บทที่ 737 เจ้าคนโง่
หานมู่จื่อเดินตรงไปยังห้องผู้บริหาร เมื่อเข้าไปด้านในก็พบเซียวซู่ที่รอเธออยู่ก่อนหน้าแล้ว
เธอชะงักไปเล็กน้อย “อาการบาดเจ็บของคุณเป็นไงบ้าง? ”
เซียวซู่ได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก แล้วเขาจะดีขึ้นได้ไวขนาดนั้นได้อย่างไร? แต่เขาเป็นผู้ช่วย เขาจะไม่มีทางยอมให้ตำแหน่งของเย่โม่เซินเจ้านายของเขาถูกปล้นไปแน่ เพียงเขายิ้มออกมาก็กระทบกับแผลบนใบหน้า จนต้องฝืนกัดฟันด้วยความเจ็บ
“ เอาล่ะ คุณกลับไปรักษาตัวเองเถอะ ขืนคุณ… ยังฝืนอาการบาดเจ็บอยู่แบบนี้ มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย ”
หานมู่จื่อเดินไปถึงหน้าโต๊ะทำงาน เธอก็จัดการเปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ค
“ คุณผู้หญิงครับ แบบนี้มันไม่… ” เซียวซู่ฝืนอาการบาดเจ็บไปยืนอยู่ตรงหน้าเธอ “ แผนการของตาแก่พวกนั้น คุณผู้หญิงรับมือกับมันไม่ได้หรอกครับ ตอนนี้คุณผู้ชายไม่อยู่ ผมจะหนีไปไม่ได้ ”
อย่างไรก็ตามคุณผู้หญิงยังดูเด็กเกินไป และมีประสบการณ์ทำงานไม่นานนัก เธอจะไปต่อกรกับเหล่าจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ที่อยู่มานานหลายปีได้อย่างไร? ในเวลาแบบนี้จะให้เขาหนีไปไม่ได้หรอก หากวันหนึ่งคุณชายเย่กลับมา เขายังจะมีชีวิตรอดอยู่อีกเหรอ
“ ไม่เป็นไรเซียวซู่ ต่อให้ตอนนี้พวกเขาอยากจะเปลี่ยนตำแหน่งผู้บริหาร ก็จำเป็นต้องใช้เวลา กลับไปรักษาตัวก่อนเถอะ นาย… ”
เธอยังพูดไม่ทันจบเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาเสียก่อน หานมู่จื่อหันไปมองก็เห็นว่าซูจิ่วเป็นคนโทรเข้ามา
“ ฮัลโหล? ”
“คุณมู่จื่อคะ ตอนนี้ฉันอยู่ใต้อาคารบริษัทตระกูลเย่ ท่านประธานหานให้ฉันมาส่งเอกสารให้คุณค่ะ”
ให้เธอมาส่งเอกสารในเวลาแบบนี้งั้นเหรอ? สายตาของหานมู่จื่อฉายแววไม่มั่นใจ ก่อนจะพยักหน้า “โอเค เดี๋ยวฉันจะให้แผนกต้อนรับไปรับคุณขึ้นลิฟต์ ”
ซูจิ่วมาเร็วมาก เธอเดินตรงดิ่งเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานทันที เซียวซู่เอียงตัวหลบ แม้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาจะถูกพันด้วยผ้าก๊อซ แต่มันก็ยังดูประหลาดอยู่ดี หานมู่จื่อไม่มีทางเลือก และไม่สามารถบอกให้เขาขยับได้
“ เลขาซู? พี่ชายฉันให้คุณเอาเอกสารอะไรมาส่งให้เหรอ? ”
ซูจิ่วนำเอาเอกสารมาวางไว้บนโต๊ะด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ ท่านประธานหานบอกว่าเพียงแค่คุณเปิดดูก็จะทราบเองค่ะ ”
หานมู่จื่อเปิดเอกสารขึ้นมาดูด้วยความสงสัย ก็เห็นว่าเป็นหนังสือสัญญาการแต่งงาน เธอแสดงอาการตกใจออกมาอย่างชัดเจน มีลางสังหรณ์บางอย่างคลุมเครืออยู่ในใจ หลังจากที่ได้อ่านสัญญาข้อตกลงก็ยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก
เห็นตรงที่อยู่ในส่วนท้ายสุดตัวอักษรสามตัวที่เป็นลายเซ็นของเย่โม่เซิน ลายเส็นดูราวกับดั่งมังกรที่กำลังโบยบิน เธอก็อดที่จะหน้าแดงไม่ได้
“ เจ้าโง่นี่… ”
เธอพึมพำออกมาเสียงเบา ในตอนที่เย่โม่เซินประสบอุบัติเหตุเธอไม่ได้เสียน้ำตาออกมาสักหยด ทว่าในตอนนี้เธอทนไม่ไหวแล้ว น้ำตาร่วงหล่นออกมาจากดวงตาสวย ตกลงไปเปรอะเอกสารจนเปียกชื้น
“ ทำไมเขาทำอย่างนี้? ฉันไม่เห็นด้วยสักหน่อยที่เขาตัดสินใจอย่างนี้? ” หานมู่จื่อเอ่ยถามทั้งน้ำตาที่ไหลออกมา
เซียวซู่ยืนอยู่เงียบอยู่ข้างๆ เธอ เขารู้เรื่องสัญญาฉบับนี้อยู่แล้ว สัญญาฉบับนี้… ในตอนแรกคุณชายเย่ให้เขาช่วยหาทนายมาช่วยร่างเพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างถูกต้อง ก่อนจะส่งให้ไปอยู่ในมือของหานชิง
ซูจิ่วไม่รู้เนื้อหาในเอกสาร แต่เมื่อเห็นการแสดงออกของหานมู่จื่อเธอก็คิดว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ซับซ้อนมากแน่ๆ จึงได้เอ่ยอธิบายต่อ “ท่านประธานหานบอกว่านี่เป็นสิ่งที่คุณเย่โม่เซินให้เขาเอาไว้ก่อนแต่งงาน เขาคิดว่า… ตอนนี้คุณคงจำเป็นต้องใช้มัน เลยให้ฉันเอามาให้คุณค่ะ หวังว่าจะช่วยคุณในวันนี้ได้นะคะ”
หานมู่จื่อยิ่งร้องไห้หนักขึ้นไปอีก ซูจิ่วรู้สึกไม่สบายใจ แต่ก็ทำได้แค่พูดบอก “คุณมู่จื่อคะ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”
หานมู่จื่อพยักหน้าทั้งน้ำตา ซูจิ่วจึงเดินออกไป
เซียวซู่ที่อยู่ด้านข้างกัดฟันพูดปลอบ “ คุณผู้หญิงอย่าเสียใจไปเลยครับ ตอนนั้นที่คุณชายเย่ตัดสินใจไปก็เพื่อให้พี่ชายของคุณวางใจ และที่เขาทำอย่างนี้ก็เพราะไม่อยากทำผิดต่อคุณ”
เพราะบาดแผลบนใบหน้าทำให้ยิ่งเวลาที่เขาเอ่ยปากพูดออกมาก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกเจ็บมากๆ
เดิมทีเขาควรที่จะพักฟื้นและสังเกตอาการที่โรงพยาบาล แต่ว่า… สถานการณ์ในประเทศตอนนี้ย่ำแย่มากเกินไปแล้ว
“แน่นอนว่าฉันรู้ แต่เขาทำอย่างนี้ได้อย่างไร? เขาหายไปโดยไม่ได้พูดอะไรสักคำ? แลกกับสัญญาฉบับนี้? ฉันจะอยากได้สัญญานี้ไปใช้อะไร? ”
สัญญาข้อตกลงก่อนแต่งงานของเย่โม่เซิน พยานก็คือหานชิง
มีเพียงลายเซ็นของเย่โม่เซิน หานมู่จื่อ และหานชิงกับทนายเซ็นเป็นพยาน หากเย่โม่เซินประพฤติตัวผิดในการแต่งงานทั้งบ้านและทรัพย์สินทั้งหมดที่อยู่ภายใต้ชื่อเขา จะถูกโอนย้ายมาเป็นชื่อของหานมู่จื่อ รวมไปถึงการถือหุ้นของบริษัทตระกูลเย่ด้วย
สัญญาที่ทนายร่างขึ้นมาสิ่งที่สะดุดตาเป็นพิเศษ นอกจากจะเรื่องแต่งงานแล้วยังรวมไปถึงการตายของเย่โม่เซินด้วย ทรัพย์สินทุกอย่างของเขาจะถูกโอนย้ายไปให้เธอเพียงคนเดียว
หานมู่จื่อมองดูเอกสาร เริ่มรู้สึกราวกับว่าตัวเองนั้นหายใจไม่ออก
รู้สึกว่าสัญญาฉบับนี้มันโหดร้ายเกินไปสำหรับเขา ถ้าเขาไม่ได้จัดการทำสัญญานี้ขึ้น เขาอาจจะไม่ต้องเกิดเรื่อง
