บทที่985 ฉันรับปากเธอ
มาแล้วก็ไป ราวกับแมลงปอ
ความรู้สึกแบบนี้ราวกับลมพัด แต่ก็ประทับแน่นลงบนริมฝีปากของเสี่ยวเหยียน
ตอนแรกยังแหกปากร้องอยู่ เสี่ยวเหยียนที่อารมณ์พลุ่งพล่าน กลับเงียบสงบลงได้ใน เวลานี้ อาจจะเป็นเพราะการจู่โจมแบบกะทันหันของเซียวซู่ทำให้ตกใจ
ดังนั้นเสี่ยวเหยียนจึงยืนเซ่ออยู่ที่เดิม แล้วมองดูเซียวซู่ที่ห่างออกไปแค่คืบ
ตรงหน้าเป็นใบหน้าที่ขยายใหญ่เป็นเท่าตัวของเซียวซู่ ทั้งสองใกล้กันถึงขนาดแค่ว่าเธอขยับนิดเดียวก็ชนเซียวซู่ได้แล้ว บวกกับเมื่อกี้ที่เซียวซู่……จูบเธอ
เพราะฉะนั้นเสี่ยวเหยียนเลยไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อย
อีกอย่างในหัวของเธอยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว เซียวซู่……จู่ๆทำไมถึงจูบเธอ
เซียวซู่แววตาลุ่มลึก มือยังคงกดบ่าเธอไว้
มือหนึ่ง ค่อยๆเลื่อนขึ้นบน ค่อยๆไปประคองใบหน้าเธอไว้ เซียวซู่ถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า“ตอนนี้ยุ่งกับเธอได้ยังล่ะ”
เสี่ยวเหยียน“……”
เธอเบิ่งตาโตมอง มองดูแววตาดำขลับที่อยู่เบื้องหน้า น้ำเสียงเซียวซู่แหบพร่า
ไม่รู้ว่าทำไม หัวใจเต้นโครมครามขึ้นมา
เธอ……นี่คือเธอ……กำลังโดนเอาเหรอ
แต่ว่า ก่อนหน้านี้เซียวซู่ปฏิเสธว่าชอบเธอนี่ ทำไมล่ะ……ทำไมถึงจู่ๆมาจูบเธอได้ แล้วยัง……
แต่ว่าอากัปกิริยากับคำพูดคำจาของเซียวซู่ทำให้เสี่ยวเหยียนสร่างเมาไม่น้อย
เธอจ้องมองเซียวซู่ที่อยู่ตรงหน้าอย่างงงงวย ค่อยๆเงยหน้าขึ้นคั่นกลาง หลังจากที่แน่ใจว่าเซียวซู่ไม่มีปฏิกิริยาอะไรแล้ว เธอจึงผลักเซียวซู่ออกเบาๆ
ท่าทีของเธอระมัดระวัง ราวกับกลัวว่าจะทำเขาโกรธ
เริ่มแรกเซียวซู่ไม่ได้มีอากัปกิริยาอะไร หนังตาละห้อย มองดูมือขาวๆสองข้างที่นาบอยู่บนอกเขา ขวางกั้นไม่ให้เขาเดินหน้า จากนั้นจึงค่อยๆผลักออก อยากให้เขาหลบไป
เขาโดนผลักออกห่างราวๆครึ่งนิ้ว จู่ๆเซียวซู่จึงขมวดคิ้วขึ้น
วินาทีถัดมา เขาออกแรงกดลงด้านหน้า เสี่ยวเหยียนคาดการณ์ไม่ถูก แล้วโดนผลักดัง ตุ๊บเข้าไปที่กำแพง
“นาย นี่นายจะทำอะไรน่ะ”
เสี่ยวเหยียนสั่นระริก คิดไม่ถึงว่าเซียวซู่จะซื่อขนาดนี้ แต่ว่าตอนนี้จะให้ขืนยังไงล่ะ เธอค่อนข้างสับสน มือทั้งสองบังหน้าเซียวซู่
