บทที่ 468 ตัวตนของเธอถูกขุดคุ้ยออกมาแล้ว
บ้านใหม่เลยนะ
เมื่อคิดว่าต่อจากนี้เธอจะมีบ้านที่เป็นของตัวเองในเมืองเป่ยก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นมา
เจ้าของห้องคนเก่าบอกเธอว่า ก่อนหน้านี้กุญแจเคยให้ไว้แค่แม่บ้าน แล้วก็เอากลับมาแล้ว แต่เพื่อความปลอดภัย เขาแนะนำให้เธอเปลี่ยนกุญแจ
ดังนั้น หานมู่จื่อ จึงรีบหาที่ล็อกแบบสแกนลายนิ้วมือบนอินเทอร์เน็ต จากนั้นจึงหาซื้อยี่ห้อที่สามารถไว้ใจได้ เพราะว่าอยู่ในเมืองเดียวกัน ช่างติดตั้งจึงโทรหาเธอตอนบ่ายถามว่าเธอมีเวลาวันไหน เขาจะได้เข้ามาติดตั้งให้
เสี่ยวเหยียนบอกว่าให้ตัวเองเป็นคนไป หานมู่จื่อก็เลยให้เธอลาครึ่งวัน
เพราะว่าออเดอร์ของเย่โม่เซินยังไม่เสร็จเรียบร้อย แต่ถ้าเธอไม่อยากทำต่อไปก็จะเหมือนการยื้อเวลาให้เธออยู่กับเย่โม่เซินนานเข้าไปอีก สู้รีบทำให้เสร็จเร็วๆ ดีกว่า
หานมู่จื่อ จึงปิดห้องทำงานแล้วเริ่มออกแบบผลงาน
เพิ่งจะเริ่มวาดได้ไม่นาน มือถือของเธอก็ดังขึ้น เป็นเสี่ยวเหยียนที่โทรมา
โดยทั่วไปแล้ว ช่วงเวลาแบบนี้เธอจะไม่รับโทรศัพท์ แต่ว่าเสี่ยวเหยียนไปดูเรื่องติดตั้งที่ล็อกประตู ถ้าไม่มีเรื่องอะไรเธอคงจะไม่โทรมา
“มีอะไรหรือเปล่า” เธอถามขึ้นหลังจากกดรับสาย
เสียงกระวนกระวายดังมาจากปลายสาย “มู่จื่อ เธอรีบเข้าเว่ยป๋อเร็ว ตัวตนของเธอถูกขุดคุ้ยออกมาแล้ว!”
เมื่อได้ยินประโยคนี้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น “อะไรนะ”
เธอไม่ได้ตอบกลับไปครู่หนึ่ง ได้ยินเสียงปลายสายที่พูดไม่หยุด “เมื่อกี้ระหว่างทางที่มา ฉันเบื่อก็เลยเขาเว่ยป๋อ หลังจากนั้นฉันเห็นพวกเขาเอารูปของเธอลงบนอินเทอร์เน็ต ตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่าหญิงสาวลึกลับที่เย่โม่เซินอุ้มในคืนนั้นคือเธอ”
หานมู่จื่อ：“ฉันให้คนลบข้อมูลนั่นทิ้งไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอ”
“เรื่องนี้ฉันก็ไม่แน่ใจ ฉันเพิ่งจะเห็นข่าวนี้ หรือว่าวันนี้ฉันไม่ไปแล้ว ฉันจะไปตรวจสอบเรื่องนี้…”
“ไม่ต้อง” แววตาของ หานมู่จื่อ เย็นยะเยือกจากนั้นจึงพูดว่า “เธอไปจัดการเรื่องของเธอก่อน เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง”
“งั้นก็ได้ ถ้าต้องการอะไรต้องโทรหาฉันนะ เรื่องที่ล็อกประตูเราค่อยเปลี่ยนวันหลังก็ได้”
“อื้ม”
หลังจากวางสาย หานมู่จื่อ จึงเปิดดูเว่ยป๋อ
เป็นไปตามคาดว่าตัวตนของเธอถูกเปิดเผยแล้ว
