บทที่ 837 มีปัญหาทางจิต
กินปูนร้อนท้อง?
รอยยิ้มบนใบหน้าของ ตวนมู่เจ๋อชะงักไปชั่วขณะ เหมือนกับนึกอะไรออก เขาขวางคนรับใช้ที่เดินผ่านไปตรงหน้า ถามด้วยเสียงเคร่ง “ฉันถามเธอ วันนี้คุณหนูไปไหนทั้งวัน?”
หลังจากที่คนรับใช้ถูกขวางไว้ สีหน้าดูสับสนเล็กน้อย คิดทบทวนครู่หนึ่ง แล้วส่ายหน้า “คุณชายเจ๋อ ฉันไม่รู้ว่าวันนี้คุณหนูไปไหน ฉันรู้แค่ว่า ตอนที่เธอออกจากบ้าน แต่งตัวสวยมาก ดูท่าทางเหมือนอารมณ์ดีไม่น้อย ตอนที่เธอกลับมา ก็เป็นแบบนี้”
ฟังดูแล้ว……เหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ
แต่ถ้าไม่มีอะไรผิดปกติ แล้วทำไมเธอถึงรู้สึกร้อนรนเมื่อเห็นตัวเอง? พูดเพียงไม่กี่คำ ก็วิ่งกลับห้องโดยตรง?
น่าจะมีบางอย่างผิดปกติ ใบหน้าของตวนมู่เจ๋อกลายเป็นเคร่งขรึมในทันที เขาโบกมือให้กับคนตรงหน้า คนรับใช้ก็ออกไป
ตวนมู่เจ๋อ ยืนอยู่ที่เดิมสักพัก จากนั้นก็หันเดินขึ้นไปชั้นบน
ตวนมู่เสว่นั่งอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง กำลังเช็ดเครื่องสำอาง เตรียมจะอาบน้ำ แล้วได้ยินเสียงคนเคาะประตู เธอก็พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ใครกัน?”
“เสี่ยวเสว่ คือพี่ชาย”
เสียงของตวนมู่เจ๋อดังขึ้นด้านนอกประตู สีหน้าของ ตวนมู่เสว่ก็เปลี่ยนไปทันที พี่ชาย? เขามาในตอนนี้ทำไม่กัน?
“สะดวกให้พี่ชายเข้ามาไหม?”
“ไม่ ไม่ได้!” ตวนมู่เสว่ร้องเสียงหลงด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นเธอก็คว้าหวีไว้อย่างตกใจ ส่ายหัวอย่างแรง
ให้พี่ชายเข้ามาไม่ได้ ถ้าให้เขารู้ว่า ตัวเองไปหาเย่โม่เซิน เขาจะต้องตำหนิตัวเองอีกแน่นอน หลายๆเรื่อง ตัวเองได้วางแผนเรียบร้อยแล้ว ถึงเวลานั้น เนื่องจากการแทรกแซงของตวนมู่แล้วเกิดการเปลี่ยนแปลง จะทำยังไงดี?
ตวนมู่เจ๋อที่ยืนอยู่นอกประตู ได้ยินถึงความตึงเครียดและความตื่นตระหนกในคำพูดของเธอ ขมวดคิ้วแน่นมากขึ้น
ดูเหมือนว่าเขาจะคาดเดาไม่ผิด ริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่น แววตาเยือกเย็นลงเรื่อยๆ
ทำไมน้องสาวคนนี้ มักจะไม่เชื่อฟังขนาดนี้อยู่ตลอด เย่โม่เซินผู้ชายคนนั้นมีเสน่ห์วิเศษอะไรกันแน่ ถึงทำให้เธอหลงใหลได้เช่นนี้?
ตวนมู่เจ๋อยิ้มเยาะ “ทำไมไม่ให้พี่ชายเข้าไป เธอทำผิดอะไรใช่ไหม?”
ตวนมู่เสว่ “ฉัน ฉันจะอาบน้ำแล้ว”
ปัง!