เซียวซู่เม้มปาก จ้องเขม็งไปที่เธอ
“เธอบอกเองไงว่าฉันไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับเธอ ฉันกำลังหาสิทธิให้ตัวเองอยู่……”
“……”
หาสิทธิเหรอ
โดยการจูบเธอเหรอ
พูดจบ เซียวซู่ก้มมองดูตัวเอง เป้าหมายจ้องไปที่ริมฝีปากของเธอ
อาจจะเป็นเพราะช่วงเวลาดีๆราวกับแมลงปอบินผ่านเมื่อครู่ ทำให้เขาฮึกเหิมต่อ ถ้าจะ บอกจูบเมื่อกี้เป็นเพราะแรงโกรธ
แล้วครั้งนี้ล่ะ หลังจากที่ลองหยั่งเชิงดู จึงอดไม่ได้ที่จะลองต่อไป
เพียงแต่ว่า ครั้งนี้เซียวซู่ไม่ได้หวานสมความปรารถนา
เป็นเพราะจู่ๆเสี่ยวเหยียนออกแรงผลักขนาดนี้ จากนั้นจึงตบลงบนหน้าเขา
ผัวะ——
ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบ เสียงตบฉาดจึงดังก้อง
เสียงดังกังวาน สามารถได้ยินเสียงตบฉาดของเสี่ยวเหยียนอย่างรวดเร็ว
ใบหน้าอันหล่อเหลาของเซียวซู่เอียงข้าง ผมสะบัด ดูทุลักทุเล
เสี่ยวเหยียนยื่นมือไปปาดริมฝีปากของตัวเอง ตะโกนกรรโชกไปหาเซียวซู่“สิทธิน้องสาวนายสิ นายไม่รู้ตัวหรือไงว่าทำอะไรอยู่ นี่เป็นการลบหลู่ฉัน！แค่จูบปากก็มีสิทธิแล้วหรือไง ถ้าฉันไม่ต่อต้าน คืนนี้นายก็คงขืนใจฉันสินะ เซียวซู่ คิดไม่ถึงว่านายจะเป็นคนแบบนี้！”
พูดถึงสุดท้าย ประมาณว่าตัวเองทุกข์เหลือเกิน น้ำตาอดไม่ได้ที่จะเอ่อล้น แค่สั่นนิดหน่อยน้ำตาก็ร่วงแล้ว
หลังจากที่เซียวซู่โดนตบไปฉาดหนึ่ง ก็ตื่นตัวไม่น้อย เขาเองก็ไม่คิดว่าตอนที่เขาโกรธ จะทำอะไรแบบนี้ออกมาได้
ตอนนี้พอเห็นเธอน้ำตาร่วง เซียวซู่ก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย
เขาเดินขึ้นหน้าด้วยสีหน้าร้อนรน“ขอโทษนะๆ……เมื่อกี้ฉัน……ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไร ยกโทษให้ฉันเถอะนะ”
“หลีกไป！”
เซียวซู่อยากจะยื่นมือไปรั้งเธอไว้ แต่ยังไม่ทันจะโดนตัวก็โดนตบฉาดไปอีกที
“อย่าแตะต้องตัวฉัน！！”
น้ำเสียงของเสี่ยวเหยียนเล็กแหลม หลังจากที่ตบเซียวซู่เธอจึงเดินถอยหลังสองสามก้าว กำแพงเย็นเฉียบอยู่ด้านหลัง เธอพิงอยู่ตรงนั้นมองเซียวซู่อย่างหวาดกลัว
ตาบ้านี่ หลังจากที่จูบเธอแล้ว ยังมีหน้าพูดอีก……เขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป
