บทที่497 เธอยังไม่เข้าใจอีกหรอ
หานมู่จื่ออึ้งไปครู่หนึ่ง
“หมายความว่ายังไง?”
เธอคิดไปคิดมา ก็พอเข้าใจความหมายของเย่โม่เซิน และหลังจากนั้นเธอก็หัวเราะแล้วพูดขึ้นว่า “โทษฉันก็เป็นเรื่องปกตินี่ เพราะตอนนี้ฉันก็โทษตัวเองเหมือนกัน”
หลังได้ยินสิ่งที่เธอพูด เย่โม่เซินก็หรี่ตาลง “โทษตัวเธอเอง?”
หานมู่จื่อหลับตาลง
ใช่สิ เธอโทษตัวเองมาโดยตลอด
ที่เย่โม่เซินได้รับบาดเจ็บเธอก็มีส่วนผิด ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเขาก็คงไม่ได้รับบาดเจ็บแบบนี้ โทษตัวเธอที่ ทำไมถึงไปหาหลินชิงชิงตั้งแต่แรก ถึงแม้จะนัดกันไว้แล้ว ทว่าเขาไม่ว่างก็ควรปล่อยไป ทำไมเธอถึงไปหาหลินชิงชิงโดยตรง?
ถ้าเธอไม่ได้ไปร้านอาหารนั้นตั้งแต่แรก เธอก็จะไม่ได้พบกับเย่โม่เซินใช่ไหม?
เมื่อนึกถึงตรงนี้ หานมู่จื่อก็หัวเราะออกมาอย่างขมขื่น “ถ้าฉันไม่ไปร้านอาหารนั้น ก็จะไม่เกิดเรื่องมากมายแบบนี้ บางทีตอนนี้นายกับคุณหลินอาจจะ……….”
สมหวังกันแล้ว
“ไม่มีคำว่าถ้า!”น้ำเสียงที่เยือกเย็นของเย่โม่เซินพูดขัดขึ้น เขาเม้มปากแล้วพูดขึ้นว่า “จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจอีกหรอ?”
“อะไร?”
“ห้าปี ตลอดเวลาห้าปีเต็มๆทำไมฉันถึงไม่หย่า”
หานมู่จื่อ “………….”
ในตอนนี้ แววตาของเย่โม่เซินลึกล้ำและเป็นประกาย ราวกับดวงดาวนับล้านดวงที่ส่องแสงอยู่บนท้องฟ้าในยามค่ำคืน
คำพูดของเขา มันมีผลต่อหัวใจเธอจริงๆ
แต่ว่า……..ห้าปีที่แล้วทั้งๆที่เขา……..
เมื่อนึกถึงตรงนี้ หานมู่จื่อถอยออกห่างจากเขาหลายก้าว แล้วพูดขึ้นด้วยความปากแข็งว่า “ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้ดีกว่า เราเคลียร์ปัญหาตรงหน้าให้เสร็จก่อนค่อยคุยกัน”
หนีอีกครั้ง……….
แววตาของเย่โม่เซินหมองลงครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ยิ้มออกมา “โอเค ตอนนี้เธอไม่อยากพูดถึงมันก็ไม่ต้องพูด ในเมื่อสักวันหนึ่งเธอก็ต้องเผชิญหน้ากับมันอยู่แล้ว”
บทสนทนาเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็จบลงเพียงเท่านี้
หลังจากที่ส้งอานกลับไปก็โทรไปหาเซียวซู่ทันที เพื่อสอบถามเหตุการณ์ทั้งหมด และได้เข้าใจถึงเรื่องราวหลายๆอย่าง หลังจากที่รู้ว่าหลินชิงชิงเป็นคนทำร้ายก่อนจริงๆ เธอก็โกรธขึ้นมาทันที จากนั้นก็รีบโทรไปหาคุณแม่หลินโดยตรง
คุณแม่หลินไม่คิดว่าเธอจะโทรมาเร็วขนาดนี้ ในใจก็รู้สึกเป็นห่วงลูกของตัวเอง ขณะเดียวกันก็เช็ดน้ำตาไปด้วย หลังรับสายเธอก็ถามขึ้นด้วยความดีใจว่า “อานอาน มันมีความคืบหน้าแล้วใช่ไหม? โม่เซินว่ายังไงบ้าง ลูกสาวของฉันชิงชิงออกมาได้แล้วใช่ไหม?”
ส้งอานไม่ได้พูดอะไรออกไป คุณแม่หลินรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ จึงเรียกขึ้นอีกครั้ง “อานอาน?”
