บทที่25 ทำไมถึงไม่ยอม
การปรากฏตัวที่กะทันหันของ หานฉ่ายหลิง ทำให้ซูย้าวไม่คาดคิด
ซูหยวน ก็มองผู้หญิงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าอย่างกะทันหัน ดวงตาของเธอหยุดชะงัก และสีหน้าก็เย็นชาขึ้นมา “คุณมาได้ยังไง? ”
พูดจบไปหนึ่งประโยค ซูหยวนก็พูดเพิ่มมาอีกหนึ่งประโยค “อีกอย่าง ที่คุณเพิ่งพูดไปเมื่อกี้หมายความว่ายังไง? ”
หานฉ่ายหลิง มองไปที่เธอ รอยยิ้มสวยงามอ่อนหวาน ผู้หญิงที่งดงามเงียบสงบ และมีชื่อเสียง สวยงามเกินคำบรรยาย
น้ำเสียงก็อ่อนโยน พูดว่า“ก็คือคุณป้ากับ เฉินซีให้ฉันเป็นคุณครูส่วนตัวให้กับเด็ก หลังจากนี้ให้ฉันช่วย คุณซู ดูแล เจิ้งเอ๋อ”
ซูหยวนตกตะลึง “คุณครูส่วนตัว? ”
ทำไมเธอถึงไม่รู้ว่าฐานะเดิมของ หานฉ่ายหลิงว่าก็เคยเป็นคุณครูมาก่อน?
ที่ทำเป็นคุณครูก็คงเป็นเรื่องปลอม เจตนาอื่นๆต่างหากถึงเป็นเรื่องจริง!
“ให้คุณดูแล เจิ้งเอ๋อ? ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า คุณหานเคยเป็นครูล่ะ? ” ซูหยวนกัดไม่ปล่อย แต่ว่าสีหน้าที่ลุกลี้ลุกลน และสายตาที่อิจฉาริษยาแสดงออกมาหมดแล้ว อย่างเห็นได้ชัด
หานฉ่ายหลิง ฉีกยิ้มมุมปากเล็กๆ “แน่นอนซิ ฉันก็ไม่ได้มีฐานะและคุณสมบัติที่เป็นครูจริงๆ แค่ เฉินซี และคุณป้าให้การสนับสนุนตลอด ฉันก็ไม่มีทางเลือก! ”
พูดจบ เธอก็ไม่อยากจะเสียเวลาพูดกับ ซูหยวนต่อไปอีก แต่ กลับเดินเข้าไปจับแขนของ ซูย้าว อย่างสนิทสนม “คุณซู ฉันกลับบ้านเป็นเพื่อนคุณนะ! ”
ซูย้าวตกใจเล็กน้อย ไม่เคยคิดมาก่อน หานฉ่ายหลิงปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน แถมยังพูดเรื่องเมื่อกี้ขึ้นมาอีก สรุปแล้วเป็นยังไงกันแน่
แต่ว่ายังไม่ทันได้ก้าวเท้า ซูหยวน ก็เริ่มเปิดปากพูดอีก “คุณหานในเมื่อมาถึงที่ บริษัทซูซื่อของพวกเราแล้ว ก็คงมีเรื่องที่สำคัญล่ะซิ? ”
“ก็ไม่นับว่ามีเรื่องอะไร แค่มาทำธุระนิดหน่อยแล้วเจอโดยบังเอิญก็แค่นั้น ”หานฉ่ายหลิงชำเลืองมองแล้วอธิบาย
ดวงตาแอปปริคอทของ ซูหยวนเปล่งประกายขึ้นมา “ไม่ทราบว่า คุณหานมาทำธุระอะไรกันแน่? ”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีท่าทางที่ต้องการอยากจะถาม หานฉ่ายหลิงก็หมุนตัวกลับมา พูดว่า “เป็นเรื่องขายลดราคาบ้านเก่าชานเมืองและสุสานของ บริษัทซูซื่อ คุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่า? ”
ไม่กี่คำพูด ซูหยวน ที่ไม่ได้ตกใจ แต่กลับทำให้สมองของ ซูย้าวเหมือนถูกฟ้าผ่าลงมา!
