บทที่ 554 ความรู้สึกลึกซึ้งจนยากที่แบกรับ
ทางด้านเสี่ยวหมี่โต้วเพียงกะพริบตาแล้วมองไปที่ตำรวจและหม่ามี๊ของตัวเองอยากปวดหัว ทั้งยังรู้สึกเป็นกังวล
เมื่อวานไม่ใช่เป็นเพราะที่เขาส่งเมลล์ให้แด๊ดดี๊หรอกเหรอ? อาจจะเป็นไปได้ว่าเขาเป็นคนจัดการเรื่องนี้หรอกนะ?
หึ แด๊ดดี๊นี้โง่เง่าจริงๆ พึ่งพาไม่ได้แม้แต่น้อยเลยเหรอ?
ถ้าขืนยังเป็นอย่างนี้อีก เขาจะให้หม่ามี๊ไปแต่งงานใหม่เลย!
ถึงเวลานั้นเขาจะให้แด๊ดดี๊นึกเสียใจอยู่คนเดียว!
จนในที่สุดการสอบถามก็ได้สิ้นสุดลง ตำรวจกลับไปแล้ว หานมู่จื่อกำลังครุ่นคิด ทันใดนั้นเธอก็หันไปพูดกับเสี่ยวหมี่โต้วอย่างกะทันหัน
“ลูกกลับไปอยู่กับตระกูลหานสักพักหนึ่งก่อนเถอะ”
เมื่อได้ฟังอย่างนั้น เสี่ยวหมี่โต้วก็มุ่ยปากอย่างไม่พอใจ
“ทำไมเหรอครับหม่ามี๊?”
“ลูกก็ได้ฟังที่ตำรวจบอกเมื่อกี้แล้วไม่ใช่เหรอว่า ตอนนี้ที่นี่ไม่ปลอดภัย ลูกจะอยู่ที่นี่ไม่ได้”
เสี่ยวหมี่โต้วไม่พอใจ “งั้นถ้ามันไม่ปลอดภัย งั้นทำไมหม่ามี๊ยังอยู่ที่นี่ได้เลยล่ะครับ?”
“เสี่ยวหมี่โต้ว…..”
“หม่ามี๊อย่าไล่เสี่ยวหมี่โต้วไปได้ไหมครับ? ที่นี่อันตราย เสี่ยวหมี่โต้วจะปกป้องหม่ามี๊เอง”
“ไม่ได้” หานมู่จื่อหน้าบึ้งตึง “ลูกยังเป็นเด็ก หม่ามี๊โตแล้ว ปกป้องตัวเองได้ ลูกอยู่กับหม่ามี๊จะยิ่งเป็นอันตราย ตอนเย็นเดี๋ยวหม่ามี๊โทรให้คุณลุงมารับลูกไปที่ตระกูลหาน บางทีเดี๋ยวสองวันนี้ตำรวจคงกลับมาอีก เดี๋ยวแม่จะขอความร่วมมือจากตำรวจให้มาตรวจสอบดู ถ้าลูกอย่างช่วยหม่ามี๊ ลูกต้องกลับบ้านไปกับคุณลุงก่อน รอหม่ามี๊จัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จลูกค่อยกลับมา โอเคไหมครับ?”
เห็นได้ชัดว่าเสี่ยวหมี่โต้วไม่พอใจเป็นอย่างมาก เม้มปากเอาไว้ตลอด
จนในที่สุดหานมู่จื่อเกลี้ยกล่อมเขาอยู่นาน พูดข้อแลกเปลี่ยนไปมากมายกว่าเสี่ยวหมี่โต้วจะยอมตอบตกลง
เธอโทรหาหานชิงทว่ากลับนึกเรื่องที่เกิดขึ้นตรงประตูชุมชนได้ซะก่อน ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนคำพูดเป็นให้เสี่ยวเหยียนส่งเสี่ยวหมี่โต้วไปอยู่ด้วยสักพัก ช่วงนี้เธองานยุ่งมาก ไม่อยากตื่นเช้ามืดเพื่อไปส่งเสี่ยวหมี่โต้วไปโรงเรียนทุกวัน
ด้านหานชิงเงียบอยู่นาน ก่อนจะพูดขึ้นว่า “เรื่องที่ให้เธอเปิดบริษัท ไม่ใช่เพื่อให้เธอทรมานร่างกายตัวเองหรอกนะ”
ฉันทราบค่ะ” หานมู่จื่อกัดปากก่อนจะหัวเราะออกไปเสียงเบา “ก็ยุ่งแค่ช่วงนี้ไม่ใช่เหรอคะ? ไม่ได้ยุ่งทุกวันเสียหน่อย เพียงแค่จัดการงานนี้เสร็จเดี๋ยวก็เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“มู่จื่อ เธอจำเอาไว้นะ”
“หื้ม?”