ผ่านไปสักพัก ปลายสายถึงจะมีเสียงที่เย็นชาตอบกลับมา “พวกเรารู้จักกันมานานแล้วใช่ไหม?”
คุณแม่หลินอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า “ใช่ ใช่สิ”
“งั้นเธอก็น่าจะรู้ว่า ฉันเกลียดพวกที่ชอบนินทาว่าร้ายคนอื่นที่สุด”
น้ำเสียงที่ไม่ค่อยสบอารมณ์ของส้งอานทำให้คุณแม่หลินตื่นตระหนกขึ้นมาทันที เดาว่าส้งอานอาจจะรู้ความเป็นจริงแล้ว เธอก็เลยรีบพูดอธิบาย “มันไม่ใช่แบบที่เธอคิดนะ เรารู้จักกันมานานขนาดนี้ ฉันจะไม่รู้นิสัยเธอได้ยังไง? ฉันจะกล้านินทาว่าร้ายหรือสร้างเรื่องโกหกต่อหน้าเธอได้ยังไง แค่เรื่องในครั้งนี้มันซับซ้อน ฉันไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ณ์ เรื่องทั้งหมดฉันฟังมาจากคนอื่นอีกที ถ้าสิ่งที่ฉันพูดมันไม่จริง งั้นคนที่บอกฉันอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ ฉันขอโทษนะ แต่ว่า ชิงชิงเป็นผู้บริสุทธิ์นะ แกไม่มีเจตนาทำร้ายเย่โม่เซิน……….ฉันก็เลยรู้สึกว่า………..”
“เธอก็เลยคิดว่าชิงชิงสามารถปัดความผิดทั้งหมดออกไปได้?”
“ฉัน…………”
“สองปีมานี้ฉันคงใจดีเกินไป เธอก็เลยเริ่มรู้สึกว่าส้งอานคนนี้หลอกง่ายใช่ไหม? ตอนแรกฉันเห็นว่าชิงชิงเป็นเด็กนิสัยดี เลยคิดว่าถ้าปล่อยให้ไปเป็นสะใภ้บ้านอื่นก็คงน่าเสียดาย แต่ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองมองคนผิดไป หลินชิงชิงไม่เพียงแต่นิสัยไม่ดี แถมยังจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตอีกด้วย”
“อาน อานอาน ทำไมเธอถึงพูดแบยนี้ล่ะ? ชิงชิงเป็นเด็กดีนะ แกดีทั้งด้านการเรียนและเป็นคนมีคุณธรรมจริยธรรมมาโดยตลอด และเธอเองก็………..”
“คนที่คิดจะเอาน้ำกรดสาดใส่หน้าคนอื่น เธอยังกล้าพูดว่าเป็นคนดีหรอ? เธอพูดถูก ชิงชิงไม่ได้มีเจตนาทำร้ายโม่เซิน แต่เจตนาของแกก็คือไปทำร้ายคนอื่น แกจะทำร้ายคนที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน แกอยากจะทำให้คนอื่นเสียโฉม”
คุณแม่หลิน “……………”
“ตอนนี้เธอยังอยากจะโต้แย้งแทนชิงชิงอีกหรอ?”
คุณแม่หลิน “อานอาน ชิงชิงเป็นลูกสาวของฉัน ถึงแม้…… แกจะโหดร้ายอำมหิตแค่ไหน แต่ฉันก็เป็นแม่ของแก! ฉันไม่สามารถ………ไม่สามารถปล่อยไปแบบนี้โดยที่ไม่ช่วยอะไรเลย ตั้งแต่เล็กจนโตชิงชิงก็ไม่เคยลำบาก ฉันเลี้ยงดูมาอย่างดีโดยตลอด แกเป็นคนถูกทะนุถนอมและได้รับความเอ็นดูจากคนรอบข้างมาโดยตลอด ครั้งนี้ที่แกตัดสินใจทำแบบนี้ลงไป ฉันคิดว่าผู้หญิงคนนั้นต้องทำอะไรที่มันเกินขีดจำกัดความอดทนของแกแน่เลย หรือพูดอะไรที่รุนแรงจนแกทนไม่ได้ พูดไปพูดมา เรื่องนี้เป็นเรื่องของเด็กๆ ทำไมเธอต้องเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยล่ะ?”