ขายลดราคาบ้านบรรพบุรุษเก่าของ บริษัทซูซื่อ?
นี้เป็นข่าวตั้งแต่เมื่อไหน เธอที่เป็นทายาทคนเดียวของ ตระกูลซู ทรัพย์สินชิ้นเดียวของครอบครัวก็ยังถูกขาย……
ทางระหว่างที่ไปส่ง ซูย้าวกับลูกกลับไปที่ บ้านตระกูลลี่ เมื่อถึงเวลา หานฉ่ายหลิงถึงค่อยๆเปิดปากพูดออกมา พูดอธิบายข้อสงสัยที่อยู่ในใจของ ซูย้าว
“อยากรู้เรื่องที่บ้านเก่าของ บริษัทซูซื่อถูกนำไปขายทิ้งใช่ไหม? ”
คำพูดนั้น ทำให้ความคิดที่เสื่อมถอยของ ซูย้าวถูกดึงกลับมาทันที มองไปที่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ที่คนขับอย่างงงงัน
หานฉ่ายหลิง หันข้างมามองเธอ แล้วพูดว่า “รายละเอียดที่แน่ชัดฉันก็ไม่รู้ แต่ว่าในฐานะที่เป็นสายเลือดเดียวของ ตระกูลซู คุณซูก็คงไม่อยากให้บ้านบรรพบุรุษถูกขายทิ้งไปใช่ไหม? ”
แล้วยังไงต่อล่ะ?
สายตาของ ซูย้าวจ้องมองไปบนหน้าของเธอไม่ละสายตา หัวคิ้วผูกติดกับแน่น
“บังเอิญมาก ที่โครงการนี้เป็นความรับผิดชอบของ บริษัทHS ของพวกเรา……”น้ำเสียงที่นิ่งเรียบของเธอ ผ่านเข้ามาในแก้วหูของ ซูย้าว
มีความหมายแฝงอย่างเห็นได้ชัด
บริษัทHSเป็นการค้าอสังหาริมทรัพย์ ขายบ้านเก่าให้คนอื่นก็นับว่าสมเหตุสมผล อีกอย่างหลายปีมา บริษัทซูซื่อก็ยืมเงินจำนวนมากจากบริษัทHS เงินค้างชำระก็ไม่มีผล ทำได้เพียงเอาบ้านเก่าไปค้ำประกัน
“ขอเพียงแค่ คุณซู ยินยอม ฉันก็จะช่วยเก็บบ้านบรรพบุรุษของ บริษัทซูซื่อไว้ให้ได้ แต่ว่าเรื่องเงินทุน……”
หานฉ่ายหลิงลากเสียงยาว สีหน้าลำบากอย่างเห็นได้ชัด
ปัญหาเงินทุนเหรอ?
ซูย้าว ครุ่นคิดอย่างลังเลใจ บ้านเก่าสิ่งเดียวของบริษัทซูซื่อ เป็นสถานที่ตอนเด็กที่เธอเคยใช้ชีวิต และก็เป็นสุสานบรรพบุรุษที่ฝังศพของ ตระกูลซู มีความหมายเป็นอย่างมาก
“ไม่อย่างนั้นคุณซูลองปรึกษากับเฉินซีก่อน ขอแค่ด้านเงินทุนไม่มีปัญหา ฉันก็สามารถออกหน้าเก็บบ้านบรรพบุรุษของคุณไว้ให้ได้ ” หานฉ่ายหลิงพูดอย่างตรงไปตรงมา
ซูย้าว ตาละห้อย แสดงถึงคิดพิจารณาแป๊บหนึ่ง
มองส่ง หานฉ่ายหลิงขับรถจากไป เธอค่อยๆถอดหายใจออกมา อยากจะชดใช้เงินซื้อบ้านบรรพบุรุษของเธอคืน เงินทุนสักร้อยล้าน ลี่เฉินซีจะให้เธอยืมไหม?