“เธอเป็นประธานบริษัท ไม่ใช่พนักงานบริษัท เธอมีสิทธิ์ที่จะพักผ่อนได้”
“แล้วพี่ชายล่ะคะ? เมื่อก่อนเคยบินไปดูฉันที่ต่างประเทศ หลังจากนั้นยังบินกลับมาประชุมต่อไม่ได้พักผ่อนเลยไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อถูกเธอถามอย่างนี้ หานชิงก็ถึงกลับไม่มีคำพูดที่จะโต้แย้งกับเธอได้ หานมู่จื่อจึงหัวเราะออกมา “ก็จะเห็นว่ายิ่งมีอำนาจมากเท่าไหร่ ยิ่งไม่มีเหตุผลให้พักผ่อนได้นะคะ พี่วางใจเถอะ ฉันดูแลตัวเองได้ นี้ก็เพื่อจะได้นอนเยอะหน่อยเลยส่งเสี่ยวหมี่โต้วไปที่ตระกูลหานไม่ใช่เหรอคะ?”
หานชิงหลงเชื่อคำพูดโกหกไร้สาระของเธอ หลังจากนั้นเขาก็ตอบตกลง
หลังจากนั้นเธอก็ไหว้วานให้เสี่ยวเหยียนไปส่งเสี่ยวหมี่โต้วที่ตระกูลหาน
ในตอนแรกเสี่ยวเหยียนไม่ยินยอม เพราะเหตุการณ์ที่โดยปฏิเสธครั้งล่าสุด ทำให้ตอนนี้เธอกลัวที่จะเจอกับหานชิง
ตอนนั้นที่เธอโดนหานชิงพูดจาโหดร้ายต่อหน้า มาตอนนี้เธอเลยอายที่จะไปเจอเขาอีก
ทว่าเธอก็รู้ดีว่าเรื่องนี้มันร้ายแรงมาก จนกระทั่งมีคนเสียชีวิต ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไร เพียงตอบตกลงที่จะไปส่งเสี่ยวหมี่โต้ว
ไม่นานเสี่ยวเหยียนก็พาเสี่ยวหมี่โต้วกลับตระกูลหานไป
ในอีกฝั่งหนึ่ง ที่ใครบางคนกำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เป็นเซียวซู่ที่ได้รายงานข่าวการตายให้เขาได้ทราบ เย่โม่เซินยกยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา “คนที่อยู่เบื้องหลังนี้ก็ลงมือเร็วดีนิ เพียงแค่สละหมากสักตัวคงเป็นเรื่องเล็กน้อย คิดว่าหมากในมือตัวเองมีมากพองั้นเหรอ? ก็เลยเสียสละได้อย่างไม่เสียดายงั้นเหรอ?”
สีหน้าของเซียวซู่ดูจริงจังเป็นอย่างมาก “คุณชายเย่ครับ ครั้งนี้เราไม่สามารถประมาทได้นะครับ อีกฝ่ายลงมือโหดเหี้ยมและน่ากลัวมาก ผมกังวลว่าคุณผู้หญิง…. หานจะได้รับอันตราย”
เมื่อฟังอย่างนั้น สีหน้าของเย่โม่เซินก็เข้มขึ้น
ใช่ อีกฝ่ายลงมือได้โหดร้ายมาก
เดิมทีที่อยากตรวจสอบ ใครจะรู้ว่าอีกฝ่ายกลับชิงตัดช่องทางซะก่อน เมื่อเซียวซู่ไปถึงอีกฝ่ายก็จัดการฆ่าตัวตายไปเสียแล้ว
พวกเขาจึงเลือกที่จะโทรหาตำรวจ ให้ตำรวจเข้ามาตรวจสอบเรื่องนี้แทน
เพราะท้ายที่สุดคนก็ตายไปแล้ว พวกเขาถึงไม่สามารถแทรกมือเข้าไปได้
“บริเวณใกล้ตึกตรวจสอบละเอียดแล้วใช่ไหม?”
“ตรวจละเอียดแล้วครับ”
เย่โม่เซินเม้มปากแน่น ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเย็น “งั้นก็ดี จัดการซื้อชุมชนตรงที่เธออาศัยอยู่ซะ”
เมื่อได้ฟังอย่างนั้นเซียวซู่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เขาเพียงพยักหน้ารับเท่านั้น
“นายจัดการให้คนในตึกที่เธออาศัยอยู่ย้ายออกทั้งหมด ให้พวกเขาย้ายออกภายในสองวัน”
“คุณชายเย่ครับ ที่ตึกนั้นมีคนอาศัยอยู่จนเต็ม ตามความต้องการของคุณชาย…. อาจเป็นไปได้ยากครับ”
แม้ว่าจะทำได้ แต่ก็เป็นเรื่องยากมาก
คนที่สามารถซื้อบ้านอยู่ที่นั่นได้ ล้วนแต่เป็นคนรวย แม้จะใช้อำนาจของคุณชายเย่ ทว่าบนโลกใบนี้ก็ยังมีคนอยู่จำนวนไม่น้อยที่ไม่เกรงกลัวต่ออำนาจ
ถ้าจู่ๆ ถูกสั่งให้ย้ายบ้านกะทันหัน ใครจะยอมย้าย?