อารมณ์ในตอนนี้ของเธอกำลังตีกันอย่างยุ่งเหยิง
ภายในใจของเซียวซู่รู้สึกซับซ้อน ไม่สบายใจ
“คุณผู้หญิงอย่าร้องไห้เลยครับ คุณชายเต็มใจทำเอกสารนี้ขึ้นแน่นอน ทางเรากำลังส่งคนออกไปตามหาเขาครับ เชื่อว่าอีกไม่นานคงได้ข่าวคราว เย่หลิ่นหานจ้องมองตาเป็นมัน ถ้าหากว่าเขาไม่มีหุ้นส่วนก็ไม่สามารถกลับบริษัทตระกูลเย่ได้ ทว่าเขามีนายท่านเย่คอยช่วยเหลือให้กลับมาที่บริษัทได้ เพียงแค่ในมือของเขามีหุ้นส่วนอยู่ไม่มาก เขาก็จะไม่มีสิทธิ์มีเสียงที่จะพูดได้ คุณผู้หญิงเซ็นชื่อเถอะครับ เพียงแค่คุณเซ็นชื่อลงไป หุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทตระกูลเย่ก็จะถูกโอนย้ายเป็นของคุณ”
หลังพูดจบเซียวซู่ก็ฝืนอาการบาดเจ็บเดินไปตรงหน้าหานมู่จื่อ ก่อนจะยื่นปากกาให้เธอ
หลังจากรับปากามาแล้ว หานมู่จื่อก็ยังไม่เซ็นอะไรลงไป
“ แล้วยังไง? คนก็ไม่อยู่แล้ว แล้วมายกบริษัทให้ฉัน ของพวกนี้… ฉันจะเอาไปทำอะไร? มันมีประโยชน์อะไร? ”
อาจเพราะสัญญาฉบับนี้ยิ่งกระตุ้นความรู้สึกของหานมู่จื่อ ทั้งใจและสายตาของเธอเต็มไปด้วยเรื่องราวของเย่โม่เซิน จะให้เซ็นได้ยังไง? เซียวซู่ไม่รู้ว่าในเวลานี้คอยพูดอะไรเพื่อเกลี้ยกล่อมเธอดี เขาจึงได้เพียงยืนอยู่ข้างๆ เพื่อรอเธอ
หลังจากที่ร้องไห้จนพอแล้ว หานมู่จื่อจึงค่อยๆ สงบลงมองไปยังเอกสารที่พร่าเบลออยู่ตรงหน้า ก่อนยังยกมือขึ้นมาปาดน้ำตา คืนภาพที่กระจ่างชัดให้กับสายตา
เธอรู้ดีว่าหากไม่เซ็นเอกสารฉบับนี้ หุ้นส่วนของเยาโม่เซินก็ไม่รู้จะไปตกอยู่ตรงไหน
แค่เธอเซ็น นั่น… ก็จะเป็นของเธอแล้ว
แต่เธอทำอย่างนั้นไม่ลง
เมื่อคิดถึงตรงนี้หานมู่จื่อก็กดโทรศัพท์ออกโทรหาซูจิ่ว
“เลขาซู รบกวนคุณช่วยหาเลขาสักคนมาทำหนังสือสัญญาให้หน่อย”
ซูจิ่วตอบรับ
เมื่อเซียวซู่ที่อยู่ข้างๆ ได้ยินดังนั้น เขาก็รู้ได้ในทันทีว่าหานมู่จื่อคิดจะทำอะไรกับสัญญา เขาจึงถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
หุ้นส่วนของคุณชายเย่… มีมูลค่าสูงมากแค่ไหน สำหรับคุณผู้หญิงแล้ว… เธอกลับไม่มองมันอยู่ในสายตา
แน่นอนว่านี้แหละคือผู้หญิงที่คุณชายเย่รัก
หานมู่จื่อถอนหายใจออกมา เพื่อเรียกความนิ่งสงบของตัวเองให้กลับมา
เพียงแค่เธอเซ็นสัญญานี่ ทุกอย่างของเย่โม่เซินก็จะถูกโอนย้ายมาให้เธอ
หานมู่จื่อหยิบปากกาขึ้นมาก่อนจะเซ็นชื่อตัวเองลงไปข้างชื่อของเย่โม่เซิน
‘หานมู่จื่อ’
ตัวอักษรทั้งสามตัวถูกเซ็นลงไปอย่างนุ่มนวล ลายเส้นสวยดั่งนกกระสาที่กำลังโบยบินอยู่เคียงข้างกับชื่อของเย่โม่เซินที่ลายเส้นดั่งมังกรที่กำลังโบยบิน ชื่อของทั้งคู่เคียงข้างกันอย่างเหมาะสม
หานมู่จื่อจัดการเก็บเอกสารก่อนวางปากกาลง
“เซียวซู่คุณวางใจเถอะ… ฉันต้องตามหาเขากลับมาแน่ และจะปกป้องเอาไว้ให้ดีที่สุดแน่นอน”
