บทที่114 สามีของคุณกลับมาแล้ว
ตึกระฟ้าของบริษัทLGในย่านธุรกิจใจกลางเมือง ใหนห้องทำงานของฝ่ายโฆษณา โม่หว่านหว่านเพิ่งเสร็จสิ้นการเดินทางเพื่อธุรกิจในหนึ่งสัปดาห์ กลับมาเพื่อยื่นเอกสารบางอย่างให้หัวหน้างาน
เธอคิดว่าจะได้พักผ่อนคลาย และกลับไปพักผ่อนสักสองวัน แต่ทันทีที่ความคิดนี้เกิดขึ้น ก็ถูกปิดกั้นจากคำพูดของหัวหน้าโดยสิ้นเชิง
“การเดินทางไปเมืองDครั้งนี้ หว่านหว่านทำได้ยอดเยี่ยมมาก พอดีบริษัทมีโครงการหนึ่ง จะต้องไปนิวซีแลน์ คุณไปเถอะ!”
โม่หว่านหว่านตะลึง
หัวหน้าหยิบตั๋วออกจากลิ้นชัก และวางไว้บนโต๊ะ“เที่ยวบินเวลาสองทุ่มตรง บินตรงไปนิวซีแลนด์ เมื่อไปถึงที่นั่นจะมีคนมารับคุณ ทุกอย่างเป็นค่าใช้จ่ายสาธารณะ และคุณไม่จำเป็นต้องมีภาระใดๆ”
โม่หว่านหว่านมองเธอ แล้วกดริมฝีปากล่างด้วยความลำบากใจ“มันไม่ใช่ปัญหาของเงิน อืม อีกสองวันค่อยไปได้ไหม? ”
เธอกลับมาที่นี่จากเมืองDในชั่งข้ามคืน และติดตามผลของโฆษณาทั้งสองชิ้นนี้ ทำงานล่วงเวลาทั้งคืน และถึงตอนนี้ยังไม่มีเวลาแม้แต่จะนอนเลยสักชั่วโมง ทันใดนั้นก็ต้องไปทำธุระต่ออีกครั้ง รู้สึกท้อแท้ ก็คงจะมีบ้าง
หัวหน้าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาอย่างจริงจังว่า“เที่ยวบินนี้ได้รับการยืนยันแล้ว และมีการติดต่อคนในนิวซีแลนด์แล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะล่าช้าออกไป ถ้าคุณไม่อยากไป ก็ยังมีคนอีกมากมายที่อยากจะไป ! ”
หลังจากหยุดพักชั่วคราว หัวหน้าก็พูดว่า“โม่หว่านหว่าน คุณเข้ามาในบริษัทก็สองปีกว่าแล้ว ฉันคิดว่าคุณทำได้ดีในทุกๆด้าน พอดีเวลานี้ตำแหน่งกรรมการบริหารว่างลง ถ้าคุณผลงานได้ดีล่ะก็ ฉันคิดว่ายังมีโอกาสอยู่นะ! ”
“อ๋อ? ตำแหน่งกรรมการบริหาร ?”โม่หว่านหว่านพูดซ้ำด้วยความประหลาดใจ สายตาหรี่ลงและหรี่ลงอีก หัวหน้ากล่าว“เอาล่ะ คุณไปเตรียมตัวให้เร็วที่สุด!”
“ถ้าฉันจำไม่ผิด คนมาใหม่ในบริษัท จางถิงถิงที่ยังอยู่ไม่ถึงครึ่งปีเป็นหลานสาวของคุณใช่ไหมล่ะ?” โม่หว่านหว่านพูดกะทันหัน หัวหน้าละลานตา “คุณหมายความว่าอย่างไร”
“ตำแหน่งของกรรมการบริหาร คุณเก็บไว้เพื่อจางถิงถิงมาตลอด แล้วคุณจะยกให้ฉันได้อย่างไร ดังนั้นการเดินทางครั้งนี้ ไม่ว่าฉันจะไป หรือไม่ไป ผลลัพธ์ก็เหมือนกัน!”
ผลงานตกเป็นของผู้อื่น แต่การทำงานหนักกลับตกเป็นของตนเอง
จากนั้นก็มองดูคนอื่นเหยียบตนเองขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูง และตนเองทำได้แค่กลับบ้านและนั่งลงบนโซฟา ดื่มเหล้าด้วยความน่าเบื่อ คร่ำครวญถึงความทุกข์ทรมานของชีวิต และโชคชะตาที่ไม่เป็นธรรม……
ทันใดนั้นตนเองก็จินตนาการถึงทุกสิ่งในอนาคตแล้ว โม่หว่านหว่านในตอนนี้ เย้ยหยันครั้งแล้วครั้งเล่า “คุณคิดได้รอบคอบมากจริงๆ! ในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ฉันเดินทางไปทำธุรกิจเกือบสิบกว่าครั้ง และเงินที่ค้างชำระที่ทางบริษัทเอาไม่กลับมา ก็เป็นฉันที่ตามกลับมาเกือบทั้งหมด และทำงานล่วงเวลาเกือบทุกวัน คนที่เหนื่อยสุดก็เป็นฉัน ไปนิวซีแลนด์ในตอนนี้ ก็ให้ฉันไปอีก?”