ปรากฏว่าวินาทีต่อมา ตวนมู่เจ๋อได้เตะประตูออกโดยตรง
ท่าทางที่ป่าเถื่อน ทำให้ตวนมู่เสว่ ตกใจจนลุกขึ้นจากเก้าอี้ มองเขาด้วยความตกตะลึง
“พี่ พี่ชาย……”
ตวนมู่เจ๋อเหลือบมองเธอ เธอเช็ดเครื่องสำอางออกไปครึ่งหนึ่ง ไม่ใช่ท่าทางที่กำลังจะไปอาบน้ำเลย เมื่อเห็นเขาเข้ามา ตวนมู่เสว่ ก็ตื่นตระหนกยิ่งนัก
“ตื่นตระหนกขนาดนี้ทำไม?” ตวนมู่เจ๋อจ้องมองเธออย่างราบเรียบ เดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ “จะไปอาบน้ำไม่ใช่เหรอ? เป็นอะไรไป? เครื่องสำอางยังเช็ดไม่หมดเลย? ต้องการให้พี่ชายช่วยเธอไหม?”
“พี่อย่าเข้ามา!” ทันใดนั้นตวนมู่เสว่ ก็โยนหวีในมือ ไปทาง ตวนมู่เจ๋อ!
ปั๊ง!
หวีเป็นหวีแบบสาวน้อยที่สวยงามและประณีต ในนั้นฝังเพชรแวววาวจำนวนมาก แม้ว่าจะไม่หนักพอที่จะฆ่าคนได้ แต่เมื่อโยนใส่ที่ร่างกาย ก็ยังคงรู้สึกเจ็บปวด
เสียงดังปั๊ง หวีฟาดเข้าที่ใบหน้าของตวนมู่เจ๋อ
ตวนมู่เจ๋อเจ็บปวดจนส่งเสียงครางออกมา ใบหน้าที่หล่อเหลา ไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ แต่ดวงตาเสมือนจิ้งจอกคู่นั้น ที่มักจะยิ้มอยู่ตลอดเวลา ในตอนนี้ เปื้อนไปด้วยความผิดหวัง เขายกมือขึ้นปิดตรงที่โดนฟาด จ้องมองไปที่ตวนมู่เสว่ยิ้มด้วยความขมขื่น
“พี่น่ากลัวมากขนาดนั้นเลยหรือ คุยกับเธอสักคำก็ไม่ได้แล้ว?”
รอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้าของเขา ทำให้ ตวนมู่เสว่รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย แต่เมื่อนึกได้ว่า เขาเข้ามาในห้อง เพื่อจะห้ามเธอ ดวงตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที เอื้อมมือไปคว้าของอีกชิ้นหนึ่งบนโต๊ะเครื่องแป้ง ก็ไม่สนว่ามันคืออะไร
“ฉันไม่อยากพูดกับพี่ พี่ออกไป!”
ดวงตาของ ตวนมู่เจ๋อเย็นชาลงเล็กน้อย “เสี่ยวเสว่ ฉันเป็นพี่ชายของเธอ เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ฉันปล่อยให้เธอไปทำเรื่องที่ทำร้ายผู้คนไม่ได้”
“ไม่! ฉันไม่เคยทำร้ายใครเลย ฉันแค่ชอบคนคนหนึ่งเท่านั้น ฉันมีความผิดอะไร? พี่ชาย พี่เป็นพี่ชายของฉัน……พี่ยืนอยู่ข้างฉันได้หรือเปล่า? ถือว่าเสี่ยวเสว่ขอร้องพี่นะ ฉันแค่ชอบเขาเท่านั้น ฉันไม่คิดจะทำร้ายคนอื่นเลย”
ตวนมู่เจ๋อส่ายหัวอย่างจนปัญญา แววตาที่จ้องมองเธอ เต็มไปด้วยความผิดหวัง
“ไม่ได้ทำร้ายคนอื่น? เธออาศัยในช่วงเวลาที่เขาความจำเสื่อม เข้าใกล้เขา เขาไม่อยากหมั้นกับเธอ แต่เธอยังจะบังคับให้เขาอยู่กับเธอ นี่ไม่ใช่การทำร้าย คืออะไร? เสี่ยวเสว่ความรักไม่ใช่การครอบครอง แม้ว่าสักวันหนึ่ง เธอจะได้มันมาจริงๆ เธอก็จะไม่มีความสุข”
ตวนมู่เสว่ ส่ายหน้า พูดพึมพำเหมือนคนบ้า “ไม่ เพียงแค่ฉันได้อยู่กับเขาฉันก็ต้องมีความสุข พี่ชาย……” พี่ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีกต่อไป ต่อไปไม่ว่าฉันจะทำอะไร ฉันก็สามารถรับผิดชอบเองทั้งหมด ไม่ว่าจะจบลงยังไง ฉันก็จะไม่เสียใจแน่นอน”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะภาพลวงตาของ ตวนมู่เจ๋อหรือเปล่า เขามักจะรู้สึกว่า น้องสาวของตัวเองคนนี้ ท่าทางที่แสดงออกในตอนนี้ เหมือนกับมีอาการผิดปกติทางจิต คิ้วของเขาขมวดไว้แน่น
ยัยเด็กนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่? หรือเป็นเพราะ มีความปรารถนามากเกินไป จนทำให้เกิดอาการผิดปกติทางจิต?