กลับถึงห้อง ล้างหน้าบ้วนปากและเปลี่ยนแพมเพิสให้กับเจิ้งเอ๋อ และก็กล่อมลูกนอนหลับเสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น เธอถึงหาเวลา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความเอาเรื่องที่บ้านบรรพบุรุษถูกขายลดราคานั้น ไปบอก โม่หว่านหว่าน
หลังห้านาทีที่ฝั่งนั้นได้รับข้อความ ก็โทรศัพท์กลับมา
“เซียวควนซัวฉ่ายลี่ทำเกินไปแล้วนะ? บ้านบรรพบุรุษเป็นของคุณนะ! พวกเขามีสิทธิ์อะไรที่เอาไปขายล่ะ! ”
โม่หว่านหว่าน เป็นคนอารมณ์ร้อน โดยเฉพาะเจอเรื่องแบบนี้ ก็เดือดพล่านเป็นไฟตั้งนานแล้ว
“คนพวกนี้น่าขยะแขยงที่สุด ซูย้าว อย่าปล่อยให้พวกเขาทำตามอำเภอใจนะ! ”
ถ้าไม่ปล่อยตามอำเภอใจแล้วจะทำอะไรได้บ้างล่ะ
ทำไมบ้านเก่าของ คนที่ตระกูลซูถึงถูกนำไปขายกันแน่นะ ซูย้าวไม่รู้แน่ชัด ถึงอยากจะเอาเงินซื้อกลับคืนมา แต่ก็ต้องใช้เงินทุนจำนวนมากมายมหาศาลนะ!
“เซียวควน อยากจะได้โครงการCCMไม่ใช่เหรอ? คุณฉลาดขนาดนั้น ซูย้าว คิดหาวิธีโกงเขาเถอะ! ”โม่หว่านหว่านพูด
ซูย้าวขมวดคิ้ว คิดหาวิธี?
“ถึงยังไงก็ตามคุณก็ไม่อาจนิ่งนอนใจได้นะ! ไม่อย่างนั้นคุณก็ลองขอร้อง ลี่เฉินซี ดูไหม? เขาเป็นสามีของคุณนะ ก็คงจะไม่ช่วยภรรยาของตัวเองไม่ได้นะ! ”
เมื่อด้านนี้พูดจบ ประตูห้องนอนด้านนั้นก็ถูกผลักเข้ามา
ซูย้าว ตกใจ รีบตัดสายโทรศัพท์ทิ้งทันที
เงาของผู้ชาย ก้าวเดินเข้ามาในห้องนอน และเอามือขึ้นมาแกะเนกไทออกมาแล้วโยนลงบนพื้น และก็แกะกระดุมที่ปกคอเสื้อเชิ้ตออกอีกสองสามเม็ด
ซูย้าว มองที่เขา และเหมือนกับสบตามองเข้าไปในตาดำของ ลี่เฉินซี ไม่กี่วินาทีพอดี เธอก็เลยรีบก้มหน้าลดสายตาลง หลบเขาแล้วเดินออกไปด้านนอก
ลี่เฉินซี ไม่ชอบที่จะอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับเธอ
นอกจากเรื่องบนเตียง หลังจากเสร็จการเรียกร้องอย่างบ้าคลั่งทุกครั้ง เธอก็จะรีบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยว! ”
น้ำเสียงที่เย็นชา ดังขึ้นมากะทันหัน ซูย้าวสะดุดตกใจ
ไม่รอให้ตอบสนอง แขนยาวของผู้ชาย ก็ดึงและหมุนตามแรงร่างกายของทั้งสอง ซูย้าวถูกเขากดลงไปที่กำแพง ลี่เฉินซีกดเธอลงไว้ระหว่างกำแพงและอกของเขา เป็นการกดลงกำแพงอย่างสมบูรณ์แบบ
