บทที่ 859 คุณเป็นหมอหรือ
“ฉันแค่เปลี่ยน”
ตวนมู่เสว่ ยังรู้สึกผิด ไม่กล้ามองตาของ ตวนมู่เจ๋อ
ตวนมู่เจ๋อมองเธอไปสักพัก ราวกับไม่ได้สังเกตอะไรเลย ยิ้มและพูด“เพื่อนฉันเพิ่งกลับจากต่างประเทศ ได้ยินว่าฉันมีน้องสาวที่โดดเด่น ก็เลยอยากเจอ”
ฟังแล้ว ตวนมู่เสว่ยังไม่ทันคิด ก็ปฏิเสธทันที
“ไม่เจอ”
พูดจบเธอก็รู้สึกตัวเองปฏิเสธเร็วเกิน อธิบายต่อ “พี่ชาย ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แค่วันนี้ไม่ว่าง ฉะนั้น……”
ตวนมู่เจ๋อยืนอยู่ที่เดิม ไม่ออกเสียง เพียงแค่มองเธอเงียบ ๆ ทันใดนั้น ตวนมู่เสว่ รู้สึกขนหลังลุกซู่
ถึงแม้ว่าพี่ชายเธอรอยยิ้มเต็มหน้าทุกครั้ง เข้าถึงง่าย ดูเหมือนเข้าถึงง่ายมาก
แต่ ตวนมู่เสว่ รู้ พี่ชายของเขาไม่ได้เข้ากันง่ายอย่างที่เห็น
เข้ากันง่าย รักสนุกจนเลยเถิดเป็นเพียงเปลือกภายนอกของเขา ในความเป็นจริง ตวนมู่เจ๋อ มีหนทางเยอะ เป็นเพียงการที่เขาไม่เคยแสดงต่อหน้าบุคคลภายนอก
เช่นตอนนี้ บนใบหน้าเขาไม่มีสีหน้าอารมณ์ใดๆ ดูเหมือนไม่ได้โกรธ แต่ ตวนมู่เสว่ รู้ นี่เป็นสัญญาณของความโกรธของเขา
พี่ชายโกรธ……
เพียงครั้งเดียวในความประทับใจ นึกถึงครั้งที่ ตวนมู่เจ๋อ โกรธ แม้แต่เป็นน้องสาวเขา ตวนมู่เสว่ ยังทนไม่ได้ที่จะตัวสั่น
จากนั้นเธอก็ยิ้มก้าวไปข้างหน้าว่า“หน้าตาเพื่อนพี่ชายหล่อไหม ？ถ้าหล่อ งั้น……ฉันไปกับพี่ชายเถอะ”
ความอ่อนแอของเธอทำให้ ตวนมู่เจ๋อ มองเธอมากขึ้น ไม่กี่วินาทีเขามีรอยยิ้มอีก “หล่อแน่นอน ถ้าไม่หล่อ พี่จะเล่าให้เธอฟัง？”
ตวนมู่เสว่ ยิ้มและรับปาก ในขณะเดียวกันก็โล่งใจ
“ไป เปลี่ยนชุดสวย พี่จะพาเธอไป”
ตวนมู่เสว่ กัดริมฝีปากล่างโดยไม่เต็มใจ สุดท้ายพยักหน้า
ช่างเถอะ แค่ไปพบครั้งหนึ่ง แม้ว่าเป็นเพื่อนของพี่ชายก็ตาม เธอยังคงไม่สนใจอีกฝ่ายหนึ่งได้หลังจากที่เห็น
และวันนี้ตัวเองไม่สามารถตามเย่โม่เซินไป งั้นเธอไปพรุ่งนี้ก็ได้ พี่ชายเธอไม่สามารถเฝ้าดูเธอทุกวันได้ใช่ไหม？
หลังตัดสินใจแล้ว ตวนมู่เสว่ ก็กลับห้องเปลี่ยนเสื้อที่ปกติใส่
เห็นน้องสาวของฉันกลับคืนสู่ความสดใสเหมือนเดิม ตวนมู่เจ๋อ สายตาลึกลงไป ถ้าน้องสาวเองเป็นแบบนี้ตลอดไป เขาก็ไม่อยากทำอย่างนี้
