บทที่ 473 ภรรยาบังเกิดเกล้า
อาจเป็นเพราะรู้สึกว่า ของในบ้านของเธอยังไม่เพียงพอ ดังนั้นหานชิงจึงโทรให้คนซื้อของมาเพิ่มให้เธอไม่น้อย เพราะเจ้าของเดิมไม่เคยอาศัยอยู่ที่นี่ แม้ว่าจะตกแต่งเสร็จแล้ว แต่หลายที่ก็ยังขาดของบางอย่างอยู่
ตัวอย่างเช่น พวกเครื่องประดับบนผนัง
ของตกแต่งบนโต๊ะ สิ่งเหล่านี้ หานชิงคิดให้เธอหมดแล้ว เสี่ยวหมี่โต้ว ก็เข้าร่วมกระบวนการทำความสะอาดของทุกคนด้วย ทุกคนแบ่งทำความสะอาดคนละหน้าที่
เวลาทำวางก็ดีใจตื่นเต้นมาก พูดคุยกันอย่างสนุก
แต่ถึงตอนที่ว่างจากงาน ถึงได้พบว่า เหนื่อยมากจนไม่สามารถขยับได้แล้ว เสี่ยวหมี่โต้วกับเสี่ยวเหยียนกอดกันนอนหลับไปแล้ว ล้มหลับบนโซฟาอย่างไม่เป็นท่า
พวกคนรับใช้ยังค่อนข้างยับยั้งการกระทำ แม้ว่าจะเหนื่อยมากแล้ว แต่ก็ยังคงนั่งอยู่ข้างๆอย่างเรียบร้อย ต่อให้ใบหน้าจากมีอาการเหนื่อยล้า แต่ก็ไม่กล้าคำร้องเรียนหรือการกระทำใดๆ
“วันนี้ทุกคนเหนื่อยมากแล้ว ชั้นบนมีห้องนอน พวกคุณไปพักผ่อนก่อน เมื่อพักผ่อนเสร็จ ฉันพาทุกคนออกไปเลี้ยงข้าวมื้อใหญ่”
ทั้งสามฟังแล้วรู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อย แต่ก็ยังโบกมือไปมา “ไม่ต้องแล้ว คุณมู่จื่อ บนตัวพวกเราสกปรกมาก ถ้าขึ้นไปพักผ่อน จะทำให้ผ้าห่มของคุณสกปรกได้ เรานั่งที่นี่สักพักก็พอแล้ว”
หานมู่จื่อยิ้มเบาๆ “วันนี้พวกคุณช่วยฉันมากขนาดนี้ ไม่พักผ่อนจะได้อย่างไร? รีบขึ้นไปชั้นบนดีกว่า ห้องนอนก็ยังเพียงพออยู่”
พวกเขายังคงปฏิเสธ ยังไงก็ไม่ยอมขึ้นไป สุดท้ายหานชิงถึงได้พูดขึ้นว่า “ฉันให้ลุงหนานส่งพวกเธอกลับไปอาบน้ำอาบท่าแล้วพักผ่อน แล้วให้พักผ่อนพวกเธอหยุดสามวัน แบบนี้คุณคงไม่รู้สึกผิดอีกแล้วใช่ไหม?”
หานมู่จื่อ “……”
พี่ชายของเธอคนนี้ เข้าใจความคิดของเธอจริงๆ
เมื่อพวกเขาได้ยิน ใบหน้าก็แสดงความดีใจ วันหยุดสามวันนั้น เป็นสิ่งที่คนจำนวนมาก ใฝ่ฝันอยากได้ แต่ก็ยังรู้สึกอายเล็กน้อย
“งั้นให้ลุงหนานส่งพวกคุณกลับไปก่อนแล้วกัน วันหลังฉันค่อยพาพวกคุณไปเลี้ยงข้าว”
“ขอบคุณคุณมู่จื่อ นั้นพวกเราไปก่อนนะ” หญิงสาวทั้งหลาย มองเธออย่างขอบคุณ จากนั้นก็ออกไปกับลุงหนานเลย
หลังจากที่คนออกไปแล้ว หานชิงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปเคาะหัวเธอ “ อันที่จริงพวกเธอทำเรื่องทั้งหมดนี้ เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดขนาดนั้น”
เมื่อได้ยินเข้า หานมู่จื่อชะงักไปชั่วขณะ แล้วจึงพูดว่า “ไม่มีอะไรเป็นเรื่องสมควรต้องทำ แม้ว่าตระกูลหันจะจ่ายเงินจ้างพวกเธอ แต่พวกเธอทำงานของตัวเองให้เรียบร้อยก็ไม่มีปัญหาแล้ว แต่ฉันพาพวกเธอมาทำความสะอาด มันก็แตกต่างกันแล้ว”
“การทำความสะอาดที่ตระกูลหาน กับช่วยคุณทำความสะอาด แตกต่างกันตรงไหน?”