และยังให้ย้ายภายในสองวัน ให้ย้ายไปไหน?
“คุณชายเย่ครับ คำสั่งในครั้งนี้มันดูหุนหันเกินไปนะครับ”
“แล้วนายมีข้อเสนอที่ดีกว่านี้หรือไง?” เย่โม่เซินเลิกคิ้ว มองมาที่เขาอย่างดุดัน
เซียวซู่พยักหน้า ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “ผมตรวจสอบบริเวณที่อยู่ของคุณผู้หญิงเรียบร้อยแล้วครับ ชั้นที่คุณผู้หญิงอยู่มีเพียงแค่สองห้องที่ใช้ลิฟต์ตัวเดียวกัน ห้องตรงข้ามของคุณผู้หญิงถูกซื้อเอาไว้เมื่อสามปีก่อน หลังจากตกแต่งเสร็จไปแล้วก็ยังไม่มีใครเข้าไปอยู่ ผมตรวจสอบเรื่องเจ้าของห้องมาแล้ว ห้องนั้นเป็นของขวัญที่ประธานบริษัทตระกูลเฉินซื้อให้กับลูกชายของเขาครับ แต่ว่าลูกชายของเขายังไม่ถึงสองขวบเลยครับ ดังนั้น…. เราน่าจะลงมือกับห้องชุดนั้นได้”
เมื่อคำพูดนี้จบลง ริมฝีปากบางของเย่โม่เซินก็ขยับ “ความหมายของนายก็คือจะให้ฉันย้ายไปอยู่ห้องตรงข้ามเธองั้นเหรอ?”
“คุณชายเย่ให้ความเป็นห่วงคุณผู้หญิงอยู่ทุกวัน…. ย้ายไปอยู่ห้องตรงข้ามเธอทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ?”
การที่ย้ายไปอยู่ห้องตรงข้ามของคุณผู้หญิง นั่นเป็นสิ่งที่คุณชายต้องการมากที่สุดไม่ใช่หรือไง?
แน่นอนว่าเย่โม่เซินมองมาทางเขาอย่างชื่นชม “ในที่สุดนายก็ทำเรื่องที่ฉันพึงพอใจได้สักทีสินะ งั้นรีบไปจัดการเลย”
เซียวซู่หยิบเอาสัญญาออกมา ก่อนจะพูดขึ้น “ผมทราบอยู่ก่อนแล้วครับว่าคุณชายจะต้องเห็นด้วยในเรื่องนี้ ดังนั้นผมเลยติดต่อไปยังท่านประธานเฉินแล้ว อีกฝ่ายยินยอมขายให้แต่โดยดีครับ”
“ขายให้ฉันงั้นเหรอ?” เย่โม่เซินกัดปาก ก่อนยิ้มเยาะแล้วพูดออกมา “ไอ้แก่เฉินคงหาโอกาสปล้นฉันน่ะสิ”!!
เพราะเห็นแก่ผู้หญิงของเขา เพราะฉะนั้นครั้งนี้เขาจะลืมมันไปซะ
เย่โม่เซินหยิบปากกาออกมา ก่อนจะเซ็นชื่อตัวเองลงไป
“คุณชายเย่ครับ เย็นนี้หลังจากเลิกงานแล้วคุณชายสามารถเข้าไปได้เลยนะครับ นี้ครับกุญแจ ส่วนเรื่องข้าวของผมจะจัดการให้เรียบร้อยก่อนคุณชายเลิกงานครับ”
เมื่อมองเห็นสายตาพึงพอใจจากเย่โม่เซิน เซียวซู่ก็รู้สึกโล่งใจในที่สุด
เมื่อวานไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงตั้งใจทำสิ่งนี้ให้ได้รับการชดเชย คิดไม่ถึงว่ามันจะสำเร็จ
โชคดีจริงๆ…..
หานมู่จื่อ คุณผู้หญิง…..
ผู้หญิงคนนี้โชคดีขนาดไหนที่ทำให้คุณชายเย่ทำเพื่อเธอมากขนาดนี้ ถึงแม้จะรู้ความโหดร้ายของอีกฝ่าย เขาก็ยังยอมที่จะย้ายไปอยู่ห้องตรงข้ามเพื่อปกป้องเธอ
หวังว่าท้ายที่สุดแล้วผลลัพธ์จะเป็นไปในทิศทางที่ดี ไม่อย่างนั้นคงต้องทุกข์ทนกับสิ่งคุณชายเย่ทำ อาจจะทรมานอย่างที่คุณผู้หญิงเป็นในตอนนั้น