“โอเค”หลังจากที่ได้ยินส้งอานก็ยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น “งั้นฉันจะไม่ไปยุ่ง ให้พวกเด็กๆจัดการเองดีแล้ว ชิงชิงถูกจับก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”
“ไม่เอาสิอานอาน ที่ฉันมาหาเธอก็เพื่อที่จะให้เธอจัดการกับเรื่องนี้นะ”
“หึ ฉันว่าเธอไม่ได้อยากให้ฉันจัดการเรื่องนี้หรอก แต่อยากให้ฉันเป็นแบ็คอัพให้ลูกสาวของเธอใช่ไหม? แต่เธออย่าลืมสิว่า โม่เซินเป็นหลานชายของฉัน เธอเป็นแม่ของชิงชิงเลยต้องปกป้องแก แล้วคิดว่าส้งอานคนนี้จะไม่ปกป้องหลานชายของตัวเองหรอ?”
คำพูดของเธอรุนแรงมาก สามารถทำให้คุณแม่หลินชะงักไปในพริบตา
ผ่านไปพักใหญ่ๆ คุณแม่หลินถึงได้สติกลับมา จากนั้นก็ร้องไห้แล้วพูดขึ้นว่า “ส้งอาน! ที่คุยกันในสายก่อนหน้านี้เธอไม่ได้พูดแบบนี้ ถึงแม้ลูกสาวของฉันจะทำเรื่องโหดเหี้ยมอำมหิตแค่ไหน แต่แกก็มีเหตุผลของตัวเอง ทั้งๆที่โม่เซินมีแฟนอยู่แล้ว เธอก็ยังจะเป็นแม่สื่อให้กับเขาและชิงชิงอีก ถ้าเธอรู้เรื่องทุกอย่างแจ่มแจ้งตั้งแต่แรก เรื่องพวกนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น ชิงชิงเป็นเด็กผู้หญิง แกเจอเรื่องแบบนี้แล้วจะโกรธก็เป็นเรื่องธรรมดา! เวลาโกรธแน่นอนว่าอาจทำอะไรที่ขาดสติไปบ้าง เด็กๆล้วนมีข้อผิดพลาด ต้องให้เธอติดคุกสถานเดียวหรอ?”
ส้งอาน “……………..”
ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่าเย่โม่เซินชอบทำให้คนอื่นปวดหัวอยู่เรื่อยเลย
ถ้าเขาปฏิเสธหลินชิงชิงแบบปกติ ก็คงจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แต่ว่า……….เรื่องในครั้งนี้มันซับซ้อนมาก
บางที หลินชิงชิงอาจจะเข้าใจผิดแต่แรก
หรือบางที เย่โม่เซินไม่ได้พูดกับคนอื่นอย่างชัดเจนแต่แรก? เมื่อนึกถึงตรงนี้ ส้งอานก็รู้สึกปวดหัว
“อานอาน ฉันไม่ได้จะโทษเธอนะ แต่ว่าฉันเลี้ยงดูชิงชิงมาหลายปี ฉันไม่สามารถให้ชีวิตแกจบลงอย่างไร้ความหมายแบบนี้ได้ ถ้าแกติดคุกจริงๆ เธอจะให้แกใช้ชีวิตต่อไปยังไง? แกต้องหาทางออกไม่ได้แน่……….เธอช่วยฉันหน่อยนะ หลังจบเรื่องนี้ ฉันจะพาชิงชิงเข้าไปขอบคุณและขอขมาพวกเธออย่างแน่นอน โอเคไหม?”
หลังจากที่น้ำเสียงของคุณแม่หลินอ่อนลง ทำให้ส้งอานใจอ่อนลงไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้
ถึงแม้การสาดน้ำกรดเป็นเรื่องที่โหดเหี้ยมมาก และยังทำผิดข้อหาเจตนาทำร้ายร่างกาย สามารถจัดการเรื่องนี้ตามกระบวนการทางกฎหมายได้ ทว่า………เธอเป็นคนแนะนำหลินชิงชิงให้กับเย่โม่เซินเอง
เรื่องมันบานปลายถึงตอนนี้ มันเป็นความรับผิดชอบของส้งอานที่ไม่สามารถปัดให้คนอื่นได้
“ฉันรู้แล้ว ฉันจะปรึกษาเรื่องนี้กับโม่เซินให้เร็วที่สุด”
“อานอาน เรื่องนี้ต้องพึ่งเธอแล้วล่ะ ขอแค่เธอสามารถช่วยชิงชิงได้ ฉันก็พูดแล้วจะต้องทำให้ได้อย่างแน่นอน”
ส้งอานวางสายด้วยอารมณ์หลากหลาย จากนั้นจับโทรศัพท์ไว้แน่น แล้วอยู่เงียบๆคนเดียว
เธอคงไม่ต้องไปหาเย่โม่เซินแล้ว อยากจะปล่อยหลินชิงชิงออกมา ไปหาผู้หญิงคนนั้นโดยตรง………..ก็ได้แล้ว
