เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด – ตอนที่ 29 แก้สถาณการณ์ให้เขา

เบนสายตาเล็กน้อย เห็นชายหญิงคู่หนึ่งยืนอยู่ข้างรถ คนผู้ชายคือหนุ่มรูปหล่อที่ไม่รู้จักคนนั้น ส่วนผู้หญิงดูไม่เหมือนผู้หญิงเที่ยวกลางคืน เหมือนลูกของตระกูลคนรวยมากกว่า
ชายหนุ่มดูเหมือนจะเมานิดๆ เอนตัวพิงหญิงสาวเล็กน้อย มือเรียวนุ่มของหญิงสาววนอยู่บริเวณหน้าอกของชายหนุ่มไม่รู้ว่าจงใจหรือไม่ได้ตั้งใจ
ผู้ชายที่มีฐานะมักชอบแบบนี้ ไป๋มู่ชิงดูถูกในใจ ปรับสายตาเพื่อจะเดินจากไป
เสียงของชายหนุ่มดังตามหลังมา: “คุณหนูเหอ ภรรยาของผมมาแล้ว”
“ภรรยาของคุณ?” คุณหนูเหอแปลกใจ
“ใช่ครับ ภรรยาของผม” เสียงใกล้ตัวเขามา ในนาทีต่อมาไป๋มู่ชิงถูกดึงตัวสู่อ้อมแขนกว้าง เธอชะงักเล็กน้อย หันศีรษะมองหนานกงเฉินที่ดูไม่ค่อยดีนัก แล้วมองคุณหนูเหอที่ทำหน้าผิดหวังอยู่ข้างๆ จึงเข้าใจเรื่องทั้งหมด อิงตัวเข้าหาหนานกงเฉิน โอบเอวพลางยิ้มหวาน: “สามีคะ ที่แท้มาอยู่นี่เอง ฉันคิดว่าคุณอยู่ด้านในซะอีก”
“อืม ออกมาหายใจสักหน่อย” หนานกงเฉินยกตัวขึ้นทับตัวเธอไว้ ทำให้เธอรู้สึกหนักมาก
คุณหนูเหอกวาดสายตามองไป๋มู่ชิงอยู่หลายรอบ ด้วยอาการดูถูก: “ไม่คิดเลยว่าคุณชายเฉิน ชอบรสจัดจ้านขนาด ชอบของแบบนี้”
“นี่ คุณ……!” ไป๋มู่ชิงโกรธ หมายความว่ายังไง เธอแย่ขนาดนั้นเลยหรอ? เธอแค่ไม่ชอบแต่งตัวฉูดฉาดหรูหราแบบพวกเขาแค่นั้นเอง
“ท่านนี้เป็นลูกสาวของกลุ่มบริษัทตระกูลเหอ คุณหนูเหอ” หนานกงเฉินบอกกับไป๋มู่ชิง: “โดนตามใจมาตั้งแต่เด็ก ที่รักอย่าโกรธเขาเลยนะ”
ที่แท้ก็ลูกคุณหนู ไม่แปลกเลยที่ชอบดูถูกผู้อื่น
“อืม ฉันไม่โกรธหรอก สามีคะเรากลับบ้านกันเถอะ” ไป๋มู่ชิงหันไปมองคุณหนูเหอแวบนึง ก่อนพยุงหนานกงเฉินเดินไปยังรถ Spyker
มองรถที่ขับออกไป คุณหนูเหอโกรธตัวเอง ได้ข่าวมาว่าคุณชายเฉินยังไม่ได้แต่งงาน ทำไมจู่จู่จึงมีภรรยาโผล่มาได้? เหนื่อยฟรีีมาทั้งคืน ไม่ได้อะไรสักอย่าง
ไป๋มู่ชิงพยุงหนานกงเฉินมายังเบาะข้างคนขับ ตัวเองขึ้นฝั่งคนขับ รถหรูขนาดนี้ เธอเพิ่งเคยขับครั้งแรก แค่หาปุ่มสตาร์ทรถก็ผ่านไปครึ่งวันแล้ว
กว่าจะขับรถออกจากลานจอดรถได้ หันไปมองหนานกงเฉินแล้วพูดว่า: “คราวที่แล้วคุณช่วยฉันไว้ ครั้งนี้ฉันช่วยคุณเป็นการตอบแทน เราไม่ติดค้างอะไรกันแล้วนะ”
หนานกงเฉินไม่พูดอะไร เหมือนกำลังอดทนกับความเจ็บปวดอยู่ ตอนแรกไป๋มู่ชิงตั้งใจว่าพอหลุดพันธนาการของคุณหนูเหอก็ทิ้งเขาไว้เลย แต่สภาพเขาเมาขนาดนี้ จึงพูดอย่างจำใจว่า “ช่างเถอะ ทำดีทำให้ถึงที่สุด คุณบอกฉันว่าคุณพักที่ไหน ฉันไปส่งคุณ”
หนานกงเฉินเปิดช่องเก็บของในรถหยิบที่อยู่มาแผ่นนึงแล้วโยนให้เธอ เป็นคอนโดหรูแห่งนึง
รถวิ่งไปตามถนน เพื่อผ่อนคลายบรรยากาศที่น่าอึกอัดใจ ไป๋มู่ชิงจึงเริ่มบทสนทนาด้วยรอยยิ้ม: “ผู้หญิงสวยขนาดนี้ แถมยังฟรีอีก ทำไม่เอาหรอ?”
เมือไม่ได้ยินคำตอบ ไป๋มู่ชิงจึงหันกลับไปมองเขา สีหน้าเขาไม่ดีนัก: “คุณเป็นอะไร? ไม่สบายหรอ?”
“หรือว่า……จะให้ไปส่งที่โรงพยาบาล?”
“ไม่ต้อง” หนานกงเฉินตอบแบบไม่แยแส
“แต่ว่า……”
“ขับเร็วหน่อย” มีคนเริ่มหงุดหงิด
ไป๋มู่ชิงจึงหุบปาก แล้วเหยียบคันเร่งจนมิดเพื่อเพิ่มความเร็ว
รถจอดอยู่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของคอนโด ไป๋มูชิงเห็นเขาเหงื่อไหลเป็นทาง แม้แต่เดินยังเดินไม่ตรง จึงตัดสินใจช่วยอีกครั้ง พยุงแขนเขา: “ให้ฉันไปส่งคุณข้างบน”
หนานกงเฉินไม่ได้ปฏิเสธ เธอพยุงเขาเข้าประตูลิฟท์อย่างช้าๆ ขึ้นไปยังชั้นที่เขาอาศัย