“หลังจากที่จูบฉัน ยังมีหน้าพูดอีกว่าไม่รู้ทำอะไรลงไป คำพูดแย่ๆแบบนี้……นายก็พูด ออกมาได้ นายคิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ”
เซียวซู่เห็นแววตาเสี่ยวเหยียนเปลี่ยนไปอย่างมาก ในใจเขาเสียใจอย่างยิ่ง เขาไม่เคยยอมรับว่าชอบเธอ และก็ไม่กล้าล่วงเกิน เพราะกลัวจะเกิดเรื่องแบบนี้
ดังนั้นเขาจึงพยายามข่มใจตัวเองมาหลายปี
คิดไม่ถึง……แต่วันนี้เขากลับอดไม่ได้ ตอนนี้ เธอคงจะเกลียดเขาเต็มๆแล้ว
ไม่ได้สิทธิที่จะทำให้รู้สึกดี แต่กลับทำให้เกลียดเข้าเต็มเปา
“ขอโทษนะ……ขอโทษจริงๆ”
ตอนนี้ นอกจากขอโทษ เซียวซู่เองก็ไม่รู้จริงๆว่าควรจะพูดอะไรชดเชยความผิด
“ขอโทษแล้วได้อะไร”เสี่ยวเหยียนโกรธจนน้ำตาร่วง ยืนเสียใจอยู่ตรงนั้น
“งั้น……”เซียวซู่พูดหย่อนไปนิดเดียว แล้วค่อยๆหันไปมองดูเสี่ยวเหยียนอย่างระมัดระวังแล้วพูดขึ้น“ขอโทษนะถ้าไม่ได้เรื่อง งั้น……ฉันรับผิดชอบ”
เสี่ยวเหยียน“……ใครให้นายรับผิดชอบ！เลิกคิดเองเออเองได้แล้ว คนที่ฉันชอบไม่ใช่นาย！”
คำพูดนี้ราวกับเข็มทิ่มเข้าไปในใจเซียวซู่ เขากำหมัดแน่น แล้วผ่อนออก“ก็ได้ เธอไม่ให้ฉันรับผิดชอบก็ได้ แต่เรื่องวันนี้เกิดขึ้นแล้ว ฉันจูบเธอแล้ว……”
“หุบปาก！”
“ต่อไปเธอจะให้ฉันทำอะไรให้ก็ได้ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร หรือจะเอาชีวิตฉันก็ได้”
เสี่ยวเหยียนฟังถึงตรงนี้ จึงตกตะลึง
“ขอโทษจริงๆนะ……”เซียวซู่มองเข้าไปในดวงตาเธอ แล้วพูดอย่างจริงจัง“เมื่อกี้ฉัน……”
แควก——
เขากำลังจะอธิบายความคิดตัวเอง ถึงได้พยายามจะพูด จู่ๆตรงประตูก็มีเสียงลอดมา
พอได้ยินเสียง สีหน้าของเสี่ยวเหยียนเปลี่ยนทันที น่าจะเป็นมู่จื่อกลับมา
งั้น……หานชิงก็คงกลับมาแล้วด้วยสิ
ถ้าให้หานชิงมาเห็นฉากนี้ล่ะก็ เขาจะต้องเข้าใจผิดแน่ๆ
คิดมาถึงตรงนี้ เลือดฝาดบนริมฝีปากของเสี่ยวเหยียนก็ซีดผาด เธอกลับห้องตัวเองอย่างลนลาน จู่ๆเธอหยุดฝีเท้ามองเซี่ยวซู่อย่างดุดัน“เรื่องวันนี้ห้ามพูดออกไป！ไม่อย่างนั้นฉันเอาเรื่องนายแน่！”
พูดจบ เธอจึงรีบเข้าห้องตัวเองก่อนที่พวกหานมู่จื่อจะมา จากนั้นจึงปิดประตู
เซียวซู่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เขาลูบปากตัวเองอย่างเซ่อๆ แววตาแสดงความเจ็บปวด แต่ก็พูดขึ้นเสียงค่อย“สบายใจเถอะ แค่เธอต้องการ ฉันรับปากได้”