“ความรู้สึกในใจแตกต่างกัน” หานมู่จื่อเงยหน้าขึ้นมองหานชิง “อย่างน้อยสำหรับฉันแล้ว พวกเขาไม่ได้รับการว่าจ้างจากฉัน”
หานชิงนิ่งอึ้งไปชั่วคราว เข้าใจหมายถึงของเธอแล้ว และไม่ได้พูดอะไรอีก
“พี่ชาย พี่ก็ไปพักผ่อนสักพักเถอะ ฉันขึ้นไปดูชั้นบนหน่อย”
หลังจากหานมู่จื่อพูดจบ ก็หันเดินไปที่ชั้นสอง
บ้านดูเพล็กซ์ดีตรงนี้นี่เอง บันไดเป็นแบบหมุน ตรงกลางเป็นโคมระย้าคริสตัลขนาดใหญ่ แม้ว่าจะดูงดงามประณีต แต่ก็ไม่ถึงกับหรูหรา มองแล้วรู้สึกชื่นชอบยิ่งนัก
หานมู่จื่อเดินเล่นอีกรอบ รู้สึกว่าบ้านหลังนี้ซื้อถูกต้องแล้วจริงๆ เธอไปอาบน้ำ แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า ล้มตัวนอนบนเตียง
ที่จริงเธอก็เหนื่อยมากๆเช่นกัน ดังนั้นจึงนอนลงไม่นาน ก็หลับไปเลย
จนกระทั่งการสั่นสะเทือนของโทรศัพท์มือถือ ทำให้เธอตื่นขึ้นมา น่าจะเหนื่อยมากเกินไป ดังนั้นเมื่อเธอรับโทรศัพท์ จึงไม่ได้ดูด้วยซ้ำว่าใครโทรมา วางโทรศัพท์มือถือไว้ข้างๆหูโดยตรง จากนั้นดูทักทายอย่างอ่อนแรง
หลังจากที่เย่โม่เซินได้ยินเสียงที่เหนื่อยล้าและมึนงงนี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น ผู้หญิงคนนี้เกิดอะไรขึ้น?”
“เมื่อคืนคุณเป็นขโมยเหรอ?”
เสียงที่ไพเราะทุ้มต่ำอย่างเยือกเย็น ดังขึ้นข้างหูกะทันหัน หานมู่จื่อตกใจสะดุ้ง แต่ก็สับสนมึนงงเล็กน้อย เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พบว่าคือชื่อของเย่โม่เซินจริงๆด้วย
“มีเรื่องอะไรไม่ทราบ?”
ยังคงไม่มีแรง หานมู่จื่อรู้สึกว่าตรงหน้ามืดไปหมด ไม่ได้เหนื่อยล้าแบบนี้มานานมากแล้ว หลังจากตื่นนอน เธอรู้สึกว่ามือเท้าสั่นเทาหมดเรี่ยวแรง
“ให้บริการกับฉันตลอด 24 ชั่วโมง วันนี้ฉันอยากเห็นผลงานออกแบบ”
หานมู่จื่อ “……ขออภัย ไม่รวมวันหยุดสุดสัปดาห์”
เย่โม่เซินเลิกคิ้วและยกริมฝีปากขึ้น “ตอนที่เซ็นสัญญา ไม่ได้บอกว่าไม่รวมวันหยุดสุดสัปดาห์ด้วย นี่คือคุณเปลี่ยนกะทันหันหรือ?”
“ใช่” หานมู่จื่อพยักหน้าโดยตรง ตอนที่รู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้หย่ากับตัวเอง และยังติดตัวเองไว้เหมือนกอเอี๊ยะหนังสุนัข ทันใดนั้นหานมู่จื่อก็ไม่อยากปฏิบัติกับเขาในฐานะลูกค้าอีกต่อไป ยังไงแล้วเขาก็หน้าด้านหน้าทนขนาดนี้ แล้วไม่โกรธอยู่แล้ว นั้นกิริยาท่าทีที่มีต่อเขา ก็ให้เลวร้ายถึงที่สุดเลย ถ้าเขาโกรธขึ้นมาอยากจะผิดสัญญา นั้นก็ดีที่สุดแล้ว
ถ้าหากไม่โกรธ นั้นเธอก็ทำแบบนี้กับเขาไปเรื่อยๆ ถ้าเขาไม่ถือสา นั้นเธอก็ไม่แยแส
“นี่คือสิ่งที่ฉันเพิ่มเข้าไปกะทันหัน คุณมีความเห็นหรือ?”
