เจ้าสาวอันดับที่เจ็ด – ตอนที่ 55 นิสัยที่ไม่ดี

ไป๋มู่ชิงหันข้างมามองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา เปิดครั้งแรกที่เธอได้มองอย่างเปิดเผยแบบนี้
ก่อนที่จะเจอกับเขา เธอคิดว่าคงไม่มีใครหล่อเท่าหลินอันหนานแล้วล่ะ แต่พอเจอเขาเท่านั้นแหละ ก็ว่าทำไมเขาไม่อยากเปิดเผยหน้ากับเธอ คงกลัวว่าเธอจะหลงเขาหัวปักหัวปำ ผู้ชายที่หล่อดูดีแบบเขา ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆหรอก
เธอใช้ปลายนิ้วลากผ่านเบาๆทั่วใบหน้าเขา พร้อมพูดเสียงเบาว่า “คุณไม่ต้องกังวลหรอก ฉันจะไม่ตอแยคุณ”
ตั้งแต่เด็กเธอก็ฝันอยากจะแต่งงานกับคนที่เธอรักแล้วรักเธอด้วย เขาจะมีลูกกับเธอแล้วแก่ไปด้วยกัน
แต่ผู้ชายตรงหน้า ถึงแม้เขาจะหล่อจะรวยแต่เขาไม่ใช่คนที่เธอรักแล้วเขาก็ไม่ได้รักเธอด้วย
เหนื่อยจัง……
เธอเริ่มหาวแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เขาด้วย เปลือกตาปิดเธอก็หลับเลย
เธอสาบานว่าเธออยากกลับไปที่ห้องของตัวเอง แล้วเธอก็รู้ดีว่าเขาไม่ชอบนอนกับเธอ แต่ว่า……เธอถูกเขากระทำจนปวดเมื่อยไปทั้งตัวจนขยับไม่ได้
เช้าวันต่อมา ไป๋มู่ชิงยังรู้สึกปวดเมื่อยทั่วตัวแต่ก็ปวดน้อยกว่าเมื่อวานเล็กน้อย
กลิ่นอายที่คุ้นเคยนี้หอมฟุ้งทั่วห้อง นี่เป็นกลิ่นเฉพาะตัวของหนานกงเฉิน เธอลืมตาขึ้นมาถึงรู้ว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงของหนานกงเฉิน
ใช่สิ เมื่อคืนเป็นคืนแรกที่เธอนอนค้างในห้องของหนานกงเฉิน
เธอกลับตัวไปมองอีกข้างกลับพบแต่ความว่างเปล่า หนานกงเฉินตื่นเช้าทุกวันถึงแม้จะเมาก็ไม่เว้น
เมื่อเธอยันตัวลุกขึ้นนั่ง ผ้าห่มก็ไหลลงผ่านตัวเธอไป เธอถึงรู้ตัวว่าเมื่อคืนเธอกับหนานกงเฉินนอนเปลือยกายในผ้าห่มเดียวกัน จนทำให้หน้าเธอร้อนแดงขึ้น
บนหัวเตียงก็มีน้ำแก้วหนึ่งกับยาหนึ่งเม็ดเหมือนทุกครั้ง เธอมองไปที่ยาเม็ดนั้นทำใจเธอสั่นเล็กน้อยแต่เธอก็กินมันลงไปตามเคย
เธอหันไปมองนาฬิกาบนหัวเตียง มันทำให้เธอรีบเก็บเสื้อผ้าขึ้นมาสวมแล้วรีบวิ่งกลับห้องของตัวเอง
ถึงเธอจะใช้เวลาไม่นานในการแปลงฟันเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ยังไงเธอก็ไปรับประทานอาหารเช้าสายอยู่ดี เมื่อเธอไปถึงทุกคนก็นั่งพร้อมหน้ากันหมดแล้ว
“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณยาย ขอโทษนะคะที่หนูมาสาย” เธอพูดพร้อมขึ้น
“พูดกับเธอไปกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเอานิสัยเสียๆมาใช้ที่นี่” คุณหญิงพูดด้วยสีหน้าโมโห
“ขอโทษค่ะ ครั้งหน้าหนูจะตื่นเช้ากว่านี้”
“พี่สะใภ้รีบนั่งลงแล้วรับประทานเถอะค่ะ” ผู่เหลียนเหยาพูดด้วยหน้าตายิ้มๆ
ไป๋มู่ชิงยิ้มตอบกลับแล้วเดินไปนั่งลงข้างหนานกงเฉิน แล้วบ่นกับเขาว่า “ทำไมตื่นแล้วไม่เรียกฉันด้วยล่ะ”
ไม่แน่ใจว่าเขาได้ยินหรือเปล่า เพราะเขารับประทานอาหารเช้าอย่างไม่สนใจ
อยู่ดีๆเซิ่งเคอที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็พูดเสียงดังตกใจขึ้นว่า “นี่พี่สะใภ้ครับ รอยกัดบนคอพี่ชายเป็นคนกัดเหรอครับ?คงเจ็บน่าดูเลย”
“รอยกัดเหรอ” ไป๋มู่ชิงรีบเอามือไปลูบที่คอ แล้วลูบโดนรอยกัดพอดีทำเธอสะดุ้งเจ็บขึ้นมา
รอยกัดจริงๆด้วยสิ