รู้สึกทนไม่ไหวในใจ ท้ายที่สุดก็ถูกแทนที่ด้วยสติ ตวนมู่เจ๋อ ยิ้ม“ไปเถอะ เสี่ยวเสว่”
ตวนมู่เสว่ ขึ้นรถตาม ตวนมู่เจ๋อ ด้วยหัวใจกระสับกระส่าย
รถหยุดที่ร้านกาแฟ ตวนมู่เสว่ มองไปสภาพแวดล้อมเมื่อออกจากรถ จึงไว้วางใจ
“เป็นอะไร？”ตวนมู่เจ๋อ ถามเธอ
ตวนมู่เสว่ ส่ายหัวด้วยความตื่นตระหนก “ไม่มีอะไรค่ะ พี่”
หลังจากนั้น ตวนมู่เสว่ ถูก ตวนมู่เจ๋อ พาเข้าไปในร้านกาแฟ ตวนมู่เจ๋อ หลังจากบอกพนักงานเสิร์ฟไม่กี่คำ พวกเขาถูกพาไปที่ชั้นสอง
ตวนมู่เสว่เดินขึ้นบันได ถามด้วยสงสัย “พี่ ทำไมไม่อยู่ชั้นหนึ่งละคะ？”
ตวนมู่เจ๋อ：“ชั้นสองมีมุมมองที่กว้างขึ้น และเงียบด้วย”
ตวนมู่เสว่ พยักหน้าโดยไม่ได้สงสัย เดินตามเขาไปข้างหน้า
ไม่มีใครอยู่ที่ร้านกาแฟในเวลานี้ ขึ้นไปชั้นสอง สามารถเห็นชายหล่อนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง
ชายสวมชุดลำลองสีเทา บวกกับกางเกงขายาวสีดำและเสื้อนวมขนนกยาว ถือถ้วยกาแฟในมือกำลังเป่าลม ดูมีชีวิตชีวามาก
นี่คือความประทับใจแรกของ ตวนมู่เสว่
“พี่ นั่นก็เพื่อนของพี่หรอ？”
“ใช่จ้ะ”ตวนมู่เจ๋อ พยักหน้า
แต่ ตวนมู่เสว่ เริ่มสงสัย เพื่อนพี่ชายไม่ควรเป็นนักธุรกิจหรือ？แต่เสื้อของคนนี้ ดูไม่เป็นอย่างนั้นเลย
หรือว่า……
ตวนมู่เสว่ฝีเท้าช้า แล้วก็หยุค
ตวนมู่เจ๋อมีความรู้สึก เขาเลี้ยงหลัง มองเธออย่างเย็นชา
“เป็นอะไร？”
สายตานี้ทำให้ ตวนมู่เสว่รู้สึกกลัว อยากถอยหลัง แต่อดไม่ได้ที่จะถาม“พี่ เขาเป็นเพื่อนอะไรของคุณ？”
“ เพื่อนร่วมชั้นมหาวิทยาลัย”ตวนมู่เจ๋อ ตอบแบบเบา
เพื่อนร่วมชั้นมหาวิทยาลัย？
ตวนมู่เสว่ มองผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง เพื่อนร่วมชั้นมหาวิทยาลัย งั้น……ใส่แบบนี้ไม่มีปัญหา
แต่ ตวนมู่เสว่ ยังรู้สึกแปลก
จนเดินไปใกล้ ผู้ชายคนนั้นลุกขึ้นยืนและทักทายกับพวกเขา
“อาเจ๋อ”
เมื่อได้ยินเสียงนี้ ตวนมู่เสว่ จึงไว้วางใจ
เรียกชื่อพี่ชายเธออย่างกล้าหาญ และธรรมชาติมาก น่าจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นของพี่ชายของเขาถูกแล้ว
ตวนมู่เจ๋อเดินขึ้นไป ผู้ชายกอดพี่ทันที กำปั้นตบหลังของเขา “หลายปีไม่ได้เจอกันแล้ว”