“กี่วัน? กี่เดือน? หรือว่ากี่ปี?กันแน่ ”
โม่หว่านหว่านยักไหล่อย่างดูถูก เอาเอกสารทั้งหมดที่ส่งให้เธอก่อนหน้านี้กลับคืนมา แล้วโยนลงเครื่องทำลายเอกสารต่อหน้าหัวหน้า หัวหน้าโกรธจนใบหน้าเปลี่ยนสี “โม่หว่านหว่าน คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? คุณ…… คุณใส่หัวไปเดี๋ยวนี้! หลังจากวันนี้คุณไม่ต้องมาทำงานอีกต่อไป! ”
เธอหันกลับมาอย่างสง่างาม และพยักหน้าช้าๆ“อืม ฉันก็ไม่อยากมาเหมือนกัน! การได้พบกับเจ้านายอย่างคุณ ฉันรู้สึกเสียใจกับพนักงานที่ทำงานอย่างหนักบนข้างนอกจริงๆ! ”
เมื่อพูดจบ โม่หว่านหว่านหันกลับไปอย่างสง่างามและดึงประตูเพื่อออกไป หลังจากเก็บข้าวของของตนเองเรียบร้อยแล้ว เธอก็ขับรถกลับบ้าน จากนั้นก็นั่งลงบนโซฟาและส่งข้อความถึงซูย้าว“ฉันกลับมาแล้ว”
โทรศัพท์ของซูย้าว ไม่ถึงครึ่งนาทีก็ได้โทรกลับมา โม่หว่านหว่านรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และรับโทรศัพท์แล้วแซวว่า“อุ๊ย เพิ่งออกไปเพียงไม่กี่วัน ย้าวย้าวของฉันคิดถึงฉันขนาดนั้นแล้วเหรอ! ”
“ได้ยินเสียงของฉัน มีความสุขใช่ไหม? อย่าพึ่งรีบร้อน คุณอยู่บ้านไหม? ฉันไปหาคุณ เดี๋ยวจะเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่! พาลูกชายของคุณไปด้วย ฉันซื้อของเล่นมากมายให้กับเจ้าตัวเล็ก!”
คำพูดนั้นยังคงอยู่ในหู คิ้วของซูย้าวขมวดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ และพิมพ์คำว่า ‘2 ’ อย่างรวดเร็ว โม่หว่านหว่านมอง สักครู่“เป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้น?”
ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนดีมาก เป็นพี่น้องกันมาหลายปีแล้ว ก็มีสัญญาณลับเล็กๆน้อยๆตามปกติ ถ้าซูย้าวพิมพ์คำว่า 1 หมายความทุกอย่างเรียบร้อยดี และเห็นด้วยกับข้อเสนอของโม่หว่านหว่าน ถ้าพิมพ์คำว่า 2 แสดงว่าเธอกำลังมีปัญหา
ซูย้าวได้ป้อนคีย์*ชุดหนึ่ง ความกลัวในใจของโม่หว่านหว่านเพิ่มขึ้นทันที ถือโทรศัพท์มือถือและลุกขึ้น “ไม่ต้องกังวล ฉันจะค้นหาโทรศัพท์คุณทันที อย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง ฉันจะรีบไป! อย่ากังวล… ”
หลังจากวางสาย โม่หว่านหว่านก็รีบเอาไอแพดทันที พร้อมกับหยิบกุญแจรถเดินออกไป
ระบบระบุตำแหน่งโทรศัพท์มือถือ ล็อคตำแหน่งของซูย้าว บ้านเกิดของตระกูลลี่ เมื่อเธอมาถึงทันที เธอก็ได้รับข้อความจากซูย้าวอีกครั้ง
“ฉันไม่เป็นไรในตอนนี้ และยังออกจากที่นี่ไม่ได้ หว่านหว่าน ช่วยฉันสักเรื่อง จดทะเบียนบริษัท เชลล์ในต่างประเทศโดยเร็วที่สุด แล้วให้ข้อมูลบริษัททั้งหมดแกฉัน”
ซูย้าวต้องอยู่ในเวลาที่สั้นที่สุด เพื่อควบคุมเกมขนาดใหญ่ และล่อให้หลินโย่ควนปรากฎตัว ระยะเวลาอันสั้นและงานหนัก
พูดได้ว่าภายในสี่สิบแปดชั่วโมง ทุกย่างก้าวของเธอนั้น ล้านน่าตกใจ และหากประมาท ทุกอย่างเกี่ยวกับตนเองจะถูกล้มล้าง การต่อสู้ครั้งสุดท้าย หากสำเร็จ หลินโย่ควน ถูกจับได้ หานฉ่ายหลิงก็จะได้รับคืนความยุติธรรมทั้งหมด
ซูย้าวก็ไม่รู้ว่าทำสิ่งนี้ไปเพื่ออะไร หากจะตอบแทนน้ำใจของหานฉ่ายหลิงที่รักษาบ้านใหญ่ตระกูลซูไว้ เมื่อเทียบกันแล้ว ดูเหมือนว่าอันตรายเกินไป
อย่างไรก็ตาม เธอชัดเจนมากว่าตนเองกำลังคิดอะไร และต้องทำเช่นนี้
โม่หว่านหว่านนำรถจอดไว้ข้างทาง จ้องโทรศัพท์ด้วยอาการเหม่อลอย จดทะเบียนบริษัท ในเวลาที่ สั้นที่สุด ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ว่ามันน่าสงสัย และมีพิรุธ
ซูย้าว หรือว่าพวกเราใช้บริษัทที่มีอยู่จริง เธอเสนอ ซูย้าวก็มีแนวโน้มเช่นกัน แต่ความเสี่ยงนี้สูงมาก จะใช้บริษัทไหนดี?