อันที่จริงเธอรู้ตั้งแต่วันที่ หลินซิงหั่ว มาบอกแล้วว่าไม่ช้าก็เร็วตัวตนของเธอจะถูกเปิดเผย ดังนั้นเธอจึงใช้วิธีลบข้อมูลออกทั้งหมด
แต่ใครจะไปรู้ว่าการที่ทำแบบนี้ไม่มีผลกระทบอะไรกับพวกเขาเลย
การที่พวกเขาอยากขุดคุ้ยเรื่องราวของคุณ ไม่ว่าจะมีข้อมูลของคุณหรือไม่ เขาก็ขุดคุ้ยเรื่องราวของคุณได้อยู่ดี
หานมู่จื่อ เห็นรูปของตัวเองบนอินเทอร์เน็ต เป็นรูปหลังของเธอที่เดินอยู่ในทางเดินวันนั้น เห็นเพียงเสี้ยวหน้าด้านข้าง รูปต่อมาเป็นรูปที่ถูกถ่ายในงานวันนั้น เธอนั่งกับเย่โม่เซิน แต่เธอกำลังจดจ่ออยู่กับการแสดงบนเวที ส่วนเย่โม่เซินกำลังจ้องเธออยู่
รูปถูกเปิดเผยออกมา สถานะของเธอก็คงอีกไม่นานแล้วมั้ง หานมู่จื่อ เป็นดีไซเนอร์ ชื่อภาษาอังกฤษคืออะไรก็ถูกเปิดเผยออกมาหมด
รวมไปถึงการที่ตัวตนที่แท้จริงของเธอในเมืองเป่ย
หานมู่จื่อ คุณผู้หญิงผู้ร่ำรวยแห่งตระกูลหาน
ภูมิหลังอันดีเลิศและเรื่องราวในอดีตถูกเปิดเผยออกมาหมดแล้ว
พื้นที่คอมเมนต์ต่างคุยกันอย่างออกรส
{ว้าว ฉันว่าแล้วว่าทำไมแค่คืนเดียวข่าวของหญิงลึกลับก็หายไปหมด ที่แท้ก็มีภูมิหลังที่ดีแบบนี้นี่เอง ถึงจะไม่รู้ว่าหน้าตาของผู้หญิงคนนี้เป็นยังไง แต่ดูจากลักษณะแล้ว คู่นี้น่าจะเหมาะสมกันมากเลยนะ}
{ฉันเชียร์คู่นี้! แต่ว่า หานมู่จื่อ เป็นน้องสาวของหานชิงไม่ใช่เหรอ แถม จ้าวยี่หรู บอกว่ากระโปรงนั่นหานชิงเป็นคนส่งให้เธอ ใครจะไปรู้ไม่นานเธอก็เหมือนโดนตบหน้า นิสัยเย่อหยิ่งของเธอกับนิสัยติดดินของคุณหาน ที่ไม่อยากแสดงให้คนอื่นเห็นมันช่างแตกต่างกันจริงๆ!}
{ไม่ได้อยู่ในเมืองเป่ย แต่ได้ยินมาว่าเมืองเป่ยเป็นเมืองที่สุดยอดมาก แน่นอนว่าเคยได้ยินถึงชื่อเสียงของคนในเมืองเป่ยเช่นกัน รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้โชคดีจัง เย่โม่เซิน สามี! วันนี้ฉันอกหักแล้ว!!!!}
{มีฉันแค่คนเดียวหรือเปล่าที่คิดว่าเสแสร้ง ถ้าไม่อยากเจอคนจริงๆ ทำไมถึงไปงานแถลงข่าวล่ะ ถูกคนอุ้มแล้วก็เปิดเผยไปเลยสิ จะหลบทำไม ไม่ใช่ดาราสักหน่อย}
{ข้อมูลใหม่ ผู้หญิงคนนี้เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศไม่นาน เปิดบริษัทออกแบบอยู่ที่ถนนXX}
เมื่ออ่านถึงตรงนี้ สายตาของเธอก็แปรเปลี่ยนไป เธอตระหนักได้ว่าอาจจะมีผลกระทบต่อชีวิตของเธอไปอย่างมาก
เธอถูกเปิดเผยตัวตนแล้ว จู่ๆ สีหน้าเธอก็ซีดเผือด หญิงสาวกัดริมฝีปากล่างแน่น
คนอื่นจะพูดถึงเธออย่างไร เธอไม่สนใจ แต่ว่าถ้าเสี่ยวหมี่โต้วต้องเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้ เธอจะไม่สนใจเรื่องนี้ไม่ได้
ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ หานมู่จื่อ กะจะเอามือถือออกมาเปิดดู แต่เธอกลับพบว่าหน้าแรกของเว่ยป๋อล่มไปแล้ว
นี่มันเกิดอะไรขึ้น
หานมู่จื่อ กะพริบตาปริบๆ แล้วเปิดดูอีกรอบ เว่ยป๋อก็ยังคงล่มอยู่
เธอไม่ได้สงสัยอะไรมาก ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องทำงานไปยังชั้นของพนักงาน จะไปยืมมือถือจากเลิงเยาเยา
คนในห้องทำงานของพนักงานว่างมากตอนนี้ก็กำลังเล่นเว่ยป๋อ
เมื่อเข้าไปหน้าแรกของเว่ยป๋อพวกเขาก็ตกใจเป็นอย่างมาก แต่ยังไม่ทันจะทำอะไรเว่ยป๋อก็ล่มไปแล้ว
เมื่อเห็น หานมู่จื่อ มา เลิงเยาเยาจึงรีบปิดหน้าอินเทอร์เน็ต
“มู่จื่อ”
“เอามือถือมาให้ฉันยืมหน่อย”
เลิงเยาเยาเอามือถือยื่นให้เธออย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย หานมู่จื่อ เปิดแอพลิเคชั่นเว่ยป๋อ จากนั้นจึงค้นหา พบว่ามันล่มเหมือนกัน
มือถือของเธอไม่ได้มีปัญหา เป็นที่ระบบงั้นเหรอ
เมื่อคิดเช่นนี้ เธอจึงมองไปที่กลุ่มคนรอบๆ “มือถือของพวกเธอมีเว่ยป๋อไหม”
“มีค่ะ”
“มีครับ”
มีสองสามคนยืนขึ้นมาแล้วเอามือถือยื่นให้เธอ
หลี่จุ้นเฟิง เป็นหนึ่งในนั้น เขายกยิ้มแล้วพูดออกมา “ถ้าคุณอยากดูข่าวที่เกี่ยวกับคุณ งั้นไม่ต้องดูแล้วล่ะ ระบบมันล่มไปแล้ว”
“ระบบล่มงั้นเหรอ” หานมู่จื่อ ขมวดคิ้วอันสวยงามอย่างสงสัย มิน่าล่ะเธออ่านไปอ่านมาจู่ๆ มันก็หายไป ที่แท้ระบบล่มนี่เอง คิดไปคิดมาเธอจึงหันไปถาม หลี่จุ้นเฟิง “การที่ระบบล่มแบบนี้ ต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะกู้กลับมาได้เหรอ”
“เรื่องนี้ต้องดูความสามารถของพนักงานในนั้น” หลี่จุ้นเฟิง ฉีกยิ้ม ไม่กล้าพูดหยอก หานมู่จื่อ อีกแล้ว
เขาชอบผู้หญิงสวย แต่เมื่อมาเจอผู้หญิงเก่งอย่างเช่น หานมู่จื่อ เขากลับไม่กล้าพูดหยอกแม้แต่คำเดียว
คนเก่งมักจะเงยหน้ามองเสมอ
คุณที่ยืนอยู่ในจุดที่ต่ำจะไปคุยหยอกกับคนที่ยืนอยู่ในจุดที่สูงแบบนั้นได้อย่างไร
หานมู่จื่อ ไม่รู้ว่า หลี่จุ้นเฟิง คิดเช่นนี้ เธอรู้สึกโล่งอก เลิงเยาเยาถามหยั่งเชิง “เธออยากอ่านข่าวของตัวเองเหรอ ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะใหญ่โตแล้วนะ ฉันเห็นคอมเมนต์เกินหมื่นแล้ว นี่ยังไม่เปิดตัวเผยตัวตนอีก เธอจะรีบจัดการเลยไหม”
“แน่นอน” ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้กันหมดแล้ว หานมู่จื่อ ก็ไม่ต้องปิดบังอะไรอีก
“ให้ช่วยไหม” เลิงเยาเยาถามขึ้น