เย่โม่เซิน “……”
เขาเงียบอยู่ทั้งนั้นพักหนึ่ง ไม่เคยคิดเลยว่า หานมู่จื่อจะเปลี่ยนกลยุทธ์กะทันหัน ก่อนหน้านี้เธอมองว่าตัวเองเป็นลูกค้าเอาอกเอาใจจริงๆ แต่ช่วงนี้เธอไม่กลัวเขาแล้ว พูดไม่เกรงใจสารพัด ไม่มองเขาอยู่ในสายตาเลย
เมื่อนึกถึงตรงนี้ ริมฝีปากเบาบางของเย่โม่เซิน ยกโค้งขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ “ภรรยาบังเกิดเกล้าออกคำสั่ง ฉันจะกล้าแสดงความคิดเห็นได้อย่างไร?”
คำว่าภรรยาบังเกิดเกล้ามาอย่างฉับพลันไม่ทันตั้งตัว ทำให้ความง่วงของหานมู่จื่อตกใจหายไปในทันที จากนั้นโทรศัพท์ก็ตกลงไปที่หมอน
เพราะในห้องนอนเงียบเกินไป ดังนั้นตอนที่โทรศัพท์ตกลงไป อาจทำให้เย่โม่เซินได้ยินเข้า จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะของเขา
นายชั่วนี่……
หลังจากที่หานมู่จื่อตั้งตัวได้ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “เย่โม่เซิน คุณปกติหน่อยได้ไหม ไม่ช้าก็เร็วเราก็จะหย่ากันอยู่ดี คุณถอนคำเรียกนั้นคืนไปเลยนะ”
“ใครเป็นคนพูด?” เย่โม่เซินยิ้มอ่อนๆ ในน้ำเสียงเหมือนมีชัยชนะอยู่ในมือ “เวลาห้าปียังไม่สามารถอย่าได้สำเร็จ คุณคิดว่าต่อไปยังจะมีความเป็นไปได้อีกไหม?”
หานมู่จื่อ “……”
“ถ้าคุณว่างมากจริงๆ ก็เชิญคุณไปทำสิ่งที่มีประโยชน์ให้กับบริษัท หรือไปช่วยเหลือพวกคนยากจน อย่ารบกวนฝันดีของฉัน” หลังจากพูดจบ หานมู่จื่อไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายได้แสดงปฏิกิริยาอะไรเลย ก็วางสายโทรศัพท์โดยตรง
ฟังเสียงตู้ดๆที่ดังออกมาจากโทรศัพท์ เย่โม่เซินผงะไปชั่วขณะแล้วพูดว่า “ผู้หญิงโง่ เจ้าอารมณ์ขึ้นเรื่อยๆ……”
หลังจากประโยคนี้หลังจาก เขาก็บ่นพึมพำประโยคหนึ่ง
“ใครกันที่เป็นคนตามใจ……”
หลังจากที่หานมู่จื่อโยนโทรศัพท์ทิ้งไว้เข้าๆ หลับตาลงคิดอยากนอนต่อครั้ง แต่เสียดายจิตใจในตอนนี้ ถูกคำพูดและน้ำเสียงของเย่โม่เซินรบกวนให้ว้าวุ่นไปหมด ไม่สามารถสงบลงได้
เธอนอนหลับตาอยู่สักพัก แล้วลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง
แม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่ได้ปฏิบัติต่อเขาในฐานะลูกค้าแล้ว และไม่จำเป็นต้องปฏิบัติต่อเขาในฐานะลูกค้าเหมือนเมื่อก่อน เพียงแค่ขับไล่เขา ให้เขาไปให้พ้นก็พอแล้ว
แต่ว่า กลับไม่รู้สึกง่ายดายเหมือนเมื่อก่อนเลย
เมื่อคิดถึงตรงนี้ หานมู่จื่อก็ถอนหายใจ ก็ไม่รู้ว่าจะหลุดพ้นจากเขาเมื่อไหร่
เมื่อคิดถึงเรื่องหย่า ในตอนนี้ เธอไม่มีวิธีอะไรเลยจริงๆ
เดิมทีคิดว่า ในช่วงห้าปีที่ผ่านมาเธอเติบโตขึ้นมากแล้ว แต่วิชาของผู้ชายคนนี้ ก็เก่งขึ้นมากในช่วงห้าปีที่ผ่านมา โดยเฉพาะในเรื่องของหน้าด้าน