ถ้าอย่างนั้นก็ใช้กลุ่มของบริษัทLGเถอะ! องค์กรของลู่ส้าวหลิง ข้อมูลและละเอียดทั้งหมด ฉันรู้ทุกอย่าง “โม่หว่านหว่านแก้ไขข้อความ พร้อมกับยิ้มเยาะบนริมฝีปากเหมือนสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยๆ ด้วยอารมณ์เล็กน้อยที่ทำเรื่องไม่ดี ”
บริษัทของลู่ส้าวหลิง พี่น้องที่ดีของลี่เฉินซี
ซูย้าวพิจารณาซ้ำๆ โม่หว่านหว่านก็เร่งเร้า “เหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว ใช้ของบริษัทLG]ละกัน! มีแต่วิธีนี้เท่านั้นที่จะลดความสงสัยได้”
ลองคิดซ้ำแล้ว มีแต่แบบนี้แหละ ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ก็มีแต่ต้องลองดูเท่านั้น สู้กันเถอะ
“ดี” ซูย้าวตอบอย่างรวดเร็ว
โม่หว่านหว่านดีใจมาก เอนกายอยู่บนเบาะเก้าอี้และส่งเสียงเชียร์ ปล่อยให้ลี่เฉินซีกลั่นแกล้งซูย้าว ปล่อยให้พี่น้องของคุณจ่ายค่าตอบแทนไปก่อน !
เธอหยิบแฟลชไดร์ฟUSBส่วนตัวออกจากกระเป๋า และเริ่มหาข้อมูลที่เธอรู้เกี่ยวกับบริษัทLGทั้งหมด เมื่อเงยหน้าขึ้นโดยไม่ตั้งใจ ก็เห็นรถโรลส์รอยซ์สีดำ โดยขับผ่านรถที่เธอจอดอยู่ข้างทางอย่างรวดเร็ว และในทันใดนั้น โม่หว่านหว่านก็จ้องไปที่ป้ายทะเบียน7317 รักสุดหัวใจ
อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างเย็นชา ทันที ก็ได้ส่งข้อความมนทางโทรศัพท์ “สามีของคุณกลับมาแล้ว”
เมื่อซูย้าวได้รับข้อความนี้ คนก็ได้ยืนนอกหน้าต่างในห้องนอนชั้นสอง ในห้องมืด ยืนอยู่คนเดียวที่นี่ จ้องมองลงไปชั้นล่างขับรถเข้ามาอย่างช้าๆในสนามรถ ด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก
เมื่อเร็วๆนี้ ลี่เฉินซีไม่รู้ว่าเป็นอะไร ระหว่างวันยุ่งอยู่กับเรื่องของหานฉ่ายหลิง พอกลับมาตอนดึกก็บ้าคลั่งที่จะต้องการแต่เธอ มันรู้สึกได้ว่า เขาแค่อยากระบาย ไม่ใช่แค่เพลิดเพลิน ดังนั้นสิ่งที่นำมาให้เธอ มันเป็นเพียงความเจ็บปวดและทรมานที่นับไม่ถ้วน
ในขณะเดียวกัน ประตูห้องนอนก็ถูกดันให้เปิดออก ไฟทั้งหมดในทางเดินส่องเข้ามาในห้อง ทำให้ห้องมืดสลัวมองเห็นวิวได้ชัดเจน ผู้ชายที่สุภาพเรียบร้อยเดินเข้ามาใกล้ และในขณะที่ดึงเน็คไทด้วยมือเดียวเขาก็เตะประตูห้อง