ตวนมู่เจ๋อคิดในใจ ตัวเองจำเป็นต้องพาเธอไปพบนักจิตวิทยาหรือไม่?
เมื่อคิดได้อย่างนี้ เขาก็ตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว “พี่ชายไม่สามารถมองเธอทำตัวตกต่ำแบบนี้ได้อีก พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปพบจิตแพทย์ ให้คำปรึกษาหน่อย”
จิตแพทย์?
เมื่อได้ยินคำนี้ ตวนมู่เสว่ก็ค่อยๆเบิกตากว้าง มองเขาอย่างเหลือเชื่อ
“พี่ พี่……พี่คิดว่าฉันมีปัญหาทางจิต???”
ตวนมู่เจ๋อ “เธอส่องกระจกดู ดูสภาพเธอในตอนนี้ ไม่เหมือนกับอาการผิดปกติทางจิตตรงไหน?”
ตวนมู่เสว่ หันหน้ามองดูตัวเองในกระจกอย่างเชื่อฟัง ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เครื่องสำอางถูกเช็ดออกไปครึ่งหนึ่ง ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยแดงก่ำ มือกอดน้ำยาล้างเครื่องสำอางไว้แน่น ดูแล้วเหมือนผู้หญิงบ้ายิ่งนัก
เธอตกใจมากจนโยนขวดในมือทิ้ง แล้วถอยหลังออกไปก้าวหนึ่ง
“เห็นหรือยัง เธอก็รู้สึกตกใจกับตัวเองในสภาพนี้ใช่ไหม? เสี่ยวเสว่ ในขณะที่เรื่องราวยังไม่ได้วุ่นวาย จนทุกคนรู้ไปทั่ว ปล่อยมือเถอะ อย่าเอาศักดิ์ศรีและเกียรติของตัวเองให้คนอื่นเหยียบย่ำอีก โลกกลวงใหญ่ขนาดนี้ เธออยากได้คนดีเลิศแบบไหน จะไม่มีหรือยังไง?”
แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าตวนมู่เจ๋อจะพูดอะไรต่อตวนมู่เสว่ ก็ไม่ตอบสนองเขาอีก ตอนที่เขาอยากจะเข้าไปใกล้ ตวนมู่เสว่ก็พูดขึ้นอย่างแผ่วเบา “พี่ชาย พี่ออกไป ฉันอยากอยู่คนเดียวสักพัก”
ตวนมู่เจ๋อ “……เสี่ยวเสว่”
“ถ้าพี่ไม่ออกไป ฉันก็จะตายต่อหน้าพี่”
เธอคว้าเศษชิ้นส่วนหนึ่ง ไปที่คอขาวละมุนของตัวเอง จ้องมอง ตวนมู่เจ๋อ ด้วยแววตาเศร้าๆ
ตวนมู่เจ๋อ “……”
“ออกไป!”
ตวนมู่เจ๋อ “ได้ เธออย่าใจร้อน ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้เลย อย่าทำอะไรโง่ๆ…… เสี่ยวเสว่”
พูดจบ เขาก็มองเธออย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็หันออกไปจากห้องนอน ยังช่วยปิดประตูให้เธอ
ตวนมู่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตู ยื่นมือลูบเหงื่อที่หน้าผาก หันมองประตูที่ปิดไว้มิด
น้องสาวของเขาคนนี้ กลายเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? หากพูดว่า เมื่อก่อนเขาแค่สงสัย ว่าเธอมีอาการผิดปกติทางจิตเล็กน้อย
ตอนนี้ตวนมู่เจ๋อก็เกือบจะแน่ใจแล้วว่า น้องสาวของเขา…… มีปัญหาทางจิตจริงๆ
ต่อไปควรทำอย่างไร?