“ใช่ครับ หลังจบปริญญาตรี ผมยังคิดว่าเราคงไม่มีโอกาสได้พบกันอีกแล้ว”
สองคนคุยกันสักพัก สายตาชายหล่อจึงหันไปทาง ตวนมู่เสว่ “ คุณคือน้องสาวเสี่ยวเสว่ที่อาเจ๋อมักกล่าวถึงใช่ไหม？”
ดวงตาของชายตรงและเปิดกว้าง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาสดใส ดูเหมือนเป็นคนอบอุ่น
ฉันไม่รู้ว่ารอยยิ้มของเขามันมีเสน่ห์เกินหรืออะไร ตวนมู่เสว่ มีความประทับใจแรกต่อเขาค่อนข้างดี พยักหน้าแบบงง
ชายหล่อยื่นมือมาหาเธอ “สวัสดีครับ ผมชื่อ ถังหมิงซี”
มือนั้นอบอุ่นและสะอาด ตวนมู่เสว่ มึนงงสักพัก แล้วค่อยจับ เสียงสั่น “ฉันชื่อ ตวนมู่เสว่”
ทักทายเสร็จ ทั้งสองนั่งลงเผชิญหน้ากัน
เวลาตวนมู่เสว่ดูเมนูอยู่ ตวนมู่เจ๋อกับถังหมิงซีแลกเปลี่ยนสายตา
สองคนนี้คุยเรียบร้อยก่อนที่จะมา
พบกันครั้งนี้ จริงๆแล้วมันนำพามาด้วยการหลอกลวงบ้างเล็กน้อย
แต่ถังหมิงซี เป็นนักจิตวิทยาแท้ แค่เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นมหาวิทยาลัยของ ตวนมู่เจ๋อ
หลังจบปริญญาตรี เขาก็เริ่มทำงานด้านนี้ ตอนนี้เขาเป็นนักจิตวิทยาที่โดดเด่นมาก
กลับประเทศครั้งนี้ ติดต่อกับ ตวนมู่เจ๋อ พอดี
หลังจากฟังเขาพูดสถานการณ์น้องสาวของ ตวนมู่เจ๋อ แล้ว สองคนก็ปรึกษาจะค่อยๆเปลี่ยนสถานการณ์ของผู้ป่วยรายนี้ให้กลับมาได้อย่างไร
สำหรับผู้ป่วยทางจิตหลังจากทั้งหมด ให้เธอไปหานักจิตวิทยา ผู้ป่วยบางรายจะเกิดอารมณ์ความต้านทาน
พวกเขาไม่รู้ว่า ตวนมู่เสว่ จะเป็นปฏิกิริยาแบบไหน ฉะนั้นใช้วิธีแบบนี้พบกันในช่วงแรก แล้วค่อย ๆ ให้คำแนะนำเชิงลึกอย่างช้า ๆ
นั่งพักสักแปป ชั้นสองของร้านกาแฟมีคนเข้ามาเพิ่มขึ้น ชายคนหนึ่งมองเห็นถังหมิงซีจากระยะไกล สีหน้าตื่นเต้น เดินมาหาเขา
แต่ถังหมิงซีไม่ได้สังเกตคนนี้ กำลังคุยกับตวนมู่เจ๋อ และ ตวนมู่เสว่
จนถึงผู้ชายคนนั้นเดินตรงมาถึงหน้าตัว
“หมอถัง ไม่คาดคิดว่าจะได้พบคุณที่นี่ บังเอิญจริง！”
ตวนมู่เสว่ ถือช้อนคนกาแฟ ได้ยินประโยคนี้เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว จ้องตามองถังหมิงซีที่อยู่ตรงข้ามเขม็ง
“คุณเป็นหมอ？หมออะไร？”