มือข้างหนึ่งของเขาอยู่ข้างศีรษะของเธอ อีกข้างหนึ่งจับอยู่ที่คางของเธอ บังคับให้ ซูย้าวสบตากับตัวเอง จ้องเขม็งดวงตาที่สดใสของเธอ ใบหน้าของเธองดงามเหมือนทิวทัศน์ ที่ไม่มีรอยเปื้อนสีของหมึก มีกลิ่นอายทิวทัศน์ที่สวยงามอ่อนๆ
แต่งงานมาเกือบจะปีหนึ่งแล้ว เขายังไม่เคยมองผู้หญิงคนนี้อย่างละเอียดมาก่อนเลย ในชีวิตประจำวันไม่พูดไม่จา ในตัวมีสไตล์ของผู้หญิงชาวภาคใต้อยู่ และมีเสน่ห์นุ่มนวลอยู่ในนั้น
ดวงตาของเขาลึกซึ้ง หัวใจของ ซูย้าวเต้นแรงมากขึ้น สายตาซับซ้อน
“ซูย้าว วันเกิดคุณวันไหน? ”
เธอตกตะลึง สีหน้าแปลกใจ
“วันเกิด！”
เขาพูดซ้ำอีกครั้ง น้ำเสียงเย็นชา และดื้อรั้นมาก
ในเวลาเดียวกัน ลี่เฉินซี ก็ปล่อยมือ ถึงแม้ว่า ซูย้าวจะไม่รู้ว่าเขามีความหมายแฝงอะไรกันแน่ แต่ก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พิมพ์ลงไปว่า ‘ยี่สิบสองกรกฎาคม’
ลี่เฉินซี มองไปแป๊บหนึ่ง แล้วก็ขมวดคิ้วขึ้นมานิดหนึ่ง “ปฏิทินจันทรคติหรือปฏิทินสุริยคติ? ”
เธอคิดไปแป๊บหนึ่ง แล้วพิมพ์ไปหนึ่งประโยค “ปฏิทินจันทรคติ”
ลี่เฉินซีเข้าใจแล้ว
ก็ปล่อยเธอ ซูย้าว ไม่กล้าคิดเยอะ และก็ไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเอง ตอนที่จะเดินจากไปนั้น ข้อมือเล็กๆก็ถูกเขาจับไว้ทันที
ร่างของ ซูย้าวหยุดชะงัก วินาทีต่อมา ก็สบตาเข้ากับดวงตาที่ลึกซึ้งของเขา เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำอีกครั้ง “ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เย็นนี้มีงานเลี้ยง! ”
มีงานเลี้ยงอีกแล้ว?!
ซูย้าว ตกใจมาก ทำไมถึงมีงานเลี้ยงอีกแล้ว อีกอย่างโอกาสแบบนี้ แต่ไหนแต่ไรเขาก็ไม่เคยพาเธอออกงานไม่ใช่เหรอ?
มองเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของเธอ ทันใดนั้น ขากรรไกรล่างก็ถูกบีบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “ทำไม? ไม่ยินยอม? ”
น้ำเสียงที่เยือกเย็น เข้ามาที่แก้วหูของเธอทุกคำ จู่โจมหัวใจของเธอ
ซูย้าวส่ายหัว รีบพยักหน้าอย่างรวดเร็วทันที
ทันใดนั้นจากท่าทางที่สับสนวุ่นวายจนทำอะไรไม่ถูก กลับกลายเป็นท่าทางที่น่ารักและมีชีวิตชีวาแทน
เมื่อแรงของ ลี่เฉินซีลดน้อยลงมา ซูย้าวก็หมุนตัว รีบเดินออกไปจากห้องนอนทันที
