่…….ที่จริงแล้วก็เป็นสามีที่ไร้ความสามารถ”
“ไร้….ไร้ความสามารถ?” เย่โม่เซินขมวดคิ้ว คิดถึงคำพูดของเซียวซู่ แต่ยังไงก็คิดไม่เข้าใจ ได้แต่ถาม : “พูดต่อ”
เซียวซู่เหงื่อเต็มหน้าผากไปหมด โชคดีที่ตอนนั้นเป็นไฟแดง เขาหยุดรถ ยื่นมือไปเช็ดเหงื่อที่หน้าผากจากนั้นถึงค่อยๆ เอ่ยปากพูด : “ผู้หญิงก็ต่างชอบผู้ชายอ่อนโยน ต่อหน้าคุณนายน้อยสองคุณชายเย่ดุมาก ถึงแม้ผมจะรู้ว่าคุณชายเย่ทำดีกับคุณนายน้อยสอง แต่ที่คุณทำดีกับเธอไม่เคยพูดออกมาจากปากเลย แล้วก็ไม่เคยอธิบาย คุณนายน้อยสองจะเข้าใจได้ยังไง?”
“นั่นเพราะเธอโง่เอง” เย่โม่เซินทำเสียงเหอะออกมาอย่างเย็นชา
ทำก็พอแล้ว ยังต้องพูดอีก?
ได้ยินแล้ว เซียวซู่เหงื่อไหล : “คุณชายเย่รู้สึกว่าคุณนายโง่ งั้นคุณนายก็โง่ งั้นคุณชายเย่……ตัวเองก็อย่าทำให้ยุ่งเหยิงละกัน”
“ใครบอกว่าฉันยุ่งเหยิง?” เย่โม่เซินดูเขาอย่างเย็นชา พูดอย่างไม่มีความสุข
เซียวซู่สักพักไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว รู้สึกว่าพูดอะไรก็ไม่ถูก
เขาเลือกที่จะหุบปาก ขอบคุณ!
ไฟแดงผ่านไปแล้ว เซียวซู่ขับรถต่อไป
เย่โม่เซินเงียบไปสักพัก ก็ถามขึ้นมาอีก : “ต้องบอกเธอ เธอถึงจะรู้หรอ?”
เซียวซู่ : “ฉันเลือกที่จะตาย”
“น่าจะใช่แหละ” เขาหัวเราะอย่างเคอะเขิน ไม่กล้าพูดคำตอบที่ชัดเจนอีกต่อไป กลัวว่าเย่โม่เซินจะใช้ค้อนทุบเขาจนตาย
เย่โม่เซินไม่พูดอะไรอีก แค่พิงไปทางข้างหลัง หลับตาลงและยื่นมือไปนวดขมับที่เจ็บ
น่าจะตายจริงๆ
ครั้งแรกที่ได้รับอิทธิพลจากผู้หญิงหนักขนาดนี้ เมื่องานกลางดึกทายาให้เธอเสร็จแล้ว สุดท้ายกลับไปนอนในสมองเต็มไปด้วยภาพที่เธอพูดว่าจะหย่ากับตัวเอง จากนั้นก็ไม่รู้สึกง่วงเลยทั้งคืน
เย่โม่เซินการทำงานและการพักผ่อนเป็นเรื่องปกติและมีวินัยในตนเอง
แต่เขาเป็นเพราะคนๆ นึงนอนไม่หลับครั้งแรก
เซียวซู่เห็นเขาท่าทางไม่ค่อยดี เขาจึงถามด้วยความเป็นห่วง : “คุณชายเย่ คุณต้องการยกเลิกแผนการเดินทางของวันนี้ก่อนไหม? คุณไปพักผ่อนก่อน?
“ไม่ต้อง” เย่โม่เซินปฏิเสธเขา สักพักก็พูดว่า : “สัญญาฉบับนั้น ทำลายมันซะ”
“สัญญาฉบับไหน? เซียวซู่ไม่ตอบสนองกลับมา ถึงแม้เย่โม่เซินพูดจาไม่ต่อเนื่อง คิดอะไรก็พูดอันนั้น สมองของเซียวซู่ตามเขาไม่ทันแล้ว”
เย่โม่เซินลมหายใจเปลี่ยนไปอีกแล้ว เซียวซู่ตอบสนองกลับมาแล้ว : “สัญญาฉบับที่คุณนายน้อยสองเซ็นต์ใช่ไหม?”
เขารู้แล้ว เข้าใจความเคยชิน
นอกจากเรื่องของคุณนายน้อย คุณชายเย่ก็จะไม่พูดอะไรให้ยุ่งเหยิง ยิ่งไปกว่านั้นความดันอากาศในร่างกายจะไม่เพิ่มขึ้นและลดลงอย่างกะทันหัน ต่อไปก็ใช้การพิจารณาแบบนี้แหละ
เซียวซู่ขับรถอยู่เหงื่อก็ไหล ในใจดีใจ โชคดีที่สามารถเดาได้
“ผมรู้แล้วคุณชายเย่ ดึกหน่อยจะเอาสัญญามาให้คุณ”
“ทำลายทิ้งไปซะ”
เซียวซู่มือนิ่งไปสักพัก จากนั้นพยักหน้า
สัญญาฉบับนั้นถึงเวลาก็หย่า ตอนนี้คุณชายเย่กลับให้เขาทำลายมันทิ้ง งั้นก็หมายความว่า……คุณชายเย่คิดดีแล้ว? ว่าจะไม่หย่ากับคุณนายน้อยสอง?
คิดถึงตรงนี้ เซียวซู่ในใจค่อนข้างมีความสุข
ถ้าหากระหว่างหานเส่โยวกับเสิ่นเฉียวคุณชายเย่เลือกเสิ่นเฉียว งั้นเขาต้องมีความสุขมากแน่ๆ
ท้ายที่สุดแล้วเรื่องที่หานเส่โยวทำ มันช่างน่ารังเกียจเอาจริงๆ
เธอไม่เหมาะที่จะเป็นพี่น้องของคุณนายน้อยสอง
